του Ρόμπερτ Φισκ.Εδώ και αιώνες, οι κυβερνήσεις λένε στους στρατιώτες τους και στον λαό να «γνωρίσουν τον εχθρό τους». Το πρόβλημα με το «χαλιφάτο» της ISIS -και αυτό ειναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον Πρόεδρο Ομπάμα μετά τον φόνο του δημοσιογράφου Τζέιμς Φολει- ειναι ότι δεν ξέρουμε ποιοι είναι. Έχουμε ακούσει για τις βιαιότητές τους, την αγριότητά τους, τις απαγωγές γυναικών, το ότι θάβουν ανθρώπους ζωντανούς, την σκληρότητά τους απέναντι στους Χριστιανούς και στους Γιαζιντίτες και τους δημόσιους αποκεφαλισμούς, αλλά αυτό είναι όλο. Ακόμα και ο ηγέτης της Isis, ο Abu Bakr al-Baghdadi παρουσιάζεται σαν ένας διαστροφικός συνδιασμός του Mahdi που δολοφόνησε τον Gordon του Χαρτούμ, του Osama Bin Laden και του Oliver Cromwell που έκανε στους πολίτες της Ντροχέντα της Ιρλανδίας, το ίδιο που έκανε al-Baghdadi στους εχθρούς του.
Η τελετουργική σφαγή του Foley είναι αρκετή για να αποτρέψει ακόμα και τους πιο παράτολμους ρεπόρτερ να ζητήσουν συνέντευξη από τον al -Baghdadi.
Ποτέ ξανά στην Μέση Ανατολή δεν υπήρχαν τόσες πολλές εκτάσεις και περιοχές χωρίς πρόσβαση στα Δυτικά Μέσα. Είμαστε τόσο αδαείς σε ότι αφορά το Ισλαμικό κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε – μια σκοτεινή γη όπου οι μόνες εικόνες που βλέπουμε είναι από τα δικά τους βίντεο- που οι Ομπάμα, οι Κάμερον και οι Χάμοντ το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τρίζουν τα δόντια τους σε αυτόν τον τρομερό εχθρό. Εύκολες αντιδράσεις αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά η Isis ξέρει να κάνει ένα πράγμα: να έρθει αντιμέτωπη με τον Ομπάμα στο πως θα λύσει το δικό του πρόβλημα με τους ομήρους, το ίδιο αίνιγμα που έπρεπε να λύσει και ο Τόνι Μπλέρ όταν ο Ken Bigley εμφανίστηκε μπροστά από το φακό της κάμερας. Αγνοείς τις προειδοποιήσεις, που αποδεικνύει ότι δεν νοιάζεσαι για τους πολίτες όταν αφορά στρατιωτικές επιχειρήσεις- που είναι και η αλήθεια- ή γυρνάς στο στυλ του Τζιμυ Καρτερ, υποκλινόμενος σε ότι σου ζητά ο εχθρός σου, να παρακαλάς το Πεντάγωνο πεσμένος στα γόνατα «να σταματήσει ο,τι κάνει;»
Τώρα ο Ομπάμα έχει δει τον δεύτερο Αμερικάνο ρεπόρτερ να απειλείται με αποκεφαλισμό. Θα το αγνοήσει; Δεν μπορεί, ή μπορεί;
Οπότε υποπτεύομαι ότι η απάντηση θα είναι ότι οι Πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί έκαναν πάντα καλό στη Μέση Ανατολή, ότι θα ανακοινώσει ότι ο φόνος του Foley δείχνει όχι μόνο πόσο φρικτή είναι η Isis- αλλά πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε τους βομβαρδισμούς για να μπορέσουμε να καταστρέψουμε την άθλια αυτή οργάνωση. Με άλλα λόγια, να γυρίσει την σαδιστική απάντηση της Isis στους βομβαρδισμούς, με το γιατί η Αμερική πρέπει να τους συνεχίσει. Ούτως ή άλλως βομβαρδιζαμε την Isis γιατί σκότωσε τους Γιαζιντίντες, απειλούσε τους Χριστιανούς και τους Κούρδους. Και το Ιράκ . Τώρα έχουμε ακόμα έναν λόγο να βομβαρδίσουμε το «χαλιφάτο» του al-Baghdadi.
