Του
Ο Γιώργος Καμίνης χρησιμοποιήθηκε ως βιτρίνα κυρίως από το
ΠΑΣΟΚ, ώστε να συσπειρώσει ετερόκλητους κύκλους σε μια μεταπολιτική
αφήγηση της «προόδου», ώστε να φανούν ως υπερκομματικές και αναγκαίες οι
πολιτικές που όριζε το μνημόνιο για τη τοπική αυτοδιοίκηση και να
εγκατασταθεί εκεί ένα κομμάτι του κομματικού μηχανισμού, που έχανε την
επιρροή του στην κεντρική εξουσία, όσο οι ευθύνες από τις κυβερνητικές
επιλογές το άγγιζαν. Μαζί με τον Γιώργο Καμίνη, σύρθηκε και η δημοτική
πλειοψηφία στον βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων δημιουργίας μιας
ευρύτερης παράταξης χωρίς κανένα κοινωνικό έρεισμα και αντίκτυπο…Η μάχη των τελευταίων δημοτικών εκλογών στην Αθήνα δόθηκε με την τότε κυβερνητική παράταξη (ΠΑΣΟΚ) να εκβιάζει πως, αν τις χάσει, θα αναγκαστεί να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές, μεταθέτοντας έτσι την ευθύνη μιας πιθανούς άτακτης χρεωκοπίας στο κομμάτι της κοινωνίας που δεν τη στήριξε, και με την αντιπολίτευση να μάχεται κατά του μνημονίου. Η αντιπολίτευση τότε, μολονότι είχε μεγαλύτερη κοινωνική επιρροή, μιας και μέρος ήταν και η -αντιμνημονιακή!- Νέα Δημοκρατία, δεν ήταν συμπαγής και δεν κατάφερε να επικρατήσει ούτε στην Αθήνα ούτε στην επικράτεια. Η δε κυβερνητική παράταξη, με τον εκβιασμό στο ένα χέρι και την προώθηση «υπερκοματικών» και «άφθαρτων» υποψηφίων στο άλλο, κατάφερε να επικρατήσει στα εκλογικά ποσοστά και να κερδίσει τη μάχη των μεγάλων δήμων και βεβαίως των εντυπώσεων. Οι επιπτώσεις των μνημονίων άλλωστε δεν ήταν ακόμη τόσο εμφανείς ώστε να υπερκαλύψουν τους εκβιασμούς και την καταστροφολογία.
Η
περίπτωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα, σε αρμονία
και συντονισμό με αντίστοιχες υποψηφιότητες στη Θεσσαλονίκη, τον Βόλο,
τα Ιωάννινα, παρουσιάστηκε ως υπερκομματική, άφθαρτη και αυτοδιοικητική.
Σχεδόν δηλαδή ως «μη πολιτική». Και τα τρία αυτά επιχειρήματα
ανταποκρινόντουσαν στις φιλοδοξίες του προοδευτικού κόσμου, στον οποίο
το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, η Δράση και οι Οικολόγοι απευθύνονται. Επιπλέον, στις
διακηρύξεις τους ακολούθησαν μια γραμμή «δίκαιης λιτότητας» (λόγω
ύφεσης και κακών δημοσιονομικών) και προοδευτικών παρεμβάσεων με πνεύμα
συνεργασίας, ανοχής και σεβασμού στη πολυπλοκότητα των τοπικών
ζητημάτων.Η αξιολόγηση που ακολουθεί αφορά την περίπτωση της Δημοτικής Αρχής της Αθήνας και γίνεται με στοιχεία από τις προγραμματικές διακηρύξεις που έκανε ο σημερινός Δήμαρχος Γιώργος Καμίνης στις 9 Νοεμβρίου 2010, με τίτλο «Δέσμη μέτρων σε επτά τομείς για τον Δήμο Αθηναίων», και αναφέρονται στο άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα της ίδιας ημέρας, όπως επίσης και στη συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος στην εφημερίδα Lifo (13.10.2010), καλούμενος να δώσει πρακτικές απαντήσεις σε καθημερινά προβλήματα της Αθήνας. Επιχειρείται η εκ των υστέρων αξιολόγηση των πεπραγμένων της Δημοτικής Αρχής τη περίοδο 2011-2014, σε σύγκριση με τις δικές του διακηρύξεις. Ταυτόχρονα, γίνεται μια αξιολόγηση με βάση τη θεωρία των δημοσίων αγαθών και το βαθμό στον οποίο τα σεβάστηκε η παρούσα δημοτική αρχή. Ακολουθεί ανάλυση για τα αίτια της αποτυχίας και παράθεση συμπερασμάτων.
