Ροζ, κίτρινο, μαύρο

Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Η συστράτευση των ΜΜΕ στο λαθρο-σόου του κ. Δένδια υπήρξε και πάλι εντυπωσιακή – με μια “λεπτομέρεια”, ωστόσο, να περνά στα ψιλά της μιντιακής λαθροϋστερίας. Η λεπτομέρεια αυτή είναι ο ίδιος βιασμός της 15χρονης  

Ο “Ξένιος Δίας”, όπως κυνικά ονομάστηκε το πογκρόμ του κ. Δένδια χάριν του πολιτισμού και ...του τουρισμού μας, δεν σχετίζεται με το έγκλημα στην Πάρο· σύμφωνα με το ίδιο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το λαθρο-σόου που ξεκίνησε το Σάββατο οφείλεται στο ότι “οι παράνομοι μετανάστες έχουν μετατραπεί, σε σημαντικό ποσοστό τους [sic] σε όργανα συμμοριών”. Κρίνοντας ωστόσο από το δημόσιο διάλογο, η χρονική αλληλουχία έχει ήδη μετατραπεί σε αιτιώδη σχέση. Ενώ λοιπόν “παράνομος” -άρα ...δυνάμει εγκληματίας, κατά την κυβέρνηση- αποδείχτηκε μόλις ο ένας στους τέσσερις μετανάστες που προσήγαγε η ΕΛ.ΑΣ (1526 ήταν μέχρι και την Τρίτη οι συλληφθέντες, επί συνόλου 6326 προσαχθέντων), οι συλλήβδην διωκόμενοι αντιμετωπίστηκαν ως διωκόμενοι αυτονοήτως, καθ΄ ότι περίπου συναυτουργοί του στυγερού “δράκου”. Η συμβολή των ΜΜΕ στο κλίμα αυτό υπήρξε και πάλι εντυπωσιακή – με μια “λεπτομέρεια”, ωστόσο, να περνά στα ψιλά της μιντιακής λαθροϋστερίας. Η λεπτομέρεια αυτή είναι ο ίδιος βιασμός της 15χρονης.

“Ο Δένδιας ξανακάνει την Αθήνα μητρόπολη”, πανηγύριζε τη Δευτέρα ο παραταξιακός Αδέσμευτός Τύπος, τα “πρώτα δείγματα ασφάλειας στο κέντρο” καλοδεχόταν την Τρίτη η Καθημερινή (κρατώντας το θέμα ως κύριο και την επόμενη μέρα, αφού τα “κατειλημμένα παγκάκια στο Πεδίο του Άρεως” επιτέλους απελευθερώθηκαν...), ενώ η Εspresso αφιέρωνε καθημερινά το πρωτοσέλιδό της στο “κτήνος της Πάρου” και το “σατανικό” σχέδιό του. Στην ηλεκτρονική έκδοση της πρώτης σε πανελλαδική κυκλοφορία εφημερίδας, του Πρώτου Θέματος, ο Δ. Μαρκόπουλος σημείωνε: “Όσο φιλελεύθερος κι αν αισθάνεται κανείς, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να εφαρμοστούν οι νόμοι της μετανάστευσης και σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Και επειδή η αστυνομία δεν θα αρκέσει για να υποστηρίξει το τιτάνιο αυτό έργο, ενδεχομένως θα πρέπει, δίχως ταμπού και μεταχουντικές αγκυλώσεις, στο παιχνίδι να μπει και ο ελληνικός Στρατός” (Θέμα online, 6.8.2012).

Η (ακρο)δεξιά πολιτικοποίηση της καθημερινότητας λοιπόν, είτε επρόκειτο για τα ζητήματα ασφάλειας και την εγκληματικότητα, είτε για την καθίζηση της οικονομικής κίνησης, αποδείχτηκε και πάλι η δεύτερη φύση σημαντικής μερίδας των μέσων ενημέρωσης. Σε ό,τι αφορά ωστόσο το βιασμό στην Πάρο, δηλαδή το συμβάν-καταλύτη για την εκ νέου νομιμοποίηση της κρατικής (αντι)μεταναστευτικής πολιτικής, ακόμα και το στρατηγείο του ηθικού πανικού, η Espresso, μολονότι ασυναγώνιστη στο λιντσάρισμα του “δράκου”, απέτυχε να δει οτιδήποτε πέρα απ΄ όσα θα έβλεπαν ένας αστυνομικός συντάκτης ή ο μέσος οπαδός του “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια”. Όπως σωστά λοιπόν γράφτηκε αυτές τις μέρες, αν δεν υπήρχε Πακιστανός βιαστής, θα έπρεπε να τον επινοήσουμε – για λόγους όμως που δεν  αφορούν ούτε λίγο τον ειδεχθή βιασμό ως τέτοιον. Αρκεί, για του λόγου το αληθές, να συγκρίνει κανείς όσα γράφει ο Μαρκόπουλος στο Πρώτο Θέμα, με τη στάση της ίδιας εφημερίδας πέρσι την άνοιξη, όταν δύο τουρίστριες από τη Σουηδία κατήγγειλαν ότι βιάστηκαν από έλληνες στις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Τον Απρίλιο του 2011, λοιπόν, ένας σουηδός, ο Jan Tordsson, διαμαρτυρήθηκε στην ελληνική πρεσβεία στη Σουηδία για το γεγονός ότι η ελληνική Δικαιοσύνη, όχι μόνο αγνοούσε την καταγγελία 50χρονης σουηδής, ότι το καλοκαίρι του 2009 βιάστηκε από Έλληνα στη Σάμο, αλλά έφτασε να διώκει την καταγγέλλουσα για συκοφαντική δυσφήμηση. Προς έκπληξη του αποστολέα, ο εμπορικός ακόλουθος της πρεσβείας, Β. Μπ., απάντησε στο μέιλ του Tordsson ότι οι σουηδές έχουν πάγια τακτική να υποδύονται τις βιασμένες για να εισπράττουν χρήματα από ασφάλιση (!) κι ότι είναι αυτές που θα πρέπει να ντρέπονται. Η απάντηση έκανε το γύρο των σουηδικών ΜΜΕ, υποχρεώνοντας την ελληνική πρεσβεία να πάρει θέση, ενώ την ίδια περίοδο, άλλη μία σουηδή κατήγγειλε ότι το 2002 είχε πέσει επίσης θύμα βιασμού στην Κω, και ότι ακόμα χειρότερα, μετά την αναγνώριση του δράστη την έβαλαν να καθίσει μαζί του και με τη φίλη του στο ίδιο δωμάτιο.

