Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Τα αποτελέσματα της
6ης Μαΐου φανέρωσαν ανάγλυφα την κοινωνική πόλωση που υφέρπει επί δύο
χρόνια ως αποτέλεσμα της κοινωνικής καταστροφής που προκάλεσε το
Μνημόνιο. Δίπλα στην ιδεολογική τομή "δεξιά - αριστερά" κατεγράφη η τομή
"μνημονιακές - αντιμνημονιακές" δυνάμεις, προδιαγράφοντας δυνατότητες
να αποκτήσει αριστερό πρόσημο η κυοφορούμενη νέα μεταπολίτευση.
Ο εκλογικός κατακερματισμός της Κεντροδεξιάς αντανακλά τις νέες κοινωνικές και ιδεολογικές πραγματικότητες της εποχής του Μνημονίου, ενώ η ηγεσία Σαμαρά έχει εκτεθεί στα μάτια των συντηρητικών πολιτών για την αφερεγγυότητά της εξαιτίας της μεταστροφής της στο θέμα του Μνημονίου. Η Κεντροδεξιά, με την τυφλή προσήλωσή της στις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές πολιτικές και τις αξιώσεις της τρόικας, αποδεικνύεται μέρος του πολιτικού προβλήματος, όπως άλλωστε υπήρξε ο ένας από τους δύο πρωταγωνιστές της πορείας της χώρας προς τη χρεωκοπία τα τελευταία χρόνια. Με προεκλογικές λυκοφιλίες δεν αίρονται οι βαθιές διαιρέσεις. Ακόμη περισσότερο, με παλινδρόμηση στη νεοεθνικοφροσύνη και τις εκκλήσεις για "συσπείρωση των νοικοκυραίων" δεν αντιμετωπίζεται η κρίση στρατηγικής του κεντροδεξιού χώρου.
Ο Σαμαράς ποντάρει στην υποστήριξη του συστήματος εμφανιζόμενος, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ως η μοναδική δύναμη του αστικού χώρου που μπορεί να αναχαιτίσει το ανερχόμενο πολιτικό - κοινωνικό ρεύμα που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τακτική Σαμαρά προσκρούει όχι μόνο στις εσωτερικές κοινωνικές πραγματικότητες και τις εμφύλιες έριδες της παράταξής του, αλλά και στο γεγονός ότι στερείται φερέγγυων πολιτικών συμμαχιών στην Ευρώπη. Με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί θα αλλάξει τη μοίρα της Ελλάδας; Ο Σαμαράς ανήκει στο παρελθόν -με εθνικούς και ευρωπαϊκούς όρους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κορμός της ευρύτερης αριστερής παράταξης, εκπροσωπώντας κοινωνικές δυνάμεις και πολιτικές ευαισθησίες που απελευθερώνονται από την κρίση του μνημονιακού - νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, προβάλλει ως η ήρεμη και αποφασιστική δύναμη που μπορεί να θέσει σε νέες βάσεις την εθνική πορεία, σε ανταπόκριση προς τις διαφαινόμενες ευρωπαϊκές εξελίξεις, με κεντρικό διακύβευμα την ανάπτυξη με απασχόληση, αναδιανομή, δημοκρατία και οικολογική προτεραιότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις αξίες της ιστορικής Αριστεράς, έχει κατορθώσει να εκφράσει με όρους πολιτικής ηγεμονίας τις λαϊκές προσδοκίες για πολιτική ανατροπή και κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Σαμαράς στήνει το νέο διπολικό σχήμα "δεξιά ή αριστερά", νομίζοντας ότι θα ενεργοποιήσει χρεωκοπημένα ιδεολογικά στερεότυπα. Δεν έχει αντιληφθεί ότι η Ελλάδα του 2012 δεν είναι η Ελλάδα της δεκαετίας του '50.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, επανιδρυόμενος ως η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς, διεκδικεί να εκπροσωπήσει με αυθεντικό τρόπο μια νέα κοινωνική συμμαχία με πολιτικό εύρος που διεισδύει ακόμη και σε παραδοσιακές εκπροσωπήσεις της Δεξιάς και διαμορφώνει νέους όρους πολιτικών συμμαχιών. Γι' αυτό οι επερχόμενες εκλογές, με κεντρικό διακύβευμα να σαρωθούν μαζί με το Μνημόνιο και οι μνημονιακές δυνάμεις, μπορεί να αποδειχθούν η καθοριστική κίνηση για να αποκτήσουν στερεότητα οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί, προς τα αριστερά.
