(Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα γεγονότα σχετικά με τον Υποδιοικητή Μάρκος, τους Ζαπατίστας κτλ θεώρησα ότι πρέπει να μεταφράσω ένα άρθρο του Λεωνίδα Οικονομάκη σχετικά με το ζήτημα, αφού ο Λεωνίδας έχει αρκετά καλή γνώση για τα εν Τσιάπας τεκταινόμενα)
Το άρθρο λοιπό είναι αυτό:
O Υποδιοικητής Μάρκος των Ζαπατίστας δεν υπάρχει πλέον : «Πιστεύουμε ότι ένας από εμάς πρέπει να πεθάνει έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει . Αλλά ο θάνατος δεν αφαιρεί μια ζωή , αλλά ένα όνομα .»
Ο εξεγερμένος Μάρκος πέθανε . Ζήτω ο εξεγερμένος Γκαλεάνο !
«Στο 2:08 π.μ. στις 25 Μαΐου 2014 στη νοτιοδυτικό εμπόλεμο μέτωπο του EZLN , δηλώνω ότι δεν υπάρχει πλέον ο άνθρωπος που είναι γνωστός ως Εξεγερμένος Μάρκος», είπε σε μια αινιγματική - ως συνήθως - στη πρώτη δημόσια του εμφάνιση από το 2009 .
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημιούργησαν αμέσως την ιστορία : «Ο υποδιοικητής Μάρκος σταματάει ως ηγέτης του EZLN.» Δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαβάσουν το υπόλοιπο της ανακοίνωσης , ούτε έκαναν τον κόπο να ερευνήσουν περαιτέρω την κατάσταση . Ο τίτλος ήταν εκεί , εμφατικός και ίσως βολικός, καθώς : « Ο υποδιοικητής Μάρκος σταματάει..."
«Δηλαδή όντως σταμάτησε να υπάρχει ; Κυριολεκτικά;»...Οι φίλοι μου αμέσως άρχισαν να με ρωτούν .
Λοιπόν...δεν ξέρω . Οι Ζαπατίστας και ο εξεγερμένος Mάρκος ο ίδιος, ποτέ δεν έπαψαν να μας εκπλήσσουν . Ωστόσο , αυτό που ξέρω είναι ότι τα λόγια τους , όπως ακριβώς και οι δράσεις τους , έχουν πάντα ένα κομμάτι αινιγματικό και χρειάζεται αποκρυπτογράφηση .
Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω με αυτό το άρθρο .
Όλα ξεκίνησαν στις 2 Μαΐου 2014. Μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης CIOAC - Histórica , που χρηματοδοτείται και οργανώνεται από την περιφερειακή και εθνική κυβέρνηση , σχεδίασαν και πραγμάτωσαν δειλή επίθεση στην αυτόνομη κοινότητα των Ζαπατίστας της La Realidad . Κατέστρεψαν το αυτόνομο σχολείο και την κλινική και , γνωρίζοντας ότι οι σύντροφοι-ισσες από το κοντινό caracol θα βιαστούν να τους σταματήσουν , τους έστησαν ενέδρα . Δεκαπέντε Ζαπατίστας τραυματίστηκαν , και ένας από αυτούς , ο Jose Luis Lopez Solis ,ο καθηγητής στο Ζαπατίστικο Σχολείο τον Αύγουστο του 2013 και τον Δεκέμβριο/Ιανουάριο του 2014 δολοφονήθηκε άγρια . Είχε επιλέξει για τον εαυτό του το παρατσούκλι «Γκαλεάνο» , όπως ο συγγραφέας του «Οι Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής.»
Η επίθεση αυτή ήταν η τελευταία σταγόνα σε μια σειρά από παρόμοιες επιθέσεις σε κοινότητες των Ζαπατίστας που έχουν λάβει χώρα από τότε που η κυβέρνηση του Enrique Peña Nieto ανέλαβε τα καθήκοντά της - ένα σημάδι των προθέσεων του Προέδρου προς τον ζαπατισμό και τους Ζαπατίστας .
Από εκείνη την ημέρα , μια διεθνής εκστρατεία έχει οργανωθεί σε αλληλεγγύη για τις κοινότητες των Ζαπατίστας , η οποία κορυφώθηκε στις 24 Μαΐου στο caracol της La Realidad με μια δημόσια εκδήλωση στην οποία η Γενική Διοίκηση του EZLN συμμετείχε για να τιμήσει τη μνήμη του Γκαλεάνο και διαβεβαιώσει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη .
Ο εξεγερμένος Μάρκος ήταν επίσης παρόν , στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του από το 2009 , πάνω στο άλογο του , αυτή τη φορά με ένα πειρατικό κάλυμμα στο δεξί του μάτι . Στην εκδήλωση αυτή δεν μίλησε πολύ . Το EZLN μίλησε μέσω του άλλου εκπρόσωπού του,που είναι ο εξεγερμένος Mόισες . Ωστόσο , στις 2.08 π.μ. , διάβασε μια ανακοίνωση μέσω του Radio Ζαπατίστας , στην οποία αποχαιρέτησε την περσόνα του εξεγερμένου Mαρκος, σε ένα ανακοινωθέν που υπέγραψε ως εξεγερμένος Γκαλεάνο .
«Πιστεύουμε ότι ένας από εμάς πρέπει να πεθάνει έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει» είπε. «Αλλά ο θάνατος δεν αφαιρεί μια ζωή , αλλά ένα όνομα .»
Το να υιοθετείς το nom de guerre(όνομα σε καιρό πολέμου/ψευδώνυμο) των νεκρών συντρόφων δεν είναι κάτι καινούργιο στην επαναστατική ιστορία του Μεξικού , ούτε στην ιστορία του ίδιου του EZLN . Είναι πραγματικά μια παράδοση ,για τον νεκρό σύντροφο που δεν πρέπει να ξεχαστεί , αλλά να «ζήσει» δια μέσω του nom de guerre που επέλεξε. Ας μην ξεχνάμε , για παράδειγμα, ότι ο Pancho Villa - για να μιλήσουμε για την Μεξικανική Επανάσταση του 1910 - γεννήθηκε Doroteo Arango . Ο Pancho Villa ήταν ένας πεσμένος σύντροφος του , που σκοτώθηκε από τους φύλακες του χωριού , και ο Doroteo υιοθέτησε το όνομα του φίλου του για να συνεχίσει να ζει ακόμα στο θάνατο .
Το nom de guerre «Μάρκος» είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Ο Mάριο Μάρκος ήταν μέλος του FLN , τη μητέρα - οργάνωση του EZLN , ο οποίος έτυχε να είναι ένας αγαπημένος φίλος του Υποδιοικητή , και σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του υποδιοικητή , ήταν ο άνθρωπος που συνήθιζε να τον διδάσκει την ιστορία του Μεξικού στα μεγάλα μυστικά τους ταξίδια . Ο Μάρκος σκοτώθηκε το 1983 στη Puebla , και ο φίλος και σύντροφος του - που μέχρι τότε ονομαζόταν «Ζακαρίας» - υιοθέτησε το όνομά του ως nom de guerre και έγινε αυτός που μέχρι τις 25 Μαΐου 2014 γνωρίζαμε ως ο εξεγερμένος Μάρκος . Και ο οποίος από τώρα και στο εξής θα είναι γνωστός ως εξεγερμένος Γκαλεάνο .
Ωστόσο , αν διαβάσουμε το τελευταίο ανακοινωθέν του Μάρκος - και το πρώτο του Γκαλεάνο - θα δούμε ότι η αλλαγή δεν είναι μόνο στα ονόματα. Είναι επίσης ένα στη στρατηγική και το περιεχόμενο.
Όταν το EZLN πήρε πέντε δήμους στην Τσιάπας , την 1η Ιανουαρίου 1994, ο κόσμος γνώρισε τον μυστηριώδη μασκοφόρο εξεγερμένος Μάρκος ως εκπρόσωπό του . Αυτό ωστόσο, δεν ήταν το σχέδιο. Το EZLN δεν είχε την πρόθεση ο κόσμος να δει έναν μιγά , ένα μεξικάνικο μικτού αίματος , ως επικεφαλή ενός στρατού ιθαγενών . Γι 'αυτό εν τέλει επιλέχθηκε ένας ιθαγενής Ζαπατίστας ως εκπρόσωπος . Δυστυχώς , πέθανε λίγο μετά την επίθεση και ο Μάρκos ανέλαβε το ρόλο του εκπροσώπου , με τεράστια επιτυχία . Βλέποντας το θαυμασμό των μεξικάνικων και διεθνών μέσων ενημέρωσης για τη μυστηριώδη προσωπικότητα του Μάρκος , το EZLN αποφάσισε να εκμεταλλευτεί και να κάνει «χρήση» αυτού του θαυμασμού για να προσελκύσει όλο και περισσότερη προσοχή και να παραμείνει στο προσκήνιο .
