Η εκδίωξη από τον «Ριζοσπάστη» του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου, το «εμπιστευτικό σημείωμα» του Πολιτικού Γραφείου και οι διαφωνούντες
Σφίγγει ο κλοιός για τους διαφωνούντες του ΚΚΕ. Η απόλυση του
δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από τον «Ριζοσπάστη» με άνωθεν πολιτική
απόφαση (σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ), επειδή αρνήθηκε να
υπογράψει ατομική σύμβαση εργασίας, σηματοδοτεί την κορύφωση της
εσωκομματικής σύγκρουσης που εγκαινιάστηκε πριν από λίγους μήνες, κατά
τον προσυνεδριακό διάλογο ενόψει του 19ου Συνεδρίου (Απρίλιος 2013).
Με την απόλυσή του θεωρείται ότι κλείνει ο κύκλος των «κομματικών»
δημοσιογράφων, δηλαδή εκείνων που είναι μέλη ή στελέχη του ΚΚΕ και είχαν
διατυπώσει προσυνεδριακά τη διαφωνία τους με τη «σκληρή γραμμή» της
ηγεσίας για «λαϊκή εξουσία».
Ωστόσο, και μη κομματικά μέλη που εργάζονταν στην εφημερίδα εδώ και
πολλά χρόνια και που είτε διαφώνησαν πολιτικά είτε αντιτέθηκαν στις
μαζικές απολύσεις που υιοθέτησε ο Περισσός από τον Δεκέμβριο του 2012
είχαν την ίδια τύχη. Μεταξύ αυτών και ο άρτι απολυθείς Θ. Κανιάρης, που
προσυνεδριακά είχε αποδώσει ευθύνες στην ηγεσία για την εκλογική ήττα
που υπέστη το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές, όπως και ο απολυθείς Γ.
Φωτούλας, ο οποίος συμμετείχε στην ομάδα των 14 που διαφώνησαν δημοσίως
με τις απολύσεις απευθυνόμενοι στην ΕΣΗΕΑ, κίνηση η οποία θεωρήθηκε από
τον Περισσό εχθρική και «αντικομματική».
Η «λάθος πορεία». Αν και μαχητικός προπαγανδιστής της
πολιτικής του ΚΚΕ, γνωστός από τις ένθερμες εμφανίσεις του στα
τηλεοπτικά πάνελ, ο κ. Μπογιόπουλος δεν άργησε να βρεθεί στο στόχαστρο
της ηγεσίας πριν ακόμα διατυπώσει δημόσια τις απόψεις του μέσω του
προσυνεδριακού άρθρου του, στο οποίο έκανε λόγο για «λάθος πορεία» και
ασκούσε σκληρή κριτική για παραβίαση των έως τότε προγραμματικών θέσεων
του κόμματος και τους χειρισμούς που οδήγησαν στο «οδυνηρό εκλογικό
αποτέλεσμα» του 2012.
Η πρόσφατη κατάργηση της στήλης του στον «Ριζοσπάστη» με τον τίτλο
«Ημεροδρόμος» ήταν ένα βήμα πριν από την εκδίωξή του. Σημειωτέον ότι,
σύμφωνα με πληροφορίες, η στήλη του καταργήθηκε ενώ είχε ήδη παραιτηθεί
του μισθού του και ενώ προσέφερε τις υπηρεσίες του στην εφημερίδα
εθελοντικά, δίχως να αμείβεται. Κατά τις ίδιες πηγές, ήταν γνωστό στο
ΚΚΕ ότι ο κ. Μπογιόπουλος δεν επρόκειτο να υπογράψει ατομική σύμβαση
εργασίας, όπως είχε διαμηνύσει και στη νέα διεύθυνση του «Ριζοσπάστη»,
όχι για οικονομικούς αλλά για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους.
