http://sarantakos.wordpress.com/
Τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ την Κυριακή δεν την άκουσα, παρά μόνο μικρά αποσπάσματά της σε κάποιο δελτίο ειδήσεων, αλλά διάβασα στο Διαδίκτυο την επόμενη μέρα ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε το έγκλημα να χρησιμοποιήσει τον τύπο «εκρήχθηκε» (ή ίσως «εκρήχτηκε) μιλώντας για τον νεκρό βομβιστή της Σπάρτης (που δεν έχουμε μάθει κανένα στοιχείο του γιατί δεν ήταν ούτε αλλοδαπός ούτε αναρχικός να ξέρουμε μέχρι και τι βιβλία είχε στη βιβλιοθήκη του, κάποιοι λένε ότι ήταν ακροδεξιός, οπότε έχουν ισχύ οι διατάξεις περί προσωπικών δεδομένων). Είπε λοιπόν ο Τσίπρας ότι ευτυχώς δεν εκρήχθηκε η βόμβα και πολλοί εξερράγησαν κατηγορώντας τον ότι δολοφονεί την ελληνική γλώσσα.
Μάλιστα, την επόμενη μέρα στα Νέα, ο κ. Ηλίας Κανέλλης αφιέρωσε τη στήλη του στα γλωσσικά ολισθήματα του Τσίπρα, προσθέτοντας μάλιστα άλλα δύο που μαρτυρούν, κατά τον Κανέλλη, «αδυναμία χρήσης μέρους του γλωσσικού πλούτου μας». Παραθέτω: Οι αποστροφές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον Ολάντ – «απολολόν πρόβατο» (μπράβο στο γραφείο Τύπου που στην απομαγνητοφώνηση εξαφάνισε τον μαργαρίτη), η χρήση του βαρβαρισμού «εκρήχτηκα» αντί του «εξερράγην» (ή «έσκασα») ή η ετυμολόγηση της χρεοκοπίας ως «κοπή χρέους» αποδεικνύουν ότι λείπουν γλωσσικά εργαλεία για να περιγραφεί το πρόβλημα και η λύση του.
Διαφωνώ με τον κ. Κανέλλη και θα πω το γιατί. Πριν όμως εκθέσω πού διαφωνώ, θα αναφερθώ σε ένα σημείο όπου συμφωνώ μαζί του. Στην αρχή του άρθρου του, ο κ. Κανέλλης αντιδιαστέλλει τα λάθη Τσίπρα με τα σαρδάμ του Σημίτη, και έμμεσα επικρίνει τους «διασκεδαστές» της τηλεόρασης που τον χτυπούσαν γι’ αυτά του τα ρητορικά ατυχήματα. Σε αυτό, συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Κανέλλη και το έχω γράψει δυο-τρεις φορές στο ιστολόγιο. Η πχιότητα και το μακέτο του Σημίτη ήταν θέματα ορθοφωνίας· για εκφωνητής δεν έκανε, αλλά για πρωθυπουργό δεν σήμαιναν τίποτε. Σήμαιναν μόνο για τους κριτές του· όταν π.χ. άκουγα έναν γνωστό σκιτσογράφο-αρθρογράφο να θεωρεί τα σαρδάμ του Σημίτη ένδειξη άθλιων ελληνικών, ενισχυόταν μέσα μου η άποψη ότι ο συγκεκριμένος σκιτσογράφος-αρθρογράφος είναι εκπρόσωπος της ταξιτζήδικης προσέγγισης στη γλωσσολογία. Μέχρι εκεί συμφωνώ με τον κ. Κανέλλη, όχι όμως πιο πέρα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ την Κυριακή δεν την άκουσα, παρά μόνο μικρά αποσπάσματά της σε κάποιο δελτίο ειδήσεων, αλλά διάβασα στο Διαδίκτυο την επόμενη μέρα ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε το έγκλημα να χρησιμοποιήσει τον τύπο «εκρήχθηκε» (ή ίσως «εκρήχτηκε) μιλώντας για τον νεκρό βομβιστή της Σπάρτης (που δεν έχουμε μάθει κανένα στοιχείο του γιατί δεν ήταν ούτε αλλοδαπός ούτε αναρχικός να ξέρουμε μέχρι και τι βιβλία είχε στη βιβλιοθήκη του, κάποιοι λένε ότι ήταν ακροδεξιός, οπότε έχουν ισχύ οι διατάξεις περί προσωπικών δεδομένων). Είπε λοιπόν ο Τσίπρας ότι ευτυχώς δεν εκρήχθηκε η βόμβα και πολλοί εξερράγησαν κατηγορώντας τον ότι δολοφονεί την ελληνική γλώσσα.
Μάλιστα, την επόμενη μέρα στα Νέα, ο κ. Ηλίας Κανέλλης αφιέρωσε τη στήλη του στα γλωσσικά ολισθήματα του Τσίπρα, προσθέτοντας μάλιστα άλλα δύο που μαρτυρούν, κατά τον Κανέλλη, «αδυναμία χρήσης μέρους του γλωσσικού πλούτου μας». Παραθέτω: Οι αποστροφές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον Ολάντ – «απολολόν πρόβατο» (μπράβο στο γραφείο Τύπου που στην απομαγνητοφώνηση εξαφάνισε τον μαργαρίτη), η χρήση του βαρβαρισμού «εκρήχτηκα» αντί του «εξερράγην» (ή «έσκασα») ή η ετυμολόγηση της χρεοκοπίας ως «κοπή χρέους» αποδεικνύουν ότι λείπουν γλωσσικά εργαλεία για να περιγραφεί το πρόβλημα και η λύση του.
Διαφωνώ με τον κ. Κανέλλη και θα πω το γιατί. Πριν όμως εκθέσω πού διαφωνώ, θα αναφερθώ σε ένα σημείο όπου συμφωνώ μαζί του. Στην αρχή του άρθρου του, ο κ. Κανέλλης αντιδιαστέλλει τα λάθη Τσίπρα με τα σαρδάμ του Σημίτη, και έμμεσα επικρίνει τους «διασκεδαστές» της τηλεόρασης που τον χτυπούσαν γι’ αυτά του τα ρητορικά ατυχήματα. Σε αυτό, συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Κανέλλη και το έχω γράψει δυο-τρεις φορές στο ιστολόγιο. Η πχιότητα και το μακέτο του Σημίτη ήταν θέματα ορθοφωνίας· για εκφωνητής δεν έκανε, αλλά για πρωθυπουργό δεν σήμαιναν τίποτε. Σήμαιναν μόνο για τους κριτές του· όταν π.χ. άκουγα έναν γνωστό σκιτσογράφο-αρθρογράφο να θεωρεί τα σαρδάμ του Σημίτη ένδειξη άθλιων ελληνικών, ενισχυόταν μέσα μου η άποψη ότι ο συγκεκριμένος σκιτσογράφος-αρθρογράφος είναι εκπρόσωπος της ταξιτζήδικης προσέγγισης στη γλωσσολογία. Μέχρι εκεί συμφωνώ με τον κ. Κανέλλη, όχι όμως πιο πέρα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »