Καθώς
το ζήτημα του ψηφοδελτίου "Μαρινάκη Μώραλη Κόκκαλη και City" στον
Πειραιά έχει τόσες ενδιαφέρουσες διαστάσεις παραθέτω δύο κείμενα από την
Εφημερίδα Συντακτών
Στο πρώτο ο Γ.Παντελάκης περιγράφει την αμηχανία που επικρατεί .
Στο δεύτερο και πιο ενδιαφέρον ,ο σχετικά αρμόδιος Θ.Δρίτσας δεν αναφέρεται καν στην ουσία του οικονομικού σχεδίου Μώραλη. Αντιθέτως προσβλέπει προς μια πολιτική η οποία θα συνθέτει αντιθέσεις (λέγε με "συμβιβάζει") Η ένσταση είναι διαδικαστική.Και ποιος απαγορεύει την σύνθεση της επιχειρηματικής πολιτικής με την αριστερή πολιτική στον Δήμο, αφού και η αριστερά του Δήμου είναι υπέρ της σύνθεσης;
Το τραυματικό επίδικο , το όντως περίπλοκο, είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί μια επενδυτική ροή στον Πειραιά.'Ελα που αυτοί που θέλουν να την κάνουν θέλουν και το Δήμο;
Δύσκολη ισορροπία , για την οποία το χειρότερο θα ήταν ένας copy paste Αντιμπερλοσκουνισμός, για όσους βέβαια ενδιαφέρονται για υπαρκτές παραγωγικές επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά.
Η δε υπόμνηση του Θ.Δρίτσα για μια πολιτική συνθέσεων αφήνει μόνο αισιοδοξία.
Του Γιάννη Παντελάκη(πηγή)
Για κάποιον περίεργο (;) λόγο, η υποψηφιότητα Μώραλη, δηλαδή Μαρινάκη, δεν έτυχε της υποδοχής που της έπρεπε. Λογικά, όταν ένας υπάλληλος ενός εφοπλιστή και ιδιοκτήτη μιας μεγάλης ομάδας βάζει υποψηφιότητα για την άλωση ενός μεγάλου δήμου, θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσει. Πώς; Γιατί; Πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του Μπερλουσκόνι; Τι αναζητά ένας τέτοιος τύπος στα δημόσια πράγματα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας; Είναι μια πρόβα εν όψει μιας μελλοντικής εισόδου στην κεντρική πολιτική σκηνή; Τι απ” όλα αυτά συμβαίνει;
Απαντήσεις σε όλα αυτά δεν δόθηκαν. Το ενδιαφέρον είναι πως δεν τέθηκαν καν τέτοιου είδους ερωτήσεις. Με μερικές μικρές εξαιρέσεις (Δρίτσας κυρίως, Μιχαλολιάκος κ.ά.), οι οποίες αιτιολογούνται λόγω συνυποψηφιοτήτων, η κάθοδος Μώραλη (δηλαδή Μαρινάκη) δεν απασχόλησε στον βαθμό που θα έπρεπε την κοινή γνώμη. Και συνήθως για να ασχοληθεί η κοινή γνώμη με ένα τέτοιας διάστασης θέμα, κάποιοι θα πρέπει να το αναδείξουν. Τα πολιτικά κόμματα ή τα μέσα ενημέρωσης. Αυτά μπορούν να προκαλέσουν τη σχετική φασαρία, να το φέρουν στον δημόσιο διάλογο, να δώσουν τη σημασία που αρμόζει.
Εχω την αίσθηση, αν όχι τη βεβαιότητα, ότι και τα πρώτα αλλά και τα δεύτερα δεν πολυασχολήθηκαν με αυτό. Οχι επειδή το θεώρησαν έλασσον, δεν είναι άλλωστε. Αλλά για λόγους που θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους. Προφανώς κάποιοι πολιτικοί και κάποια λίγα μέσα προσπάθησαν να μιλήσουν για το θέμα, να αναφερθούν στο φαινόμενο, να κάνουν κριτική προσέγγιση. Αλλά επίσης προφανές είναι πως η επιρροή στην κοινωνία όσων αναφέρθηκαν σ” αυτό είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τα πανίσχυρα μέσα ενημέρωσης, που μπορούν να καθορίσουν την ατζέντα του πολιτικού διαλόγου, φρόντισαν να μην το κάνουν. Επέλεξαν μια ουδέτερη, αν όχι φιλική, προσέγγιση στο φαινόμενο. Το αντιμετώπισαν σαν κάτι σύνηθες, αν δεν το είδαν και με καλό μάτι.
Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα έχει δύο βασικές πτυχές. Αν τις αναφέρουμε, νομίζω θα δώσουμε αυτόματα και τις απαντήσεις για τους λόγους που ένα τέτοιο φαινόμενο μένει μακριά από την κριτική εκείνων που μπορούν να την κάνουν αποτελεσματικά. Μια κριτική που δεν είναι απαραίτητο να έχει εκ προοιμίου χαρακτηριστικά σφοδρότητας, αλλά τουλάχιστον ανάδειξης ενός νέου φαινομένου στην πολιτική ζωή αυτής της χώρας. Δεν συμβαίνει συχνά άλλωστε ένας υπάλληλος ενός πανίσχυρου οικονομικά ανθρώπου να εκτίθεται ως υποψήφιος. Δεν έχει συμβεί ο πανίσχυρος αυτός άνθρωπος να συμμετέχει στον συνδυασμό του υποψηφίου. Δεν έχει συμβεί ένας πρώην πανίσχυρος οικονομικός και αθλητικός παράγοντας (Κόκκαλης), που κυριάρχησε αρκετά χρόνια σε πολλά επίπεδα, να στηρίζει αυτό το σχήμα. Ολα αυτά είναι ξένα γι” αυτή τη χώρα.
Η πρώτη πτυχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας είναι η ιδιότητα του οικονομικά εύρωστου εφοπλιστή και η επιρροή που μια τέτοια ιδιότητα έχει σε διάφορα επίπεδα. Ο κ. Μαρινάκης δεν είναι απλά ένας εφοπλιστής που μαζεύει πλούτο από τις δραστηριότητές του. Εχει δείξει ενδιαφέρον εμπλοκής και σε άλλα επίπεδα. Ενα από αυτά είναι και ο Ολυμπιακός, μια λαοφιλής ομάδα η οποία για έναν σεβαστό αριθμό ανθρώπων αποτελεί κάτι πολύ σημαντικό, είναι μια παρομοίωση θρησκείας ή κάτι σχετικό, όση υπερβολή και αν αυτό περιέχει. Και μπορεί να αποτελεί μια παρακμιακή έκφραση ενός κομματιού της κοινωνίας η αξιολόγηση μιας ομάδας ως ιεραρχικά σημαντικότερης από άλλους θεσμούς ή αξίες, αλλά δεν παύει αυτό να αποτελεί μια πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2014. Αυτή η δεύτερη ιδιότητα του συγκεκριμένου εφοπλιστή, η ιδιοκτησία της ομάδας δηλαδή με τα εκατομμύρια φίλους, είναι η άλλη πτυχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας.
Δεν γνωρίζω, ίσως κανένας να μη γνωρίζει, ποια θα είναι η υποδοχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας από την κοινωνία του Πειραιά. Είναι ένα πρωτόγνωρο πείραμα. Και το αποτέλεσμα θα το μάθουμε μόνο την Κυριακή των εκλογών. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα του 2014, ένα πολιτικό σχήμα χωρίς σαφή και παραδοσιακά πολιτικά χαρακτηριστικά, ένα συνονθύλευμα περίεργο διεκδικεί τον δήμο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν μιλάμε γι” αυτό…
Συνέντευξη Θ.Δρίτσα (πηγή)
Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά με τα έξι αδέλφια μου. Ο πατέρας μου εγκαταστάθηκε στον Πειραιά από τις αρχές του 20ού αιώνα και άνοιξε το φαρμακείο του το 1923. Είμαι στενά δεμένος με την πόλη μου.
• Είναι η τέταρτη φορά που κατεβαίνετε υποψήφιος δήμαρχος. Τι σας ώθησε να το ξανατολμήσετε;
Η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη. Η απόφαση ήταν δεδομένη, αν λάβει κανείς υπόψη ότι ήταν επιθυμία πολλών φίλων από τον Πειραιά και των συντρόφων μου από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση πάρθηκε σε συνέλευση του «Λιμανιού της Αγωνίας». Θεώρησα υποχρέωσή μου να καταθέσω την υποψηφιότητά μου στην παμπειραϊκή συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό.
• Πέρα από την πρόκληση αυτή, η εκλογική αναμέτρηση τι διαφορετικό έχει από τις προηγούμενες;
Η χώρα μας χρειάζεται συνολική πολιτική αλλαγή. Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, να εξυγιανθεί και να εκδημοκρατιστεί, πρέπει να αλλάξει και η αυτοδιοίκηση. Ιδιαίτερα η πρωτοβάθμια, η πιο κοντινή εξουσία στους πολίτες. Κι όχι μόνο να αλλάξει, αλλά και να αναβαθμιστεί. Οι δήμοι, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, πρέπει να γίνουν τοπικές κυβερνήσεις και όχι εξαρτήματα της κεντρικής εξουσίας.
• Το προεκλογικό σκηνικό στον Πειραιά άλλαξε. Εχουμε μια νέα υποψηφιότητα, την οποία πρόσφατα χαρακτηρίσατε «νέου τύπου». Τι ακριβώς εννοούσατε και τι σημαίνει για εσάς η υποψηφιότητα Μώραλη-Μαρινάκη;
Τη χαρακτήρισα έτσι ως μια υποψηφιότητα έξω από τις σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης, μια υποψηφιότητα επιβολής ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με άμεσο τρόπο στον δημόσιο βίο. Σε κάθε κοινωνία ανταγωνίζονται ανάγκες και συμφέροντα των ανθρώπων της εργασίας και του κεφαλαίου. Η πολιτική έρχεται να λειτουργήσει ως η σύνθεση των αντιθέσεων. Εδώ η πολιτική καταργείται. Υποκαθίσταται και εισβάλλει στο προσκήνιο η επιχειρηματική δραστηριότητα. Εχω τη γνώμη όμως ότι δεν πρόκειται μόνο για αυτό. Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα έρχεται να λειτουργήσει και ως ανάχωμα στη διαγραφόμενη νίκη του δικού μας συνδυασμού. Ηταν η πρώτη μου δήλωση ότι εδώ το σύστημα όχι μόνο ενεργοποιεί τις εφεδρείες του, αλλά κυριολεκτικά δίνει τα ρέστα του. Είναι ένας συνδυασμός που συγκεντρώνει τις δυνάμεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, κυρίως τις πιο φθαρμένες δυνάμεις από τη θητεία τους στην αυτοδιοίκηση του Πειραιά. Στον Πειραιά, ο Σαμαράς και το πολιτικό σύστημα των μνημονίων κατεβάζουν δύο υποψήφιους. Τον κύριο Μιχαλολιάκο και τον κύριο Μώραλη. Λειτουργούν παραπλανητικά, αλλά η πειραιώτικη κοινωνία δεν θα παραπλανηθεί.
• Οπως και να ’χει το σκηνικό έχει αλλάξει… Παρά ταύτα παραμένετε αισιόδοξος;
Παραμένω έντονα αισιόδοξος. Αισθάνομαι έτσι γιατί το κλίμα γύρω μας είναι πάρα πολύ διαφορετικό ακόμα και από την περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2012. Εχουμε πάρα πολύ κόσμο, και μάλιστα από διαφορετικές πολιτικές-κομματικές διαδρομές, που στηρίζουν αυτό το ψηφοδέλτιο και δηλώνουν την επιθυμία τους ν’ αλλάξουν τα πράγματα στον Πειραιά.
• Ο Β. Μιχαλολιάκος δηλώνει ότι θα πάρει πάνω από 50% και ότι δεν υπάρξει δεύτερος γύρος. Εσείς τολμάτε να κάνετε προγνωστικά;
Χρειάζεται να περιμένει κανείς ένα δεκαήμερο πριν από τις εκλογές, για να κάνει σοβαρά προγνωστικά. Το βέβαιο είναι ότι θα είναι μια σκληρή μάχη και ο απερχόμενος δήμαρχος είναι καλύτερα να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και να αντιμετωπίσει τη σοβαρή κριτική που του ασκεί ένα μεγάλο κομμάτι της πειραϊκής κοινωνίας, γιατί η θητεία του, παρά τα όσα προσπαθεί εκείνος να καλλιεργήσει, έχει πάρα πολλά τρωτά.
• Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε πυρετώδεις διεργασίες στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ για την εκλογική στάση της στον Πειραιά. Τι έχετε να πείτε;
Δεν μπορώ να μπω σε εσωτερικές διαδικασίες, είτε άλλων δημοτικών παρατάξεων είτε κομμάτων. Επιθυμία μας είναι να μη μείνει κανείς έξω από αυτή την προσπάθεια. Mέλη της ΔΗΜΑΡ στον Πειραιά άλλωστε είναι για πολλά χρόνια ενεργά μέλη του «Λιμανιού της Αγωνίας». Αντιλαμβάνομαι όλες τις επιλογές, τις πολιτικές που μπορεί να οδηγούν σε άλλες λύσεις, τις θεωρώ όμως λύσεις ανεπίκαιρες, σε σχέση με τις ανάγκες της περιόδου. Δεν πιστεύω ότι η δική μου υποψηφιότητα, έτσι όπως έχει καταγραφεί στον Πειραιά, εμποδίζει τη συμμετοχή και φίλων από τη ΔΗΜΑΡ ή και από άλλες πολιτικές συλλογικότητες. Και το «Λιμάνι της Αγωνίας» και ο ΣΥΡΙΖΑ και εγώ θέλουμε μια αυτοδιοίκηση ανοιχτή στην κοινωνία και με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και ρόλο όλων των δυνάμεων που δίνουν το «παρών» στους αγώνες και στον σχεδιασμό για τα πειραιώτικα ζητήματα.
• Ο πρώην αντιδήμαρχος και γνωστός συνδικαλιστής Δημήτρης Γκερλές προχώρησε σε δήλωση στήριξης στο πρόσωπό σας. Αμέσως μετά δημοσιεύματα έλεγαν ότι ο Δρίτσας άνοιξε τις πόρτες στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ».
Τώρα πια δεν μπορούμε να μιλάμε για «βαθύ» και «ρηχό» ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έχει μια διαδρομή, ειδικά στον Πειραιά, και είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσει κανείς τέτοιους όρους. Ο Δημήτρης Γκερλές ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που κράτησαν διακριτή στάση απέναντι στα όσα έκανε η δημοτική αρχή Φασούλα και τα τελευταία χρόνια διαχωρίστηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές. Το γεγονός ότι τώρα άνθρωποι με αυτή την κληρονομιά στέκονται κριτικά απέναντι στις σειρήνες των ισχυρών οικονομικών κέντρων, τους φέρνει κοντά στη δική μας προσπάθεια.
• Θα σας κάνω μια υποθετική ερώτηση, την οποία την κάνει αρκετός κόσμος και εκτός Πειραιά. Αν στον δεύτερο γύρο περάσουν οι Μώραλης – Μιχαλολιάκος, έχετε αποφασίσει τι στάση θα κρατήσετε;
Είναι μια ερώτηση που δεν θέλω να την αποφύγω, όμως με τα δεδομένα της στιγμής τη θεωρώ αβάσιμη. Δεν θέλω να είμαι υπερόπτης και αμετροεπής, πιστεύω όμως βαθιά ότι διεκδικούμε βάσιμα την έγκριση της πειραϊκής κοινωνίας για να την εκπροσωπήσουμε στη νέα δημοτική αρχή. Αυτό δεν είναι μόνο η επιθυμία μας. Είναι βάσιμη προσδοκία.
• Δηλώσατε πρόσφατα ότι μας αξίζει ένας «καλύτερος Πειραιάς». Πώς τον φαντάζεστε αυτόν τον «καλύτερο Πειραιά»;
Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι ο Πειραιάς να μείνει όρθιος. Οι άνθρωποι να εξακολουθήσουν να έχουν αυτή την περηφάνια ότι είναι Πειραιώτες. Αυτό σημαίνει έναν τρόπο ζωής, με μια κοινωνία ανοιχτή, δημοκρατική, φιλική, ανθρώπινη, συναίνεσης και αλληλοβοήθειας.
Την ίδια στιγμή είναι η προϋπόθεση της δημιουργίας. Ο Πειραιάς έχει παρακμάσει σε πολλά επίπεδα, είναι καιρός να αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Η δημοτική αρχή μπορεί αν θέλει να παίξει ένα ρόλο τοπικής κυβέρνησης. Γύρω από ένα τέτοιο σχέδιο ανασυγκρότησης της πόλης, με το λιμάνι γρανάζι ανάπτυξης αλλά σε όφελος όλων, πιστεύω ότι πραγματικά μπορεί να γεννηθεί μια άλλη μέρα για την πόλη.
• Αυτά που λέτε ακούγονται πολύ ωραία, αλλά θα μπορούσε να πει κάποιος πώς μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αφού ήδη δημοσιεύτηκε η προκήρυξη για την πώληση του λιμανιού της πόλης;
Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά δεν εξαρτάται από τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής, αλλά είμαι βέβαιος ότι χωρίς τη συναίνεση της δημοτικής αρχής δεν μπορεί να επιβληθεί. Αν υπάρχει μια δημοτική αρχή και ένας δήμαρχος με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, που θα εκφράσει τη βούληση της πειραϊκής κοινωνίας και θα θέσει όλα αυτά τα ζητήματα στο τραπέζι, είναι δύσκολο να προχωρήσουν τέτοιου είδους σχέδια. Είμαι αισιόδοξος ότι έχοντας μια άλλη εκπροσώπηση η πειραϊκή κοινωνία θα έχει λόγο στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να λειτουργεί το λιμάνι».
• Ας υποθέσουμε ότι εκλέγεστε δήμαρχος. Ποιο θα είναι το πρώτο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσετε;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να λέμε την αλήθεια. Νομίζω όμως ότι το βάρος την πρώτη περίοδο πρέπει να πέσει στην ενίσχυση των δομών κοινωνικής στήριξης των ανθρώπων που πλήττονται στην πόλη μας. Αυτό σημαίνει ότι ο δήμος πρέπει να ενισχύσει τη δημοτική δράση στα επίπεδα της κοινωνικής πρόνοιας και της αλληλεγγύης. Το έχουν ανάγκη πάρα πολλοί συμπολίτες μας και αν τους στηρίξουμε, ώστε κάποιος να μην είναι μόνος του στην κρίση, αυτό δεν θα ωφελήσει μόνο τους ίδιους, αλλά και την τοπική αγορά και το σύνολο της πειραιώτικης δραστηριότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση στηρίζουμε πάρα πολλά, γιατί αυτή θα είναι η δράση για να σταθεί όρθιος ο Πειραιώτης και η Πειραιώτισσα.