Στο επίπεδο του ύφους και του ήθους της δημοτικής αρχής, ο Δήμαρχος είχε δηλώσει: «Κομίζω την αξία της επιείκειας προς τους αδύνατους και της αξιοκρατίας». Χαρακτηριστικό δείγμα της (μη) επιείκειας προς τους αδυνάτους είναι η έξωση που υπέστησαν 15 άστεγοι που είχαν βρει καταφύγιο στο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων. Το περιστατικό συνέβη την 1η Φεβρουαρίου του 2012, όταν επικρατούσαν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ο Δήμαρχος ενημερώθηκε για τη κίνησή τους και ζήτησε την απομάκρυνσή τους. Ακολούθησε μήνυση και διμοιρία των ΜΑΤ εμφανίστηκε στο χώρο όπου είχαν καταφύγει για ζεστασιά μεταφέροντάς τους στο ΑΤ Εξαρχείων.
Χαρακτηριστικό επίσης δείγμα της (μη) αξιοκρατίας, όπως την αντιλαμβάνεται ο Δήμαρχος, είναι η περίπτωση του Τάκη Καμπύλη, γενικού διευθυντή του Αθήνα 9,84. Σύμφωνα με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, «δεν είναι νόμιμη η απόφαση υπ΄αριθ. 123/22-2-2011 περί πρόσληψης ως Γενικού Διευθυντή του κ. Τάκη Καμπύλη». Η απόφαση ζητάει από το διοικητικό συμβούλιο της δημοτικής ραδιοφωνίας (ΔΕΡΑ) να «προχωρήσουν οι ενέργειες σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις», δηλαδή να ακυρωθεί η παράνομη πρόσληψη. Ο λόγος είναι πως δεν πληρούσε κάποιες από τις απαραίτητες προϋποθέσεις κατά τη στιγμή της πρόσληψής του, δηλαδή δεν είχε «πανεπιστημιακή εκπαίδευση», δεν κατέχει πτυχίο ή δίπλωμα ΑΕΙ. Επίσης δεν απέδειξε ότι είχε «τριετή τουλάχιστον εμπειρία σε διευθυντική θέση άλλου ΜΜΕ», όπως όριζε η προκήρυξη για τη πρόσληψή του.
Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί πως το δημοτικό ραδιόφωνο έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά και δεν παρατηρούμε τα περιστατικά με τις σκανδαλώδεις αμοιβές «επισκεπτών» του παρελθόντος.
Στο επίπεδο της καθημερινότητας του δημότη και ειδικότερα στα μείζονα και πολύπλοκα ζήτηματα της αντιμετώπισης του παραεμπορίου και της διαχείρησης ζητημάτων μεταναστών, ο Δήμαρχος είχε δηλώσει: «Στης δημοτικής αστυνομίας την αρμοδιότητα ανήκει η δίωξη του παραεμπορίου και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το παραεμπόριο έχει οδηγήσει στο κλείσιμο μιας σειράς από επιχειρήσεις στο κέντρο. Εάν η δημοτική αστυνομία δεν κάνει τη δουλειά της, πρέπει ο αντιδήμαρχος, που είναι επικεφαλής, να φροντίσει ώστε να την κάνει. Δεν υπάρχει εδώ άλλη απάντηση. Τελείωσε».
