Του Γιάννη Ζαφείρη, Καλλιτεχνικού Διευθυντή Δη.Πε.Θε. Βορείου Αιγαίου
Όχι γιατί η χωρητικότητα του stick είναι
μεγάλη, αλλά γιατί οι μονίμως ύποπτοι και προστατευόμενοι των νόμων που
οι ίδιοι έσιαξαν για τους εαυτούς τους, συμπίεσαν τη χώρα προσαρμόζοντάς
τη στην «ωριμότητα» των απανταχού συντηρητικών ψηφοφόρων τους. Το
συστημικό αποχαυνωτήριο, από τη μία κοντράρει όσα αειθαλή κρατούν στο
φύλλωμα την ιδεολογία τους με νύχια και δόντια και από την άλλη
σιγοντάρει τα νεοσυντηρητικά φυλλοβόλα παραδίπλα, που φτύνουν τα φύλλα
τους χάμω παρέχοντας προστασία στα περιττώματα ενός σαθρού
δεξιοσυντηρητικού συμπλέγματος. Εκείνου που ξεπουλά όχι μονάχα stick,
laptop, server, πρώην υπουργούς, εισαγγελείς και φαρισαίους, αλλά τη
μάνα του την ίδια.
Τα κανάλια …συντονισμένα όλα στο «φως που διακρίνεται στο βάθος του
τούνελ». Στο φως που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το κόκκινο led
του stick, κινεζικής προελεύσεως, που τρεμοπαίζει σαν ξεχαρβαλωμένη
λάμπα ενός παραδομένου bordello της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στον αέρα
και στα νύχια των βορείων αρπακτικών. Πάντα όλα σε σύμπτυξη. Τα μεγάλα
μικραίνουν και τα μικρά παραμένουν μικρά, για να χωρούν μέσα στο stick,
για να είναι assorti με τη στενότητα των δελτίων ειδήσεων και των
βραχυκυκλωμένων εγκεφάλων. Ξάφνου, εκρήγνυται το φορολογικό, τα
τιμολόγια της Δεης, το μάτι του Βενιζέλου, το σπίτι του αδερφού του
εκπροσώπου τύπου της Κορομηλάς, οι αδερφές Τατά από το λαγκαδά, και
ένα δύο γκαζάκια.
Οι εκρήξεις -όλες μέσα στο stick και αυτές-, συναγωνίζονται σε
λάμψη το κόκκινο κινέζικο λαμπάκι. Η ντουντούκα του καταστρατηγημένου
ναού της δημοκρατίας αρχινά να σκούζει καλώντας τους πολιτικούς
κατοίκους όλων των ορόφων, τους κατοίκους της βίλας Αμαλίας της βίλας
Σκαραμαγκά και τους κατοίκους του Βίλα Μπάχο, να καταδικάσουν
απερίφραστα τις εκρήξεις από οποιαδήποτε θύρα usb και αν προέρχονται.
Όσο κράζουν οι ντουντούκες, τα ΜΑΤ στήνουν το σιδερένιο τοιχίο
προστασίας και συλλαμβάνουν τα περιστέρια της πλατείας συντάγματος, που
από την τρομάρα τους αμολούν τις κουτσουλιές τους πάνω στις αλεξίσφαιρες
Mercedes των υπουργών της σωτηρίας. Γιατί ναι, οι κουτσουλιές
καταστρέφουν το βερνίκι της περήφανης πολιτικής ορθότητας της
«πεφωτισμένης δεξιάς» και αυτό οφείλουμε να το χωνεύουμε καθημερινά, για
όσο διατηρείται η αιθαλομίχλη της πολιτικής μας σκέψης …και μέχρι να
πράξουμε μια «ασφαλή κατάργηση».
