του Τρανού Τριαντάφυλλου
Όταν αρχίζουν να σαπίζουν τα αντικείμενα, μας λέει η Θεωρία της Εντροπίας -και το επιβεβαιώνει και η πολιτική επιστήμη-, είτε πρόκειται για ένα αχλάδι είτε για τη σοσιαλδημοκρατία την ίδια, η διάταξη των σωματιδίων που τα αποτελούν βαθμιαία αρχίζει να αποδιοργανώνεται και ομοίως η εντροπία του συστήματος εκάστου των αντικειμένων τείνει να αυξάνει.
Όταν αρχίζουν να σαπίζουν τα αντικείμενα, μας λέει η Θεωρία της Εντροπίας -και το επιβεβαιώνει και η πολιτική επιστήμη-, είτε πρόκειται για ένα αχλάδι είτε για τη σοσιαλδημοκρατία την ίδια, η διάταξη των σωματιδίων που τα αποτελούν βαθμιαία αρχίζει να αποδιοργανώνεται και ομοίως η εντροπία του συστήματος εκάστου των αντικειμένων τείνει να αυξάνει.
Δυστυχώς όλοι γνωρίζουμε πως την εικόνα της αποσύνθεσης ενός πλήρους αχλαδιού, η μιας ελιάς ας πούμε, άμεσα, από τα σάπια τους υπολείμματα, δεν θα την παρατηρήσουμε ποτέ στον παρόντα χρόνο. Η φορά του βέλους του χρόνου όμως είναι προφανής και δείχνει πάντοτε προς την αύξηση της εντροπίας. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει πλέον καμία διαδικασία και δεν βρίσκεται «σε λήθαργο», δηλαδή κρυμμένη, κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει την εξέλιξη (ή τη ζωή), εκτός αν με κάποιον τρόπο γίνει εκ νέου παροχή ενέργειας από τον ίδιο τον ποταμό της ζωής!
Εδώ και καιρό η αυτοαποκαλούμενη δημοσιογραφική και πολιτική ελίτ της χώρας, η μονταζιέρα της Ν.Δ., η τοπική δεσποτοκρατία της Θεσσαλονίκης, όλοι μαζί, προμοτάρουν τον Γ. Μπουτάρη με στόχο να γίνει ο τελευταίος, κάπως σαν τον πανίσχυρο Iron Man, τον εκκεντρικό βιομήχανο που κανείς δεν μπορεί να τον νικήσει!
Οι ίδιοι επιδίδονται ανηλεώς στη συστηματική συκοφαντία όλων όσοι αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από την ιδεολογία του επιθετικού ατομικισμού, την ψωραλέα μορφή συνείδησης που μας επέβαλαν ως κοινωνικό μονόδρομο οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, τα λεγόμενα «μεγάλα» ΜΜΕ, αλλά και οι «δημοκρατικοί» προύχοντες και οι διανοούμενοι της πόλης μας που συγχρωτίζονταν ανενδοίαστα για χρόνια με τον Βενιζέλο, τον Τσοχατζόπουλο και τον Πάγκαλο, τα χειρότερα δείγματα αυτού που θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς ολοκληρωτική εντροπική αταξία της σοσιαλδημοκρατίας.
Όμως η υπέρβαση των δυσμενών όρων υπό τους οποίους διεξάγεται αυτή τη στιγμή ο πολιτικός αγώνας προϋποθέτει πρώτα από όλα την εμπλοκή της κοινωνικής βάσης και την κινητοποίησή της. Η απάντησή μας πρέπει να είναι άμεση και δυναμική. Προς την κατεύθυνση αυτή το πρώτο βήμα είναι μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.
Ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας με την ανατροπή στις αυτοδιοικητικές εκλογές του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε τα Μνημόνια και τον ευνουχισμένο «Καλλικράτη». Σήμερα που η σπίθα της αντίστασης των ενεργών κοινοτήτων των πολιτών αναδεικνύει σε πεδίο πολιτικών διεργασιών και κοινωνικών διαμαρτυριών τις μεγάλες πόλεις, τα κατεξοχήν πεδία αντιθέσεων, αντιφάσεων και ανισοτήτων που παράγονται από τη ραγδαία αστικοποίηση, την καπιταλιστική υπερσυσσώρευση και την ταξική εκμετάλλευση, θέτοντάς τις ξανά στο προσκήνιο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Οι θέσεις και οι δράσεις της Ανοικτής Πόλης αναφορικά με τη συνθήκη της μητροπολιτικής κατοίκησης και της ζωής στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη, ο λόγος του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, ο λόγος της δημοτικής παράταξης της Ανοιχτής πόλης και της Αριστεράς είναι δραματικά επίκαιρος και διαφωτιστικός και παράλληλα γεννά μια ενδιαφέρουσα νεωτερική προβληματική για τον αναπροσδιορισμό των αξιών και των προταγμάτων της ίδιας της δημοκρατίας!
Να αλλάξει, ο καθένας από μας! Να αλλάξουμε τις πόλεις μας! Και να το κάνουμε πριν βυθιστούμε οριστικά σε ένα σύμπαν θολωμένο από τον βούρκο, σε μια "δημοκρατία χωρίς Δήμο", ή σε μια "κοινωνία χωρίς ανθρώπους, η οποία κινδυνεύει να απεμπολήσει -κάτω από το καθεστώς μιας ασφυκτικής πιέσεως- τον ίδιο τον εαυτό της!», όπως το διατύπωσε ο Στέφανος Ροζάνης, στις εξαιρετικές Εκδοχές της πόλης.