Δεν τελείωσε όμως. Ο Δήμαρχος με απόφασή του κατάργησε αρχικά 897 οργανικές θέσεις στη Δημοτική Αστυνομία, εμποδίζοντάς τη από το έργο της πάταξης του παραεμπορίου, όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί, κάτι για το οποίο οδηγήθηκε στο ΣτΕ από τους απολυμένους. Αργότερα, ο Δήμαρχος, όταν πλέον είχε οριστικοποιηθεί (από το Υπουργείο Εσωτερικών) η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, ζήτησε τη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ., όταν με επίσκεψη του στο Αρχηγείο συμφωνήθηκε η ανάγκη δράσης τόσο στο ζήτημα της παράνομης στάθμευσης όσο στον περιορισμό του παράνομου εμπορίου, του ελέγχου στη λειτουργία των οίκων ανοχής, των λαϊκών αγορών, καθώς επίσης και της καταστρατήγησης των κανόνων κατάληψης κοινόχρηστου χώρου – με τελικό αποτέλεσμα βέβαια την εκτίναξη της καταστολής, όταν τα ΜΑΤ εισέβαλλαν στην ΑΣΟΕΕ, σε μια επιχείρηση κατά του παραεμπορίου, παρουσία ακόμα και του υφυπουργού Ανάπτυξης Νότη Μηταράκη. Η δέσμευση του Δημάρχου περί αρμοδιότητας της Δημοτικής Αστυνομίας στο θέμα είναι σαν να μην ειπώθηκε ποτέ.
Πιο συγκεκριμένα, όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει πως θα χειριστεί το ζήτημα αποφεύγοντας τις κατασταλτικές μεθόδους, ο Δήμαρχος είχε αναφέρει: «Θα πρέπει να βρεθούν και τρόποι, γιατί δεν θα λυθούν τα μεταναστευτικά μόνο με την καταστολή – θα λυθούν και με άλλους μηχανισμούς. Με ορισμένους μηχανισμούς απορρόφησης κάποιων φαινομένων και διοχέτευσις τους σε πιο δημιουργικές κατευθύνσεις όπως πολυεθνικές αγορές σε άλλες πόλεις… Το πρώτο είναι ότι θα αποκτήσουν αυτοί οι άνθρωποι κάποιο οικονομικό γίγνεσθαι σε συνθήκες νομιμότητας. Ο δήμος εκεί μπορεί να προσφέρει την υποδομή, τους χώρους, να φτιάξει ακριβώς τις κατασκευές, το ένα, το άλλο, θα παίρνει και το ενοίκιο του και να βγάζει τα έξοδα του».
Η προεκλογική πρόταση αυτή ήταν όντως η πλέον προοδευτική παρέμβαση που θα μπορούσε να γίνει. Μια διέξοδος που θα σεβόταν τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, που οδηγούνται αναγκαστικά στη παρανομία, θα μείωνε τον ανταγωνισμό στην αγορά που τους μετατρέπει σε διωκόμενους και το κοινωνικό μίσος που αναπτύσσεται στο πρόσωπό τους, όταν το σύστημα τους εξωθεί στο περιθώριο. Η νομιμοποίηση της δραστηριότητάς τους μέσω ελεγχόμενων αγορών ήταν μια ξεκάθαρα αξιοπρεπής διέξοδος. Αντίθετα όμως με τις διακηρύξεις, κανένα σχέδιο για υπαίθρια αγορά δεν εκπονήθηκε, κανένας φορέας τις διοίκησης δεν προσέφερε τις υποδομές, και ένα ωραιότατο επικοινωνιακό τέχνασμα με όρους προοδευτικότητας και συγκαλυμμένου συναισθηματισμού παίχτηκε στις πλάτες αυτών των ανθρώπων. Ο ευαίσθητος δήμαρχος δε, που άλλοτε τους υποστήριζε ως Συνήγορος του Πολίτη, ήταν άφαντος όταν τα ΜΑΤ αναλάμβαναν να καλύψουν το κενό της δικής του πολιτικής.
