Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ, Ο ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΤΟΝ… ΕΝΟΠΛΟ ΔΡΑΚΟ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Στα σημερινά ΝΕΑ (10/7/2014) ο Γιάννης Πρετεντέρης απαντάει στο άρθρο μου που αναδημοσίευσε η ISKRA και αφορούσε στην υπόθεση ξυλοδαρμού του καθηγητή Ν. Μαραντζίδη. Δεν θα με απασχολούσε καθόλου το γεγονός αυτό, αν επρόκειτο για μια έντιμη κριτική από διαφορετική ιδεολογική και πολιτική οπτική. Ο Γ. Πρετεντέρης, όμως, έγραψε ένα κείμενο που από την αρχή ως το τέλος του είναι μνημείο διαστρεβλώσεων και αποσιωπήσεων του δικού μου κειμένου. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

«Το αξιοσημείωτο- γράφει αναφερόμενος στο άρθρο μου- είναι ότι το εν λόγω κείμενο δεν δημοσιεύτηκε σε κάποιο ακροαριστερό λαθρόβιο έντυπο ή παρανοϊκό site αλλά στο Iskra.gr, το οποίο εκφράζει την Αριστερά Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ».

Το αξιοσημείωτο είναι πως το κείμενό μου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα- των διαφωνούντων με την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ- «ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» κι από ‘κει αναδημοσιεύτηκε στην ISKRA με την ένδειξη στο τέλος του κειμένου «Πηγή: http://ergatikosagwnas.gr». Δεν το είδε ο Γ. Πρετεντέρης ή κάνει πως δεν το είδε;

Το αξιοσημείωτο είναι ότι το κείμενο φέρει την υπογραφή μου (και στην αναδημοσίευση της ISKRA και την φωτογραφία μου). Γιατί το αποσιωπά αυτό ο Γ. Πρετεντέρης εμφανίζοντας το κείμενό μου ως άρθρο γραμμής της ISKRA;

 

Το αξιοσημείωτο είναι πως είμαι απολυμένος δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, γνωστός σε πολλούς συναδέλφους μου στα ΝΕΑ και στο ΒΗΜΑ, πράγμα που σημαίνει πως ο Γ. Πρετεντέρης εύκολα θα μπορούσε να μάθει για μένα. Ότι, π.χ. δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ κι ότι με χωρίζουν από τον ΣΥΡΙΖΑ θεμελιακές διαφορές.

Το αξιοσημείωτο είναι πως η ISKRA έχει αναδημοσιεύσει πολλές φορές κείμενά μου χωρίς να δεσμεύεται πολιτικά μαζί μου ή εγώ μαζί της.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι η ISKRA αναδημοσιεύει καθημερινά από άλλες αριστερές και κομμουνιστικές ιστοσελίδες στο πλαίσιο της πληροφόρησης των αναγνωστών της και της ιδεολογικοπολιτικής ζύμωσης στην ευρύτερη Αριστερά. Αν ο Γιάννης Πρετεντέρης δεν το έχει προσέξει ή δεν το κατανοεί- γιατί δεν ταιριάζει στη δική του πολιτική κουλτούρα- αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Οφείλει όμως να είναι έντιμος ακόμη και μ’ αυτό που δεν καταλαβαίνει. Πολύ περισσότερο με ό,τι διαφωνεί.

«Τι λέει το κείμενο του iskra.gr;» αναρωτιέται ο Γ. Πρετεντέρης. Και απαντάει: «Κατ' αρχήν καταδικάζει την επίθεση εναντίον του Μαραντζίδη, πολύ σωστό. Αλλά ξέρετε γιατί την καταδικάζει; Επειδή «σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι ο ίδιος: η Αριστερά». Πρόκειται για χοντροκομμένη διαστρέβλωση.

