Οι «Django» δύσκολα ελευθερώνονται
Ο ήρωας του Κουέντιν Ταραντίνο μπορεί να ελευθερώθηκε γεμίζοντας με μολύβι τον κατάλευκο φεουδάρχη, οι κινηματογραφικοί, όμως, έγχρωμοι αστέρες, πολύ δύσκολα αναπνέουν οσκαρικό αέρα
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Σπάικ Λι και η Τζέιντα Πίκνετ, αφοραμερικανοί ηθοποιοί, κάλεσαν σε μποϊκοτάζ των διασημότερων κινηματογραφικών βραβείων στον κόσμο, των οποίων οι υποψηφιότητες μόλις είχαν ανακοινωθεί. Κανείς μέχρι τότε δεν είχε μποϊκοτάρει ή έστω στηλιτεύσει τόσο ανοιχτά και έμπρακτα το μέχρι και σήμερα καθεστώς των Όσκαρ. Ένα καθεστώς που σε τίποτα δε διαφέρει από αυτό της αμερικανικής κοινωνίας, όπου αντιμετωπίζει την διαφορετικότητα με τον αποκλεισμό ή την βία του μπάτσου.
OscarsSowhite
Το μποϊκοτάρισμα του Λι και της Πίκνετ υπήρξε το έναυσμα για να ανοίξει μια τεράστια συζήτηση γύρω από το θέμα και για να βγουν και άλλοι αφρομερικανοί ηθοποιοί δημόσια να δηλώσουν πόσο απαράδεκτα «λευκά» είναι τα φετινά και όχι μόνο, Όσκαρ. Δύο ολόκληρα χρόνια έχει να προτείνει η κατά πολλούς γελοία επιτροπή επιλογής των υποψηφιοτήτων της Κινηματογραφικής Ακαδημίας, έναν έγχρωμο ηθοποιό ως τον καλύτερο ηθοποιό της χρονιάς, ενώ για την καλύτερη ηθοποιό της χρονιάς, τα χρόνια ανεβαίνουν στα τρία.
Συνολικά, από το 1929, όπου και ξεκίνησε ο θεσμός των βραβείων Όσκαρ, 28 έγχρωμοι ηθοποιοί έχουν προταθεί για το χρυσό αγαλματίδιο ως καλύτεροι ηθοποιοί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους ενώ μόνο 4 άντρες και μια γυναίκα έχουν βραβευτεί. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς στους δεύτερους ρόλους πολλές φορές οι αφρομαερικανοί έχουν βραβευτεί όπως και για την μουσική επιμέλεια . Αλλά όσο πιο ψηλά πάμε τόσο λιγότερους έγχρωμους βλέπουμε. Για παράδειγμα, μόνο 4 έγχρωμοι σκηνοθέτες έχουν προταθεί στην ιστορία των Όσκαρ, και κανένας δεν έχει κερδίσει ποτέ. Πως άλλωστε βέβαια όταν, και σύμφωνα με έρευνα που είχαν πραγματοποιήσει το 2012 οι Los Angeles Times, από τα 6.300 μέλη της Ακαδημίας, το 94% ήταν λευκοί και το 77% άνδρες. Μαύροι ήταν μόνο το 2% των μελών, ενώ λιγότερο από 2% ήταν οι ισπανόφωνοι.
Με αυτά τα νούμερα, το μποϊκοτάζ των Όσκαρ όχι μόνο είναι αναμενόμενο, αλλά κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό, καθώς για την αμερικανική ακαδημία κινηματογράφου, οι «τζάνκο» δεν ελευθερώθηκαν ποτέ… ναι, καλά καταλάβατε. Ο ήρωας του Κουεντιν Ταραντίνο μπορεί να ελευθερώθηκε γεμίζοντας με μολύβι τον κατάλευκο φεουδάρχη, οι κινηματογραφικοί, όμως, έγχρωμοι αστέρες, πολύ δύσκολα αναπνέουν οσκαρικο αέρα. Και όσο τα χρόνια περνούν αυτό δεν αλλάζει προς το καλύτερο, αν οι ίδιοι οι ηθοποιοί δεν αποφασίσουν να κάνουν κάτι για αυτό.
Ο αντίλογος
Πολλοί θεωρούν παράλογη την συζήτηση περί διακρίσεων στα Όσκαρ , τα οποία έχουν αναδείξει πολλές φορές αφροαμερικανούς και αφροαμερικανές ηθοποιούς. Άλλο τόσο παράλογο είναι, βέβαια ,στην χώρα της «δημοκρατίας και της ελευθερίας», στην χώρα του πρώτου μαύρου προέδρου να πεθαίνουν κάθε μέρα αφροαμερικανοί στον δρόμο από το όπλο κάποιου λευκού αμερικανού αστυνομικού.