Του Θανάση Καρτερού
Πριν από ένα χρόνο περίπου, το "Βήμα" (Βηmagazino, 27-09-2012) χαρακτήριζε τον Πέτρο Τατσόπουλο "κάτι ανάμεσα σε μαϊντανό βιολογικής γεωργίας και καυτερή πιπεριά... προσωπικότητα που... αντάλλαξε τη δημιουργικότητα με τη δημοσιότητα... προτίμησε την ευκολία της τηλεοπτικής αθυροστομίας... αντικατέστησε τον Κίμωνα Κουλούρη στα τηλεοπτικά πάνελ ως η επιλογή καλεσμένου που μπορεί να πυροδοτήσει τις θεαματικότητες". Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα από τα όσα έψαλαν στον συγγραφέα που τόλμησε να γίνει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά όμως πέρυσι. Τότε που, ω του μυστηρίου, καμιά από τις ευαίσθητες ψυχές γενικώς και τις ευαίσθητες ψυχές της συγκεκριμένης εφημερίδας ειδικώς δεν συγκινήθηκε. Δεν εξανέστη, βρε αδελφέ. Τι είναι αυτά που γράφετε για τον ελεύθερο άνθρωπο, για τον εξωστρεφή, για τον αθυρόστομο, για τον προικισμένο; Πώς τολμάτε να αμφισβητείτε τη σοβαρότητά του, να υπαινίσσεστε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η φιγούρα, να τον περιγράφετε ως τηλεοπτικό παλιάτσο που τον καλούν στις εκπομπές για το νταλαβέρι της τηλεθέασης;
Φέτος όμως τι αλλαγή! Τι έκρηξη ευαισθησίας! Ανέλαβαν την υπεράσπισή του ολόκληρα τάγματα υπεράσπισης της ελευθερίας του καλλιτέχνη και εφόδου κατά της άπονης αριστεράς. Και έφτασε να οσμιστεί από του "Βήματος" ο Γιώργος Γιατρομανωλάκης, ο ίδιος που δεν οσμίστηκε πέρυσι τον μαϊντανό, ότι ο Μουλόπουλος, που τόλμησε να ασκήσει πολεμική στον Τατσόπουλο, εκπροσωπεί "το σκοτεινό παρελθόν της 'αριστερής' ορθοδοξίας"!! Η οποία μαστίγωνε τους αριστερούς ανθρώπους της τέχνης (εδώ παρατίθενται ωραία - ωραία οι κομμένες κεφαλές του Τσίρκα), όπως μαστιγώνει τώρα ο δημοσιογράφος τον συγγραφέα.
Άλλο Τσίρκας κι άλλο τσίρκο, όμως. Διότι το γεγονός ότι στον Τατσόπουλο ασκείται πολεμική όχι για όσα χτίζει ως συγγραφέας, αλλά για όσα (πολλοί πιστεύουν ότι) γκρεμίζει ως βουλευτής, δεν απασχολεί τον Γιατρομανωλάκη. Όπως δεν τον απασχολεί ότι ενώ βρίσκει φωτεινό το δικαίωμα του Τατσόπουλου στην αθυροστομία και στην πολεμική, βρίσκει σκοτεινό το ίδιο δικαίωμα στον Μουλόπουλο. Τον απασχολεί αντιθέτως να εμφανίσει ως διωκόμενο τον Τατσόπουλο και ως διώκτη τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον οποίο χαρακτηρίζει -δείγμα νηφαλιότητας κι αυτό- "γνήσιο συνεχιστή της κομματικής ορθοδοξίας".
Κι έτσι, μπροστά στα μάτια μας, συντελείται το θαύμα: Ο μέχρι χθες άξιος σαλάτας μαϊντανός μεταμορφώνεται σε άξιο προστασίας άνθος. Για να αποδειχτεί ότι Βήμα-Βήμα μπορεί να γίνει ακόμα κι ο Γιατρομανωλάκης ανθοκόμος...
Πριν από ένα χρόνο περίπου, το "Βήμα" (Βηmagazino, 27-09-2012) χαρακτήριζε τον Πέτρο Τατσόπουλο "κάτι ανάμεσα σε μαϊντανό βιολογικής γεωργίας και καυτερή πιπεριά... προσωπικότητα που... αντάλλαξε τη δημιουργικότητα με τη δημοσιότητα... προτίμησε την ευκολία της τηλεοπτικής αθυροστομίας... αντικατέστησε τον Κίμωνα Κουλούρη στα τηλεοπτικά πάνελ ως η επιλογή καλεσμένου που μπορεί να πυροδοτήσει τις θεαματικότητες". Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα από τα όσα έψαλαν στον συγγραφέα που τόλμησε να γίνει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά όμως πέρυσι. Τότε που, ω του μυστηρίου, καμιά από τις ευαίσθητες ψυχές γενικώς και τις ευαίσθητες ψυχές της συγκεκριμένης εφημερίδας ειδικώς δεν συγκινήθηκε. Δεν εξανέστη, βρε αδελφέ. Τι είναι αυτά που γράφετε για τον ελεύθερο άνθρωπο, για τον εξωστρεφή, για τον αθυρόστομο, για τον προικισμένο; Πώς τολμάτε να αμφισβητείτε τη σοβαρότητά του, να υπαινίσσεστε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η φιγούρα, να τον περιγράφετε ως τηλεοπτικό παλιάτσο που τον καλούν στις εκπομπές για το νταλαβέρι της τηλεθέασης;
Φέτος όμως τι αλλαγή! Τι έκρηξη ευαισθησίας! Ανέλαβαν την υπεράσπισή του ολόκληρα τάγματα υπεράσπισης της ελευθερίας του καλλιτέχνη και εφόδου κατά της άπονης αριστεράς. Και έφτασε να οσμιστεί από του "Βήματος" ο Γιώργος Γιατρομανωλάκης, ο ίδιος που δεν οσμίστηκε πέρυσι τον μαϊντανό, ότι ο Μουλόπουλος, που τόλμησε να ασκήσει πολεμική στον Τατσόπουλο, εκπροσωπεί "το σκοτεινό παρελθόν της 'αριστερής' ορθοδοξίας"!! Η οποία μαστίγωνε τους αριστερούς ανθρώπους της τέχνης (εδώ παρατίθενται ωραία - ωραία οι κομμένες κεφαλές του Τσίρκα), όπως μαστιγώνει τώρα ο δημοσιογράφος τον συγγραφέα.
Άλλο Τσίρκας κι άλλο τσίρκο, όμως. Διότι το γεγονός ότι στον Τατσόπουλο ασκείται πολεμική όχι για όσα χτίζει ως συγγραφέας, αλλά για όσα (πολλοί πιστεύουν ότι) γκρεμίζει ως βουλευτής, δεν απασχολεί τον Γιατρομανωλάκη. Όπως δεν τον απασχολεί ότι ενώ βρίσκει φωτεινό το δικαίωμα του Τατσόπουλου στην αθυροστομία και στην πολεμική, βρίσκει σκοτεινό το ίδιο δικαίωμα στον Μουλόπουλο. Τον απασχολεί αντιθέτως να εμφανίσει ως διωκόμενο τον Τατσόπουλο και ως διώκτη τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον οποίο χαρακτηρίζει -δείγμα νηφαλιότητας κι αυτό- "γνήσιο συνεχιστή της κομματικής ορθοδοξίας".
Κι έτσι, μπροστά στα μάτια μας, συντελείται το θαύμα: Ο μέχρι χθες άξιος σαλάτας μαϊντανός μεταμορφώνεται σε άξιο προστασίας άνθος. Για να αποδειχτεί ότι Βήμα-Βήμα μπορεί να γίνει ακόμα κι ο Γιατρομανωλάκης ανθοκόμος...