Θέλοντας να απαντήσει σε ζητήματα που αφορούν την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής στο ιστορικό κέντρο, ο Δήμαρχος είχε δηλώσει: «Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου και λόγω οικονομικών παραδόσεών της δεν μπορείς ξαφνικά να κάνεις ένα ντου, να κάνεις μια «επιχείρηση σκούπα», να μαζέψεις 5.000 ανθρώπους και να τους πας σε τρία στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό πρακτικά δεν γίνεται και δεν συμβιβάζεται με θεμελιώδεις αρχές συμβίωσης μιας συντεταγμένης κοινωνίας».
Ήταν άλλη μια εξαιρετικά συμπονετική δήλωση, την οποία ο ίδιος ο Δήμαρχος κατά τη διάρκεια της θητείας του όχι μόνο δε σεβάστηκε αλλά μάλιστα έπραξε προς την αντίθετη κατεύθυνση όταν, μετά από συνάντηση με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Δημόσιας Τάξης, ο Νίκος Δένδιας και ο Γιώργος Καμίνης προανήγγειλαν τη δημιουργία ενός κέντρου κράτησης παρανόμων μεταναστών, εντός του Δήμου Αθηναίων.
Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, η Δημοτική Αρχή δεν αντέδρασε όπως ήταν φυσικό, μετά την ευθυγράμμιση της με το σχέδιο Δένδια, όταν κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 7/3/2013 , 132 χρήστες ναρκωτικών μεταφέρθηκαν από διάφορα σημεία της Αττικής στο κέντρο κράτησης της ΕΛ.ΑΣ. στην Αμυγδαλέζα, μόλις μία ημέρα μάλιστα μετά την ψήφιση στη Βουλή του νόμου για την ευνοϊκότερη μεταχείριση των εξαρτημένων ατόμων . Η ανακοίνωση μάλιστα της ΕΛ.ΑΣ. προειδοποιεί ότι «οι επιχειρήσεις αυτές θα συνεχιστούν με σκοπό την αντιμετώπιση των ναρκωτικών και την αναβάθμιση του κέντρου της πρωτεύουσας». Η αστυνομική επιχείρηση πάντως προκάλεσε την έντονη αντίδραση των νοσοκομειακών γιατρών, αλλά και του ΟΚΑΝΑ και του ΚΕΘΕΑ.
Ξεφεύγοντας ακόμα πιο πολύ από την αστυνομική αντιμετώπιση της υποβάθμισης του κέντρου και προτείνοντας λύσεις που αφορούν το γενικό πληθυσμό, ο Δήμαρχος είχε δηλώσει: «Λοιπόν, ποιο είναι το πρόβλημα εδώ πέρα; Πρέπει να κάνεις πάλι το ιστορικό και εμπορικό κέντρο χώρο κατοικίας για τους Αθηναίους. Πρέπει να φέρουμε τον κόσμο πίσω στο κέντρο. Πώς θα τον φέρουμε; Με κίνητρα. Ποιους κατά βάση πρέπει να φέρουμε; Πρέπει να φέρουμε νέους ανθρώπους που δεν έχουν τα λεφτά να αγοράσουν εύκολα κατοικίες. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Θα πάρουμε αυτά τα μεγάλα κτίρια πρώτα από όλα, τα παλιά, τα εγκαταλελειμμένα και θα τα κάνουμε είτε φοιτητικές εστίες, είτε κοινωνική κατοικία όπως λέγεται, με κίνητρα στα νεαρά ζευγάρια να έρθουν να εγκατασταθούν. Κίνητρα λοιπόν για την επιστροφή των Αθηναίων στο κέντρο».
Το θλιβερό αποτέλεσμα 4 χρόνια μετά είναι η Δημοτική Αρχή να μην έχει εκπονήσει κανένα σχέδιο επιστροφής στη πόλη , και συγκεκριμένα στα άδεια κτήρια, Αθηναίων που μετεγκαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα η Δημοτική Αρχή έχοντας να διαχειριστεί περίπου 25.000 αστέγους σε μια πόλη 25.000 εγκατελειμμένων κτηρίων, απάντησε με μόνο 3 (!) χώρους ανοικτής φιλοξενίας αστέγων. Το Πολιτιστικό Κέντρο του 4ου Διαμερίσματος στη συμβολή των οδών Λένορμαν και Αλεξανδρείας, τη Λέσχη Φιλίας Αγίου Παύλου στη συμβολή των οδών Μαμούρη και Δύμης, και τη Λέσχη Φιλίας Κυψέλης επί των οδών Αγίου Μελετίου και Ξεναγόρα.