Στο πρώτο ο Γ.Παντελάκης περιγράφει την αμηχανία που επικρατεί .
Στο δεύτερο και πιο ενδιαφέρον ,ο σχετικά αρμόδιος Θ.Δρίτσας δεν αναφέρεται καν στην ουσία του οικονομικού σχεδίου Μώραλη. Αντιθέτως προσβλέπει προς μια πολιτική η οποία θα συνθέτει αντιθέσεις (λέγε με "συμβιβάζει") Η ένσταση είναι διαδικαστική.Και ποιος απαγορεύει την σύνθεση της επιχειρηματικής πολιτικής με την αριστερή πολιτική στον Δήμο, αφού και η αριστερά του Δήμου είναι υπέρ της σύνθεσης;
Το τραυματικό επίδικο , το όντως περίπλοκο, είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί μια επενδυτική ροή στον Πειραιά.'Ελα που αυτοί που θέλουν να την κάνουν θέλουν και το Δήμο;
Δύσκολη ισορροπία , για την οποία το χειρότερο θα ήταν ένας copy paste Αντιμπερλοσκουνισμός, για όσους βέβαια ενδιαφέρονται για υπαρκτές παραγωγικές επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά.
Η δε υπόμνηση του Θ.Δρίτσα για μια πολιτική συνθέσεων αφήνει μόνο αισιοδοξία.
Του Γιάννη Παντελάκη(πηγή)
Για κάποιον περίεργο (;) λόγο, η υποψηφιότητα Μώραλη, δηλαδή Μαρινάκη, δεν έτυχε της υποδοχής που της έπρεπε. Λογικά, όταν ένας υπάλληλος ενός εφοπλιστή και ιδιοκτήτη μιας μεγάλης ομάδας βάζει υποψηφιότητα για την άλωση ενός μεγάλου δήμου, θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσει. Πώς; Γιατί; Πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του Μπερλουσκόνι; Τι αναζητά ένας τέτοιος τύπος στα δημόσια πράγματα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας; Είναι μια πρόβα εν όψει μιας μελλοντικής εισόδου στην κεντρική πολιτική σκηνή; Τι απ” όλα αυτά συμβαίνει;
Απαντήσεις σε όλα αυτά δεν δόθηκαν. Το ενδιαφέρον είναι πως δεν τέθηκαν καν τέτοιου είδους ερωτήσεις. Με μερικές μικρές εξαιρέσεις (Δρίτσας κυρίως, Μιχαλολιάκος κ.ά.), οι οποίες αιτιολογούνται λόγω συνυποψηφιοτήτων, η κάθοδος Μώραλη (δηλαδή Μαρινάκη) δεν απασχόλησε στον βαθμό που θα έπρεπε την κοινή γνώμη. Και συνήθως για να ασχοληθεί η κοινή γνώμη με ένα τέτοιας διάστασης θέμα, κάποιοι θα πρέπει να το αναδείξουν. Τα πολιτικά κόμματα ή τα μέσα ενημέρωσης. Αυτά μπορούν να προκαλέσουν τη σχετική φασαρία, να το φέρουν στον δημόσιο διάλογο, να δώσουν τη σημασία που αρμόζει.
Εχω την αίσθηση, αν όχι τη βεβαιότητα, ότι και τα πρώτα αλλά και τα δεύτερα δεν πολυασχολήθηκαν με αυτό. Οχι επειδή το θεώρησαν έλασσον, δεν είναι άλλωστε. Αλλά για λόγους που θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους. Προφανώς κάποιοι πολιτικοί και κάποια λίγα μέσα προσπάθησαν να μιλήσουν για το θέμα, να αναφερθούν στο φαινόμενο, να κάνουν κριτική προσέγγιση. Αλλά επίσης προφανές είναι πως η επιρροή στην κοινωνία όσων αναφέρθηκαν σ” αυτό είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τα πανίσχυρα μέσα ενημέρωσης, που μπορούν να καθορίσουν την ατζέντα του πολιτικού διαλόγου, φρόντισαν να μην το κάνουν. Επέλεξαν μια ουδέτερη, αν όχι φιλική, προσέγγιση στο φαινόμενο. Το αντιμετώπισαν σαν κάτι σύνηθες, αν δεν το είδαν και με καλό μάτι.
Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα έχει δύο βασικές πτυχές. Αν τις αναφέρουμε, νομίζω θα δώσουμε αυτόματα και τις απαντήσεις για τους λόγους που ένα τέτοιο φαινόμενο μένει μακριά από την κριτική εκείνων που μπορούν να την κάνουν αποτελεσματικά. Μια κριτική που δεν είναι απαραίτητο να έχει εκ προοιμίου χαρακτηριστικά σφοδρότητας, αλλά τουλάχιστον ανάδειξης ενός νέου φαινομένου στην πολιτική ζωή αυτής της χώρας. Δεν συμβαίνει συχνά άλλωστε ένας υπάλληλος ενός πανίσχυρου οικονομικά ανθρώπου να εκτίθεται ως υποψήφιος. Δεν έχει συμβεί ο πανίσχυρος αυτός άνθρωπος να συμμετέχει στον συνδυασμό του υποψηφίου. Δεν έχει συμβεί ένας πρώην πανίσχυρος οικονομικός και αθλητικός παράγοντας (Κόκκαλης), που κυριάρχησε αρκετά χρόνια σε πολλά επίπεδα, να στηρίζει αυτό το σχήμα. Ολα αυτά είναι ξένα γι” αυτή τη χώρα.
Η πρώτη πτυχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας είναι η ιδιότητα του οικονομικά εύρωστου εφοπλιστή και η επιρροή που μια τέτοια ιδιότητα έχει σε διάφορα επίπεδα. Ο κ. Μαρινάκης δεν είναι απλά ένας εφοπλιστής που μαζεύει πλούτο από τις δραστηριότητές του. Εχει δείξει ενδιαφέρον εμπλοκής και σε άλλα επίπεδα. Ενα από αυτά είναι και ο Ολυμπιακός, μια λαοφιλής ομάδα η οποία για έναν σεβαστό αριθμό ανθρώπων αποτελεί κάτι πολύ σημαντικό, είναι μια παρομοίωση θρησκείας ή κάτι σχετικό, όση υπερβολή και αν αυτό περιέχει. Και μπορεί να αποτελεί μια παρακμιακή έκφραση ενός κομματιού της κοινωνίας η αξιολόγηση μιας ομάδας ως ιεραρχικά σημαντικότερης από άλλους θεσμούς ή αξίες, αλλά δεν παύει αυτό να αποτελεί μια πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2014. Αυτή η δεύτερη ιδιότητα του συγκεκριμένου εφοπλιστή, η ιδιοκτησία της ομάδας δηλαδή με τα εκατομμύρια φίλους, είναι η άλλη πτυχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας.
Δεν γνωρίζω, ίσως κανένας να μη γνωρίζει, ποια θα είναι η υποδοχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας από την κοινωνία του Πειραιά. Είναι ένα πρωτόγνωρο πείραμα. Και το αποτέλεσμα θα το μάθουμε μόνο την Κυριακή των εκλογών. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα του 2014, ένα πολιτικό σχήμα χωρίς σαφή και παραδοσιακά πολιτικά χαρακτηριστικά, ένα συνονθύλευμα περίεργο διεκδικεί τον δήμο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν μιλάμε γι” αυτό…
Συνέντευξη Θ.Δρίτσα (πηγή)
Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά με τα έξι αδέλφια μου. Ο πατέρας μου εγκαταστάθηκε στον Πειραιά από τις αρχές του 20ού αιώνα και άνοιξε το φαρμακείο του το 1923. Είμαι στενά δεμένος με την πόλη μου.
• Είναι η τέταρτη φορά που κατεβαίνετε υποψήφιος δήμαρχος. Τι σας ώθησε να το ξανατολμήσετε;
Η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη. Η απόφαση ήταν δεδομένη, αν λάβει κανείς υπόψη ότι ήταν επιθυμία πολλών φίλων από τον Πειραιά και των συντρόφων μου από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση πάρθηκε σε συνέλευση του «Λιμανιού της Αγωνίας». Θεώρησα υποχρέωσή μου να καταθέσω την υποψηφιότητά μου στην παμπειραϊκή συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό.
• Πέρα από την πρόκληση αυτή, η εκλογική αναμέτρηση τι διαφορετικό έχει από τις προηγούμενες;
Η χώρα μας χρειάζεται συνολική πολιτική αλλαγή. Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, να εξυγιανθεί και να εκδημοκρατιστεί, πρέπει να αλλάξει και η αυτοδιοίκηση. Ιδιαίτερα η πρωτοβάθμια, η πιο κοντινή εξουσία στους πολίτες. Κι όχι μόνο να αλλάξει, αλλά και να αναβαθμιστεί. Οι δήμοι, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, πρέπει να γίνουν τοπικές κυβερνήσεις και όχι εξαρτήματα της κεντρικής εξουσίας.
