Αν δει κάποιος τις δημοσκοπήσεις τότε ,αναμφίβολα το άθροισμα των ποσοστών των αυτοριζομένων ως αριστερών σχηματισμών είναι το μεγαλύτερο της μεταπολίτευσης.Ταυτόχρονα διαμορφώνεται μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανάγκης μιας αριστερής αντιπρότασης που πηγάζει από τις δυο τυπικά φιλοευρωπαϊκές μερίδες της αριστεράς συν και δημαρ. Ο συν προτείνει ένα αντιμνημονιακό αριστερό μέτωπο και η δημαρ περιγράφει μια ευρύτερη συνεργασία κεντροαριστεράς με ήπιο αντιμνημονιακό προφίλ.Οι προτάσεις ουσιαστικά απευθύνονται σε μερίδες του ΠΑΣΟΚ ,με διαφορετική ατζέντα .Ο Συν φλερτάρει με τους κλασικούς "αντιμνημονιακους¨ η δε Δημαρ με τους επιλεκτικά μνημονιακους του " εκσυγχρονισμού ".Οι λοιπές μερίδες της αριστεράς παραμένουν αδιάφορες προτάσσοντας διαφορετικά σκεπτικά.Η γνώμη μου είναι πως ο άτυπος διάλογος είναι εξαιρετικά χρήσιμος, και μπορεί να αποβεί ως και καταλυτικός εάν οριοθετηθεί με πιο σύγχρονα εργαλεία .
Πως γίνονται οι διάλογοι εντός αριστεράς ;
http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2011/12/symbiosis.html