Θα πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί το έργο που έγινε στο ζήτημα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Η δράση αυτή είχε εξαγγελθεί ως «Μνημόνια συνεργασίας με οργανώσεις πολιτών που υλοποιούν προγράμματα κοινωνικής στήριξης, ώστε σταδιακά να διαμορφωθεί ένα αποτελεσματικό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα διευκολύνει την πρόσβαση των πολιτών στο σύνολο των διαθέσιμων υπηρεσιών πρόνοιας» και «Μέτρα περίθαλψης και υγιεινής για τις ομάδες που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης». Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, η Δημοτική Αρχή πέτυχε τη δημιουργία δύο ξενώνων Φιλοξενίας Αστέγων, που παρέχουν μονιμότερη φιλοξενία σε 130 άστεγους και απόρους, του Κοινωνικού Παντοπωλείου, όπου 400 νοικοκυριά το χρόνο υποστηρίζονται σταθερά για έξι μήνες, το πρόγραμμα «Αλληλεγγύη στην Οικογένεια», το οποίο σε συνεργασία με χορηγούς παρέχει υλική στήριξη από τον Μάιο 2012 σε 200 οικογένειες το χρόνο (100/εξάμηνο), και τον «ΚΟΜΒΟ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ», στο παλιό Φρουραρχείο του σταθμού Λαρίσης, που έκανε πράξη την ιδέα της Αλληλοβοήθειας και προσφέρει στήριξη και βοήθεια σε περισσότερους από 13.000 συμπολίτες μας, εκ των οποίων περίπου 3.000 είναι παιδιά.
Τα προαναφερθέντα στοιχεία σε σχέση με τη προεκλογική δήλωση του Δημάρχου πως «ο δήμος θα πρέπει αυτές τις δομές που έχει δημιουργήσει εδώ πέρα, τα κοινωνικά φαρμακεία, παντοπωλεία, αστέγους, συσσίτια, να τα αποκεντρώσει και ει δυνατόν να τα διαχειριστεί από κοινού και με όμορους δήμους, γιατί όλο το λεκανοπέδιο έρχεται εδώ πέρα να βρει στέγη, τροφή, ναρκωτικά, γιατί όλο αυτό το ένα φέρνει το άλλο», μπορεί να αποκλίνουν πλήρως και σαφώς να επιδρούν μόνο στο ⅕ του προβλήματος (1.200 άστεγοι από τους 20.000 περιθάλπονται) αλλά αυτό είναι θεμιτό να αποδοθεί σε έναν βαθμό στην έλλειψη πόρων του Δήμου σε σχέση με το κεντρικό κράτος.
Στο θετικό μέρος του απολογισμού της δημοτικής αρχής εντάσσεται και η εξόφληση του 40% των παλαιών υποχρεώσεων του Δήμου προς τους προμηθευτές, όπως επίσης και η κατά 30% περικοπή λειτουργικών δαπανών που δεν σχετίζονται με απολύσεις. Σε αυτό βέβαια θα πρέπει να συνυπολογιστούν οι πάνω από 2000 συνταξιοδοτήσεις, η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας και η κατά 35% μείωση των μισθών δημοτικών υπαλλήλων με ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο.
Το επίπεδο της ποιότητας ζωής και του πολιτισμού είναι φαινομενικά λιγότερο ευαίσθητο, τουλάχιστον σε επίπεδο διακηρύξεων, και με μικρό πολιτικό κόστος, μιας και οι δημότες-εκλογείς δεν καταλογίζουν ευθύνες στις αρχές με τον ίδιο ζήλο που καταλογίζουν σε θέματα που άπτονται των βασικών τους αναγκών. Εντούτοις, τα μέσα που θα επιστρατευθούν για να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα όπως και το ύφος των δηλώσεων που θα το καλύψουν μπορούν, όπως για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε, να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις.
