Η μεγάλη υποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. στις ευρωεκλογές αποτέλεσε οδυνηρό σοκ όχι μόνο για τα μέλη της, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία, και το πιστεύω αυτό βαθιά. Γι' αυτό και η πολιτική ηγεσία όφειλε από την πρώτη μέρα να δώσει τις εκτιμήσεις της για το εκλογικό μήνυμα των πολιτών, όπως και το στίγμα της πολιτικής για την επόμενη μέρα!
Τελικά η χθεσινή ανακοίνωση του Φώτη Κουβέλη ότι θα υποβάλει την παραίτησή του στην Κεντρική Επιτροπή θέλω να πιστεύω ότι θα ανοίξει ένα ουσιαστικό και σε βάθος διάλογο για το πώς θα συνεχίζει την πορεία της η ΔΗΜ.ΑΡ. στην πολιτική σκηνή, αν θα βρει τον βηματισμό της ως μία αριστερή δύναμη με προσφορά στην προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας, τη διέξοδο από την κρίση, την εξυγίανση της πολιτικής ζωής, και ότι δεν θα αποτελέσει η όλη διαδικασία μια αρένα αντιπαραθέσεων που πηγάζουν από προειλημμένες αποφάσεις ή υπαγορεύονται από σκοπιμότητες.
Ας εκτιμήσουμε παρακάτω τα γεγονότα, τις εξωγενείς παρεμβάσεις, αλλά και τις παραλείψεις που μας έφεραν μέχρι εδώ:
Είναι γεγονός ότι η συμμετοχή της ΔΗΜ.ΑΡ. στην τρικομματική κυβέρνηση δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε ανώδυνη επιλογή, αλλά επιλογή που στόχευε στην αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας, στόχος που έχει επιτευχθεί, μετά από τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού. Και παρά τη μεγάλη προσπάθεια των στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. να προωθήσουμε βαθιά κοινωνικές και αναπτυξιακές επιλογές και λύσεις και να αποτρέψουμε συντηρητικές προτάσεις, όπως στα εργασιακά (απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, απολύσεις στο Δημόσιο) αλλά και στα δημόσιου συμφέροντος θέματα (αποκρατικοποιήσεις οργανισμών κοινής ωφέλειας), δυστυχώς η ΔΗΜ.ΑΡ. είχε μία πρώτη απώλεια δυνάμεων προς τα αριστερά. Απώλεια που στη δίνη εκείνης της εποχής δεν εκτιμήθηκε από το κόμμα μας όπως θα έπρεπε.
Η μετά από ένα χρόνο δικαιολογημένη πολιτικά, δημοκρατικά και σε προοδευτική κατεύθυνση απόφαση της ΔΗΜ.ΑΡ. να αποχωρήσει από την κυβέρνηση πρόσθεσε μία νέα απώλεια δυνάμεων προς τα κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά. Πέρα βέβαια από τις συστηματικές επιθέσεις από το πολιτικό κατεστημένο και άλλους εξωγενείς παράγοντες.
Αυτό το δεύτερο βήμα της εξόδου δημιούργησε παρατεταμένη εσωτερική αντιπαράθεση στο κόμμα. Στην προσπάθεια να αντιμετωπισθεί αυτή, αναδείχθηκε ως κύρια συνιστώσα της πολιτικής, του διαλόγου και των επιδιώξεων της ΔΗΜ.ΑΡ. η συμβολή και η κυρίαρχη παρουσία της στον χώρο της Κεντροαριστεράς (μάλιστα τελευταία με στελέχη και επιλογές που έχουν απαξιωθεί από την πολιτική ζωή του τόπου), με ό,τι αντιθέσεις αυτό συνεπάγετο στον πολυτάραχο αυτό χώρο, ο οποίος διαχειρίσθηκε επί μακρόν και διαχειρίζεται τη διακυβέρνηση της χώρας με εργαλεία και πολιτικές που απέχουν σημαντικά από τις ιδρυτικές και προγραμματικές επιλογές του κόμματός μας.
Δυστυχώς η παρατεταμένη αυτή αντιπαράθεση που ακολούθησε στο κόμμα ήταν μονομερής, υποχώρησε ο διάλογος για τις προτάσεις διεξόδου από την κρίση και την προοδευτική, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ενώ δεν άνοιξε, όπως θα έπρεπε, ένας ουσιαστικός διάλογος προγραμματικών θέσεων για όλα τα παραπάνω κρίσιμα προβλήματα -διάλογος προς την άλλη πλευρά- για τη διερεύνηση δηλαδή συγκλίσεων και προοπτικών συνεργασίας προς τις αριστερές δυνάμεις και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι προτεραιότητες στον διάλογο όπως αυτός διαμορφώθηκε τελευταία στο κόμμα διέφεραν από τις προσπάθειες και τις τοποθετήσεις των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που είχε να αντιμετωπίσει στο Κοινοβούλιο τα μεγάλα προβλήματα των μνημονιακών νομοθετημάτων και πολιτικών διεξόδου από την κρίση, όπου επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι η Κ.Ο. τα κατάφερε πολύ καλά μέσα από τον μεστό προγραμματικό της λόγο να δώσει το πραγματικό προοδευτικό, σύγχρονο αριστερό στίγμα της ΔΗΜ.ΑΡ. και εντέλει τις δυνατότητες της για μια υπεύθυνη συμβολή στη διακυβέρνηση της χώρας.
Τελικά, μέσα από αυτό το πολύπλοκο πολιτικό σκηνικό, η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να προστατεύσει τις βασικές, ιδρυτικές της θέσεις και αρχές, προοδευτικές και αριστερές, που της έδωσαν την υπάρχουσα κοινοβουλευτική της δύναμη (6,3%), επιζητώντας βέβαια τη διερεύνηση συναινέσεων και συνεργασιών τόσο με τον χώρο του προοδευτικού σοσιαλισμού (τρίτο πόλο) όσο και με την Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ), την οποία μεγάλο ποσοστό των πολιτών την επιλέγει αλλά για να την εμπιστευτεί επιζητάει από αυτήν πιο στέρεες και βιώσιμες προτάσεις διακυβέρνησης.
*Η Ασημίνα Ξηροτύρη - Αικατερινάρη είναι βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης
