Αν δεν αλλάξουν δραματικά οι πολιτικές συνθήκες, οι
εκλογές πλησιάζουν. Και όταν πλησιάζουν οι εκλογές, μεγαλώνουν και οι
συσπειρώσεις εντός των κομμάτων και ειδικά αυτού που ξεφεύγει και
πηγαίνει πρώτο προς το νήμα της νίκης. Σε τέτοιες συνθήκες μάχης, σε μια
εποχή κατά την οποία διακυβεύεται κυριολεκτικά το μέλλον του τόπου, η
εθνική και κοινωνική συνοχή, όπως και στις περιπτώσεις των στρατιωτικών
συγκρούσεων, οι διαφορές και οι παρεξηγήσεις πάνε περίπατο και όλα
υποτάσσονται στον κοινό σκοπό. Ένα κόμμα σχεδόν μόνο εναντίον όλων δεν
μπορεί να μην αναζητά συμμάχους, να μην έχει ενότητα και ενιαία πολιτική
έκφραση.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" βρέθηκε στον αέρα, ανέτοιμη να προετοιμάσει γρήγορα το νέο δημοκρατικό σοσιαλιστικό υπόδειγμα διακυβέρνησης και δεν διαθέτει την παραμικρή κυβερνητική εμπειρία για να μετασχηματίσει με ασφάλεια και σταθερότητα τα ληστρικά μοντέλα του καπιταλισμού που κυριαρχούν, ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Μα δεν θα τα μετασχηματίσουμε, αλλά θα τα ανατρέψουμε, λένε μερικοί. Καμιά αντίρρηση από μένα. Το επιχείρησε και ο Αλέκος Αλαβάνος που βγήκε στην κοινωνία και ζήτησε την εμπιστοσύνη της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των ψηφοφόρων και στην Ελλάδα, και στην περίπτωση της Ισπανίας, όπου το νεαρό Podemos κινείται με ταχύτητες ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012, το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών που στρέφουν τις ελπίδες τους στην Αριστερά το κάνει από ανάγκη να σταματήσει την εθνική και κοινωνική καταστροφή και, κατά κύριο λόγο, τη διάλυση της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής. Και να συμπληρώσω ότι, ενώ τα μέλη του Podemos αυξάνονται ταχύτατα και έχουν ξεπεράσει τις 200.000, όπως μας πληροφόρησε ο Αργύρης Παναγόπουλος από την "Αυγή", τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μειωθεί κατά πολύ από τα 34.000 που ανακοινώθηκαν στο Συνέδριο.
ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ είναι σε μεγάλο βαθμό ορισμένες από την ίδια την κοινωνία. Τέλος στον κατήφορο. Τέλος στην κλεπτοκρατία και στο πλιάτσικο του εθνικού πλούτου. Κράτος κοντά στον πολίτη και πολίτης ενεργός που συμμετέχει στα κοινά. Δημοκρατία, εργασία, σταδιακή, αλλά σταθερή ομαλοποίηση της αγοράς, αλληλεγγύη, αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών πλεονεκτημάτων της χώρας, υλικών και άυλων. Λογοδοσία των ενόχων, θέσπιση κανόνων που να μην μπορούν να παραβιαστούν, διαφάνεια και αξιοκρατία.
ΚΑΙ ΓΙΑ να σε πιστέψει η κοινωνία, έστω ως προς τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύεις πως αυτά τα δύο κρίσιμα χαρακτηριστικά πάγια στοιχεία της Αριστεράς είναι κατακτημένα και εφαρμόζονται στην εσωτερική κομματική λειτουργία. Δεν απαντώ, αλλά περιμένω τις εσωτερικές διεργασίες ώστε με διαφάνεια και αξιοκρατία να προκύψουν οι καλύτεροι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές. Και για όσους αυτό δεν είναι σαφές, ας ανατρέξουν για συμπεράσματα στα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών και στην αξιολόγηση των προσώπων που έκαναν οι πολίτες που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν με ανησυχούν, ειδικά τούτη την ώρα, οι διαφοροποιήσεις κάποιων στελεχών με τις οποίες εξασφαλίζουν περισσότερη δημοσιότητα στο πλαίσιο και της μάχης του σταυρού προτίμησης για τη βουλευτική έδρα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία μερικοί καλλιεργούν προσδοκίες για νίκες χωρίς να υπολογίζουν την ισχύ των απέναντι και χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει και μετρήσει τις ίδιες και φίλιες δυνάμεις. Ας παρακάμψουμε το θέμα των διαπραγματεύσεων και τα μυστικά που καθορίζουν και κρίνουν το αποτέλεσμά τους. Νιώθει κανείς την ατμόσφαιρα και υπολογίζει τις πιθανότητες των εμπλοκών οι οποίες μπορεί να αλλάξουν δραματικά τις πολιτικές συνθήκες προ των εκλογών;