Συγκεκριμένα, για το πλαίσιο δράσης «Πολιτιστική αναζωογόνηση και διεθνής προβολή της Αθήνας» είχαν επίσης γίνει σημαντικές δηλώσεις, όπως: «Ένα παράδειγμα είναι το κίνημα των ποδηλατιστών, που δεν θέλει να έχει καμία σχέση με κανέναν. Οι κάτοικοι στα Εξάρχεια, που έδιωξαν μόνοι τους τούς εμπόρους ναρκωτικών, είναι ένα άλλο. Λοιπόν, καλή είναι η αυτονομία, αλλά θα πρέπει μια πολιτεία να θεωρεί ότι έχει το καθήκον να βοηθήσει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας ή της πόλης. Ένας δήμος πρέπει να δίνει χώρο σε αυτά τα πράγματα να εκδηλωθούν». Το αποτέλεσμα βέβαια δεν ήταν άλλο από την ενίσχυση μιας εταιρίας ενοικιάσεως ποδηλάτων μικρής διάρκειας, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Χωρίς να συμβάλλει στην επίλυση κανενός από τα προβλήματα μετακίνησης στη πόλη, μιας και η επίλυσή τους προϋποθέτει μια συνολική δημόσια παρέμβαση, με ποδηλατοδρόμους, κώδικες κυκλοφορίας, parking κλπ.
Η «αυτονομία», βέβαια, θεωρήθηκε καλή μόνο σε επίπεδο προεκλογικών δηλώσεων. Στη πράξη, στις περιπτώσεις της Βίλλας Αμαλίας και της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης αντιμετωπίστηκε με καταστολή. Συγκεκριμένα, ο Δήμαρχος συμπαρατάχθηκε με τον υπουργό προστασίας του πολίτη Ν. Δένδια στο βίαιο κλείσιμο του ελεύθερου κοινωνικού χώρου «Βίλλα Αμαλίας», χαρακτηρίζοντας θετική τη πρωτοβουλία της αστυνομίας τόσο για τη Βίλλα Αμαλίας όσο και για την πρώην ΑΣΟΕΕ, λέγοντας ότι «ο Δήμος υποστηρίζει όλες τις πρωτοβουλίες της Αστυνομίας που αποδίδουν στη Πόλη τους κατοίκους της και καταστέλλουν τα φαινόμενα ανομίας». Επιπλέον, συμπαρατάχθηκε στο κλείσιμο της ανοικτού πολιτιστικού χώρου που είχε δημιουργηθεί στη πρώην Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Και να σκεφτεί κανείς πως στο πρόγραμμα που είχε ο ίδιος ο Δήμαρχος ανακοινώσει ήταν η «Φιλοξενία των νεανικών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων σε χώρους του Δήμου».
Η Βίλλα Αμαλίας, όμως, όπως και η Δημοτική Αγορά Κυψέλης, ήταν ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι που στέγασαν αμέτρητες πολιτιστικές δραστηριότητες και προσέφεραν αλληλεγγύη σε αδύναμους ανθρώπους χωρίς αποκλεισμούς, πραγματικές δημιουργικές δυνάμεις, δηλαδή, τις οποίες είχε στηρίξει ακόμα και η Μελίνα Μερκούρη. Η στήριξη του δημάρχου στις δυνάμεις της καταστολής αντί των δυνάμεων της δημιουργίας αποδεικνύει τη δημαγωγία του και το κοινωνικό κατήφορο που επιφυλάσσει για τους συμπολίτες του.
