Θέλετε να πανηγυρίσετε; Είναι πολιτικά άκαιρο και λανθασμένο, αλλά ποιος να σας εμποδίσει; Θέλετε πάλι να γκρινιάξετε; Κι αυτό είναι πολιτικά άκυρο και λανθασμένο, αλλά και πάλι ποιος να σας εμποδίσει; Πάντως είτε θέλετε το ένα είτε το άλλο, αφορμές θα βρείτε - διάθεση να υπάρχει. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές προσφέρονται για όλα τα γούστα, για όλα τα συναισθήματα και για όλες τις μετεκλογικές ακροβασίες. Ιδιαίτερα όταν οι επιδέξιοι και ευλύγιστοι αναλυτές αναλάβουν να δείξουν στο φιλοθέαμον κοινό πώς κανείς μπορεί να διυλίσει τον κώνωπα της Δούρου και του Γαβριήλ και να καταπιεί την κάμηλο του Σπηλιωτόπουλου και του Κουμουτσάκου.
 
Τι έγινε λοιπόν;
 
Έγινε ότι το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα αλλάζει. Με μεγάλες δυσκολίες, με πισωγυρίσματα, μα ανακολουθίες, με αντιστάσεις του παλιού, που και όπλα έχει και δεν τα καταθέτει. Αλλά αλλάζει. Και αλλάζει προς τα αριστερά. Και οι δυνάμεις της Δεξιάς και του Μνημονίου βρίσκονται σε υποχώρηση. Όλες οι σουπιές του Αιγαίου να επιστρατευτούν, αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει.


Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα χωρίς ουσιαστική ή και με μηδενική αντιπροσώπευση στη μεγάλη πλειονότητα των δήμων και των περιφερειών, αναδείχτηκε στις εκλογές αυτές σε μεγάλη δύναμη της Αυτοδιοίκησης. Γεγονός ακόμα πιο σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι τοπικές εξουσίες ελέγχονται για δεκαετίες από εκπροσώπους του υπό κατεδάφιση δικομματισμού, οι οποίοι αμύνθηκαν σθεναρώς του πατρίου εδάφους. Και μηχανισμούς είχαν, και λεφτά μοίρασαν, και σε θεσούλες διόρισαν, και κουμπαριές έχτισαν. Και ως ανεξάρτητοι εμφανίστηκαν οι περισσότεροι, παίρνοντας αποστάσεις από τα κόμματα-μαμάδες.
Τελικώς όμως αυτά που ήξεραν όλοι, ένας σύμβουλος αριστερός εδώ, και μισός εκεί, θα τα ξεχάσουν. Η Αριστερά βρίσκεται παντού, εκπροσωπείται δυναμικά και θα αναδειχτεί εξουσία την άλλη Κυριακή σε μια σειρά περιφέρειες και δήμους σε όλη τη χώρα. Ενώ έχει τεράστια σημασία για το σήμερα, αλλά και για το αύριο, ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σύμμαχοί του εκπροσωπούνται μαζικά στα όργανα της Αυτοδιοίκησης. Μόνο μέσα από τον μαζικό αθλητισμό, ως γνωστόν, αναδεικνύονται τα ταλέντα και οι πρωταθλητές.
Δεύτερον, ο Δήμος της Αθήνας και η Περιφέρεια της Αττικής είναι μια ιστορία διαφορετική. Διότι μιλάμε για τον πρώτο δήμο της χώρας - για την πρωτεύουσα. Για έναν δήμο που επί δεκαετίες θεωρούν μπόνους των κυβερνήσεών τους το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Και για μια περιφέρεια η οποία συγκεντρώνει το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας. Και, χωρίς να υποτιμά κανείς καμιά άλλη περιοχή, μιλάμε για μια περιφέρεια και για έναν δήμο που εκ των πραγμάτων έχουν κεντρική πολιτική σημασία.
Συνεπώς η επιτυχία της Δούρου και του Γαβριήλ και η παταγώδης αποτυχία των εκλεκτών του Σαμαρά δεν προστίθενται στα άλλα αποτελέσματα. Είναι από μόνο του ένα αποτέλεσμα που οφείλεται εν πολλοίς σε πολιτικές αιτίες και παράγει πολλαπλασιαστικό πολιτικό αποτέλεσμα.
Τρίτον, υπάρχουν δήμοι που η προσωπικότητα του δημάρχου -π.χ. ο Μπουτάρης- ή άλλες ειδικές συνθήκες -π.χ. Ολυμπιακός+Μαρινάκης- αποτέλεσαν σοβαρά εμπόδια για τους συνδυασμούς της Αριστεράς. Και εκεί όμως, στον Πειραιά για παράδειγμα, το ποσοστό τους μόνο ποσοστό απογοήτευσης δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Και τέταρτον, υπήρξαν και περιπτώσεις όπου η Αριστερά έβαλε το χεράκι της κι έβγαλε το ματάκι της. Οι δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να είναι ο πιο ασφαλής δρόμος για τις πιο σωστές επιλογές, αλλά αυτό δεν σημαίνει κι ότι όποιος λειτουργεί δημοκρατικά είναι και αλάνθαστος. Τα παραδείγματα τα ξέρουν όλοι όσοι τους αρέσει να ασχολούνται με τα αν. Αν είχαμε αυτόν, αν δεν είχαμε τον άλλον, αν δεν μειώναμε μόνοι μας τον υποψήφιο της Αριστεράς, αν δεν νερώναμε τόσο πολύ το κρασί μας κ.λπ.
Με τα αν φυσικά δεν βγαίνει τίποτε. Έχουν εντούτοις δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι και οι αποτυχίες μπορεί να είναι χρήσιμες, αν υπάρξει η κατάλληλη επένδυση σ' αυτές.
Τελικώς τι; Τελικώς μια σαφής επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν σηκώνει εντούτοις πανηγύρια. Πολύ περισσότερο που άρχισε ήδη η μάχη των μαχών για τις ευρωεκλογές.
Το πολιτικό τοπίο θα γίνει πολύ διαυγέστερο την άλλη Κυριακή, που τα ψηφοδέλτια θα φέρουν τον τίτλο των κομμάτων και οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν πώς θέλουν την Ελλάδα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αν τους αρέσει να τους κυβερνά ο Βενιζέλος και να τους μεταρρυθμίζουν με τα Μνημόνια ο Σαμαράς και ο Άδωνις. Και τότε θα δούμε όλοι, χωρίς θολούρες και μπερδέματα, και τον σάκο και τα απίδια...