Για τους δημοσιογράφους χθες ήταν μια τρομακτική μέρα. Τριάντα χρόνια πριν, οι Άραβες θα αναγνώριζαν τον ειδικό μας ρόλο σαν αντικειμενικους παρατηρητές. Με το πέρασμα του χρόνου- και με τους θανάτους δημοσιογράφων από Αμερικανούς στρατιώτες, Ισραηλινούς στρατιώτες, Ιρακινούς αντάρτες και Άραβες αντάρτες, είμαστε ακόμα πιο ευπαθείς. Όταν ο «φιλαράκος» μας, ο Αιγύπτιος Αξιωματικός Marshal Abdol Fottah- al -Sissi, κλειδώνει δημοσιογράφους για μήνες, οι ευαίσθητες δυτικές κυβερνήσεις δεν νοιάζονται τότε γι αυτούς. Οταν οι δικοί μας «άρχοντες» δίνουν τοση λίγη σημασία για την μοίρα μας, γιατι μας εκπλήσει όταν η Isis ή η Isil ή ο οποιοσδήποτε είναι διατεθειμένος να μας σκοτώσει. Σίγουρα, οι κυβερνήσεις μας δεν τους εκτελούν. Αλλά αυτή είναι μια λεπτομέρεια που η Isis δεν δίνει και πολύ σημασία.
Υπάρχουν δύο αλήθειες που η Δύση πρέπει να αντιμετωπίσει σχετικά με το άγριο «χαλιφάτο» του al-Baghdadi: Αυτοί οι εκτελεστές ή η προκάτοχοί τους ξεκίνησαν τις καριέρες τους, με τους βιντεο δολοφόνους της αντιαμερικανικής αντίστασης στο Ιράκ, και παρόλες τις αηδιαστικές τους ενέργειες, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Σουνίτες μουσουλμάνοι που ζουν στην περιοχή του χαλιφάτου και που δεν έχουν φύγει για να σώσουν τη ζωή τους. Αυτό βέβαια δεν ευχαριστεί κανέναν. Αν το «χαλιφάτο» είναι τόσο αντιδραστικό, αηδιαστικό, αιμοβόρικο στην εμμονή τους με την καθαρότητα της θρησκείας, τότε πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι Ιρακινοί και οι Σύριοι δεν έφυγαν μαζί με τους Χριστιανούς αδελφούς τους; Μπορούν όντως λίγες χιλιάδες ανταρτών να εξαναγκάσουν τόσους πολλούς ανθρώπους στη Μέση Ανατολή;
Ας γυρίσουμε πίσω στους μήνες και στα χρόνια που ακολούθησαν την Αγγλο-Αμερικανική εισβολή του 2003. Οι αντάρτες ή οι στασιαστές ένοιωσαν ότι μπορούν να επιδείξουν μεγάλη σκληρότητα εναντίων των αιχμαλώτων τους. Κάποια στιγμή στην Φαλούτζα μου πρόσφεραν ένα βίντεο με έναν άνδρα που του κόβουν το λαιμό κάποιοι κουκουλοφόροι. Μου πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσω ότι το θύμα ήταν κατά πάσα πιθανότητα Ρώσος στρατιώτης και οι εκτελεστές του ήταν Τσετσένοι. Κάποιος είχε δώσει αυτό το βίντεο σε κάποιον στη Φαλούτζα, έτσι ώστε οι μελοντικοί εκτελεστές της αντίστασης να μπορούσαν να «μάθουν» από αυτό. Αυτή είναι η επική βία που η εισβολή μας απελευθέρωσε.
Και οι περισσότεροι σουνίτες μουσουλμάνοι έμειναν στις πόλεις και στα χωριά τους και συνέχισαν να ζουν εκεί την ιδια στιγμή που οι αδελφοί τους- οι μελλοντικοί πολίτες της Isis – συνέχιζαν την αποτρόπαια δουλειά τους. Με άλλα λόγια, το χαλιφάτο» σίγουρα δεν φαίνεται τόσο τρομακτικό γι αυτούς όσο φαίνεται σε εμάς. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ;
Η είναι απλά θέμα, όπως θέλουν να πιστεύουν οι Αμερικανοί, ότι οι φυλές των σουνιτών- αυτές οι μικροκοινωνίες για όλες τις χρήσεις στις οποίες βασιζόμαστε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά- πρέπει να εξαγοραστούν ή να γίνουν πιο «ελαστικές» μετά την εγκατάλειψη του al-Baghdadi από τον Al Maliki;
Αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε.
Τις τελευταίες βδομάδες του, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν εξέφραζε τον αποτροπιασμό του για την σεχταριστική φύση των «Ισλαμικώ
ν» επιθέσεων- έλαβε και μια μετάφραση από την Υεμένη, από ένα άρθρο που είχα γράψει για την Independent που περιέγραφα την Αλ Κάιντα σαν » την πιο σεχταριστική οργάνωση στον κόσμο».
Τα πράγματα προχώρησαν. Τουλάχιστον όταν είχα συναντηθεί με τον Μπιν Λάντεν, δεν φοβόμουν για την ζωή μου.
http://www.hitandrun.gr
πηγή: the Independent
