Η κρατική στρατηγική στο μεταναστευτικό αποτελεί ιδανική εφαρμογή του επιχειρήματος του Τζόρτζιο Αγκάμπεν για τη "λογική" της σύγχρονης εξουσίας: Το θέμα γι' αυτήν δεν είναι ούτε η πρόληψη ούτε η επίλυση των κρίσεων. Είναι η δημιουργία κρίσεων, τις οποίες η εξουσία αξιοποιεί πολιτικά για τη νομιμοποίησή της.Φαίνεται υπερβολικό; Ξεχάστε τότε για λίγο την ακύρωση του νόμου για την ιθαγένεια, όπως κάνει ότι την ξεχνάει και ο νέος Κώδικας Μετανάστευσης. Ξεχάστε την απουσία διαδικασίας νομιμοποίησης από το 2005 κι ενώ χιλιάδες "νόμιμοι" μετανάστες εκπίπτουν λόγω έλλειψης ενσήμων μέσα στην κρίση. Ξεχάστε τα τεράστια ώς τώρα ανυπέρβλητα εμπόδια για την πρόσβαση στο άσυλο, την παράνομη κράτηση επί 18μηνο, τις παράνομες επαναπροωθήσεις, την υπονόμευση επιτυχημένων δομών φιλοξενίας, το μπλοκάρισμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και την προπαγάνδα για τις χιλιάδες απελάσεις, που, πέρα από απάνθρωπες, είναι και ανέφικτες. Ξεχάστε τα όλα αυτά, μολονότι όλα ευθύνονται για την εικόνα ενός "ανεπίλυτου" (και απειλητικού) μεταναστευτικού, που φιλοτεχνούν ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και Ακροδεξιά. Και αντί γι' αυτά, θυμηθείτε μια δήλωση του Νίκου Δένδια τον περασμένο Αύγουστο, λίγο μετά την εξέγερση των μεταναστών στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας: "η Ελλάδα δεν είναι πια ξέφραγο αμπέλι".
Τι θέλω να πω; Ο υπουργός, προς τιμήν του, δεν προσποιείται ότι αγνοεί τις αιτίες της εξέγερσης ή τις διαστάσεις του "προβλήματος". Θα τον διέψευδε εξάλλου αυτοστιγμεί ο κοινοβουλευτικός έλεγχος του τελευταίου ενάμιση χρόνου. Ενώ λοιπόν οι έγκλειστοι μετανάστες προσπαθούν να αποδράσουν από τα άθλια κοντέινερ όπου κρατούνται ώς και 18 μήνες, ο κ. Δένδιας λέει περίπου το εξής: γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά θα συνεχίσει να συμβαίνει· έτσι αποκαθιστούμε το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων, στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα εθνικής κυριαρχίας προς τους «αμέτοχους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιο βάναυσα, αλλά και πιο ειλικρινά, το έθετε νωρίτερα ο Άδωνις Γεωργιάδης: «Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα και να φύγουν».
Σε αυτά συνίσταται η κρατική στρατηγική στο μεταναστευτικό - και αυτή τη λογική απηχεί και ο νέος Κώδικας Μετανάστευσης. Όπως τον συνοψίζει μια ακόμα εξαιρετική ανάλυση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, "ας τους δώσουμε άδειες για να ξεκουμπιστούν". Μήπως όμως αυτό επιτάσσει η αντικειμενική διάσταση του "προβλήματος"; Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του κ. Δένδια, στο διάστημα μεταξύ Σεπτεμβρίου 2012 και Σεπτεμβρίου 2013, στην Ελλάδα μπήκαν χωρίς χαρτιά 12.147 μετανάστες και πρόσφυγες, δηλαδή 81,3% λιγότεροι συγκριτικά με το διάστημα Αυγούστου 2011-Αυγούστου 2012, οπότε και είχαν μπει 64.043. Στη λεία του "Ξένιου Δία", η αναλογία "παράτυπων" και προσαχθέντων είναι 1 προς 12. Πού είναι λοιπόν τα εκατομμύρια των "λαθρομεταναστών" που ελεεινολογούν οι επαγγελματίες ρατσιστές; Στην απογραφή του 2011, η Ελληνική Στατιστική Αρχή έκανε λόγο για 10.787.690 καταγεγραμμένους πολίτες, Έλληνες και μετανάστες, ενώ η εκτίμηση της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε. για το 2011 τους έβρισκε 11.329.600: δηλαδή στην Ελλάδα βρίσκονται περίπου μισό εκατομμύριο μετανάστες χωρίς χαρτιά1, ενώ δεκάδες χιλιάδες είναι αυτοί που εγκαταλείπουν τη χώρα ή εκπίπτουν της νομιμότητας. Από το 2009 μέχρι σήμερα, επιπλέον, οι έχοντες νόμιμη άδεια παραμονής ανέρχονται σε 450.000 και τα εκκρεμή αιτήματα σε 130.000. Γιατί φωνασκούν οι Φαήλοι;
Απλό: γιατί με φωνές, (κρατική και παρακρατική) βία, στρατόπεδα, ψέματα και μισές αλήθειες, υλοποιείται μια στρατηγική ποινικοποίησης της μετανάστευσης, δηλαδή της φτώχειας, από το πρώην κράτος-Πρόνοια που σήμερα γίνεται κράτος-Τιμωρός. Σ' αυτήν εντάσσεται ο νέος Κώδικας. Υπάρχει άλλη στρατηγική; Ναι. Κατάργηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» και του Συμφώνου Μετανάστευσης, νέα διαδικασία νομιμοποίησης για τους μετανάστες "χωρίς χαρτιά", πολιτογράφηση για όσους ζουν και εργάζονται χρόνια στην Ελλάδα, επαναφορά στη νομιμότητα όσων εξέπεσαν, ιθαγένεια στα παιδιά που γεννιούνται εδώ, άσυλο και φιλοξενία για τους πρόσφυγες. Είναι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.
1. Μανόλης Δρεττάκης, Πόσος είναι ο πληθυσμός της χώρας το 2011;, Ελευθεροτυπία, 6.8.2011
Αυγή
