Πράγματι, έχει στραβώσει το ματσάκι.
Αναφερόμενος χθες στον
πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Γ. Πρετεντέρης
έγραφε: "[Μας] διαβεβαίωσε ότι ‘στις
25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν’. Τώρα ποιοι
ακριβώς θα φύγουν δεν είμαι σίγουρος,
διότι εν τω μεταξύ μάλλον στράβωσε το
ματσάκι" ("Τα Νέα" 10/3).
Για όσους βλέπουν την πολιτική αντιπαράθεση σαν "ματσάκι", είναι οικεία η λογική που υποδεικνύει ότι δεν βλάφτει να στήνονται τα "ματσάκια". Αντίθετα, είναι ένδειξη πολιτικής ευφυίας – κι ας κονταροχτυπιέται με την πολιτική ηθική. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν τα πάντα για να στηθεί το τρέχον πολιτικό "παιχνίδι" και να μαγειρευτεί το αποτέλεσμα κατά τα συμφέροντα της πολιτικής παράγκας.
Πριν από μερικούς μήνες μας ανήγγειλαν με πολλά ταρατατζούμ σαν μεγάλη αναγεννητική και σωτήρια για το έθνος την πρωτοβουλία των 58, που θα νοηματοδοτούσε την ματαίως ζητούμενη κεντροαριστερά, προκειμένου να αποδυναμώσει το αριστερό "άκρο".
Όσοι –κολλητοί φίλοι μέχρι χθες- αρνήθηκαν να παίξουν με τα σημαδεμένα από τον κ. Βενιζέλο χαρτιά, δέχτηκαν ανηλεή πόλεμο με σκοπό την πλήρη απαξίωση ή/και την πλήρη υποταγή. Η ΔΗΜΑΡ, ο Κουβέλης και κάμποσοι προερχόμενοι εκ του ΠΑΣΟΚ (αν και μη αναμάρτητοι...) κάτι ξέρουν από τέτοιες επιθέσεις, που φαινεται να αποδίδουν.
Εσχάτως, στο στήσιμο επιχειρείται να αξιοποιηθούν και –όχι και τόσο- νέες δυνάμεις (σαν τον αξέχαστο κ. Τζήμερο, αν θυμάστε). Το Ποτάμι προβλήθηκε με τόση απλοχεριά, που οι πιο νουνεχείς είχαν διαισθανθεί ότι θα ήταν βλαπτική για το γενικότερο σχέδιο. Ο πολιορκητικός κριός που στόχευε στον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να κόβει ποσοστά από τις φίλιες δυνάμεις απειλώντας να τις αφήσει ακόμα και έξω από την επόμενη βουλή.
Το θέμα είναι ότι το μεγαλοφυές σχέδιο κατέληξε σε μια "ενίσχυση" του κ. Βενιζέλου με ό,τι διασώθηκε από τους 58 και με δύο ...πρώην υπουργούς του, τον πολύ Λοβέρδο και τον ακόμα πολύτερο Μόσιαλο. Τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν επηρεάστηκαν διόλου από την επιτυχία αυτή, ενώ το ΠΑΣΟΚ δέχεται ήδη μια ακόμη πίεση προς τα κάτω. "Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί/όσο κι αν κλαις δεν ωφελεί". Με τους στίχους αυτούς του λαϊκού ασματος υποδέχθηκε την ίδρυση της Ελιάς ο κ. Γ. Παπαχρήστος ("Τα Νέα" 10/3) σε μια συνδιάσκεψη από την οποία απουσίαζαν επιδεικτικά 11 από τους 26 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Γ.Α.Παπανδρέου. Τα δικά μας σχόλια μάλλον περιττεύουν.
Πράγματι, έχει στραβώσει το ματσάκι. Αλλιώς στηνότανε κι αλλιώς εξελίσσεται, παρά τη "βοήθεια" της διαιτησίας. Και δεν μπορεί κανείς να αποδώσει το στράβωμα στην απρόβλεπτα φοβερή απόδοση του αντίπαλου, του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιανού, λοιπόν, ήρθε η ώρα να φεύγει? Επειδή ο κ. Πρετεντέρης δηλώνει "μη σίγουρος", ας διακινδυνέψουμε εμείς μια πρόβλεψη: κινδυνεύουν αυτοί που έχουν μάθει να στήνουν τα "ματσάκια". Οσοι θέλουν να δώσουν και πάλι θεάματα χωρίς άρτο στα καθημαγμένα λαϊκά στρώματα, χωρίς να αλλάξουν πολιτική. Αυτή, άλλωστε, είναι και η πολιτική βάση της αποτυχίας των προσπαθειών τους
Αναφερόμενος χθες στον
πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Γ. Πρετεντέρης
έγραφε: "[Μας] διαβεβαίωσε ότι ‘στις
25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν’. Τώρα ποιοι
ακριβώς θα φύγουν δεν είμαι σίγουρος,
διότι εν τω μεταξύ μάλλον στράβωσε το
ματσάκι" ("Τα Νέα" 10/3).Για όσους βλέπουν την πολιτική αντιπαράθεση σαν "ματσάκι", είναι οικεία η λογική που υποδεικνύει ότι δεν βλάφτει να στήνονται τα "ματσάκια". Αντίθετα, είναι ένδειξη πολιτικής ευφυίας – κι ας κονταροχτυπιέται με την πολιτική ηθική. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν τα πάντα για να στηθεί το τρέχον πολιτικό "παιχνίδι" και να μαγειρευτεί το αποτέλεσμα κατά τα συμφέροντα της πολιτικής παράγκας.
Πριν από μερικούς μήνες μας ανήγγειλαν με πολλά ταρατατζούμ σαν μεγάλη αναγεννητική και σωτήρια για το έθνος την πρωτοβουλία των 58, που θα νοηματοδοτούσε την ματαίως ζητούμενη κεντροαριστερά, προκειμένου να αποδυναμώσει το αριστερό "άκρο".
Όσοι –κολλητοί φίλοι μέχρι χθες- αρνήθηκαν να παίξουν με τα σημαδεμένα από τον κ. Βενιζέλο χαρτιά, δέχτηκαν ανηλεή πόλεμο με σκοπό την πλήρη απαξίωση ή/και την πλήρη υποταγή. Η ΔΗΜΑΡ, ο Κουβέλης και κάμποσοι προερχόμενοι εκ του ΠΑΣΟΚ (αν και μη αναμάρτητοι...) κάτι ξέρουν από τέτοιες επιθέσεις, που φαινεται να αποδίδουν.
Εσχάτως, στο στήσιμο επιχειρείται να αξιοποιηθούν και –όχι και τόσο- νέες δυνάμεις (σαν τον αξέχαστο κ. Τζήμερο, αν θυμάστε). Το Ποτάμι προβλήθηκε με τόση απλοχεριά, που οι πιο νουνεχείς είχαν διαισθανθεί ότι θα ήταν βλαπτική για το γενικότερο σχέδιο. Ο πολιορκητικός κριός που στόχευε στον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να κόβει ποσοστά από τις φίλιες δυνάμεις απειλώντας να τις αφήσει ακόμα και έξω από την επόμενη βουλή.
Το θέμα είναι ότι το μεγαλοφυές σχέδιο κατέληξε σε μια "ενίσχυση" του κ. Βενιζέλου με ό,τι διασώθηκε από τους 58 και με δύο ...πρώην υπουργούς του, τον πολύ Λοβέρδο και τον ακόμα πολύτερο Μόσιαλο. Τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν επηρεάστηκαν διόλου από την επιτυχία αυτή, ενώ το ΠΑΣΟΚ δέχεται ήδη μια ακόμη πίεση προς τα κάτω. "Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί/όσο κι αν κλαις δεν ωφελεί". Με τους στίχους αυτούς του λαϊκού ασματος υποδέχθηκε την ίδρυση της Ελιάς ο κ. Γ. Παπαχρήστος ("Τα Νέα" 10/3) σε μια συνδιάσκεψη από την οποία απουσίαζαν επιδεικτικά 11 από τους 26 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Γ.Α.Παπανδρέου. Τα δικά μας σχόλια μάλλον περιττεύουν.
Πράγματι, έχει στραβώσει το ματσάκι. Αλλιώς στηνότανε κι αλλιώς εξελίσσεται, παρά τη "βοήθεια" της διαιτησίας. Και δεν μπορεί κανείς να αποδώσει το στράβωμα στην απρόβλεπτα φοβερή απόδοση του αντίπαλου, του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιανού, λοιπόν, ήρθε η ώρα να φεύγει? Επειδή ο κ. Πρετεντέρης δηλώνει "μη σίγουρος", ας διακινδυνέψουμε εμείς μια πρόβλεψη: κινδυνεύουν αυτοί που έχουν μάθει να στήνουν τα "ματσάκια". Οσοι θέλουν να δώσουν και πάλι θεάματα χωρίς άρτο στα καθημαγμένα λαϊκά στρώματα, χωρίς να αλλάξουν πολιτική. Αυτή, άλλωστε, είναι και η πολιτική βάση της αποτυχίας των προσπαθειών τους
ΕΠΟΧΗ
