του Παναγιώτη Τσούτσια
Το έργο έχει
παιχθεί πολλές φορές... Το σενάριο δεν
έχει αλλάξει, ακόμη και οι πρωταγωνιστές
παραμένουν ίδιοι. Όλα προβλέψιμα. Για
τον λόγο αυτό και δεν προκάλεσε καμία
έκπληξη η νέα αντιπαράθεση κυβερνητικών
βουλευτών με τον ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα
της... τρομοκρατίας. Έτσι, και μόνο η
παρουσία δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – οι
κ.κ. Τάσος Κουράκης και Βασιλική
Κατριβάνου- στο δικαστήριο για να
υποστηρίξουν την αποφυλάκιση του Σάββα
Ξηρού καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα
υγείας, ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει
ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης. Θα
μπορούσε κανείς να πει, ότι οι δύο
βουλευτές δεν θα έπρεπε να πάνε στο
δικαστήριο και να αρκεστούν σε μία κοινή
δήλωση. Αλλά και πάλι το ίδιο έργο θα
βλέπαμε. Κυβερνητικός βουλευτής μίλησε
για “πολιτική σημειολογία” προφανώς,
γιατί ήθελε παίζοντας με τις λέξεις, να
στείλει κωδικοποιημένα το μήνυμα
ταύτισης του κόμματος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης με την τρομοκρατία.
Ξεχνώντας ή μάλλον παραβλέποντας ότι
το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων έχει κάνει δεκτή την προσφυγή
του Σάββα Ξηρού για ανεπαρκή ιατρική
φροντίδα υγείας. Η απόφαση του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, έκρινε την χώρα μας ένοχη
για παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία απαγορεύει
την απάνθρωπη και εξευτελιστική
μεταχείριση και καταδικάστηκε σε
χρηματικό πρόστιμο για ηθική βλάβη που
προκλήθηκε εξαιτίας της ανεπαρκούς
φροντίδας που επέδειξε στα ανυπέρβλητα
προβλήματα υγείας του Σάββα Ξηρού. Σωστό
είναι να καταδικάζεις την βία και κάθε
βίαιη πράξη, να στέκεσαι απέναντι στην
τρομοκρατία, και ταυτόχρονα να μην
μένεις απαθής απέναντι
στην παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. Η μεροληψία σε ότι αφορά
την περίπτωση του Σάββα Ξηρού συναρτάται
από το γεγονός ότι ο ίδιος κρίνεται με
βάση τις κατηγορίες που τον βαραίνουν
και όχι την κατάσταση της υγείας του.
Το να επαναλάβουμε και πάλι τις αρχές
του Κράτους Δικαίου, δεν αρκεί... και δεν
φτάνει. Αν και όπως φαίνεται ορισμένοι
για προφανείς πολιτικούς λόγους ηθελημένα
το αγνοούν. Το κράτος δικαίου, πρέπει
να φέρεται το ίδιο σε όλους. Να σέβεται
τα ανθρώπινα δικαιώματα και να στέκεται
απέναντι σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσή
τους καθώς αυτό αποτελεί ρήγμα στα
θεμέλια της ίδιας της Δημοκρατίας.
Πηγή ΕΘΝΟΣ