Ο εκλογικός κατακερματισμός της Κεντροδεξιάς αντανακλά τις νέες κοινωνικές και ιδεολογικές πραγματικότητες της εποχής του Μνημονίου, ενώ η ηγεσία Σαμαρά έχει εκτεθεί στα μάτια των συντηρητικών πολιτών για την αφερεγγυότητά της εξαιτίας της μεταστροφής της στο θέμα του Μνημονίου. Η Κεντροδεξιά, με την τυφλή προσήλωσή της στις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές πολιτικές και τις αξιώσεις της τρόικας, αποδεικνύεται μέρος του πολιτικού προβλήματος, όπως άλλωστε υπήρξε ο ένας από τους δύο πρωταγωνιστές της πορείας της χώρας προς τη χρεωκοπία τα τελευταία χρόνια. Με προεκλογικές λυκοφιλίες δεν αίρονται οι βαθιές διαιρέσεις. Ακόμη περισσότερο, με παλινδρόμηση στη νεοεθνικοφροσύνη και τις εκκλήσεις για "συσπείρωση των νοικοκυραίων" δεν αντιμετωπίζεται η κρίση στρατηγικής του κεντροδεξιού χώρου.
Ο Σαμαράς ποντάρει στην υποστήριξη του συστήματος εμφανιζόμενος, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ως η μοναδική δύναμη του αστικού χώρου που μπορεί να αναχαιτίσει το ανερχόμενο πολιτικό - κοινωνικό ρεύμα που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τακτική Σαμαρά προσκρούει όχι μόνο στις εσωτερικές κοινωνικές πραγματικότητες και τις εμφύλιες έριδες της παράταξής του, αλλά και στο γεγονός ότι στερείται φερέγγυων πολιτικών συμμαχιών στην Ευρώπη. Με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί θα αλλάξει τη μοίρα της Ελλάδας; Ο Σαμαράς ανήκει στο παρελθόν -με εθνικούς και ευρωπαϊκούς όρους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κορμός της ευρύτερης αριστερής παράταξης, εκπροσωπώντας κοινωνικές δυνάμεις και πολιτικές ευαισθησίες που απελευθερώνονται από την κρίση του μνημονιακού - νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, προβάλλει ως η ήρεμη και αποφασιστική δύναμη που μπορεί να θέσει σε νέες βάσεις την εθνική πορεία, σε ανταπόκριση προς τις διαφαινόμενες ευρωπαϊκές εξελίξεις, με κεντρικό διακύβευμα την ανάπτυξη με απασχόληση, αναδιανομή, δημοκρατία και οικολογική προτεραιότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις αξίες της ιστορικής Αριστεράς, έχει κατορθώσει να εκφράσει με όρους πολιτικής ηγεμονίας τις λαϊκές προσδοκίες για πολιτική ανατροπή και κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Σαμαράς στήνει το νέο διπολικό σχήμα "δεξιά ή αριστερά", νομίζοντας ότι θα ενεργοποιήσει χρεωκοπημένα ιδεολογικά στερεότυπα. Δεν έχει αντιληφθεί ότι η Ελλάδα του 2012 δεν είναι η Ελλάδα της δεκαετίας του '50.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, επανιδρυόμενος ως η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς, διεκδικεί να εκπροσωπήσει με αυθεντικό τρόπο μια νέα κοινωνική συμμαχία με πολιτικό εύρος που διεισδύει ακόμη και σε παραδοσιακές εκπροσωπήσεις της Δεξιάς και διαμορφώνει νέους όρους πολιτικών συμμαχιών. Γι' αυτό οι επερχόμενες εκλογές, με κεντρικό διακύβευμα να σαρωθούν μαζί με το Μνημόνιο και οι μνημονιακές δυνάμεις, μπορεί να αποδειχθούν η καθοριστική κίνηση για να αποκτήσουν στερεότητα οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί, προς τα αριστερά.