Έγραψα: «Η επίθεση εναντίον του καθηγητή -και στελέχους του «Ποταμιού»- Νίκου Μαραντζίδη είναι αυτονόητα καταδικαστέα. Τέτοιες πρακτικές δεν οδηγούν πουθενά και φυσικά δεν συνιστούν ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση. Κατά κανόνα φέρνουν το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Ηρωοποιούν το θύμα και γίνονται αντικείμενο εύκολης και- εν πολλοίς- αποτελεσματικής πολιτικής εκμετάλλευσης». Ο αναγνώστης που δεν διακρίνεται από κάποια μανιώδη προκατάληψη απέναντι στην Αριστερά αντιλαμβάνεται πως ο Γ. Πρετεντέρης κατάλαβε το δικό μου κείμενο με τον τρόπο που χαρακτηριστικά λέει ο λαός: «Άλλα λέει η θειά μου κι άλλα ακούν τ’ αυτιά μου».

Στη συνέχεια του κειμένου μου πρόσθεσα την εκτίμησή μου πως υπήρξε πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης Μαραντζίδη, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και με στόχο η ευθύνη του ξυλοδαρμού να αποδοθεί στην Αριστερά. Ο ίδιος ο Μαραντζίδης αμέσως μετά τον ξυλοδαρμό του δήλωσε πως οι δράστες του αυτοσυστήθηκαν ως αριστεροί διαμαρτυρόμενοι για τα όσα γράφει σε βάρος της Αριστεράς.

Έγραψα: «Αν υποθέσουμε πως τα λεγόμενα του Μαραντζίδη είναι αληθινά, η πολιτική προβοκάτσια είναι εμφανής. Κανείς δεν πάει να χτυπήσει κάποιον δείχνοντας την πολιτική του ταυτότητα. Σε τέτοιες δουλειές δεν υπάρχουν ηλίθιοι. Συνεπώς, αν επιδείχτηκε πολιτική ταυτότητα- κατά πως ισχυρίζεται ο Μαραντζίδης- αυτό περισσότερο μοιάζει με πολιτική προβοκάτσια παρά με κάτι άλλο. Ο κ. καθηγητής είναι αρκετά έξυπνος και έμπειρος για να το καταλάβει. Απλά ή δεν θέλει να καταλάβει γιατί στόχο έχει να αξιοποιηθεί το γεγονός σε βάρος της Αριστεράς ή όλη αυτή η ιστορία περί συστάσεων είναι κατασκευασμένη από την αρχή ως το τέλος. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι ο ίδιος: Η Αριστερά».

Ο Γιάννης Πρετεντέρης- όπως και ο οποιοσδήποτε- έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνεί με αυτή την εκτίμηση. Η έντιμη, όμως, αντιπαράθεση απαιτεί να απαντήσει σ’ αυτή την εκτίμηση κι όχι να την διαστρεβλώνει κατά πως τον βολεύει. Το ερώτημα είναι απλό. Επιχειρήθηκε ή δεν επιχειρήθηκε να αξιοποιηθεί η υπόθεση του ξυλοδαρμού σε βάρος την Αριστεράς με πρωταγωνιστή στην επιχείρηση εκμετάλλευσης τον ίδιο τον Ν. Μαραντζίδη;

Συνεχίζοντας τις διαστρεβλώσεις και τις αποσιωπήσεις ο Γ. Πρετεντέρης προσπαθεί να εξάγει από το άρθρο μου το συμπέρασμα ότι αποκαλώ τον Μαραντζίδη πράκτορα της CIA. Και το κάνει αποσιωπώντας αυτά που λέω. Εγώ αναφέρθηκαν σε γεγονότα. Και τα γεγονότα που ανέφερα είναι τα παρακάτω:

• Ο Ν. Μαραντζίδης μαζί με τον καθηγητή του YALE Στάθη Καλύβα και μερικούς άλλους ανήκουν στο λεγόμενο αναθεωρητικό ρεύμα της ιστοριογραφίας και στόχο έχουν- όπως αποδεικνύεται από τα γραπτά τους- να αναδείξουν τα «εγκλήματα» της Αριστεράς την δεκαετία του ’40, βγάζοντας λάδι τους συνεργάτες των κατακτητών.
• Το πρόγραμμα στο οποίο δουλεύει αυτή η ομάδα είναι πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του YALE «που στόχευε στην αναθεώρηση της ιστορίας γύρω από τους εμφυλίου πολέμους σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη, ξεκινώντας από την Ισπανία, τα Βαλκάνια και φτάνοντας στην καρδιά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης».
• «Το πανεπιστήμιο του Yale είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου και γνωστό από το γεγονός ότι είναι πανεπιστήμιο της CIA. Από εκεί, κυρίως, αντλεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται για να παρεμβαίνει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις ανά τον κόσμο. Πρέπει άλλωστε να έχουμε κατά νου ότι οι σύγχρονες μυστικές υπηρεσίες δεν εξαντλούνται στην παρακολούθηση ανθρώπων και κρατών. Κύριο έργο τους είναι η παρέμβαση στις εξελίξεις και η διαμόρφωση εξελίξεων».

Τι απ’ όλα αυτά δεν είναι αλήθεια; Το γεγονός ότι ο Γ. Πρετεντέρης τα αποσιωπεί ή κόβει και ράβει φράσεις μου- ώστε ο αναγνώστης του να αντιλαμβάνεται αυτό που του λέει εκείνος κι όχι αυτό που εγώ λέω- μάλλον αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Εκείνος απλώς πιάνεται από την αναφορά ότι το YALE είναι πανεπιστήμιο της CIA (ποιος δεν το ξέρει άραγε;) κι ότι το πρόγραμμα για τους εμφυλίους πολέμους εκτελείται από το εν λόγω Πανεπιστήμιο. Συνεπώς; ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. Αφού η CIA ελέγχει το YALE κι αφού το YALE εκτελεί το πρόγραμμα για τους εμφυλίους, ο Μαραντζίδης που συμμετέχει στο πρόγραμμα είναι πράκτορας. Αυτός μπορεί να είναι ο τρόπος ανάλυσης του Γ. Πρετεντέρη αλλά όχι ο δικός μου. Πέρα από το γεγονός ότι η συνομωσιολογική ερμηνεία των πραγμάτων δεν με αφορά, η αλήθεια είναι ότι ακόμη και στα πιο πρακτόρικα προγράμματα την δουλειά δεν την κάνουν στρατολογημένοι πράκτορες αλλά ιδεολογικά προσκήμενοι στον στόχο που αυτά υπηρετούν. Αλλά αυτό δεν περνάει από το μυαλό του Γ. Πρετεντέρη. Όπως δεν του περνάει από το μυαλό ότι η δουλειά που έκανε η ομάδα Καλύβα- Μαραντζίδη- στην προσπάθειά της να αναδείξει τα «εγκλήματα» της Αριστεράς και να δικαιώσει τους δοσιλόγους της κατοχής- αποτελεί την πλήρη νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής στον τρόπο που εκείνη προσεγγίζει και χρησιμοποιεί πολιτικά την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Ή μήπως τα ινδάλματα των Χρυσαυγιτών δεν είναι οι συνεργάτες των κατακτητών;

Υπάρχει ένα ερώτημα. Τι χρειαζόταν στον Γ. Πρετεντέρη όλη αυτή η επιχείρηση; Γιατί έγραψε αυτό το άρθρο; Την απάντηση την δίνει ο ίδιος προς το τέλος του κειμένου του. Γράφει: «Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι βλακείες δεν γράφονται σε κάποιο περιθωριακό φανατικό site αλλά σε ένα από τα επίσημα sites του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κατόπιν αυτού κι αφού μας την έπεσαν τόσο βάρβαρα οι πράκτορες του Yale και της CIA, δεν έχουμε παρά να διαλέξουμε κι εμείς τον ένοπλο αγώνα, όπως είπε στη Βουλή κι ο σύντροφος Διαμαντόπουλος».

Ό,τι έκανε ο άνθρωπος το έκανε για να φτάσει στον Διαμαντόπουλο και για να χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ- μέσω της ISKRA και της Αριστερής Πλατφόρμας- ροπή προς την ένοπλη πάλη. Εδώ γελάνε ακόμη και οι πέτρες.

Εντάξει κ. Πρετεντέρη. Μας ξεσκεπάσατε. Εγώ που έγραψα αυτό το άρθρο, το οποίο εσείς κατακρεουργήσατε, αν και δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ, κάνω εισοδισμό στην Κουμουνδούρου μέσω του Π. Λαφαζάνη με στόχο να πείσουμε τον Τσίπρα να πάρει τα όπλα και να βγει στο βουνό. Μέχρι στιγμής τον μόνο που καταφέραμε και πείσαμε είναι τον Διαμαντόπουλο ο οποίος, ως μαρτυριάρης που είναι, ό,τι του λέμε στο αυτί πηγαίνει και το ξεφουρνίζει δημόσια. Ελπίζαμε πως αυτό θα γινόταν αντιληπτό ως δική του (του Διαμαντόπουλου δηλαδή) ιδιορρυθμία. Αλλά εσείς μας πήρατε χαμπάρι και αποκαλύψατε ολόκληρο το σχέδιο. Αλήθεια, σας πληρώνουν γι’ αυτά που γράφετε; Ως γνωστόν η ανοησία έχει πολλά τιμήματα. Εσείς βγάζετε λεφτά απ’ αυτήν;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Για τη πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών της, η Iskra παραθέτει το κείμενο του Γιάννη Πρετεντέρη από "ΤΑ ΝΕΑ" της Πέμπτης 10 Ιουλίου, καθώς επίσης και το προηγούμενο άρθρο του Γιώργου Πετρόπουλου που αναδημοσιεύθηκε απο τον "Εργατικό Αγώνα".

Το κείμενο του Γιάννη Πρετεντέρη από "ΤΑ ΝΕΑ" έχει ως εξής:

ΝΕΑ ΒΑΡΚΙΖΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ*

Περίμενα να κάτσει λίγο η σκόνη για να επιστρέψω στην επίθεση που δέχθηκε ο Ν. Μαραντζίδης από κάτι αριστερούς τραμπούκους.

Κι αυτό επειδή αλίευσα ένα καταπληκτικό κείμενο για την υπόθεση αυτή.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι το εν λόγω κείμενο δεν δημοσιεύθηκε σε κάποιο ακροαριστερό λαθρόβιο έντυπο ή παρανοϊκό site αλλά στο Iskra.gr, το οποίο εκφράζει την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το αναδημοσιεύω διότι αποτελεί τη μνημειώδη καταγραφή της αχαλίνωτης παράνοιας που εκτρέφει επιθέσεις και συμπεριφορές σαν αυτήν που υπέστη ο Μαραντζίδης.

Τι λέει το κείμενο της Iskra;

Κατ' αρχήν καταδικάζει την επίθεση εναντίον του Μαραντζίδη, πολύ σωστό.

Αλλά ξέρετε γιατί την καταδικάζει; Επειδή "σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι ο ίδιος: η Αριστερά".

Δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι τραμπούκοι την έπεσαν σε έναν άνθρωπο για όσα γράφει ή πιστεύει, αλλά το ότι η επίθεση αυτή μπορεί να κάνει κακό στην Αριστερά.

Η συνέχεια είναι ακόμη καλύτερη.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι "το Yale είναι γνωστό από το γεγονός ότι είναι το Πανεπιστήμιο της CIA", ότι "ο Μαραντζίδης επιλέχθηκε ως ικανός για να πρωταγωνιστήσει στη χώρα μας στην εφαρμογή του προγράμματος του Yale" και ότι "οι Αμερικανοί δεν πετάνε στο βρόντο τα λεφτά τους".