Η στρατηγική δεν ήταν χωρίς κόστος , ωστόσο . Η εκτόξευση προς τα εμπρός του Mάρκος πράγματι γύρισε μπούμερανγκ : το κίνημα έγινε εξατομικευμένο στο πρόσωπο του Μάρκος , και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ζαπατισμού - οι αυτόνομες και ακέφαλες κοινότητες - παρέμειναν στη σκιά . Το EZLN συνειδητοποίησε ότι «το κίνημα έγινε Mάρκος» και «Μάρκος έγινε το κίνημα», και έχουν εδώ και καιρό προσπαθήσει να βρουν έναν τρόπο να το αντιμετωπίσουν - στο βαθμό που τροφοδοτείται ακόμα και σκόπιμα φήμη ότι ο Μάρκος πάσχει από σοβαρή ασθένεια που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια. Σε μια από τις τελευταίες ανακοινώσεις για ένα μελλοντικό event των Ζαπατίστας ( το οποίο έχει ανασταλεί λόγω της δολοφονίας του Γκαλεάνο ) ο Υποδιοικητή Moisés έγραψε ότι ο υποδιοικητής Μάρκος θα είναι εκεί επίσης «εάν η υγεία του το επιτρέψει.»
Και στις 25 του Μάη του 2014 , εκεί ήταν , πάνω στο άλογο του , για να αποχαιρετήσει τον Mάρκος ο ίδιος .
«Είναι πεποίθησή μας και πρακτική μας ότι προκειμένου να εξεγερθούμε και αγωνιστούμε , δεν χρειαζόμαστε ούτε ηγέτες , ούτε αρχηγούς , ούτε μεσσίες , ούτε σωτήρες . Για να αγωνιζόμαστε , χρειαζόμαστε μόνο ένα μικρό κομμάτι ντροπής , ένα καλό ποσό αξιοπρέπειας και πολλή οργάνωση . Τα υπόλοιπα είτε είναι χρήσιμα για τη συλλογικότητα ή δεν είναι», αναφέρει η τελευταία ανακοίνωση.
Και αυτό φαίνεται να είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο εξεγερμένος Μάρκος επέλεξε να πάψει να υπάρχει . Γιατί τώρα , στην Τσιάπας , υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μάθει πώς να αυτοδιοικούνται αυτόνομα , με οριζόντιο τρόπο . Υπάρχουν παιδιά που έχουν σπουδάσει σε αυτόνομα σχολεία , ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία σε αυτόνομες κλινικές , γυναίκες που δεν θεωρούνται πλέον κατώτερες από τους άνδρες . Και όλα αυτά πρέπει να είναι γνωστά στον κόσμο , χωρίς την απόσπαση της προσοχής από το πρόσωπο του Μάρκος.
Λοιπόν, τι θα κάνει ο εξεγερμένος Γκαλεάνο τώρα ; Ποιος θα είναι ο ρόλος του στο κίνημα ; Λοιπόν ... κανείς δεν ξέρει , εκτός από το EZLN και ο ίδιος ο υποδιοικητής Γκαλεάνο . Και όταν επιλέξουν να το αποκαλύψουν , θα ξέρουμε και εμείς επίσης.
Έτσι ... ο εξεγερμένος Μάρκος φεύγει , και με αυτόν φεύγουν και οι Don Durito και ο Γερο-Αντόνιο, για να του κρατούν συντροφιά .
«Δεν θα λείψει από τα παιδιά που - τις παλιές μέρες - θα μαζεύονταν για να ακούσουν τις ιστορίες του, τώρα είναι ενήλικες , τώρα έχουν κρίση , τώρα αγωνίζονται ακριβώς όλοι οι άλλοι, για την ελευθερία , τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη , όπως είναι το καθήκον του κάθε Ζαπατίστας .»
Καλό δρόμο εξεγερμένε Μάρκος !
Hasta nunca ... hasta siempre o !
ΥΓ1: Μερικά από αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν να έρθουν προς τα εδάφη σας, αλλά τους διάβαζαν όλες τις ιστορίες σας , που μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες , κατά τις νυκτερινές ώρες στα κρεβάτια τους , είναι επίσης μεγάλοι και τώρα αγωνίζονται για τη δημοκρατία , την ελευθερία και τη δικαιοσύνη . Σε άλλες χώρες , και σε άλλες γλώσσες ίσως , αλλά όπως είναι το καθήκον κάθε Ζαπατίστας .
ΥΓ2 Όμως ... θα εξακολουθούν να τους λείπεις.
Ο Λεωνίδας Οικονομάκης είναι υποψήφιος διδάκτωρ στις Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας , όπου σπουδάζει τις οργανωτικές στρατηγικές του κινήματος των Ζαπατίστας σε σύγκριση με την Cocaleros της Βολιβίας . Είναι συντάκτης του ROAR Magazine και ράπερ με την ελληνική hip hop μπάντα Social Waste.
(Ελεύθερη μετάφραση του άρθρου Farewell Marcos, long live Subcomandante Galeano! από τον [Θ])
Αναδημοσίευση από http://oh-bondageupyours.blogspot.gr/2014/05/blog-post_27.html
Αναδημοσίευση από http://oh-bondageupyours.blogspot.gr/2014/05/blog-post_27.html
