Τετρασέλιδη ανοιχτή επιστολή, με αποδέκτες τα μέλη της
κοινοβουλευτικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ έστειλαν οι διαγραφέντες από αυτή
βουλευτές, Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς.
Επιμένουν στη θέση τους για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, με την παραπομπή στην προκαταρκτική επιτροπή και του Ευάγγελου Βενιζέλου και καταλογίζουν τρία ατοπήματα στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη. Του καταλογίζουν ότι επέβαλε «κομματική γραμμή» σε μία δικαστική υπόθεση, ότι τους διέγραψε επειδή επέδειξαν… συνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος, καθώς και ότι καταστρατήγησε τις καταστατικές αρχές του κόμματος και προχώρησε σε καταχρηστική επίκληση του κανονισμού της Βουλής.
Αναλυτικά η επιστολή τους:
Ανοιχτή επιστολή στους συντρόφους της ΔΗΜΑΡ:
Σχετικά με την διαγραφή μας
Αγαπητοί Σύντροφοι,
Θεωρούμε χρέος μας να σας ενημερώσουμε για ορισμένα γεγονότα, σχετικά με την απόφαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ να μας διαγράψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Η υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ
Η διαγραφή μας έγινε προληπτικά, μετά τη δήλωσή μας πως δεν θα συμπράξουμε στον περιορισμό της προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση της Λίστας, στο μοναδικό θέμα της νόθευσης της Λίστας (διαγραφή τριών λογαριασμών) και στο μοναδικό πρόσωπο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Γιατί επιμένουμε στην πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και αρνούμαστε αυτό τον περιορισμό;
Η θέση μας προκύπτει απλά και λογικά από την παράθεση των γεγονότων:
• Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Στουρνάρας, αντιδρώντας σε δημοσιεύματα, δηλώνει ότι δεν υπάρχει στο υπουργείο καμία λίστα.
• Τη μεθεπομένη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αποκαλύπτει ότι αυτός έχει τη Λίστα και την παραδίδει στον Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος με τη σειρά του την παραδίδει στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ, ο οποίος την μεταβιβάζει στους οικονομικούς εισαγγελείς.
• Οι οικονομικοί εισαγγελείς παραλαμβάνουν τη λίστα και αρχίζουν την έρευνά τους για να διαπιστώσουν αν έχουν διαπραχθεί αξιόποινες πράξεις. Καταλήγουν ότι η μη αξιοποίηση της λίστας για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ενώ είχε περιέλθει στις Ελληνικές Αρχές ακριβώς για το λόγο αυτό, ενέχει το ενδεχόμενο ποινικών ευθυνών. Επίσης διαπιστώνουν παραβάσεις όσο αφορά τη διαχείριση της λίστας: μη πρωτοκόλληση, απουσία παράδοσης από τον κάθε υπουργό στο διάδοχό του, κατοχή της λίστας χωρίς θεσμική αρμοδιότητα από τον Ε. Βενιζέλο.
• Η δικογραφία, περιέχοντας ονόματα υπουργών, διαβιβάζεται “αμελλητί” στη Βουλή στις 26 Νοεμβρίου (δηλαδή πολύ πριν την αποκάλυψη της αφαίρεσης των τριών λογαριασμών). Στο διαβιβαστικό, δεν αναφέρονται ονόματα, αλλά διαπιστώνεται πως τίθεται θέμα παράβασης καθηκόντων και μη σύννομης διαχείρισης δημοσίων αρχείων, που αφορούν υπουργούς (στον πληθυντικό).
• Η κατάθεση της πρώτης δικογραφίας δεν προκαλεί αντίδραση της κυβέρνησης.
• Στα μέσα Δεκεμβρίου αποκαλύπτεται η αφαίρεση των 3 λογαριασμών από την αυθεντική λίστα και στις 27 Δεκεμβρίου οι εισαγγελείς στέλνουν στη Βουλή συμπληρωματική δικογραφία, για το θέμα αυτό.