Το εμπιστευτικό σημείωμα. Πάντως οι ανοιχτοί λογαριασμοί που διατηρούσε η ηγεσία με τον Ν. Μπογιόπουλο είχαν και προϊστορία. Τον Ιούλιο του 2011
το Πολιτικό Γραφείο είχε εκδώσει εμπιστευτικό εσωκομματικό σημείωμα, το
οποίο συζητήθηκε στις οργανώσεις, ασκώντας του κριτική για το βιβλίο
που είχε γράψει με τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» (εκδόσεις
Λιβάνη). Στο εσωκομματικό σημείωμα, το οποίο παρουσιάζουν «ΤΑ ΝΕΑ»,
αναφερόταν ότι «από στελέχη του Κόμματος έχουν διατυπωθεί ερωτήματα
σχετικά με αυτό το βιβλίο αφενός γιατί εκδόθηκε από τον Λιβάνη κι όχι
από τη Σύγχρονη Εποχή (σ.σ. είναι το εκδοτικό του ΚΚΕ), αφετέρου για τη
γνώμη του κόμματος ως προς το περιεχόμενο». Το Πολιτμπιρό ενημέρωνε τα
κομματικά μέλη για τα εξής:
n «Η έκδοση του βιβλίου έγινε ενώ δεν είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία
κρίσης - παρατηρήσεων - διορθώσεων από 5μελή επιτροπή που είχε
συγκροτηθεί από μέλη της ΚΕ, του Τμήματος Οικονομίας, της Ιδεολογικής
Επιτροπής και τη διεύθυνση της Σύγχρονης Εποχής και ενώ είχε ειπωθεί
στον σύντροφο ότι υπήρχε πρόβλημα να εκδίδει μέλος του κόμματος πολιτικό
βιβλίο σε αστικό εκδοτικό».
n «Το ΠΓ δεν θεωρεί ότι το συγκεκριμένο ογκώδες βιβλίο 476 σελίδων
προσφέρει στην εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος για την οικονομική
κρίση, το δημόσιο χρέος και τις πολιτικές ευθύνες για τη διαμόρφωση των
Μνημονίων διαχείρισής του, που είναι το θέμα όπως προσδιορίζεται και από
τον υπότιτλό του».
Αν και το επίμαχο βιβλίο αποτέλεσε εκδοτική επιτυχία, ο συγγραφέας
του κατηγορούνταν ότι «έχει σημεία που η γραφή τους - για λόγους
εκλαΐκευσης, κατά τον ίδιο - μπορούν να δημιουργήσουν συγχύσεις σχετικά
με τη στρατηγική που εκφράζει η σημερινή κυβερνητική πολιτική». Τέτοια
σημεία - κατά το σημείωμα του ΠΓ - ήταν οι φράσεις: «δικτάτορες που
ανοίγουν τις κερκόπορτες των χωρών του ΔΝΤ στους υπόδουλους λαούς στην
οικονομική τυραννία του ΔΝΤ» (σελ. 381), «το όπλο του ΔΝΤ σημαδεύει την
Αθήνα προς όφελος της Γερμανίας (σελ. 391)», φράσεις τις οποίες, όπως
μπορεί να διαπιστώσει όποιος ανατρέξει στο βιβλίο, είτε έχουν αντιγραφεί
λάθος με αποτέλεσμα να έχουν παραποιηθεί και να μη βγάζουν νόημα είτε
δεν υπάρχουν καθόλου!
Μάλιστα, υπογραμμιζόταν ότι «το βιβλίο δεν συνεισφέρει στη
μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση του θέματος, αφού δεν εμβαθύνει σε
καμία πτυχή του ζητήματος, σκοπό που πρέπει να υπηρετεί η έκδοση ενός
βιβλίου. Αντίθετα, η πρόθεση εκλαΐκευσης χωρίς την ανάλογη επιστημονική
αυστηρότητα δημιουργεί επίσης συγχύσεις», σημείωνε η ηγεσία, η οποία
υπενθύμιζε ότι «ακριβώς επειδή πρόκειται για σύνθετα φαινόμενα,
οικονομικά - ιδεολογικά - πολιτικά θέματα που απαιτούν συλλογική
εργασία, δεν μπορούν να εξαντλούνται με ατομικά μεμονωμένες
πρωτοβουλίες, ακόμα κι όταν ένα μέρος τους στηρίζεται σε ήδη
δημοσιευμένα άρθρα του "Ριζοσπάστη"».
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