Άλλωστε "η ευκολία με την οποία λάνσαρε την ιστορία ότι οι δράστες που τον χτύπησαν του έδειξαν πολιτική ταυτότητα είναι μια απόδειξη αυτής της ικανότητας" - του Μαραντζίδη...

Συνεπώς "η πολιτική προβοκάτσια είναι εμφανής".

Αφού, ως γνωστόν, "οι σύγχρονες μυστικές υπηρεσίες δεν εξαντλούνται στην παρακολούθηση ανθρώπων και κρατών. Κύριο έργο τους είναι η παρέμβαση στις εξελίξεις".

Το πιάσατε το υπονοούμενο;

Ο Μαραντζίδης είναι πράκτορας της CIA και είναι τόσο ικανός πράκτορας ώστε με την επίθεση εναντίον του έστησε μια πολιτική προβοκάτσια εις βάρος της Αριστεράς!..

Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι βλακείες δεν γράφονται σε κάποιο περιθωριακό φανατικό site αλλά σε ένα από τα επίσημα sites του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Κατόπιν αυτού κι αφού μας την έπεσαν τόσο βάρβαρα οι πράκτορες του Yale και της CIA, δεν έχουμε παρά να διαλέξουμε κι εμείς τον ένοπλο αγώνα, όπως είπε στη Βουλή ο σύντροφος Διαμαντόπουλος.

Και τότε θα δουν τι έχουν να πάθουν οι πράκτορες!

Εκτός κι αν στείλουν τελευταία στιγμή ενισχύσεις το Harvard, το Princeton και το MIT, οπότε πολύ φοβούμαι ότι δεν τη γλιτώνουμε τη "Νέα Βάρκιζα" κι άντε πάλι να μας τρέχουν στα γουναράδικα.

Όπως πάλι ο σύντροφος Διαμαντόπουλος έχει προειδοποιήσει εγκαίρως!

*Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Ακολουθεί το προηγούμενο κείμενο του Γιώργου Πετρόπουλου, το οποίο αναδημοσιεύθηκε από τον "Εργατικό Αγώνα".

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Η επίθεση εναντίον του καθηγητή -και στελέχους του «Ποταμιού»- Νίκου Μαραντζίδη είναι αυτονόητα καταδικαστέα. Τέτοιες πρακτικές δεν οδηγούν πουθενά και φυσικά δεν συνιστούν ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση. Κατά κανόνα φέρνουν το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Ηρωοποιούν το θύμα και γίνονται αντικείμενο εύκολης και- εν πολλοίς- αποτελεσματικής πολιτικής εκμετάλλευσης. Έτσι αξιοποιήθηκε -και αυτή τη φορά- η υπόθεση Μαραντζίδη. Ο ίδιος, μάλιστα, ο Ν. Μαραντζίδης -σαν έτοιμος από καιρό- έδωσε και την πολιτική ταυτότητα των δραστών. Του αυτοσυστήθηκαν!!! Λέει ο ίδιος: «Φορούσαν μαύρα, τους πέρασα για χρυσαυγίτες είπα ''ωχ μπλέξαμε'', στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν του αντιεξουσιαστικου χώρου επειδή ο ένας από τους τρεις είπε ''τι είναι αυτά που γράφεις για όλα φταίει η αριστερά''; Τότε κατάλαβα είναι η άλλη πλευρά».

Αν υποθέσουμε πως τα λεγόμενα του Μαραντζίδη είναι αληθινά,η πολιτική προβοκάτσια είναι εμφανής. Κανείς δεν πάει να χτυπήσει κάποιον δείχνοντας την πολιτική του ταυτότητα. Σε τέτοιες δουλειές δεν υπάρχουν ηλίθιοι. Συνεπώς, αν επιδείχτηκε πολιτική ταυτότητα- κατά πως ισχυρίζεται ο Μαραντζίδης- αυτό περισσότερο μοιάζει με πολιτική προβοκάτσια παρά με κάτι άλλο. Ο κ. καθηγητής είναι αρκετά έξυπνος και έμπειρος για να το καταλάβει. Απλά ή δεν θέλει να καταλάβει γιατί στόχο έχει να αξιοποιηθεί το γεγονός σε βάρος της Αριστεράς ή όλη αυτή η ιστορία περί συστάσεων είναι κατασκευασμένη από την αρχή ως το τέλος. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι ο ίδιος: Η Αριστερά.

Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό που λέμε ας σταθούμε λίγο περισσότερο στην περίπτωση Μαραντζίδη. Ο Ν. Μαραντζίδης ασχολείται με την σύγχρονη ελληνική ιστορία και κυρίως με την δεκαετία του ‘40. Ο ίδιος δεν είναι ιστορικός. Είναι πολιτικός επιστήμονας. Συντάχθηκε όμως αμέσως -εδώ και πάνω από μία δεκαετία- με το λεγόμενο αναθεωρητικό ρεύμα της ιστορίας, πίσω από τον, επίσης, πολιτικό επιστήμονα και καθηγητή του Yale Στάθη Καλύβα. Σκοπός αυτού του ρεύματος ήταν να αποκαταστήσει, δήθεν, την ιστορική αλήθεια αναδεικνύοντας τα «εγκλήματα» της Αριστεράς στα χρόνια της κατοχής και αποκαθιστώντας τους δοσιλόγους. Το κύριο δόγμα τους για τους τελευταίους (τους δοσιλόγους δηλαδή) ήταν πολύ απλό και εύπεπτο: Δεν ήταν δοσίλογοι εκείνοι που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Ήταν αντικομουνιστές. Και ως αντικομουνιστές για να πετύχουν το χτύπημα του κομμουνισμού αξιοποίησαν τις δυνατότητες που μπορούσε να τους δώσει ο κατακτητής.

Η αναθεωρητική σχολή Καλύβα – Μαραντζίδη - Αντωνίου και μερικών άλλων, δούλευε σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Yale που στόχευε στην αναθεώρηση της ιστορίας γύρω από τους εμφυλίου πολέμους σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη, ξεκινώντας από την Ισπανία, τα Βαλκάνια και φτάνοντας στην καρδιά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο σχεδιασμός αυτού του προγράμματος είχε βαθύτατο κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Εμείς στην Ελλάδα, γλωσσικά, δεν αποδίδουμε τη ορθή σημασία του πολέμου που συνηθίσαμε να ονομάζουμε εμφύλιο. Λέμε «εμφύλιος» και εννοούμε ότι ο αδελφός στρέφεται εναντίον του αδελφού. Αυτή είναι η ευρύτερη εντύπωση που δημιουργείται με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται άμεσα ένα ηθικό κριτήριο που σκεπάζει το κύριο. Ότι ο εμφύλιος πόλεμος είναι κοινωνικός πόλεμος. Είναι ο πόλεμος ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες μιας κοινωνίας, ενός κοινωνικού συστήματος. Είναι ένας ταξικός πόλεμος. Αντίθετα απ’ ότι εδώ, σ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο όταν λένε «Civil war» αυτό ακριβώς εννοούν: Τον ταξικό, τον κοινωνικό πόλεμο.

Εκπονώντας το Yale το εν λόγω πρόγραμμα για τους εμφυλίους πολέμους στη Νοτιοανατολική Ευρώπη στην πραγματικότητα ήθελε να ανατρέψει στην ιστορική συνείδηση των λαών της ένα κεκτημένο. Μια εμπειρία που -όσο οδυνηρή κι αν ήταν, διότι ο εμφύλιος είναι ο σκληρότερος κι ο πιο τραυματικός από τους πολέμους- υπογράμμιζε τρία πράγματα:

Πρώτον, ότι οι εμφύλιοι πόλεμοι έχουν την βασική τους αιτία στο κοινωνικό καθεστώς.