Γνωστό για την ευαισθησία του σε κάτι τέτοια, το Πρώτο Θέμα θα καλύψει την υπόθεση με άρθρο υπό τον τίτλο “Ο βιασμός της Σουηδέζας. Σεξ, ψέματα, τουρισμός και διπλωματία”. Το κύριο μέλημα του συντάκτη δε, είναι καταφανές: “Το θέμα έχει πάρει σοβαρές προεκτάσεις στη Σουηδία, απειλώντας να τινάξει στον αέρα την τουριστική κίνηση προς τη χώρα μας, αφού ήδη η δεύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας, η «Svenska Dagbladet», στο φύλλο της 24/4/11, προέτρεπε τους Σουηδούς να μποϊκοτάρουν την Ελλάδα διαλέγοντας κάποια άλλη χώρα για τις διακοπές τους ... σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Τάκη Φιλιππόπουλου, επικεφαλής του Apollo Kuoni, του μεγαλύτερου tour operator (ελέγχει το 50% της τουριστικής κίνησης προς την Ελλάδα), ήδη παρατηρείται σημαντική μείωση στις κρατήσεις από τη Σουηδία. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, ο ρυθμός των ακυρώσεων ταξιδιωτικών πακέτων προς την Ελλάδα έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες ημέρες και σχεδόν έχει διπλασιαστεί για το νησί της Σάμου όπου, σύμφωνα με την καταγγελία της Σουηδέζας, έγινε ο εν λόγω βιασμός”. [1]

Στα ιστορούμενα, βέβαια, δεν υπάρχει ούτε μισό τεκμήριο να δικαιώνει τον υπέρτιτλο που υπόσχεται “σεξ και ψέματα”. Προφανώς δεν χρειάζεται, διότι οι σουηδέζες “τα κάνουν αυτά” (προσποιούνται δηλαδή τις βιασμένες), σε αντίθεση με τους έλληνες, που πασχίζουν αποκλειστικά για την τόνωση της εθνικής οικονομίας.

Από την άλλη, ακόμα και όταν βιάζονται ελληνίδες, όπως φέτος στην Πάρο, και πάλι το θέμα δεν είναι αυτές, αλλά η ξένη εισβολή στο εθνικό σώμα. Ο εισβολέας-συλληφθείς ως “δράκος” λοιπόν, πρέπει, για την καταγωγή και όχι για την πράξη του, να τιμωρηθεί σκληρά - και να κανιβαλιστεί  με κάθε τρόπο. Συγκρίνοντας (τι έκπληξη - και πάλι στο Πρώτο Θέμα...) την αντιμετώπιση του Ντομινίκ Στρως-Καν με αυτή του 21χρονου Πακιστανού, ο Παν. Γκρουμούτης εξανίσταται: “Η ΕΛ.ΑΣ έχει στα χέρια της έναν 21χρονο βιαστή και δολοφόνο. Και οργανώνει επιχειρήσεις στρατιωτικού τύπου για να τον «προστατεύσει» (!) από τα φλας των φωτογράφων, τις κάμερες των ειδήσεων και την οργή του απλού λαού. Έχει επιστρατεύσει ακόμα και τακτικές παραπλάνησης του … εχθρού (;) για να «διασώσει» τον δολοφόνο μιας αθώας παιδικής ψυχής. Έχει καταστρατηγήσει ακόμα και τις δικαστικές αποφάσεις που επιβάλλουν την δημοσίευση των φωτογραφιών δραστών ειδεχθών εγκλημάτων! Για να σώσει ποιόν από ποιους; Από τα «αδηφάγα» μίντια; Από τον «οργισμένο» λαό; Από τη μάνα που δεν ξέρει αν αύριο θα ξυπνήσει το παιδί της από το κώμα; Από την Χρυσή Αυγή; Από ποιόν; Μακάρι τέτοια «προστασία» να βιώναμε όλοι οι Έλληνες που δεν τολμάμε να περπατήσουμε το βράδυ στο κέντρο της πόλης μας” [2].

Μήπως ξοδεύει τζάμπα λεφτά για εφημερίδα η Χρυσή Αυγή;

________________________

[1] Από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, με ημερομηνία 30.4.2011 http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=119390 (τελευταία ανάκτηση 9.8.2012)

[2] Από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, με ημερομηνία 8.8.2011 http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=119390 (τελευταία ανάκτηση 9.8.2012)


Το κείμενο δημοσιεύεται σήμερα στην Αυγή