Φρένο στον «αέρα ανανέωσης» του
πολιτικού σκηνικού, που υποστηρίζει ότι φέρνει το ποτάμι, βάζει ο
Δημήτρης Παπαδημητριάδης. Με άρθρο του στην ιστοσελίδα που διατηρεί,
αφήνει αιχμές για το κόμμα, τις προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών του,
ακόμη και για τον πραγματικό αριθμό των μελών του κόμματος.
«Για τα ψάρια γνωρίζω τρία πράγματα: Έχουν βραχεία μνήμη. Στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν. Υπάρχουν ψάρια σαρκοβόρα. Κολυμπώντας στο δικό μας ποτάμι, ομολογώ ότι συνάντησα και τα τρία είδη» αναφέρει στο κείμενό του.
«Στη διάρκεια της προεκλογικής προετοιμασίας ο ενθουσιασμός μας συγκρούστηκε, δυστυχώς, όχι μόνο με τη δύναμη της αδράνειας, αλλά πολύ περισσότερο με τις προσωπικές φιλοδοξίες στελεχών και μη, που για όλους εμάς τους μην έχοντες σχέση με το πως γίνεται “πολιτική” στην όμορφη χώρα μας, αποτελούσαν φαινόμενα ολότελα πρωτόγνωρα και ολότελα απεχθή» τονίζει ο κ. Παπαδημητριάδης.
Αναφέρεται στον κίνδυνο να αποτελέσει το Ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος «μια πανηγυρική διαδικασία άνευ ουσίας» και θέτει ερωτήματα για τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος «Πώς προήλθαν οι αναλογίες για την εκλογή εκλεκτόρων σε σχέση με το ισχύον και κατατεθειμένο καταστατικό, στο οποίο έχουμε υπογράψει τα ιδρυτικά μέλη;
Γιατί ενώ είχε ανακοινωθεί η 20η Μαΐου ως καταληκτική ημερομηνία εγγραφής μελών, ενόψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου μας, δόθηκε δεκαήμερη παράταση την τελευταία στιγμή;
Πώς υπερδιπλασιάστηκαν σε 6800 τα μέλη μας (σύμφωνα με πρόσφατη δημόσια ανακοίνωση), από 3000 (διαχειριζόμουν προσωπικά τις λίστες μέχρι τις εκλογές) πριν τη δεκαήμερη παράταση;
Πώς εξασφαλίζονται οι ίσες ευκαιρίες συμμετοχής στο συνέδριο μέσα από την επιλογή μιας απομακρυσμένης τοποθεσίας, με υψηλό κόστος οδοιπορικών στο οποίο το κόμμα έχει ανακοινώσει ότι δεν θα συμβάλει;
Ποιές ακριβώς αρμοδιότητες θα έχει η 30μελής συντονιστική (κεντρική) επιτροπή που θα εκλέξουν οι σύνεδροι, ως το μοναδικό δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο του κόμματος;
Γιατί επιλέγεται η μέθοδος συλλογής ατομικών προτάσεων από τα μέλη μέσω μιας ηλεκτρονικής φόρμας, ενώ είχε προταθεί και υπήρχε η δυνατότητα διαβούλευσης για τις πολιτικές θέσεις ενωρίτερα, εντός του πλαισίου των πολυάριθμων τοπικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούσαν τα μέλη μας σε όλη την Ελλάδα;
Πώς αναμένεται να συζητηθούν οι πολιτικές προτάσεις των 6500 μελών σε 48 ώρες;
Με ποια διαδικασία διαβούλευσης θα συμμετέχουν τα μέλη μας στην προπαρασκευή προτάσεων από κεντρικότερες επιτροπές – ως έχει ανακοινωθεί -, στις οποίες συμμετέχουν οι πρώην υποψήφιοι ευρωβουλευτές και άλλοι (προσωπικά συμμετέχω στην ομάδα για την Υγεία – δεν έχω λάβει ακόμη καμία ειδοποίηση);
Τι απαντάμε στους 1000+ ανθρώπους που μόχθησαν επί 3 μήνες για όλα τα παραπάνω και οι οποίοι μειοψηφούν, πλέον, εδώ και δέκα ημέρες;».
Κλείνοντας την επιστολή του τονίζει «προσωπικά, αδιαφορώ τόσο για τις αυθεντίες και τους τυχόν επιδραστικούς, επώνυμους, συνέδρους, όσο αδιαφορώ και για τα συνθήματα περί ανοικτών κομμάτων, όταν δεν έχουν αντίκρισμα στην πράξη. Αδιαφορώ ακόμη και για τον διάλογο, όταν δεν συνοδεύεται από δημοκρατικές διαδικασίες ίσης ευκαιρίας και συμμετοχής σε όλα, μα όλα, τα επίπεδα, την επόμενη ημέρα».
