του Θανάση Καρτερού
Έδωσε σκληρή μάχη με όλα τα κατεστημένα, δεν στενοχωριέται που την έχασε, εξακολουθεί να είναι πολιτικά ενεργός και παρών. Αυτά τα συναρπαστικά, μεταξύ πολλών άλλων, εξομολογήθηκε μιλώντας στους αποφοίτους του Χάρβαρντ ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου. Απάντησε έτσι σε όσους τον κατηγορούν ότι μετά την έκπτωσή του από το πρωθυπουργικό αξίωμα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να φιλοκαλεί άνευ ευτελείας και να φιλοσοφεί μετά μαλακίας. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που συμβούλευε ο Περικλής.
Δεν έγινε γνωστό αν η διάλεξη αυτή εντάσσεται στη σειρά των καλοπληρωμένων διαλέξεων του ΓΑΠ στο εξωτερικό ή αν δόθηκε αφιλοκερδώς επειδή τον συγκινεί το Χάρβαρντ. Το σίγουρο, πάντως, που προκύπτει από τα λεγόμενά του, είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός εξακολουθεί, με πείσμα θα λέγαμε, να διατηρεί το πρωτεύον χαρακτηριστικό του: Δεν καταλαβαίνει τι λέει, τι κάνει και πώς εισπράττουν οι πρώην υπήκοοί του αυτά που λέει και κάνει. Και, το κυριότερο, δεν έχει καταλάβει ακόμα, ή δεν εννοεί να καταλάβει, τι έχει κάνει - σε μας όλους και στη χώρα του.
Αλλά γιατί να τα βάζουμε με τον εύκολο στόχο; Αυτός τουλάχιστον απλώς απειθαρχεί συστηματικά στις καθοριστικές λέξεις του Περικλή: Άνευ μαλακίας. Οι άλλοι όμως, οι ομοτράπεζοι, οι παρατρεχάμενοι, τα στελέχη, το δικομματικό σινάφι, διαπράττει πολύ περισσότερα. Όχι μόνο δεν μετανιώνουν που οδήγησαν τη χώρα ώς εδώ, αλλά έχουν αναλάβει και τη σωτηρία μας. Παρόντες όχι στις αίθουσες του Χάρβαρντ, αλλά στα γραφεία του Μαξίμου και των υπουργείων, δεν αρκούνται δυστυχώς να αγορεύουν, αλλά εξακολουθούν να διακορεύουν - τους πάντες και τα πάντα.
Και τα συγκροτήματα, οι καθηγητές, οι επώνυμοι, τα κανάλια, οι σοβαροφανείς, οι γλείφτες, που έκαναν τον Γιώργο εικόνισμα να το προσκυνήσουμε; Αυτοί πώς μας θωρούν ακίνητοι, πού τρέχει ο λογισμός τους; Πώς φιλοσοφούν και πώς φιλοκαλούν σήμερα ο Σημίτης, οι φωτισμένοι κεντροαριστεροί που επαγγέλλονται μεταρρυθμίσεις και ανανεώσεις και τα γνωστά και μη εξαιρετέα παπαγαλάκια που κατάπιναν αμάσητες όλες τις μπαρούφες του Γιώργου πριν ξεσπάσουν σε ατέλειωτα ζήτω;
Ο απών δηλώνει παρών, αλλά όλοι αυτοί είναι παρόντες. Εκείνον τον παραδίνουμε στην Ιστορία -ή έστω στην εξεταστική όταν έρθει η ώρα-, αυτοί όμως συνεχίζουν το έργο του. Καιρός να τους στείλουμε κι αυτούς για διαλέξεις...