• Το προεκλογικό σκηνικό στον Πειραιά άλλαξε. Εχουμε μια νέα υποψηφιότητα, την οποία πρόσφατα χαρακτηρίσατε «νέου τύπου». Τι ακριβώς εννοούσατε και τι σημαίνει για εσάς η υποψηφιότητα Μώραλη-Μαρινάκη;
Τη χαρακτήρισα έτσι ως μια υποψηφιότητα έξω από τις σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης, μια υποψηφιότητα επιβολής ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με άμεσο τρόπο στον δημόσιο βίο. Σε κάθε κοινωνία ανταγωνίζονται ανάγκες και συμφέροντα των ανθρώπων της εργασίας και του κεφαλαίου. Η πολιτική έρχεται να λειτουργήσει ως η σύνθεση των αντιθέσεων. Εδώ η πολιτική καταργείται. Υποκαθίσταται και εισβάλλει στο προσκήνιο η επιχειρηματική δραστηριότητα. Εχω τη γνώμη όμως ότι δεν πρόκειται μόνο για αυτό. Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα έρχεται να λειτουργήσει και ως ανάχωμα στη διαγραφόμενη νίκη του δικού μας συνδυασμού. Ηταν η πρώτη μου δήλωση ότι εδώ το σύστημα όχι μόνο ενεργοποιεί τις εφεδρείες του, αλλά κυριολεκτικά δίνει τα ρέστα του. Είναι ένας συνδυασμός που συγκεντρώνει τις δυνάμεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, κυρίως τις πιο φθαρμένες δυνάμεις από τη θητεία τους στην αυτοδιοίκηση του Πειραιά. Στον Πειραιά, ο Σαμαράς και το πολιτικό σύστημα των μνημονίων κατεβάζουν δύο υποψήφιους. Τον κύριο Μιχαλολιάκο και τον κύριο Μώραλη. Λειτουργούν παραπλανητικά, αλλά η πειραιώτικη κοινωνία δεν θα παραπλανηθεί.
• Οπως και να ’χει το σκηνικό έχει αλλάξει… Παρά ταύτα παραμένετε αισιόδοξος;
Παραμένω έντονα αισιόδοξος. Αισθάνομαι έτσι γιατί το κλίμα γύρω μας είναι πάρα πολύ διαφορετικό ακόμα και από την περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2012. Εχουμε πάρα πολύ κόσμο, και μάλιστα από διαφορετικές πολιτικές-κομματικές διαδρομές, που στηρίζουν αυτό το ψηφοδέλτιο και δηλώνουν την επιθυμία τους ν’ αλλάξουν τα πράγματα στον Πειραιά.
• Ο Β. Μιχαλολιάκος δηλώνει ότι θα πάρει πάνω από 50% και ότι δεν υπάρξει δεύτερος γύρος. Εσείς τολμάτε να κάνετε προγνωστικά;
Χρειάζεται να περιμένει κανείς ένα δεκαήμερο πριν από τις εκλογές, για να κάνει σοβαρά προγνωστικά. Το βέβαιο είναι ότι θα είναι μια σκληρή μάχη και ο απερχόμενος δήμαρχος είναι καλύτερα να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και να αντιμετωπίσει τη σοβαρή κριτική που του ασκεί ένα μεγάλο κομμάτι της πειραϊκής κοινωνίας, γιατί η θητεία του, παρά τα όσα προσπαθεί εκείνος να καλλιεργήσει, έχει πάρα πολλά τρωτά.
• Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε πυρετώδεις διεργασίες στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ για την εκλογική στάση της στον Πειραιά. Τι έχετε να πείτε;
Δεν μπορώ να μπω σε εσωτερικές διαδικασίες, είτε άλλων δημοτικών παρατάξεων είτε κομμάτων. Επιθυμία μας είναι να μη μείνει κανείς έξω από αυτή την προσπάθεια. Mέλη της ΔΗΜΑΡ στον Πειραιά άλλωστε είναι για πολλά χρόνια ενεργά μέλη του «Λιμανιού της Αγωνίας». Αντιλαμβάνομαι όλες τις επιλογές, τις πολιτικές που μπορεί να οδηγούν σε άλλες λύσεις, τις θεωρώ όμως λύσεις ανεπίκαιρες, σε σχέση με τις ανάγκες της περιόδου. Δεν πιστεύω ότι η δική μου υποψηφιότητα, έτσι όπως έχει καταγραφεί στον Πειραιά, εμποδίζει τη συμμετοχή και φίλων από τη ΔΗΜΑΡ ή και από άλλες πολιτικές συλλογικότητες. Και το «Λιμάνι της Αγωνίας» και ο ΣΥΡΙΖΑ και εγώ θέλουμε μια αυτοδιοίκηση ανοιχτή στην κοινωνία και με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και ρόλο όλων των δυνάμεων που δίνουν το «παρών» στους αγώνες και στον σχεδιασμό για τα πειραιώτικα ζητήματα.
• Ο πρώην αντιδήμαρχος και γνωστός συνδικαλιστής Δημήτρης Γκερλές προχώρησε σε δήλωση στήριξης στο πρόσωπό σας. Αμέσως μετά δημοσιεύματα έλεγαν ότι ο Δρίτσας άνοιξε τις πόρτες στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ».