• Αστραπιαία αντιδρά ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και την επόμενη μέρα συντάσσει πρόταση παραπομπής ονομαστικά και αποκλειστικά για τον Γ. Παπακωνσταντίνου και αποκλειστικά για το θέμα της συμπληρωματικής δικογραφίας.
Από τα γεγονότα αυτά προκύπτει αβίαστα ότι η πρόταση της κυβέρνησης αποσιωπά την πρώτη και κύρια δικογραφία, εστιάζοντας αποκλειστικά στη δεύτερη. Η πρώτη δικογραφία αναφέρεται τόσο στις ευθύνες του Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και σε εκείνες του Ε. Βενιζέλου, ο οποίος επιβαρύνεται επιπλέον και με το θέμα της κατοχής της Λίστας, ενώ δεν είχε θεσμική ιδιότητα να την κατέχει.
Το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο ενδεχόμενες ευθύνες άλλων προσώπων θα εξετάζονταν αν προκύψουν από την εξέταση του Γ. Παπακωνσταντίνου, είναι αίολο για δυο λόγους. Πρώτον, διότι οι “άλλες ευθύνες” έχουν ήδη προκύψει και, δεύτερον, διότι ο περιορισμός της Προκαταρκτικής στην αφαίρεση των τριών λογαριασμών, θα έθετε εκτός διερεύνησης την μη αξιοποίηση και τη μη σύννομη διαχείριση της Λίστας. Θα άφηνε μόνο περιθώριο να εξεταστεί η ενδεχόμενη ευθύνη άλλων προσώπων (εκτός του Γ. Παπακωνσταντίνου) αποκλειστικά για την νόθευση της Λίστας.
Τέλος, απαντώντας στο επιχείρημα που κυκλοφόρησε ανεπισήμως, σύμφωνα με το οποίο ή επέκταση της έρευνας σε όλες τις πτυχές της και σε όλους τους εμπλεκόμενους, θα έθετε σε κίνδυνο την σταθερότητα της χώρας, επισημαίνουμε πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η προσπάθεια συγκάλυψης θα στερούσε κάθε ηθικό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση και στην ΔΗΜΑΡ, οδηγώντας σε κίνδυνο κυβερνητικής αστάθειας.
Το τριπλό ατόπημα του προέδρου της ΔΗΜΑΡ
Η προσωπική απόφαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ να μας διαγράψει αποτελεί, κατά την άποψή μας, τριπλό ατόπημα.
Ατόπημα πρώτο: “κομματική γραμμή” για δικαστική υπόθεση!
Η αιτία που επέλεξε ο Φώτης Κουβέλης να μας διαγράψει είναι νομικά απαράδεκτη. Για να γίνει κατανοητό αυτό, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως, πέρα από το άρθρο 60, παρ. 1 του Συντάγματος, που ορίζει ότι “οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”, το ελληνικό Σύνταγμα έχει μια ιδιαιτερότητα. Όταν έρχεται μια δικογραφία στη Βουλή, το σώμα αυτό παύει να λειτουργεί ως πολιτικό όργανο και οφείλει να λειτουργήσει ως δικαστικό. Οι βουλευτές δεν δρουν βάσει των πολιτικών τους θέσεων, αλλά με δικαστική δεοντολογία. Οι έννοιες της “κομματικής γραμμής” και της “κομματικής πειθαρχίας” είναι συνεπώς αδιανόητες και αντισυνταγματικές. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αποφασίζοντας τη διαγραφή μας, έπραξε σαν ένας πρόεδρος δικαστηρίου που θα διέγραφε τους δικαστές που δεν είχαν την ίδια άποψή με αυτόν! Οι δικαστές όμως είναι περισσότεροι του ενός, ακριβώς για να εκφράζουν, κατά συνείδηση, την δική τους άποψη. Ως έγκριτος νομικός, πέρα από την πολιτική του ιδιότητα, ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ όφειλε να λάβει υπόψη αυτή την ιδιαιτερότητα του ελληνικού συντάγματος.
Ατόπημα δεύτερο: διαγραφή λόγω συνέπειας στις συλλογικές δεσμεύσεις μας!
