Η πρόσφατη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα προσφέρει μια ζωντανή αχτίδα ελπίδας για το μέλλον της κοινωνικής και οικονομικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η άνοδος του δεξιού εθνικισμού, που υποδαυλίζει ρατσιστικά και αντισημιτικά συναισθήματα, απειλεί τα ιδανικά μιας πλουραλιστικής και δημοκρατικής Ευρώπης. Οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης που διαστρεβλώνουν τη σημασία της αυξανόμενης επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ με φράσεις όπως η άνοδος του αριστερού «εξτρεμισμού» πρέπει να αντιμετωπιστούν με τους αυστηρότερους όρους. Δεν υπάρχει καμία σύγχρονη συμμετρία μεταξύ του λεγόμενου «εξτρεμισμού» της αριστεράς και της δεξιάς.
Οι προσπάθειες να απορριφθεί η εμφατική έκκληση για οικονομική δικαιοσύνη τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία (το Podemos συγκέντρωσε το 8% των ψήφων) ως «λαϊκιστική», «αντι-ευρωπαϊκή» ή «σκεπτικιστική» προβαίνουν σε εσφαλμένη ανάγνωση της πολιτικής τους σημασίας και σπουδαιότητας. Αυτές οι νίκες της ριζοσπαστική αριστεράς δεν μπορούν να συγκριθούν με την άνοδο του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, του UKIP στην Αγγλία, την ενίσχυση των αντισημιτικών κομμάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ουγγαρία, καθώς και με τον αντι-μεταναστευτικό λαϊκισμό στο Βέλγιο και τη Δανία.
Η άνοδος της «ευρωσκεπτικιστικής» δεξιάς, με τις σαφώς ρατσιστικές πλατφόρμες της, είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Η άνοδος της αριστεράς, από την άλλη πλευρά, προσφέρει μια κριτική και μια εναλλακτική λύση για τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που γεννήθηκαν από τις πολιτικές λιτότητας. Για την πρόληψη της περαιτέρω εξάπλωσης της βίας και της απελπισίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται νέες συμμαχίες πέραν των εθνικών συνόρων και μια ριζική αναδιάταξη των θεσμών της για την επίτευξη μεγαλύτερης δημοκρατίας και οικονομικής ισότητας. Μια μεγάλη δημόσια συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει για να συζητηθεί το μέλλον της ΕΕ, ο ρόλος της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, και το σύγχρονο νόημα της «ιδέας της Ευρώπης».
Η επιτυχία μιας δημοκρατικής δημόσιας συζήτησης, ωστόσο, εξαρτάται από την αλήθεια και τη διαφάνεια στην εκπροσώπηση στα μέσα ενημέρωσης των πολιτικών κινημάτων και των αιτημάτων τους. Απαιτούμε άγρυπνη προσοχή στη διαφορά μεταξύ των πολιτικών αντιρρήσεων απέναντι στη λιτότητα που ζητούν μεγαλύτερη ανισότητα και αυτών που αναζητούν μεγαλύτερη ισότητα. Μόνο τότε μπορούμε να δούμε πιο καθαρά πως το μέλλον της δημοκρατίας είναι σε κίνδυνο.
Judith Butler, Etienne Balibar, Costas Douzinas, Wendy Brown, Slavoj Zizek, Chantal Mouffe, Toni Negri, Joanna Bourke, Sandro Mezzadra, Drucilla Cornell, Engin Isin, Bruce Robbins, Simon Critchley, Jacqueline Rose, Eleni Varika, Micael Lowy, Jean-Luc Nancy, Jodi Dean
Πηγή: Guardian
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος - See more at: http://afterhistory.blogspot.gr
Οι προσπάθειες να απορριφθεί η εμφατική έκκληση για οικονομική δικαιοσύνη τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία (το Podemos συγκέντρωσε το 8% των ψήφων) ως «λαϊκιστική», «αντι-ευρωπαϊκή» ή «σκεπτικιστική» προβαίνουν σε εσφαλμένη ανάγνωση της πολιτικής τους σημασίας και σπουδαιότητας. Αυτές οι νίκες της ριζοσπαστική αριστεράς δεν μπορούν να συγκριθούν με την άνοδο του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, του UKIP στην Αγγλία, την ενίσχυση των αντισημιτικών κομμάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ουγγαρία, καθώς και με τον αντι-μεταναστευτικό λαϊκισμό στο Βέλγιο και τη Δανία.
Η άνοδος της «ευρωσκεπτικιστικής» δεξιάς, με τις σαφώς ρατσιστικές πλατφόρμες της, είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Η άνοδος της αριστεράς, από την άλλη πλευρά, προσφέρει μια κριτική και μια εναλλακτική λύση για τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που γεννήθηκαν από τις πολιτικές λιτότητας. Για την πρόληψη της περαιτέρω εξάπλωσης της βίας και της απελπισίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται νέες συμμαχίες πέραν των εθνικών συνόρων και μια ριζική αναδιάταξη των θεσμών της για την επίτευξη μεγαλύτερης δημοκρατίας και οικονομικής ισότητας. Μια μεγάλη δημόσια συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει για να συζητηθεί το μέλλον της ΕΕ, ο ρόλος της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, και το σύγχρονο νόημα της «ιδέας της Ευρώπης».
Η επιτυχία μιας δημοκρατικής δημόσιας συζήτησης, ωστόσο, εξαρτάται από την αλήθεια και τη διαφάνεια στην εκπροσώπηση στα μέσα ενημέρωσης των πολιτικών κινημάτων και των αιτημάτων τους. Απαιτούμε άγρυπνη προσοχή στη διαφορά μεταξύ των πολιτικών αντιρρήσεων απέναντι στη λιτότητα που ζητούν μεγαλύτερη ανισότητα και αυτών που αναζητούν μεγαλύτερη ισότητα. Μόνο τότε μπορούμε να δούμε πιο καθαρά πως το μέλλον της δημοκρατίας είναι σε κίνδυνο.
Judith Butler, Etienne Balibar, Costas Douzinas, Wendy Brown, Slavoj Zizek, Chantal Mouffe, Toni Negri, Joanna Bourke, Sandro Mezzadra, Drucilla Cornell, Engin Isin, Bruce Robbins, Simon Critchley, Jacqueline Rose, Eleni Varika, Micael Lowy, Jean-Luc Nancy, Jodi Dean
Πηγή: Guardian
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος - See more at: http://afterhistory.blogspot.gr