Δεύτερον, ότι οι εμφύλιοι πόλεμοι στην Νοτιοανατολική Ευρώπη του 20^ου αιώνα είχαν ως πρόταγμα το ξεπέρασμα του καπιταλισμού για μια δικαιότερη κοινωνία και ηγέτη τους, από την μεριά των λαϊκών δυνάμεων, τα Κομμουνιστικά Κόμματα και την ευρύτερη Αριστερά που συσπειρωνόταν γύρω από αυτά ή συμμαχούσε μαζί τους.

Τρίτον, ότι σε ορισμένες χώρες αυτός ο πόλεμος κερδήθηκε ενώ σ’ εκείνες που χάθηκε η ηθική δικαίωση (ως ανυστερόβουλος αγώνας για τα λαϊκά δίκαια και τις λαϊκές ελευθερίες) ήταν με το μέρος των ηττημένων και όχι των νικητών. Με το μέρος των ΚΚ και της Αριστεράς.

Το πανεπιστήμιο του Yale είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου και γνωστό από το γεγονός ότι είναι πανεπιστήμιο της CIA. Από εκεί, κυρίως, αντλεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται για να παρεμβαίνει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις ανά τον κόσμο. Πρέπει άλλωστε να έχουμε κατά νου ότι οι σύγχρονες μυστικές υπηρεσίες δεν εξαντλούνται στην παρακολούθηση ανθρώπων και κρατών. Κύριο έργο τους είναι η παρέμβαση στις εξελίξεις και η διαμόρφωση εξελίξεων. Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο σαν το Yale και μια τέτοια υπηρεσία σαν την CIA γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα που αφορά στην σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Συνεπώς και ο τρόπος που τις αντιλαμβάνονται οι λαοί ως ιστορία και ως ζώσα πραγματικότητα είναι φλέγον, γι’ αυτούς, ζήτημα που δεν μπορεί να τους αφήνει αδρανείς. Γι’ αυτό και επέλεξαν να χτυπήσουν στο ζήτημα των εμφυλίων πολέμων. Χτύπησαν την έσχατη μορφή πάλης για την λύση των κοινωνικών συγκρούσεων όταν όλες άλλες μορφές δεν αποδίδουν. Τις κοινωνικές συγκρούσεις δεν μπορούν να τις αποτρέψουν. Αν ενοχοποιήσουν όμως στην συνείδηση των λαών την κορύφωσή τους καταφέρνουν να έχουν στα χέρια τους ένα ισχυρό όπλο για τον έλεγχό τους.

Δεν χωράει αμφιβολία πως ο Ν. Μαραντζίδης επιλέχθηκε ως ικανός για να πρωταγωνιστήσει στη χώρα μας στην εφαρμογή του προγράμματος του Yale για τους εμφυλίους πολέμους. Οι Αμερικανοί δεν πετάνε στον βρόντο τα λεφτά τους. Η ευκολία μάλιστα με την οποία λάνσαρε την ιστορία ότι οι δράστες που τον χτύπησαν του έδειξαν πολιτική ταυτότητα, είναι μια απόδειξη αυτής της ικανότητας. Πρωτίστως δε της αποφασιστικότητας που τον διακατέχει να φανεί ως το τέλος συνεπής στις υποχρεώσεις του. Υπό αυτό το πρίσμα δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ότι το Ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ στο κύριο άρθρο του (3/7/2014) επαναφέρει εντελώς απροκάλυπτα την θεωρία των δύο άκρων. Υπό τον τίτλο «Διμέτωπος απέναντι στους μελανοχίτωνες και στους ερυθροφρουρούς» το άρθρο καταλήγει: «Ο φασισμός δεν έχει χρώμα. Και στην προκειμένη περίπτωση ο δημοκρατικός διμέτωπος είναι επιβεβλημένος».

Εντάξει. Καταλάβαμε. Τι είναι άραγε εκείνο που φοβάστε ότι έρχεται από το μέλλον για να μην κρατάτε ούτε τα προσχήματα;

*Πηγή: http://ergatikosagwnas.gr