Στο μέτωπο του πολιτισμού και τις διαχείρισης δημοσίων αγαθών είχαμε μια καινοτομία: Ο Δήμαρχος, τον Απρίλιο του 2013, μετά από συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών, συμφώνησε τη «σύσταση κοινής επιτροπής από τα υπουργεία Εσωτερικών, ΠΑΙΘΠΑ (Γενική Γραμματεία Πολιτισμού), τον Δήμο Αθηναίων καθώς και από εκπροσώπους φορέων που δραστηριοποιούνται στη λειτουργία πολιτιστικών χώρων», προκειμένου να προχωρήσει σε άμεση καταγραφή των θεατρικών σκηνών και στη διατύπωση «σύγχρονης νομοθετικής πρότασης για τη λειτουργία τους, το αργότερο έως την έναρξη της θεατρικής περιόδου τον Σεπτέμβριο». Η απόφαση αυτή έβαλε λουκέτο σε πολλά θέατρα στην Αθήνα λόγω μη καταλληλότητας, ενώ, όπως καταγγέλλει η παράταξη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα μπορούσε να υιοθετήσει την τοποθέτηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος, που τάσσεται κατά του κλεισίματος των θεάτρων, ζητεί πίστωση χρόνου και αλλαγή του νομικού πλαισίου «ώστε να τακτοποιηθούν όλα τα θέατρα, όσα τηρούν βέβαια κανόνες ασφαλείας για το προσωπικό και τους θεατές».
Τη συντονισμένη απαξίωση των δημοσίων αγαθών υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων για περιοχές αρμοδιότητας του Δήμου της Αθήνας καταδεικνύει και το Περιβαλλοντικό Δίκτυο της Αθήνας επισημαίνοντας πως:
- Στο Πεδίο του Άρεως νομιμοποιήθηκαν οι παράνομες κατασκευές του Πανελληνίου και επέστρεψαν οι εκθέσεις. Η παρακείμενη Πλατεία Πρωτομαγιάς εκποιήθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ.
- Στο Πάρκο Ελευθερίας το Μέγαρο Μουσικής περιέφραξε και ιδιοποιήθηκε έκταση παρά την απόφαση του ΣτΕ και τις αρχικές δεσμεύσεις του Μεγάρου.
- Στο Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή ο κατακερματισμός και οι περιφράξεις αυξάνονται και κυριαρχείται από ΙΧ. Παρά την απόφαση του ΣτΕ για κατεδάφιση του Badminton σχεδιάζεται η επέκταση των υφιστάμενων χρήσεων στον περιβάλλοντα χώρο.
- Στον Εθνικό Κήπο προωθείται η παραχώρηση της διαχείρισης σε ιδιωτικά συμφέροντα και απειλείται από μόνιμες παρεμβάσεις και χρήσεις που απομειώνουν το πάρκο και αλλοιώνουν τα χαρακτήρα του.
- Το Πάρκο Τρίτση έχει απαξιωθεί και χειροτερεύει.
- Τα Τουρκοβούνια απειλούνται από ιδιωτικά συμφέροντα που επιδιώκουν την άρση παλιότερων κηρύξεων αναδασώσεων.
- Στους Λόφους Φιλοπάππου έγινε δίκη κατά συγκεκριμένων αγωνιστών με την κατηγορία μεταξύ άλλων της ηθικής αυτουργίας, πρωτόγνωρο για τα κινήματα πόλης. Τελικά καταδικάστηκαν μόνο με την κατηγορία της υποκίνησης για το ξήλωμα των περιφράξεων, και αυτό τη στιγμή που το Κέντρο Διόνυσος έκανε παράνομες επεκτάσεις και εντάχθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ.
- Στην Ιερά Οδό, την Πειραιώς, τα Πετράλωνα και άλλες περιοχές υπάρχουν συνεχείς καταλήψεις πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα και καταστροφικό παρκάρισμα σε χώρους πρασίνου κυρίως από τα ανεξέλεγκτα κέντρα διασκέδασης.
