Μετά την έντονη κριτική που έχει δεχθεί και κατόπιν των συνεχιζόμενων αποχωρήσεων από την ευρωλίστα, στις οποίες προστέθηκε σήμερα και αυτή του Μιχάλη Τρεμόπουλου, ο νέος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων, Βαγγέλης Πισσίας, μιλώντας στο tvxs.gr δίνει την δική του απάντηση. Του Νίκου Μίχου
Πως σχολιάζετε την αποχώρηση Τρεμόπουλου;
Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος εκλέχθηκε τέταρτος στην λίστα και αποχώρησε από αυτή θέλοντας να στείλει ένα συμβολικό μήνυμα. Εμείς τα ακούμε τα αυτά τα μηνύματα και μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες που εφαρμόζει κάθε κόμμα θα απαντηθούν τα ζητήματα που έθεσε.
Βέβαια, πρόκειται για ένα δυσάρεστο γεγονός, αλλά πιστεύω ότι δεν θα επιφέρει προβλήματα. Από τον ως τώρα βίο και πολιτεία του, εκτιμώ ότι θα βοηθήσει στις ανάγκες του κόμματος. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πάνε το κόμμα μπροστά.
Διαβάστε επίσης:
Γιατί παραιτούμαι από την ευρωλίστα. Της Ελεάννας Ιωαννίδου
Παραίτηση Χρυσόγελου και έκκληση σε Κον Μπεντίτ
Έχετε δεχτεί κριτική μετά την τοποθέτησή σας επικεφαλής των ΟΠ, που σας χαρακτηρίζει «μουτζαχεντίν», ενώ αμφισβητείται και η στάση σας απέναντι στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του κόμματος. Πως απαντάτε σε αυτή την κριτική;
Δεν έχω σχέση με ιερούς πολέμους, έστω κι’ αν οι καλοί γνώστες της αραβικής γλώσσας γνωρίζουν ότι «μουτζαχεντίν» είναι ο κάθε αγωνιστής της ελευθερίας ακόμη και βιοπαλαιστής που αγωνίζεται για την επιβίωση της φαμελιάς του. Δεν βλέπω κάτι δυσάρεστο σε αυτόν τον ορισμό. Να απαντήσω όμως στην κριτική λέγοντας, στους όποιους κριτές μου, πως δεν αξίζει ούτε τον κόπο ούτε την φθορά η διεξαγωγή «ιερού πολέμου» για την ανατροπή της οικολογικής-πράσινης ευρωλίστας ή για μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο.
Προσκλήθηκα, δεν επιβλήθηκα, όπως και στο παρελθόν, 2004 και 2009 ή 2010 αν θυμάμαι καλά, δεν μπόρεσα να αποδεχθώ τότε την πρόσκληση, τώρα την αποδέχθηκα για τον καλό σκοπό, τους άλλους σκοπούς, κάποιων άλλων, δεν τους γνώριζα. Εκλέχθηκα πρώτος από τα μέλη του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων, χωρίς κανείς να αμφισβητεί την νομιμότητα του αποτελέσματος. Προηγήθηκαν 3 εσωτερικά «ντιμπέϊτ» όπου τα μέλη άκουσαν, σκέφτηκαν, αποφάσισαν.
Στα μέλη προσφέρθηκε η πρόσθετη δυνατότητα, εξ’ αρχής, να μάθουν για τις ιδέες μου, την επιστημονική μου διαδρομή, τις πολιτικές μου απόψεις και δράσεις, από τις ιστοσελίδες μου. Τώρα κάποιοι ζητούν να τους παραχωρήσω την θέση μου προβάλλοντας πολλών ειδών επιχειρήματα. Θεμιτό σαν επιθυμία αλλά αθέμιτο έναντι των μελών του κόμματος που με υπερψήφισαν. Ας απαντήσω όμως σήμερα σε αυτό που αναφέρεστε, περί την Ευρώπη, είναι πράγματι πολύ σημαντικό.
Το ενδιαφέρον μου για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι χρονολογείται από την δεκαετία του ’70. Αφιέρωσα δύο διδακτορικά έρευνας και μελέτης πάνω σε αυτό το κορυφαίο θέμα. Εργάσθηκα σε ευρωπαϊκά προγράμματα σε πολλές χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Μέσης Ανατολής. Δεν μπορώ να παριστάνω τον ευτυχισμένο ευρωπολιτικό ή ευρωτεχνοκράτη, ούτε να εκφράζω χαζοχαρούμενες απόψεις. Για να γίνομαι ίσως σε κάποια λόμπυ αρεστός. Δεν μπορώ να μην εστιάζω στις δυσκολίες και στα εμπόδια της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, δεν μπορώ να μην ζητώ το ξεπέρασμα της συνθήκης του Μάασρτιχτ, των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, την δημιουργία μιας κοινωνικά συνεκτικής και αλληλέγγυας Ευρώπης.