Τώρα πια δεν μπορούμε να μιλάμε για «βαθύ» και «ρηχό» ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έχει μια διαδρομή, ειδικά στον Πειραιά, και είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσει κανείς τέτοιους όρους. Ο Δημήτρης Γκερλές ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που κράτησαν διακριτή στάση απέναντι στα όσα έκανε η δημοτική αρχή Φασούλα και τα τελευταία χρόνια διαχωρίστηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές. Το γεγονός ότι τώρα άνθρωποι με αυτή την κληρονομιά στέκονται κριτικά απέναντι στις σειρήνες των ισχυρών οικονομικών κέντρων, τους φέρνει κοντά στη δική μας προσπάθεια.
• Θα σας κάνω μια υποθετική ερώτηση, την οποία την κάνει αρκετός κόσμος και εκτός Πειραιά. Αν στον δεύτερο γύρο περάσουν οι Μώραλης – Μιχαλολιάκος, έχετε αποφασίσει τι στάση θα κρατήσετε;
Είναι μια ερώτηση που δεν θέλω να την αποφύγω, όμως με τα δεδομένα της στιγμής τη θεωρώ αβάσιμη. Δεν θέλω να είμαι υπερόπτης και αμετροεπής, πιστεύω όμως βαθιά ότι διεκδικούμε βάσιμα την έγκριση της πειραϊκής κοινωνίας για να την εκπροσωπήσουμε στη νέα δημοτική αρχή. Αυτό δεν είναι μόνο η επιθυμία μας. Είναι βάσιμη προσδοκία.
• Δηλώσατε πρόσφατα ότι μας αξίζει ένας «καλύτερος Πειραιάς». Πώς τον φαντάζεστε αυτόν τον «καλύτερο Πειραιά»;
Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι ο Πειραιάς να μείνει όρθιος. Οι άνθρωποι να εξακολουθήσουν να έχουν αυτή την περηφάνια ότι είναι Πειραιώτες. Αυτό σημαίνει έναν τρόπο ζωής, με μια κοινωνία ανοιχτή, δημοκρατική, φιλική, ανθρώπινη, συναίνεσης και αλληλοβοήθειας.
Την ίδια στιγμή είναι η προϋπόθεση της δημιουργίας. Ο Πειραιάς έχει παρακμάσει σε πολλά επίπεδα, είναι καιρός να αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Η δημοτική αρχή μπορεί αν θέλει να παίξει ένα ρόλο τοπικής κυβέρνησης. Γύρω από ένα τέτοιο σχέδιο ανασυγκρότησης της πόλης, με το λιμάνι γρανάζι ανάπτυξης αλλά σε όφελος όλων, πιστεύω ότι πραγματικά μπορεί να γεννηθεί μια άλλη μέρα για την πόλη.
• Αυτά που λέτε ακούγονται πολύ ωραία, αλλά θα μπορούσε να πει κάποιος πώς μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αφού ήδη δημοσιεύτηκε η προκήρυξη για την πώληση του λιμανιού της πόλης;
Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά δεν εξαρτάται από τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής, αλλά είμαι βέβαιος ότι χωρίς τη συναίνεση της δημοτικής αρχής δεν μπορεί να επιβληθεί. Αν υπάρχει μια δημοτική αρχή και ένας δήμαρχος με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, που θα εκφράσει τη βούληση της πειραϊκής κοινωνίας και θα θέσει όλα αυτά τα ζητήματα στο τραπέζι, είναι δύσκολο να προχωρήσουν τέτοιου είδους σχέδια. Είμαι αισιόδοξος ότι έχοντας μια άλλη εκπροσώπηση η πειραϊκή κοινωνία θα έχει λόγο στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να λειτουργεί το λιμάνι».
• Ας υποθέσουμε ότι εκλέγεστε δήμαρχος. Ποιο θα είναι το πρώτο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσετε;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να λέμε την αλήθεια. Νομίζω όμως ότι το βάρος την πρώτη περίοδο πρέπει να πέσει στην ενίσχυση των δομών κοινωνικής στήριξης των ανθρώπων που πλήττονται στην πόλη μας. Αυτό σημαίνει ότι ο δήμος πρέπει να ενισχύσει τη δημοτική δράση στα επίπεδα της κοινωνικής πρόνοιας και της αλληλεγγύης. Το έχουν ανάγκη πάρα πολλοί συμπολίτες μας και αν τους στηρίξουμε, ώστε κάποιος να μην είναι μόνος του στην κρίση, αυτό δεν θα ωφελήσει μόνο τους ίδιους, αλλά και την τοπική αγορά και το σύνολο της πειραιώτικης δραστηριότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση στηρίζουμε πάρα πολλά, γιατί αυτή θα είναι η δράση για να σταθεί όρθιος ο Πειραιώτης και η Πειραιώτισσα.
