Να ανοιχτούν στην κοινωνία γιατί « όπως είπε και ο Έγκελς,ένα γραμμάριο δράσης αξίζει περισσότερο από έναν τόνο θεωρίας» κάλεσε τα μέλη του κόμματος ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ.Τσίπρας έκανε μια εκτενή και ενδιαφέρουσα αναφορά στις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα και στις εξελίξεις στην Ευρώπη, εκφράζοντας την ανησυχία του για τις καταθέσεις στην Ελλάδα, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε το αίτημα του για εκλογές καλώντας για “ένα μεγάλο ενιαίο ριζοσπαστικό και πλειοψηφικό αριστερό κόμμα εξουσίας με σαφές σχέδιο”.
Είπε για την κυβερνητική πολιτική: Το πρόγραμμα της υποτιθέμενης διάσωσης της χώρας, δηλαδή το μνημόνιο, είναι κλινικά νεκρό. Η ύφεση καταστρέφει κάθε προοπτική, κάθε στόχο και κάθε σχεδιασμό. Τα οικονομικά στοιχεία χειροτερεύουν από μήνα σε μήνα, οι στόχοι του προγράμματος είναι πλέον ανέκδοτο, αλλά και κανείς δεν αναφέρεται σε αυτούς. Ούτε καν η επόμενη δόση δεν είναι πλέον το επίδικο, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να εισπράξει την προηγούμενη.
Η κυβέρνηση παριστάνει το καλό παιδί της Μέρκελ και της Τρόικας. Ως αντάλλαγμα για την στάση της αυτή, ζητάει κάποια ελάχιστη πολιτική στήριξη, προκειμένου να διατηρηθεί για λίγο ακόμα στην εξουσία. Χωρίς σχέδιο, να βγαίνει η βδομάδα, δημιουργεί επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, που διαρκούν κάποιες ώρες. Είναι το ακριβώς ανάποδο από ότι υποσχέθηκαν προεκλογικά. Υποσχέθηκαν ότι θα διαπραγματευτούν. Τώρα παρακαλάνε.
Μπροστά στην αποτυχία αυτή, η τρόικα προσπαθεί να αποσπάσει ότι περισσότερο μπορεί. Κυρίως, ότι έχει απομείνει από τα εισοδήματα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, και βεβαίως από τον δημόσιο πλούτο της χώρας που είναι ο μεγάλος επόμενος στόχος, με εργαλείο το ΤΑΙΠΕΔ.
Για τις εξελίξεις στις τράπεζες
Η τρόικα παρεμβαίνει στο σχέδιο συγχώνευσης της Εθνικής με την Eurobank, σχέδιο το οποίο η ίδια πριν από λίγο χρονικό διάστημα είχε εγκρίνει και είχε επιτρέψει στην κυβέρνηση να δρομολογήσει. Σήμερα, κάνει στροφή 180 μοιρών και την κάνει, γιατί διαπιστώνει, ότι η ματαίωση της συγχώνευσης κάνει πιο εύκολη την χειραγώγηση και την εξωτερική παρέμβαση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Θέλω να ανοίξω εδώ μια παρένθεση. Για μας το βασικό ερώτημα είναι κάτω από ποιος προϋποθέσεις θα μπορέσει να συγκροτηθεί στον ελληνικό τραπεζικό σύστημα ένας πραγματικά δημόσιος πυλώνας, που θα έχει ξεκάθαρη αναπτυξιακή οπτική, και θα υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον. Οφείλουμε, ωστόσο, να ξεκαθαρίσουμε ότι η αναστολή της συγχώνευσης επιβεβαιώνει την αποτυχία του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, καθώς και τις ανησυχίες μας για παντελή έλλειψη σχεδιασμού και στοιχειώδους υπευθυνότητας από τη πλευρά της κυβέρνησης που τόσους μήνες δεν είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο, και βρέθηκε προ τετελεσμένων.
Ιδιαίτερα, όμως, μετά και τα κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο, δημιουργεί τεράστια ερωτήματα, για το ποια είναι τα σχέδια της τρόικας σχετικά με το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος για την χώρα, παρά μόνο η παραίτηση της κυβέρνησης που δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον ελληνικό λαό, και η προσφυγή στις κάλπες, ώστε να προκύψει μια κυβέρνηση, που θα έχει και την εντολή και την στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας, να δρομολογήσει έναν εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Μας λένε: «μα αυτό που προτείνετε έχει ρίσκο». Τους απαντάμε ότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι αυτό που εμείς προτείνουμε έχει ρίσκο, ενώ η παραμονή μας στο μνημόνιο δεν έχει κανένα ρίσκο, παρά μόνο τη βεβαιότητα της καταστροφής.
Για το Συνέδριο του ΚΚΕ
Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τώρα, που το ΚΚΕ έχει το συνέδριό του, τη στάση και τη γραμμή της ηγεσίας του απέναντι σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους και τη χώρα. Θα πω μόνο ότι εύχομαι αυτό που εύχεται κάθε αριστερός, κάθε κομμουνιστής σε αυτή εδώ τη χώρα: το συνέδριο αυτό να συμβάλλει, ώστε να γίνει πραγματικότητα ο καημός των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων της χώρας.
Για τις εξελίξεις στην Κύπρο, το οχι και τις καταθέσεις
Η Κύπρος δεν είχε καν σοβαρό πρόβλημα διαχείρισης. Είχε δομικά προβλήματα, τα οποία εμείς, κόντρα στα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια, τα είχαμε εντοπίσει. Τα ποσά που χρειαζόταν για να ξελασπώσει είναι μηδαμινά για τα δεδομένα της ευρωπαϊκής ένωσης. Είδαμε παρ όλα αυτά, να λαμβάνονται αποφάσεις, που πέρα από την καταστροφή της Κύπρου, θέτουν σε κίνδυνο και τις εύθραυστες ισορροπίες σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε σε μια κρίσιμη φάση. Και πρέπει αυτό να το αναλύσουμε για να δούμε προς τα πού πηγαίνει η Ευρώπη. Η Ευρώπη ξανασχεδιάζεται. Και από το μοντέλο κοινής οικονομικής συνεργασίας και ασφάλειας, περνά σε ένα μοντέλο εσωτερικής αποικιοποίησης, όπου οι πλεονασματικές χώρες θα κάνουν το καβαλάρη και οι χρεωμένες χώρες το άλογο.
Κι ας κρατήσουμε το γεγονός ότι, μετά το τετελεσμένο της Κύπρου, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο για τις καταθέσεις στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου. Και ακόμα πιο ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα, το Eurogroup είχε εγγυηθεί την ασφάλεια των καταθέσεων, και από εκεί ξεκίναγε η οποιαδήποτε επιλογή του. Σήμερα αυτό έχει αλλάξει. Και με δεδομένη την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ανήσυχοι.
Το λέμε γιατί η κυβέρνηση έχει ποντάρει την πολιτική της επιβίωση, σε ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές. Και αυτό δεν είναι πλέον καθόλου αυτονόητο, από τη στιγμή που το σύστημα έμαθε να βάζει χέρι στις τραπεζικές καταθέσεις.
Τις τράπεζες τις Κύπρου τις έκλεισε η απόφαση του Eurogroup και όχι η προσπάθεια του κυπριακού κοινοβουλίου να αποτρέψει αυτή την καταστροφή. Στην Κύπρο δεν ηττήθηκε η αγωνιστική συνέπεια -ηττήθηκε η μνημονιακή συνέπεια. Δεν ηττήθηκε το ΟΧΙ -ηττήθηκε η διαχείρισή του από τους θιασώτες του ΝΑΙ. Δεν ηττήθηκε η πολιτική της αντίστασης στους επικυρίαρχους -ηττήθηκε η πολιτική της υποταγής. Δεν οδήγησε την Κύπρο στην τραγωδία κάποιος αόρατος κυπριακός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα απολύτως ορατά πολιτικά ξαδέλφια του κ. Σαμαρά και του κ. Στουρνάρα. Το κοστούμι της Κύπρου το έραψαν στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, 15 μέρες πριν τις κυπριακές εκλογές, όπου πήγε και η ίδια η Μέρκελ για να βοηθήσει τον κ. Αναστασιάδη. Ήταν εκεί και ο κ. Σαμαράς. Ίσως μπορεί να μας πει και τι ακριβώς συζήτησαν, για να μας διαφωτίσει.
Νομίζω ότι εδώ που έχουμε φτάσει μπορεί να τα δούμε όλα. Είδαμε στην Ιερισσό της Χαλκιδικής πρωτοφανή πράγματα. Την αστυνομία να εισβάλλει σε σπίτια με οικογένειες και μικρά παιδία, στις 3 η ώρα τη νύχτα, σπάζοντας πόρτες και ουρλιάζοντας, όπως στις χολιγουντιανές ταινίες. Κι αυτό, ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, που προσπαθεί να κάμψει την αντίσταση των κατοίκων της Ιερισσού στην ολοκληρωτική οικολογική καταστροφή της περιοχής τους.
Προκειμένου να ολοκληρωθεί ένα βρώμικο και αδιαφανές ντιλ μεταξύ της κυβέρνησης και των «επενδυτών», το οποίο ούτε με το δημόσιο συμφέρον συνάδει, ούτε με την τοπική ανάπτυξη, ούτε κι έχει σχέση με τις αρχές περιβαλλοντικής προστασίας μιας στοιχειωδώς ανεπτυγμένης χώρας. Θα ήθελα να είμαι για άλλη μια φορά ξεκάθαρος και σαφής. Η κυβέρνηση της αριστεράς θα σταματήσει την μεγάλη οικολογική καταστροφή της Χαλκιδικής. Ας το γνωρίζουν καλά όλοι. Χρυσοθήρες και κυβέρνηση.
Για τις γερμανικές αποζημιώσεις
Η πρωτοβουλία μας, μάλιστα, να θέσουμε το ζήτημα αυτό στη συνάντηση με τον Σόιμπλε, θεωρήθηκε το λιγότερο ανάρμοστη. Σήμερα η κυβέρνηση μέσω του κ. Αβραμόπουλου δείχνει να κινεί το θέμα. Τους καλωσορίζουμε. Αλλά θέλουμε να επισημάνουμε ότι χάθηκε πολύς χρόνος, με προσπάθειες του κ. Σαμαρά να κερδίσει έναν καλό λόγο και μια φωτογραφία με την κα Μέρκελ.
Στην πορεία προς το Συνέδριο η εξωστρέφεια και η συστηματική και αποτελεσματική δράση είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, όπως είπε και ο Έγκελς, «ένα γραμμάριο δράσης αξίζει περισσότερο από έναν τόνο θεωρίας».
Παράλληλα το Συνέδριο, στις συνθήκες που γίνεται έχει και μια άλλη μεγάλη αποστολή.
Στο πως θα βγούμε νικητές στην αναμέτρηση με τον φόβο και την παθητικότητα. Στην πορεία προς το Συνέδριο η εξωστρέφεια και η συστηματική και αποτελεσματική δράση είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, όπως είπε και ο Έγκελς, «ένα γραμμάριο δράσης αξίζει περισσότερο από έναν τόνο θεωρίας».
Παράλληλα το Συνέδριο, στις συνθήκες που γίνεται έχει και μια άλλη μεγάλη αποστολή. Να κάνει σαφές και κατανοητό το εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Την δράση της κυβέρνησης της αριστεράς, από το πρώτο λεπτό μέχρι τους ευρύτερους μακροπρόθεσμους ορίζοντες και στόχους. Και ακόμα περισσότερο να συσπειρώσει γύρω από αυτό το πρόγραμμα μια μεγάλη, ισχυρή και αποφασιστική κοινωνική πλειοψηφία. Σε αυτή την κατεύθυνση εργαλείο μας είναι έναν μεγάλο ενιαίο ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα εξουσίας με σαφές σχέδιο, ένα πλειοψηφικό κόμμα.
Με όλα τα χαρακτηριστικά που αναλογούν σε κάτι τέτοιο. Με αποτελεσματική και συντεταγμένη λειτουργία. Με δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Με διαρκή συμμετοχή των μελών στη διαδικασία συζήτησης και λήψης αποφάσεων. Πολλοί λένε ότι δεν είμαστε έτοιμοι. Συντρόφισσες και σύντροφοι, πρέπει να καταλάβουμε ότι, ακόμα κι αν δεν είμαστε έτοιμοι, πρέπει να γίνουμε έτοιμοι.