Ο Φ. Κουβέλης και ορισμένοι συνεργάτες του θέλησαν βέβαια να ενισχύσουν το αιτιολογικό της διαγραφής μας, δηλώνοντας αφενός ότι “έχουμε διαφωνήσει σε όλες τις αποφάσεις του κόμματος” και, αφετέρου, ότι “στηρίζουμε διαφορετικό πολιτικό σχέδιο από αυτό της ΔΗΜΑΡ”. Και οι δυο δηλώσεις είναι ψευδείς.
Σχετικά με τις διαφωνίες μας, όπως αυτές διατυπώθηκαν στη βουλευτική μας λειτουργία, υπενθυμίζουμε πως, μέχρι τη διαγραφή μας, είχαν γίνει 7 ονομαστικές ψηφοφορίες:
1. Νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ (1-8-2012)
2. Ρυθμίσεις θεμάτων κεφαλαιακής επάρκειας πιστωτικών Ιδρυμάτων (13-9-2012)
3. Νομοσχέδιο για τα Κέντρα Υποδοχής Αλλοδαπών (2-10-2012)
4. Νομοσχέδιο για τις Αποκρατικοποιήσεις (31-10-2012)
5. Επικαιροποίηση Μεσοπρόθεσμου 2013-2016 (7-11-2012)
6. Προϋπολογισμός 2013 (11-11-2012)
7. Σύσταση Εξεταστικής για την υπαγωγή στο Μνημόνιο (29-11-2012)
Από τις 7 ψηφοφορίες, διαφοροποιηθήκαμε σε δυο (την 5η και την 6η) και ψηφίσαμε βάσει κομματικής γραμμής στις άλλες πέντε. Ας σημειώσουμε ότι πολλοί άλλοι βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας διαφοροποιήθηκαν επίσης σε αρκετές ψηφοφορίες.
Παρεμπιπτόντως, ας επισημάνουμε πως σε μια όψιμη και απεγνωσμένη προσπάθεια να διορθώσει το πρώτο του ατόπημα, ο Φ. Κουβέλης προσπάθησε να αποσυνδέσει το θέμα της Λίστας από τη διαγραφή μας. Το γεγονός όμως ότι στην τελευταία ψηφοφορία (29-11-2012) ψηφίσαμε σύμφωνα με την κομματική γραμμή, επιβεβαιώνει προφανώς πως ο Φ. Κουβέλης αποφάσισε τη διαγραφή μας, βάσει της δήλωσής μας υπέρ της πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης της Λίστας. Ειδάλλως δεν εξηγείται η προσωπική του απόφαση μέσα στις γιορτές, ερήμην κάθε άλλης δικής μας πράξης!
Είναι βέβαια γεγονός ότι οι 2 διαφοροποιήσεις μας αφορούσαν ένα κομβικό θέμα (την μη τήρηση των εκλογικών δεσμεύσεων και της Προγραμματικής Συμφωνίας). Στο γεγονός αυτό εστίασε και η δεύτερη κατηγορία, σύμφωνα με την οποία δήθεν “στηρίζουμε διαφορετικό πολιτικό σχέδιο από αυτό της ΔΗΜΑΡ”.
Όμως, οι δυο αυτές διαφοροποιήσεις, όχι μόνο δεν εκφράζουν “διαφορετικό σχέδιο”, αλλά εκφράζουν αντιθέτως την απόλυτη συνέπεια στις θεμελιακές αρχές και στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ. Εκφράζουν επίσης την προσήλωσή μας στην Προγραμματική Συμφωνία, βάσει της οποίας η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε στις 19 Ιουνίου να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, χωρίς να συμμετέχει σε αυτή.
Στην ουσία, η διαφωνία μας συνίσταται στην άρνηση να ακολουθήσουμε την αλλαγή γραμμής μετά τις εκλογές. Δεν αμφισβητούμε προφανώς ότι η στροφή του Φ. Κουβέλη διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας της ηγεσίας. Διεκδικούμε όμως το δικαίωμα να μην ακολουθήσουμε αυτή τη στροφή και το δικαίωμα να παραμείνουμε αταλάντευτα πιστοί στις συλλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ, βάσει των οποίων οι πολίτες μας εξουσιοδότησαν να τους εκπροσωπούμε στη Βουλή.
