Του Χάρη Τσιοκα
Με αφορμή τις συγκρούσεις στα εσωτερικά των κόμματων, και τις εικόνες μιας «σπαρασσόμενης κεντροαριστεράς», που κυριαρχούν αυτή τη περίοδο στην ενημέρωση μας , προβάλλεται ο κίνδυνος μιας ενδεχόμενης διάσπασης των κομμάτων ως αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων.
Έχοντας υπ όψιν αυτή τη πραγματικότητα, που κατά κύριο λόγο αφορα το ΠΑΣΟΚ ,θα ήθελα να φέρω στην επιφάνεια της δημοσίας συζήτησης ,το θέμα, οτι τόσο η παγκόσμια εμπειρία οσο και η πολιτική ιστορία ορίζουν το περιεχόμενο της εννοIας "διάσπαση"!
Το πρώτο που πρέπει να υπογραμμίσει κάνεις είναι, ότι η πολιτική ιστορία κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στις έννοιες της διάσπασης και του διαχωρισμου δηλαδη της διαγραφής στα κόμματα !
Η διάσπαση ορίζεται ως σχίσμα , δηλαδή ρήξη της πολίτικης ,κοινωνικής και οργανωτικής σχέσης που έχει ένας φορέας, η μια ηγετική ομάδα, με ένα κοινωνικο τμήμα η ενα σύνολο δυνάμεων ,διαφοροποιηση δηλαδη των πολιτικων επιδιώξεων και της αποστολης του κομματος απο το σκοπο που ιδρυθηκε !
Μ αυτή την έννοια αποκτά επικαιρότητα η αποστροφή δήλωσης στελέχους με ρίζες στην ιδρυτική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ όταν στο συνέδριο θύμιζε πως "δεν ανήκει σ εμάς το ΠΑΣΟΚ αλλά εμείς ανήκουμε σ αυτό "θυμίζοντας την υποχρέωση της πρόσθεσης και όχι της αφαίρεσης στους σκοπούς του!
Επειδή η αντιπαράθεση αυτών των ήμερων, στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ, δεν εγείρει από καμία πλευρά, ούτε θέματα ιδεολογίας και αξίων σε σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό, ούτε πολιτικης που ωστε να επαναδιατυπώνει αξιώσεις αλλαγών σε σχέση με τις ασκούμενη πολιτική, πολύ δε περισσότερο θέματα που αφορούν τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες , που η ιδρυτική του μήτρα το αυτοπροσδιοριζει στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, η επίκληση του κίνδυνου μιας ενδεχόμενης "διάσπασης" δεν θα βρίσκει ούτε κοινωνικό ούτε πολιτικό αντικρίσμα!
Τα προβλήματα αυτου του ειδους αντιπαράθεσεων, είναι εσωτερικά-οργανωτικά και η ενδεχόμενη κατάληξη της διαφωνίας δεν είναι η διάσπαση –γιατί απουσιάζει το ιδεολογικό πολιτικό και κοινωνικό στοιχειό –αλλά η ενδεχόμενη διαγραφή στη βάση των εσωτερικών συσχετισμών.
Με τα προηγούμενα σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αγνοήσω, ότι το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια κορύφωσε μια ρήξη δηλαδη διασπαση στις σχέσεις του με τις κοινωνικες δυνάμεις που συγκροτούσαν την αυτόνομη στρατηγική του και την οργανωτική του αυτοτέλεια! Δηλαδη το πυρηνα του.
Γεγονός που αποτυπώθηκε στις τελευταίες εκλογές και με φθίνοντα τρόπο καταγράφεται πλεον και στις δημοσκοπήσεις.
Σε προηγούμενα άρθρα έχω διατυπώσει τις κρίσεις και προτάσεις μου για την διέξοδο!
Όμως κρίνω αναγκαίο με αφορμή τις πρόσφατες «εσωτερικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις, στο ΠΑΣΟΚ, να πω ότι κοινωνικά και πολιτικά, οπως λεει και προσφατο "νεανικο" διαφημιστικο σποτ: «δεν είναι αυτό το θέμα»!
Γιατί οι συγκρουσεις για να εχουν αντικρυσμα πρεπει να απαντουν στα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία και τον χώρο της δημοκρατικής παράταξης