Η χώρα μας έχει γονατίσει, ευρύτατα κοινωνικά στρώματα δυστυχούν, η πραγματική οικονομία και ο παραγωγικός της ιστός εκθεμελιώθηκαν, το εξαιρετικό φυσικό της περιβάλλον απειλείται με μη αναστρέψιμη καταστροφή, ωστόσο τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων που σήμερα επικρατούν, υποκύπτουν σε λογικές που δεν αποκρίνονται στα κρίσιμα κορυφαία δομικά προβλήματα.
Η σημερινή κρίση όμως δεν περιορίζεται στα ελλαδικά σύνορα, είναι κρίση παγκόσμια, είναι και κρίση της ίδιας της Ευρώπης. Γι’ αυτό και δεν μπορείς να κρύβεις τις βαθείες αιτίες της κάτω από το χαλί, πρέπει να αγωνιστείς για να αλλάξουν οι δομές και ο προσανατολισμός της.
Η ένωση της Ευρώπης αποτέλεσε ένα ωραίο και ειρηνικό όραμα, όμως το μεγάλο αυτό εγχείρημα ακόμη δεν στέριωσε. Να προσπαθήσουμε να το θεμελιώσουμε και να του δώσουμε τα δημοκρατικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικολογικά περιεχόμενα που του πρέπουν.
Εν όψει ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών βλέπετε συνεργασίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις; Αν ναι, με ποιες;
Την πρωτοβουλία στις εθνικές εκλογές θα την έχουν τα επικρατέστερα κόμματα. Στην αυτοδιοίκηση οι τοπικές κοινωνίες. Εμείς θεωρούμε αναγκαίες τις συνεργασίες. Για να κυβερνηθεί καλά η χώρα. Όχι όπως κυβερνήθηκε μέχρι σήμερα. Το παλιό πολιτικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο. Πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση για σύγκλιση ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που να επιδιώξουν την βαθιά αλλαγή, χρειάζεται πρόταση που να βασίζεται σε στέρεο και περιεκτικό σχέδιο, απαιτούνται διαδικασίες διαφανείς και έντιμες μακριά από ηγεμονισμούς και ιδιοτέλειες. Θα στηρίξουμε ότι αξίζει να υποστηριχτεί αλλά δεν είμαστε ούτε δεδομένοι ούτε κολαούζοι. Η πολιτική οικολογία αποτελεί βέβαια πρόταση για το παρόν αλλά είναι, προπαντός, η πρόταση του μέλλοντος. Δεν θα την κάψουμε για κάποιους-όποιους πολιτικούς ή διοικητικούς θώκους.
Έχουν διαφανεί διασπαστικές τάσεις εντός των ΟΠ. Πως θα αντιμετωπίσετε αυτές τις τάσεις;
Δεν θα υπάρξουν, ελπίζω ακόμη, διασπαστικές τάσεις. Υπάρχει κρίση που προηγουμένως την περιέγραψα και δεν επιθυμώ να την τροφοδοτήσω. Υπάρχουν τούτη την ώρα τάσεις αποδυνάμωσης του προεκλογικού αγώνα και απονομιμοποίησης των συλλογικών του αποφάσεων. Υπάρχουν και προσπάθειες προσωποποίησης της κριτικής που με στοχοποιούν αλλά, να το πω, δεν με θίγουν. Όσα συμβαίνουν αποτελούν λογικούς κλονισμούς που κάθε πολιτικός χώρος υφίσταται σε συνθήκες γενικής πολιτικής κρίσης. Η πολιτική βάση του κόμματος είναι θεμελιωμένη σε καλά επεξεργασμένα κείμενα γενικής αποδοχής. Η πολιτική οικολογία ξεκίνησε σαν ιδέα, έγινε κίνημα, κάμπτεται όμως όταν εγκλωβίζεται σε γραφειοκρατικές πρακτικές που δεν ευαισθητοποιούν και δεν συνεγείρουν τις κοινωνίες. Πολιτική οικολογία δεν είναι ο επαγγελματικός περιβαλλοντισμός ούτε η περιπλάνηση σε λομπίστικα περιβάλλοντα.
Η πολιτική οικολογία δεν πρέπει ακόμη να συνθλίβεται από την παλαιοκομματική νοοτροπία που δυστυχώς επιβιώνει σε όλους τους κομματικούς χώρους.
Όσοι δεν αντιλαμβάνονται συνεπώς ότι η πολιτική οικολογία στη χώρα μας καθώς και το ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα έχουν πολιτικούς, κοινωνικούς και οικολογικούς στόχους που υπερβαίνουν την ταπεινότητα μας απλώς κουράζουν τους συμπολίτες μας και κουράζονται. Πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά για την επίτευξη μιας αυθεντικής, πλουραλιστικής, δυναμικής ενότητας του οικολογικού κινήματος στη χώρα μας.
Η πρόσκληση του κόμματος είναι ειλικρινής και ανοιχτή προς το κάθε μέλος του και οι όποιες διαφωνίες πρέπει να θεωρούνται θεμιτές, έως και καλοδεχούμενες. Αρκεί να περιορίζονται σε επιχειρήματα, να συνοδεύονται από πολιτικό ήθος, να τίθενται σε πλαίσια διαλόγου και έλλογης αντιπαράθεσης και να μη τείνουν να το εκτρέψουν από την πορεία του.
