Συνεχίζουμε να ζούμε μια εικονική πραγματικότητα. Τη χρονική στιγμή που πολλά παίζονται στο παρασκήνιο για το παρόν και το μέλλον μας, εμείς παρακολουθούμε τις εσωτερικές αψιμαχίες του ΠΑΣΟΚ, τα μαχαιρώματα και τις τρικλοποδιές επιγόνων και δελφίνων. Ταυτόχρονα, πολλοί θέτουν ερωτήματα, κάνουν πολιτικές εκτιμήσεις και πολλές φορές μετατρέπονται σε... μέντιουμ. Πού το πάει ο Γιώργος Παπανδρέου; Τι θα κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος; Πώς θα αντιδράσουν βουλευτές και στελέχη του κινήματος; Ραγίζει το γυαλί της δικομματικής κυβέρνησης;
Ωστόσο, τουλάχιστον μέχρι σήμερα και μετ' επιτάσεως, τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και όσοι στηρίζουν την πολιτική του πρωτοβουλία για έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και εκλογή νέας ηγεσίας δηλώνουν ότι στηρίζουν τη συγκυβέρνηση και θα ψηφίσουν όταν έρθει η ώρα για την εκλογή Προέδρου της Βουλής από την παρούσα Βουλή. Προς τι τότε το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Για ένα πουκάμισο αδειανό;
Οποιαδήποτε πολιτική κίνηση και πρωτοβουλία, εάν δεν απαντά στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, εάν δεν λέει τι θα κάνει γι' αυτήν τη ρημαγμένη χώρα που ζούμε, μπορεί μόνο να πετύχει -αν πετύχει- πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Και καλό είναι να ενυπάρχει σε κάθε πολιτική πρωτοβουλία και η αυτοκριτική, αν και με ένα συγνώμη δεν τελειώνεις με την καταστροφή που έχει επέλθει στην κοινωνία. Το ερώτημα είναι σαφές: Το όλον ΠΑΣΟΚ τι λέει για τη νέα συμφωνία που συζητιέται με την τρόικα; Υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» ή στην πορεία ξέβαψαν; Καθαρές κουβέντες, χωρίς μισόλογα.
Οπως χωρίς μισόλογα η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έδωσε στη δημοσιότητα μελέτη η οποία επιβεβαιώνει τα... αυτονόητα. Δηλαδή ότι το 2014 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2008, ενώ από την αρχή της κρίσης έχει χαθεί μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας. Με τα δεδομένα αυτά, η ΔΟΕ υποστηρίζει ότι ακόμη και αν ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 2%, απαιτούνται 13 χρόνια για να επανέλθει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την κρίση. Ολα τα άλλα είναι πολυτέλεια, ακόμη και η εσωτερική φαγωμάρα στο ΠΑΣΟΚ.
