Σύμφωνα με την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές του 2016 θα διεξαχθεί το επόμενο συνέδριο του κόμματος. Είναι ένα συνέδριο μετά από δυο διαδοχικές εκλογικές νίκες του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τους πιστωτές της χώρας, μετά την αποχώρηση από το κόμμα μιας οργανωμένης τάσης η οποία κατέβηκε στις εκλογές σε αντιπαλότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λοιπόν αυτονόητα ένα κρίσιμο συνέδριο.
Άλλωστε, όσο πολλά γεγονότα και να έχουν ήδη συμβεί, άλλα τόσα βρίσκονται σε εξέλιξη. Η διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, η ίδια η διακυβέρνηση της χώρας και η υλοποίηση ενός προοδευτικού πολιτικού προγράμματος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα είναι λοιπόν ένα συνέδριο που θα κοιτάζει κυρίως προς τα πίσω, που θα εστιάσει μόνον στον απολογισμό. Τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προσδοκούν ένα συνέδριο που θα αξιοποιήσει τις εμπειρίες του πρόσφατου παρελθόντος για να χαράξει την προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης.
Στο κομματικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαχειριστεί την πραγματικότητα της κεραυνοβόλας αύξησης της επιρροής του στην κοινωνία. Πριν 6 μόλις χρόνια η εκλογική επιρροή του κόμματος ήταν στο 4% και τα οργανωτικά μεγέθη του ήταν αντίστοιχα. Ο πολλαπλασιασμός επί 9 φορές της εκλογικής απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε τόσο λίγο χρόνο δεν μπορούσε φυσικά να εκφραστεί και στην οργανωτική του διάρθρωση και δυνατότητες. Σαν αποτέλεσμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε κυβέρνηση χωρίς οι Οργανώσεις Μελών και η επιρροή του στους μαζικούς χώρους να έχουν ούτε κατά προσέγγιση τα μεγέθη που περιμένει κανείς από ένα κόμμα εξουσίας.
Το γεγονός αυτό θα αποτελούσε οργανωτικό πρόβλημα για κάθε κόμμα που έρχεται στην κυβέρνηση. Για ένα κόμμα της αριστεράς όμως το πρόβλημα από οργανωτικό μετατρέπεται σε πολιτικό. Γιατί η εφαρμογή ενός πολιτικού προγράμματος με αριστερό πρόσημο δεν μπορεί να γίνει μόνον με την πλειοψηφία στη Βουλή. Απαιτείται η συμμετοχή και η στήριξη του λαϊκού παράγοντα, των εργαζόμενων και των κοινωνικών κινημάτων. Και αν αυτό είναι μια γενική αλήθεια, γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο και πιεστικό στις συνθήκες μέσα στις οποίες ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις συνθήκες της σκληρής σύγκρουσης με τη συντηρητική πλειοψηφία στις κυβερνήσεις της ΕΕ και των οικονομικών και πολιτικών εκβιασμών προς τη χώρα και την κυβέρνηση με όπλο το εξωτερικό χρέος.
Τα προβλήματα αυτά φάνηκαν ήδη κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τους ξένους πιστωτές. Βασικοί θεσμοί της κοινωνίας των πολιτών και του λαϊκού κινήματος, από την κεντρική έκφραση της Αυτοδιοίκησης μέχρι την ΓΣΕΕ, δεν ήταν στο πλευρό της κυβέρνησης, δεν συμμετείχαν στην μάχη για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Ενώ οι Οργανώσεις Μελών έδωσαν δυο εκλογικές μάχες και στήριξαν με κινητοποιήσεις την κυβέρνηση χάρη στην αυταπάρνηση και τον πολιτικό βολονταρισμό των ίδιων των μελών. Με τα ΜΜΕ υπό τον έλεγχο της διαπλοκής και όλα τα γνωστά.
Οι μάχες λοιπόν κερδήθηκαν με αυταπάρνηση και ενάντια σε δυσμενείς συσχετισμούς. Και στους συντρόφους και στις συντρόφισσες που τις έδωσαν αξίζει κάθε έπαινος. Αλλά προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσουμε έτσι. Τόσο οι Οργανώσεις Μελών όσο και η μαζική δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ενισχυθούν και να αντιστοιχούν πλέον στις υποχρεώσεις και τους στόχους του κόμματος τη νέα περίοδο. Και να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην κατάστρωση και υλοποίηση του προοδευτικού κυβερνητικού προγράμματος.
Το άνοιγμα των Οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, όπως έχει περιγραφεί αυτός ο στόχος, είναι λοιπόν απαραίτητη προϋπόθεση για την αριστερόστροφη πορεία του κόμματος και της κυβέρνησης. Η κοινωνία από στρατηγική άποψη δεν είναι ποτέ «στα δεξιά» του κόμματος, γιατί στην κοινωνία εκφράζονται οι ταξικές αντιθέσεις και οι διεκδικήσεις των κινημάτων. Χωρίς τη μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων, των προλεταριοποιημένων μεσοστρωμάτων, φυσικά των ανέργων, πως θα σταθεί στην κυβέρνηση και θα προωθήσει αριστερές πολιτικές το κόμμα;
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες δεν ψήφιζε την αριστερά. Ψήφιζαν τα κόμματα του δικομματισμού και προνομιακά το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η «στρεβλή εκπροσώπηση» των λαϊκών στρωμάτων στο ΠΑΣΟΚ, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 70, έκλεισε τον κύκλο της με τις πολιτικές των μνημονίων. Οι λαϊκές μάζες απεγκλωβίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ και εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάρα πολλοί πολίτες από αυτούς έχουν ήδη ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ τέσσερεις συνεχόμενες φορές, το 2012, το 2014 και το 2015. Έχουν συγκροτήσει άποψη για την επιλογή τους αυτή, έχουν οριοθετηθεί με ξεκάθαρο τρόπο και με κοινωνικό – ταξικό σκεπτικό από τον παλιό δικομματισμό. Η κοινωνική κρίση διαμόρφωσε συνειδήσεις και ριζοσπαστικοποίησε τους πολίτες, ακριβώς όπως το προβλέπει η πολιτική μας θεωρία.
Απομένει στον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα να συναντηθεί με αυτούς τους πολίτες όχι μόνον στην εκλογική διαδικασία αλλά και στην καθημερινότητα της πολιτικής και κοινωνικής δράσης. Και να δώσει μαζί μ αυτούς, μαζί με την λαϊκή πλειοψηφία, την μάχη του προοδευτικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και του αριστερού πολιτικού προτάγματος.
Ο *Παν.Σκούτας είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Διευθυντής Υπουργού Επικρατείας
Πηγή: http://enter4news.gr/