Ατόπημα τρίτο: καταστρατήγηση των καταστατικών αρχών της ΔΗΜΑΡ και καταχρηστική επίκληση του κανονισμού της Βουλής
Συνεπώς, δεν αμφισβητούμε μόνο την ουσία της διαγραφής μας, αλλά επίσης και τη διαδικασία της. Κανένα όργανο (Κοινοβουλευτική Ομάδα, Εκτελεστική επιτροπή) δεν αποφάνθηκε επί του θέματος. Δεν μας δόθηκε καν η δυνατότητα να υπερασπιστούμε την άποψή μας σχετικά με το επίμαχο θέμα της Λίστας. Πληροφορηθήκαμε τη διαγραφή μας από τα μέσα ενημέρωσης! Ορισμένοι συνεργάτες του προέδρου προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τον προσωπικό χαρακτήρα της απόφασής του, βάσει του Κανονισμού της Βουλής. Οι προσπάθειες αυτές είναι ανυπόστατες και μάταιες για δυο λόγους.
Πρώτον, διότι ο Κανονισμός της Βουλής (άρθρο 16, παρ. 5) δεν ορίζει πως ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τη διαγραφή, αλλά πως αυτός την ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙ στον πρόεδρο της Βουλής. Είναι προφανές ότι κάθε Κοινοβουλευτική Ομάδα διατηρεί πάντα τη δυνατότητα να αποφασίσει τη διαδικασία διαγραφής που θεωρεί πως αρμόζει στις αρχές της (αν βέβαια η διαγραφή εμπίπτει στις αρχές της!). Το αντίθετο εξάλλου θα ήταν αντιδημοκρατικό και ακατανόητο, έστω και αν η πρακτική στα ελληνικά κόμματα, που είναι όλα λίγο-πολύ αρχηγικού τύπου, συνίσταται στο να “αποφασίζει και να διατάζει” ο αρχηγός.
Δεύτερον, η ΔΗΜΑΡ, ως κόμμα, δεν έχει επιλέξει τέτοιον τύπο λειτουργίας και, για το λόγο αυτό, η απουσία διαδικασίας διαγραφής στο Καταστατικό της δεν είναι τυχαία παράληψη, αλλά συνειδητή επιλογή. Όσον αφορά την Κοινοβουλευτική Ομάδα, μέχρι την περασμένη άνοιξη, η ΔΗΜΑΡ δεν διέθετε Κανονισμό Λειτουργίας, διότι απλά δεν υπήρχε τέτοια Ομάδα. Το ιδιαίτερο είναι πως ένα σχέδιο κανονισμού ανακοινώθηκε τον Ιούνιο 2012, αλλά τελικά ο πρόεδρος επέλεξε να μην το φέρει σε ψηφοφορία. Έτσι, σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν διαθέτει Κανονισμό Λειτουργίας, που θα ήταν αναφορά και για θέματα διαγραφής.
Αντί συμπεράσματος
Αγαπητοί Σύντροφοι, ο καθένας από σας θα βγάλει από τα στοιχεία που παραθέτουμε τα συμπεράσματα που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Η δική μας αίσθηση είναι πως η διαγραφή δυο βουλευτών, που υποστηρίζουν την άποψη, πως το κόμμα πρέπει να μείνει συνεπές στις ιδρυτικές του αρχές και οι οποίοι μάχονται για να τηρηθούν οι δεσμεύσεις, βάσει των οποίων εκλέχτηκαν βουλευτές, θα καταγραφεί με μελανά γράμματα στην ιστορία της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς: ένας νέος δρόμος, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βύθισαν τη χώρα στην κρίση, μακριά από τις αποστεωμένες ιδεοληψίες μιας παλιάς αριστεράς που αδυνατεί να δώσει, πρακτικά και συγκεκριμένα, προοπτική στην κοινωνία. Για μια Αριστερά της ευθύνης, που είναι πραγματικά υπεύθυνη διότι παραμένει πάντα Αριστερά.
13 Ιανουαρίου 2013
Πάρις Μουτσινάς και Οδυσσέας Βουδούρης
Επιμένουν στη θέση τους για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, με την παραπομπή στην προκαταρκτική επιτροπή και του Ευάγγελου Βενιζέλου και καταλογίζουν τρία ατοπήματα στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη. Του καταλογίζουν ότι επέβαλε «κομματική γραμμή» σε μία δικαστική υπόθεση, ότι τους διέγραψε επειδή επέδειξαν… συνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος, καθώς και ότι καταστρατήγησε τις καταστατικές αρχές του κόμματος και προχώρησε σε καταχρηστική επίκληση του κανονισμού της Βουλής.
Αναλυτικά η επιστολή τους:
Ανοιχτή επιστολή στους συντρόφους της ΔΗΜΑΡ:
Σχετικά με την διαγραφή μας
Αγαπητοί Σύντροφοι,
Θεωρούμε χρέος μας να σας ενημερώσουμε για ορισμένα γεγονότα, σχετικά με την απόφαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ να μας διαγράψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Η υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ
Η διαγραφή μας έγινε προληπτικά, μετά τη δήλωσή μας πως δεν θα συμπράξουμε στον περιορισμό της προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση της Λίστας, στο μοναδικό θέμα της νόθευσης της Λίστας (διαγραφή τριών λογαριασμών) και στο μοναδικό πρόσωπο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Γιατί επιμένουμε στην πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και αρνούμαστε αυτό τον περιορισμό;
Η θέση μας προκύπτει απλά και λογικά από την παράθεση των γεγονότων:
• Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Στουρνάρας, αντιδρώντας σε δημοσιεύματα, δηλώνει ότι δεν υπάρχει στο υπουργείο καμία λίστα.
• Τη μεθεπομένη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αποκαλύπτει ότι αυτός έχει τη Λίστα και την παραδίδει στον Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος με τη σειρά του την παραδίδει στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ, ο οποίος την μεταβιβάζει στους οικονομικούς εισαγγελείς.
• Οι οικονομικοί εισαγγελείς παραλαμβάνουν τη λίστα και αρχίζουν την έρευνά τους για να διαπιστώσουν αν έχουν διαπραχθεί αξιόποινες πράξεις. Καταλήγουν ότι η μη αξιοποίηση της λίστας για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ενώ είχε περιέλθει στις Ελληνικές Αρχές ακριβώς για το λόγο αυτό, ενέχει το ενδεχόμενο ποινικών ευθυνών. Επίσης διαπιστώνουν παραβάσεις όσο αφορά τη διαχείριση της λίστας: μη πρωτοκόλληση, απουσία παράδοσης από τον κάθε υπουργό στο διάδοχό του, κατοχή της λίστας χωρίς θεσμική αρμοδιότητα από τον Ε. Βενιζέλο.
• Η δικογραφία, περιέχοντας ονόματα υπουργών, διαβιβάζεται “αμελλητί” στη Βουλή στις 26 Νοεμβρίου (δηλαδή πολύ πριν την αποκάλυψη της αφαίρεσης των τριών λογαριασμών). Στο διαβιβαστικό, δεν αναφέρονται ονόματα, αλλά διαπιστώνεται πως τίθεται θέμα παράβασης καθηκόντων και μη σύννομης διαχείρισης δημοσίων αρχείων, που αφορούν υπουργούς (στον πληθυντικό).
• Η κατάθεση της πρώτης δικογραφίας δεν προκαλεί αντίδραση της κυβέρνησης.
• Στα μέσα Δεκεμβρίου αποκαλύπτεται η αφαίρεση των 3 λογαριασμών από την αυθεντική λίστα και στις 27 Δεκεμβρίου οι εισαγγελείς στέλνουν στη Βουλή συμπληρωματική δικογραφία, για το θέμα αυτό.
• Αστραπιαία αντιδρά ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και την επόμενη μέρα συντάσσει πρόταση παραπομπής ονομαστικά και αποκλειστικά για τον Γ. Παπακωνσταντίνου και αποκλειστικά για το θέμα της συμπληρωματικής δικογραφίας.
