Θελκτική προοπτική, σαν διαφήμιση αυτοκινήτου που ξεφεύγει από την καταιγίδα και βγαίνει σε ηλιόλουστη πεδιάδα με όλη την οικογένεια ευτυχισμένη και χαμογελαστή. Μόνο που η κρίση δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι σχέδιο, με συγκεκριμένους στόχους. Κομβικός, η ιδιωτικοποίηση - συρρίκνωση της δημόσιας υπηρεσίας. Αυτό το "σχέδιο ανάπτυξης" αποτελεί ουσιαστικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, τόσο σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου -του μόνου ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου που μπορεί να ορθώσει εμπόδια- όσο και σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, των θεσμών που βρίσκονται στο στόχαστρο των επιχειρηματικών ομίλων σε όλη την Ευρώπη.


Σε έκθεσή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τον ενδεικτικότατο τίτλο "Κέρδη, ανταγωνισμός και ανάπτυξη", η Deutsche Bank, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2011, αναφερόταν στους δήμους της Ιταλίας, μιας χώρας που αποτέλεσε πρότυπο για την ανάπτυξη της Αυτοδιοίκησης, τονίζοντας ότι "προσφέρουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες για ιδιωτικοποίηση". Επικαλούμενη, μάλιστα, έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, υπογράμμιζε ότι η αξία των επιχειρήσεων που απέμεναν στον δημόσιο τομέα έφτανε τα 80 δισ. ευρώ (σχεδόν το 5,2% του ιταλικού ΑΕΠ). Με βάση αυτή την αναφορά, εκτιμούσε ότι το σχέδιο ιδιωτικοποίησης θα έφερνε έσοδα 70 δισ. και συμπλήρωνε πως η δημόσια ακίνητη περιουσία, αξίας 421 δισ. ευρώ, θα μπορούσε να εκποιηθεί "με σχετικά μικρή προσπάθεια και δαπάνη". Με την προϋπόθεση, που φυσικά έθετε, η κυβέρνηση να προχωρήσει στις ανάλογες νομοθετικές πρωτοβουλίες...
Να θυμηθούμε εδώ το ρεπορτάζ του Γιώργου Δαράτου στην "Αυγή" του περασμένου Σαββάτου -ένα από αυτά τα ρεπορτάζ που δεν μεταδίδονται από τα συστημικά ΜΜΕ- για την εν κρυπτώ συνάντηση εκπροσώπων πενήντα χωρών, μεταξύ των οποίων και οι "28" της Ε.Ε. (και η Ελλάδα επομένως) στην αυστραλιανή πρεσβεία της Ελβετίας, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Στόχος αυτών των διαπραγματεύσεων, όπως αποκάλυψε η γ.γ. της Διεθνούς των Συνδικάτων των Δημόσιων Υπηρεσιών Ρόζα Παβανέλι, είναι οι χώρες που θα υπογράψουν τη συμφωνία να ανοίξουν -μέχρι το 2015- στον διεθνή ανταγωνισμό το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα των δημόσιων υπηρεσιών τους, την παροχή υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης, την εκπαίδευση, την πρόσβαση στην ύδρευση και τις διάφορες μορφές ενέργειας, τις μεταφορές, τον ταχυδρομικό τομέα.
Να θυμηθούμε και τις δηλώσεις των αντιπεριφερειαρχών του Ι. Σγουρού, Στ. Χρήστου και Κ. Μανιάτη που, αποκαλύπτοντας την "κρυφή ατζέντα" του απερχόμενου περιφερειάρχη, τον εγκαλούν για το "σύμφωνο συνεργασίας με την τρόικα, το οποίο αποσκοπεί στην πλήρη αποδυνάμωση της Αυτοδιοίκησης" και επισημαίνουν ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους οι προτάσεις αλλαγής του Οργανισμού της Περιφέρειας "είχαν ως μοναδικό κριτήριο τη μείωση δομών, υπηρεσιών και προσωπικού"; Να θυμηθούμε τον "οδικό χάρτη για τις μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση" που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών μαζί με τη γερμανική κυβέρνηση; Να θυμηθούμε την εκποίηση δημόσιου πλούτου μέσω ΤΑΙΠΕΔ;
Αν τα θυμηθούν όλα αυτά, ειδικά πάνω από την κάλπη, οι πολίτες θα έχουν σαφές τι σημαίνει η "ανάπτυξη" και "σταθερότητα" Σαμαρά. Και πόσο κρίσιμο είναι, και στις τρεις κάλπες, να αποκρουστεί η πολιτική ιδιωτικοποίησης των πάντων που βρίσκεται στην ατζέντα του συνόλου των κυβερνητικών και φιλοκυβερνητικών δυνάμεων και να ενισχυθεί η Αριστερά.