ΠΟΣΟΙ κατανοούν ότι μια χρεοκοπημένη οικονομικά και πολιτικά χώρα σαν την Ελλάδα, χωρίς σχεδόν καμιά διαπραγματευτική ισχύ και σίγουρα με περιορισμένη αμυντική ικανότητα, αφού το Μνημόνιο και η τρόικα (και οι κλέφτες) δεν άφησαν στο απυρόβλητο ούτε τον πυλώνα υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας, βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση; Εγγυήθηκαν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. την ασφάλειά μας ως μέλος της Ένωσης; Γιατί λοιπόν η Γερμανία να τα χαλάσει με την Τουρκία, όταν την Ελλάδα την έχει στο τσεπάκι;
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" βρέθηκε στον αέρα, ανέτοιμη να προετοιμάσει γρήγορα το νέο δημοκρατικό σοσιαλιστικό υπόδειγμα διακυβέρνησης και δεν διαθέτει την παραμικρή κυβερνητική εμπειρία για να μετασχηματίσει με ασφάλεια και σταθερότητα τα ληστρικά μοντέλα του καπιταλισμού που κυριαρχούν, ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Μα δεν θα τα μετασχηματίσουμε, αλλά θα τα ανατρέψουμε, λένε μερικοί. Καμιά αντίρρηση από μένα. Το επιχείρησε και ο Αλέκος Αλαβάνος που βγήκε στην κοινωνία και ζήτησε την εμπιστοσύνη της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των ψηφοφόρων και στην Ελλάδα, και στην περίπτωση της Ισπανίας, όπου το νεαρό Podemos κινείται με ταχύτητες ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012, το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών που στρέφουν τις ελπίδες τους στην Αριστερά το κάνει από ανάγκη να σταματήσει την εθνική και κοινωνική καταστροφή και, κατά κύριο λόγο, τη διάλυση της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής. Και να συμπληρώσω ότι, ενώ τα μέλη του Podemos αυξάνονται ταχύτατα και έχουν ξεπεράσει τις 200.000, όπως μας πληροφόρησε ο Αργύρης Παναγόπουλος από την "Αυγή", τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μειωθεί κατά πολύ από τα 34.000 που ανακοινώθηκαν στο Συνέδριο.
ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ είναι σε μεγάλο βαθμό ορισμένες από την ίδια την κοινωνία. Τέλος στον κατήφορο. Τέλος στην κλεπτοκρατία και στο πλιάτσικο του εθνικού πλούτου. Κράτος κοντά στον πολίτη και πολίτης ενεργός που συμμετέχει στα κοινά. Δημοκρατία, εργασία, σταδιακή, αλλά σταθερή ομαλοποίηση της αγοράς, αλληλεγγύη, αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών πλεονεκτημάτων της χώρας, υλικών και άυλων. Λογοδοσία των ενόχων, θέσπιση κανόνων που να μην μπορούν να παραβιαστούν, διαφάνεια και αξιοκρατία.
ΚΑΙ ΓΙΑ να σε πιστέψει η κοινωνία, έστω ως προς τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύεις πως αυτά τα δύο κρίσιμα χαρακτηριστικά πάγια στοιχεία της Αριστεράς είναι κατακτημένα και εφαρμόζονται στην εσωτερική κομματική λειτουργία. Δεν απαντώ, αλλά περιμένω τις εσωτερικές διεργασίες ώστε με διαφάνεια και αξιοκρατία να προκύψουν οι καλύτεροι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές. Και για όσους αυτό δεν είναι σαφές, ας ανατρέξουν για συμπεράσματα στα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών και στην αξιολόγηση των προσώπων που έκαναν οι πολίτες που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν με ανησυχούν, ειδικά τούτη την ώρα, οι διαφοροποιήσεις κάποιων στελεχών με τις οποίες εξασφαλίζουν περισσότερη δημοσιότητα στο πλαίσιο και της μάχης του σταυρού προτίμησης για τη βουλευτική έδρα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία μερικοί καλλιεργούν προσδοκίες για νίκες χωρίς να υπολογίζουν την ισχύ των απέναντι και χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει και μετρήσει τις ίδιες και φίλιες δυνάμεις. Ας παρακάμψουμε το θέμα των διαπραγματεύσεων και τα μυστικά που καθορίζουν και κρίνουν το αποτέλεσμά τους. Νιώθει κανείς την ατμόσφαιρα και υπολογίζει τις πιθανότητες των εμπλοκών οι οποίες μπορεί να αλλάξουν δραματικά τις πολιτικές συνθήκες προ των εκλογών;
ΠΟΣΟΙ κατανοούν ότι μια χρεοκοπημένη οικονομικά και πολιτικά χώρα σαν την Ελλάδα, χωρίς σχεδόν καμιά διαπραγματευτική ισχύ και σίγουρα με περιορισμένη αμυντική ικανότητα, αφού το Μνημόνιο και η τρόικα (και οι κλέφτες) δεν άφησαν στο απυρόβλητο ούτε τον πυλώνα υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας, βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση; Εγγυήθηκαν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. την ασφάλειά μας ως μέλος της Ένωσης; Γιατί λοιπόν η Γερμανία να τα χαλάσει με την Τουρκία, όταν την Ελλάδα την έχει στο τσεπάκι;