Από τα γεγονότα αυτά προκύπτει αβίαστα ότι η πρόταση της κυβέρνησης αποσιωπά την πρώτη και κύρια δικογραφία, εστιάζοντας αποκλειστικά στη δεύτερη. Η πρώτη δικογραφία αναφέρεται τόσο στις ευθύνες του Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και σε εκείνες του Ε. Βενιζέλου, ο οποίος επιβαρύνεται επιπλέον και με το θέμα της κατοχής της Λίστας, ενώ δεν είχε θεσμική ιδιότητα να την κατέχει.
Το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο ενδεχόμενες ευθύνες άλλων προσώπων θα εξετάζονταν αν προκύψουν από την εξέταση του Γ. Παπακωνσταντίνου, είναι αίολο για δυο λόγους. Πρώτον, διότι οι “άλλες ευθύνες” έχουν ήδη προκύψει και, δεύτερον, διότι ο περιορισμός της Προκαταρκτικής στην αφαίρεση των τριών λογαριασμών, θα έθετε εκτός διερεύνησης την μη αξιοποίηση και τη μη σύννομη διαχείριση της Λίστας. Θα άφηνε μόνο περιθώριο να εξεταστεί η ενδεχόμενη ευθύνη άλλων προσώπων (εκτός του Γ. Παπακωνσταντίνου) αποκλειστικά για την νόθευση της Λίστας.
Τέλος, απαντώντας στο επιχείρημα που κυκλοφόρησε ανεπισήμως, σύμφωνα με το οποίο ή επέκταση της έρευνας σε όλες τις πτυχές της και σε όλους τους εμπλεκόμενους, θα έθετε σε κίνδυνο την σταθερότητα της χώρας, επισημαίνουμε πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η προσπάθεια συγκάλυψης θα στερούσε κάθε ηθικό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση και στην ΔΗΜΑΡ, οδηγώντας σε κίνδυνο κυβερνητικής αστάθειας.
Το τριπλό ατόπημα του προέδρου της ΔΗΜΑΡ
Η προσωπική απόφαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ να μας διαγράψει αποτελεί, κατά την άποψή μας, τριπλό ατόπημα.
Ατόπημα πρώτο: “κομματική γραμμή” για δικαστική υπόθεση!
Η αιτία που επέλεξε ο Φώτης Κουβέλης να μας διαγράψει είναι νομικά απαράδεκτη. Για να γίνει κατανοητό αυτό, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως, πέρα από το άρθρο 60, παρ. 1 του Συντάγματος, που ορίζει ότι “οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”, το ελληνικό Σύνταγμα έχει μια ιδιαιτερότητα. Όταν έρχεται μια δικογραφία στη Βουλή, το σώμα αυτό παύει να λειτουργεί ως πολιτικό όργανο και οφείλει να λειτουργήσει ως δικαστικό. Οι βουλευτές δεν δρουν βάσει των πολιτικών τους θέσεων, αλλά με δικαστική δεοντολογία. Οι έννοιες της “κομματικής γραμμής” και της “κομματικής πειθαρχίας” είναι συνεπώς αδιανόητες και αντισυνταγματικές. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αποφασίζοντας τη διαγραφή μας, έπραξε σαν ένας πρόεδρος δικαστηρίου που θα διέγραφε τους δικαστές που δεν είχαν την ίδια άποψή με αυτόν! Οι δικαστές όμως είναι περισσότεροι του ενός, ακριβώς για να εκφράζουν, κατά συνείδηση, την δική τους άποψη. Ως έγκριτος νομικός, πέρα από την πολιτική του ιδιότητα, ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ όφειλε να λάβει υπόψη αυτή την ιδιαιτερότητα του ελληνικού συντάγματος.
Ατόπημα δεύτερο: διαγραφή λόγω συνέπειας στις συλλογικές δεσμεύσεις μας!