Συμπερασματικά, είναι δυστυχώς αδύνατο να μην παρατηρηθεί μια -αρχικά- συγκαλυμμένη δημαγωγία σε συνδυασμό με μια -μετέπειτα- διαχειριστική ανεπάρκεια. Ο Δήμαρχος φρόντισε να συσκοτίσει το ζήτημα της απειρίας του σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, υπερθεματίζοντας σε προοδευτικό λόγο, που απευθυνόταν σε ένα ιδιαίτερα διψασμένο κοινό, ειδικότερα μετά την τραυματική εμπειρία Κακλαμάνη. Ο Γιώργος Καμίνης χρησιμοποιήθηκε ως βιτρίνα κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να συσπειρώσει ετερόκλητους κύκλους σε μια μεταπολιτική αφήγηση της «προόδου», ώστε να φανούν ως υπερκομματικές και αναγκαίες οι πολιτικές που όριζε το μνημόνιο για τη τοπική αυτοδιοίκηση και να εγκατασταθεί εκεί ένα κομμάτι του κομματικού μηχανισμού, που έχανε την επιρροή του στη κεντρική εξουσία, όσο οι ευθύνες από τις κυβερνητικές επιλογές το άγγιζαν. Μαζί με τον Γιώργο Καμίνη, σύρθηκε και η δημοτική πλειοψηφία στον βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων δημιουργίας μιας ευρύτερης παράταξης χωρίς κανένα κοινωνικό έρεισμα και αντίκτυπο.
Το αναγκαίο για την Αθήνα θα ήταν σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία να διοικηθεί από μια αποφασιστική συμμαχία ανθρώπων που προέρχονται από μάχιμα κινήματα πόλης, αλλά και την ίδια τη τοπική αυτοδιοίκηση, ώστε να διαχειριστεί δίκαια τους περιορισμένους πόρους προς όφελος των ασθενέστερων και να προβάλλει την αναγκαία αντίσταση στις επιθυμίες ιδιωτικών συμφερόντων να αποκτήσουν ακόμα περισσότερα δημόσια αγαθά σε τιμές ευκαιρίας. Ξενίζει ίσως η λέξη «μάχιμα» στο εν γένει συντηρητικό εκλογικό σώμα, που παραδοσιακά αναδεικνύει τον εκάστοτε Δήμαρχο της Αθήνας, αλλά η περίπτωση Καμίνη αποδεικνύει την ανυπαρξία προοδευτικής πορείας των δημοτικών υποθέσεων χωρίς μάχιμη διάθεση και διασύνδεση με τη κοινωνία. Όση προσπάθεια και αν καταβάλλουν τα τηλεοπτικά μέσα να προβάλλουν το ενδιαφέρον φιλανθρωπικών ιδρυμάτων για τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την αστική αναβίωση, οι εγκληματικές συμμορίες που εκμεταλλεύονται μετανάστες χωρίς χαρτιά, οι «επιχειρηματίες» της νύχτας που καταλαμβάνουν παράνομα πεζοδρόμια μετατρέποντάς τα σε parking νυχτερινών κέντρων, και οι εταιρίες ακινήτων που βρίσκουν συνεχώς μεθόδους να ιδιοποιηθούν δημόσια γη, δεν βρίσκουν καμία αντίσταση στη δράση τους.
Ευχή των Αθηναίων είναι η μάχη για την Αθήνα, που και επίσημα έχει ξεκινήσει πάλι, να μας απαλλάξει από τις κοσμικές αυταπάτες αστικής νομιμότητας που μας βασάνισαν τα τελευταία χρόνια, και να μας κάνει όλους συμμέτοχους στη προσπάθεια για αξιοπρεπή διαβίωση στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης μας.
___
Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος
είναι κάτοικος Πατησίων, όπου τα τελευταία περίπου 30 χρόνια δεν έχει
δει κανένα μεγάλο ούτε μικρό πρότζεκτ να περιλαμβάνει την αναβάθμιση της
γειτονιάς του.
======Άλλες πηγές:
- http://kompreser.espivblogs.net/2012/11/14/rethink-gentrification
- http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=365946
- http://www.naftemporiki.gr/story/718955
- http://www.naftemporiki.gr/story/716620
- http://www.lifo.gr/mag/features/2327
- http://www.gkaminis.gr/diktyo
- http://enfo.gr/ar964
- http://www.cityofathens.gr/node/20284