Τέλος ο πρώην Γενικός Συντονιστής Μελών και Εθελοντών του κόμματος
Επικαλείται φράση του Πάουλο Κοέλο η οποία όπως τονίζει ισχύει “πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό”.
Πηγή ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
«Για τα ψάρια γνωρίζω τρία πράγματα: Έχουν βραχεία μνήμη. Στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν. Υπάρχουν ψάρια σαρκοβόρα. Κολυμπώντας στο δικό μας ποτάμι, ομολογώ ότι συνάντησα και τα τρία είδη» αναφέρει στο κείμενό του.
«Στη διάρκεια της προεκλογικής προετοιμασίας ο ενθουσιασμός μας συγκρούστηκε, δυστυχώς, όχι μόνο με τη δύναμη της αδράνειας, αλλά πολύ περισσότερο με τις προσωπικές φιλοδοξίες στελεχών και μη, που για όλους εμάς τους μην έχοντες σχέση με το πως γίνεται “πολιτική” στην όμορφη χώρα μας, αποτελούσαν φαινόμενα ολότελα πρωτόγνωρα και ολότελα απεχθή» τονίζει ο κ. Παπαδημητριάδης.
Αναφέρεται στον κίνδυνο να αποτελέσει το Ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος «μια πανηγυρική διαδικασία άνευ ουσίας» και θέτει ερωτήματα για τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος «Πώς προήλθαν οι αναλογίες για την εκλογή εκλεκτόρων σε σχέση με το ισχύον και κατατεθειμένο καταστατικό, στο οποίο έχουμε υπογράψει τα ιδρυτικά μέλη;
Γιατί ενώ είχε ανακοινωθεί η 20η Μαΐου ως καταληκτική ημερομηνία εγγραφής μελών, ενόψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου μας, δόθηκε δεκαήμερη παράταση την τελευταία στιγμή;
Πώς υπερδιπλασιάστηκαν σε 6800 τα μέλη μας (σύμφωνα με πρόσφατη δημόσια ανακοίνωση), από 3000 (διαχειριζόμουν προσωπικά τις λίστες μέχρι τις εκλογές) πριν τη δεκαήμερη παράταση;
Πώς εξασφαλίζονται οι ίσες ευκαιρίες συμμετοχής στο συνέδριο μέσα από την επιλογή μιας απομακρυσμένης τοποθεσίας, με υψηλό κόστος οδοιπορικών στο οποίο το κόμμα έχει ανακοινώσει ότι δεν θα συμβάλει;
Ποιές ακριβώς αρμοδιότητες θα έχει η 30μελής συντονιστική (κεντρική) επιτροπή που θα εκλέξουν οι σύνεδροι, ως το μοναδικό δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο του κόμματος;
Γιατί επιλέγεται η μέθοδος συλλογής ατομικών προτάσεων από τα μέλη μέσω μιας ηλεκτρονικής φόρμας, ενώ είχε προταθεί και υπήρχε η δυνατότητα διαβούλευσης για τις πολιτικές θέσεις ενωρίτερα, εντός του πλαισίου των πολυάριθμων τοπικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούσαν τα μέλη μας σε όλη την Ελλάδα;
Πώς αναμένεται να συζητηθούν οι πολιτικές προτάσεις των 6500 μελών σε 48 ώρες;
Με ποια διαδικασία διαβούλευσης θα συμμετέχουν τα μέλη μας στην προπαρασκευή προτάσεων από κεντρικότερες επιτροπές – ως έχει ανακοινωθεί -, στις οποίες συμμετέχουν οι πρώην υποψήφιοι ευρωβουλευτές και άλλοι (προσωπικά συμμετέχω στην ομάδα για την Υγεία – δεν έχω λάβει ακόμη καμία ειδοποίηση);
Τι απαντάμε στους 1000+ ανθρώπους που μόχθησαν επί 3 μήνες για όλα τα παραπάνω και οι οποίοι μειοψηφούν, πλέον, εδώ και δέκα ημέρες;».
Κλείνοντας την επιστολή του τονίζει «προσωπικά, αδιαφορώ τόσο για τις αυθεντίες και τους τυχόν επιδραστικούς, επώνυμους, συνέδρους, όσο αδιαφορώ και για τα συνθήματα περί ανοικτών κομμάτων, όταν δεν έχουν αντίκρισμα στην πράξη. Αδιαφορώ ακόμη και για τον διάλογο, όταν δεν συνοδεύεται από δημοκρατικές διαδικασίες ίσης ευκαιρίας και συμμετοχής σε όλα, μα όλα, τα επίπεδα, την επόμενη ημέρα».
Τέλος ο πρώην Γενικός Συντονιστής Μελών και Εθελοντών του κόμματος
Επικαλείται φράση του Πάουλο Κοέλο η οποία όπως τονίζει ισχύει “πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό”.
Πηγή ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