Ο Φ. Κουβέλης και ορισμένοι συνεργάτες του θέλησαν βέβαια να ενισχύσουν το αιτιολογικό της διαγραφής μας, δηλώνοντας αφενός ότι “έχουμε διαφωνήσει σε όλες τις αποφάσεις του κόμματος” και, αφετέρου, ότι “στηρίζουμε διαφορετικό πολιτικό σχέδιο από αυτό της ΔΗΜΑΡ”. Και οι δυο δηλώσεις είναι ψευδείς.
Σχετικά με τις διαφωνίες μας, όπως αυτές διατυπώθηκαν στη βουλευτική μας λειτουργία, υπενθυμίζουμε πως, μέχρι τη διαγραφή μας, είχαν γίνει 7 ονομαστικές ψηφοφορίες:
1. Νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ (1-8-2012)
2. Ρυθμίσεις θεμάτων κεφαλαιακής επάρκειας πιστωτικών Ιδρυμάτων (13-9-2012)
3. Νομοσχέδιο για τα Κέντρα Υποδοχής Αλλοδαπών (2-10-2012)
4. Νομοσχέδιο για τις Αποκρατικοποιήσεις (31-10-2012)
5. Επικαιροποίηση Μεσοπρόθεσμου 2013-2016 (7-11-2012)
6. Προϋπολογισμός 2013 (11-11-2012)
7. Σύσταση Εξεταστικής για την υπαγωγή στο Μνημόνιο (29-11-2012)
Από τις 7 ψηφοφορίες, διαφοροποιηθήκαμε σε δυο (την 5η και την 6η) και ψηφίσαμε βάσει κομματικής γραμμής στις άλλες πέντε. Ας σημειώσουμε ότι πολλοί άλλοι βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας διαφοροποιήθηκαν επίσης σε αρκετές ψηφοφορίες.
Παρεμπιπτόντως, ας επισημάνουμε πως σε μια όψιμη και απεγνωσμένη προσπάθεια να διορθώσει το πρώτο του ατόπημα, ο Φ. Κουβέλης προσπάθησε να αποσυνδέσει το θέμα της Λίστας από τη διαγραφή μας. Το γεγονός όμως ότι στην τελευταία ψηφοφορία (29-11-2012) ψηφίσαμε σύμφωνα με την κομματική γραμμή, επιβεβαιώνει προφανώς πως ο Φ. Κουβέλης αποφάσισε τη διαγραφή μας, βάσει της δήλωσής μας υπέρ της πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης της Λίστας. Ειδάλλως δεν εξηγείται η προσωπική του απόφαση μέσα στις γιορτές, ερήμην κάθε άλλης δικής μας πράξης!
Είναι βέβαια γεγονός ότι οι 2 διαφοροποιήσεις μας αφορούσαν ένα κομβικό θέμα (την μη τήρηση των εκλογικών δεσμεύσεων και της Προγραμματικής Συμφωνίας). Στο γεγονός αυτό εστίασε και η δεύτερη κατηγορία, σύμφωνα με την οποία δήθεν “στηρίζουμε διαφορετικό πολιτικό σχέδιο από αυτό της ΔΗΜΑΡ”.
Όμως, οι δυο αυτές διαφοροποιήσεις, όχι μόνο δεν εκφράζουν “διαφορετικό σχέδιο”, αλλά εκφράζουν αντιθέτως την απόλυτη συνέπεια στις θεμελιακές αρχές και στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ. Εκφράζουν επίσης την προσήλωσή μας στην Προγραμματική Συμφωνία, βάσει της οποίας η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε στις 19 Ιουνίου να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, χωρίς να συμμετέχει σε αυτή.
Στην ουσία, η διαφωνία μας συνίσταται στην άρνηση να ακολουθήσουμε την αλλαγή γραμμής μετά τις εκλογές. Δεν αμφισβητούμε προφανώς ότι η στροφή του Φ. Κουβέλη διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας της ηγεσίας. Διεκδικούμε όμως το δικαίωμα να μην ακολουθήσουμε αυτή τη στροφή και το δικαίωμα να παραμείνουμε αταλάντευτα πιστοί στις συλλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ, βάσει των οποίων οι πολίτες μας εξουσιοδότησαν να τους εκπροσωπούμε στη Βουλή.
