Για κάποιον λόγο, ο οποίος δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί, παρ' ότι
είναι βλακώδης, τα χρήματα, ενώ δεν κάνουν καμία εντύπωση, ούτε
επερωτώνται όταν τα κατέχουν "αυτοί που πρέπει να τα κατέχουν", δηλαδή
οι πλούσιοι και οι κυβερνώντες, όταν βρεθούν σε "λάθος τσέπη", σε
κάποιoν αριστερό παραδείγματος χάριν, αμέσως αρχίζουν τα σχόλια. Όλοι
θυμόμαστε "το κότερο του Φλωράκη", τον ζάμπλουτο Μίκη Θεοδωράκη, τον
πλούσιο Αλαβάνο, το εκατομμύριο του Τσουκαλά τώρα. Τα χρήματα τα οποία
βρίσκονται εις χείρας δεξιών είναι χρήματα ιερά. Ακόμη και όταν είναι
παράνομα. Το παράδειγμα της λίστας Λαγκάρντ, στην οποία αναπαύονται
ανενόχλητα τα χρήματα μελών της κυβέρνησης και της Ν.Δ., είναι απολύτως
εύγλωττο, όπως επίσης ενδεικτική του χειρισμού ήταν η τοποθέτηση στην
εξεταστική επιτροπή της Βουλής προσώπων το επίθετο των οποίων φιγουράρει
στη λίστα. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Αντιθέτως, όταν πρόκειται για αριστερούς, όσο νόμιμα και να είναι τα χρήματά τους, αντιμετωπίζονται πάντα ως λαμόγια και υποκριτές. Αυτό έχει να κάνει με την ηθελημένη σύγχυση, την οποία οργανώνει το αστικό στρατόπεδο και η οποία θέλει τους αριστερούς όχι ως αυτούς που επαγγέλλονται την αλλαγή του κοινωνικού μοντέλου υπέρ των σημερινών φτωχών, αλλά ως φτωχούς τους ίδιους. Αν ισχύουν αυτά τα στερεότυπα, αν δηλαδή οι αριστεροί που έχουν χρήματα είναι προβληματικοί ("χρήσιμους ηλίθιους" θα τους έλεγε ο Λένιν), τότε οι φτωχοί που ψηφίζουν Δεξιά είναι δύο φορές προβληματικοί, παρ' ότι ο Β.Ι. απέφυγε τον πειρασμό να τους χαρακτηρίσει "άχρηστους ηλίθιους". Δεν θα ήταν πολύ πιο λογικό, τις ημέρες που βγαίνουν τα πόθεν έσχες, να ασχοληθεί κανείς με το πού βρήκαν τα λεφτά και τα σπίτια οι κατ' επάγγελμα πολιτικοί, τα λεγόμενα τζάκια; Τυχαίο παράδειγμα: Πες ότι σε λένε Μιλτιάδη και έχεις 50-60 σπίτια στο πόθεν έσχες. Έστω ότι είσαι σε μία ηλικία στην οποία δεν έχεις προφτάσει να σταδιοδρομήσεις στον ιδιωτικό τομέα και να τα κονομήσεις, αφού η πατρίδα ζήτησε να αφιερωθείς στον δημόσιο βίο από την τρυφερή ηλικία των είκοσι κάτι, τριάντα. Πού τα βρήκες τα ακίνητα; Τα βρήκες από τον πατέρα σου; Αν ο πατέρας σου όμως ήταν και αυτός επί πενήντα χρόνια βουλευτής και υπουργός, λογικά δεν θα έχει κάνει περιουσία, διότι, ως γνωστόν, τα έξοδα επανεκλογής είναι πολλά, τα έξοδα παραστάσεως είναι πολλά, περιθώριο επαγγελματικής δραστηριότητας δεν έχεις, οπότε λογικά πρέπει να είσαι φτωχός πατέρας με φτωχό γιο που θυσιάζονται στον πολιτικό στίβο για να υπηρετήσουν την πατρίδα. Μπορεί όμως τα λεφτά να τα έχεις από τη μαμά σου, η οποία είναι κόρη οικογένειας βιομηχάνων. Εάν όμως η εν λόγω οικογένεια βιομηχάνων την έχει φαλήρει πέντε-έξι φορές την επιχείρηση και κάθε φορά έτρεχε το κράτος να τη στηρίξει, πάλι δεν είναι λογικό να σου έχουν περισσέψει καμιά πενηνταριά σπίτια. Άρα, πού τα βρήκες, ρε Μιλτιάδη, τα 50 σπίτια, που λες κιόλας στον κόσμο να πουλήσει το ένα και μοναδικό του σπίτι για να πληρώσει τους φόρους του;
Γιώργος Κυρίτσης
Αντιθέτως, όταν πρόκειται για αριστερούς, όσο νόμιμα και να είναι τα χρήματά τους, αντιμετωπίζονται πάντα ως λαμόγια και υποκριτές. Αυτό έχει να κάνει με την ηθελημένη σύγχυση, την οποία οργανώνει το αστικό στρατόπεδο και η οποία θέλει τους αριστερούς όχι ως αυτούς που επαγγέλλονται την αλλαγή του κοινωνικού μοντέλου υπέρ των σημερινών φτωχών, αλλά ως φτωχούς τους ίδιους. Αν ισχύουν αυτά τα στερεότυπα, αν δηλαδή οι αριστεροί που έχουν χρήματα είναι προβληματικοί ("χρήσιμους ηλίθιους" θα τους έλεγε ο Λένιν), τότε οι φτωχοί που ψηφίζουν Δεξιά είναι δύο φορές προβληματικοί, παρ' ότι ο Β.Ι. απέφυγε τον πειρασμό να τους χαρακτηρίσει "άχρηστους ηλίθιους". Δεν θα ήταν πολύ πιο λογικό, τις ημέρες που βγαίνουν τα πόθεν έσχες, να ασχοληθεί κανείς με το πού βρήκαν τα λεφτά και τα σπίτια οι κατ' επάγγελμα πολιτικοί, τα λεγόμενα τζάκια; Τυχαίο παράδειγμα: Πες ότι σε λένε Μιλτιάδη και έχεις 50-60 σπίτια στο πόθεν έσχες. Έστω ότι είσαι σε μία ηλικία στην οποία δεν έχεις προφτάσει να σταδιοδρομήσεις στον ιδιωτικό τομέα και να τα κονομήσεις, αφού η πατρίδα ζήτησε να αφιερωθείς στον δημόσιο βίο από την τρυφερή ηλικία των είκοσι κάτι, τριάντα. Πού τα βρήκες τα ακίνητα; Τα βρήκες από τον πατέρα σου; Αν ο πατέρας σου όμως ήταν και αυτός επί πενήντα χρόνια βουλευτής και υπουργός, λογικά δεν θα έχει κάνει περιουσία, διότι, ως γνωστόν, τα έξοδα επανεκλογής είναι πολλά, τα έξοδα παραστάσεως είναι πολλά, περιθώριο επαγγελματικής δραστηριότητας δεν έχεις, οπότε λογικά πρέπει να είσαι φτωχός πατέρας με φτωχό γιο που θυσιάζονται στον πολιτικό στίβο για να υπηρετήσουν την πατρίδα. Μπορεί όμως τα λεφτά να τα έχεις από τη μαμά σου, η οποία είναι κόρη οικογένειας βιομηχάνων. Εάν όμως η εν λόγω οικογένεια βιομηχάνων την έχει φαλήρει πέντε-έξι φορές την επιχείρηση και κάθε φορά έτρεχε το κράτος να τη στηρίξει, πάλι δεν είναι λογικό να σου έχουν περισσέψει καμιά πενηνταριά σπίτια. Άρα, πού τα βρήκες, ρε Μιλτιάδη, τα 50 σπίτια, που λες κιόλας στον κόσμο να πουλήσει το ένα και μοναδικό του σπίτι για να πληρώσει τους φόρους του;
Γιώργος Κυρίτσης