Ατόπημα τρίτο: καταστρατήγηση των καταστατικών αρχών της ΔΗΜΑΡ και καταχρηστική επίκληση του κανονισμού της Βουλής
Συνεπώς, δεν αμφισβητούμε μόνο την ουσία της διαγραφής μας, αλλά επίσης και τη διαδικασία της. Κανένα όργανο (Κοινοβουλευτική Ομάδα, Εκτελεστική επιτροπή) δεν αποφάνθηκε επί του θέματος. Δεν μας δόθηκε καν η δυνατότητα να υπερασπιστούμε την άποψή μας σχετικά με το επίμαχο θέμα της Λίστας. Πληροφορηθήκαμε τη διαγραφή μας από τα μέσα ενημέρωσης! Ορισμένοι συνεργάτες του προέδρου προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τον προσωπικό χαρακτήρα της απόφασής του, βάσει του Κανονισμού της Βουλής. Οι προσπάθειες αυτές είναι ανυπόστατες και μάταιες για δυο λόγους.
Πρώτον, διότι ο Κανονισμός της Βουλής (άρθρο 16, παρ. 5) δεν ορίζει πως ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τη διαγραφή, αλλά πως αυτός την ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙ στον πρόεδρο της Βουλής. Είναι προφανές ότι κάθε Κοινοβουλευτική Ομάδα διατηρεί πάντα τη δυνατότητα να αποφασίσει τη διαδικασία διαγραφής που θεωρεί πως αρμόζει στις αρχές της (αν βέβαια η διαγραφή εμπίπτει στις αρχές της!). Το αντίθετο εξάλλου θα ήταν αντιδημοκρατικό και ακατανόητο, έστω και αν η πρακτική στα ελληνικά κόμματα, που είναι όλα λίγο-πολύ αρχηγικού τύπου, συνίσταται στο να “αποφασίζει και να διατάζει” ο αρχηγός.
Δεύτερον, η ΔΗΜΑΡ, ως κόμμα, δεν έχει επιλέξει τέτοιον τύπο λειτουργίας και, για το λόγο αυτό, η απουσία διαδικασίας διαγραφής στο Καταστατικό της δεν είναι τυχαία παράληψη, αλλά συνειδητή επιλογή. Όσον αφορά την Κοινοβουλευτική Ομάδα, μέχρι την περασμένη άνοιξη, η ΔΗΜΑΡ δεν διέθετε Κανονισμό Λειτουργίας, διότι απλά δεν υπήρχε τέτοια Ομάδα. Το ιδιαίτερο είναι πως ένα σχέδιο κανονισμού ανακοινώθηκε τον Ιούνιο 2012, αλλά τελικά ο πρόεδρος επέλεξε να μην το φέρει σε ψηφοφορία. Έτσι, σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν διαθέτει Κανονισμό Λειτουργίας, που θα ήταν αναφορά και για θέματα διαγραφής.
Αντί συμπεράσματος
Αγαπητοί Σύντροφοι, ο καθένας από σας θα βγάλει από τα στοιχεία που παραθέτουμε τα συμπεράσματα που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Η δική μας αίσθηση είναι πως η διαγραφή δυο βουλευτών, που υποστηρίζουν την άποψη, πως το κόμμα πρέπει να μείνει συνεπές στις ιδρυτικές του αρχές και οι οποίοι μάχονται για να τηρηθούν οι δεσμεύσεις, βάσει των οποίων εκλέχτηκαν βουλευτές, θα καταγραφεί με μελανά γράμματα στην ιστορία της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς: ένας νέος δρόμος, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βύθισαν τη χώρα στην κρίση, μακριά από τις αποστεωμένες ιδεοληψίες μιας παλιάς αριστεράς που αδυνατεί να δώσει, πρακτικά και συγκεκριμένα, προοπτική στην κοινωνία. Για μια Αριστερά της ευθύνης, που είναι πραγματικά υπεύθυνη διότι παραμένει πάντα Αριστερά.
13 Ιανουαρίου 2013
Πάρις Μουτσινάς και Οδυσσέας Βουδούρης
