Η εξελισσόμενη οικονομική κρίση σε ανθρωπιστική
σαρώνει τους πάντες και τα πάντα. Ένας δεύτερος πυλώνας άμυνας και
αλληλεγγύης (πριν τα συνδικάτα) που θα μπορούσε να κρατήσει την κοινωνία
όρθια είναι ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οι μικρές τοπικές κυβερνήσεις λειτουργούσαν για πολλά χρόνια κατ' εικόνα και ομοίωση του κεντρικού πελατειακού συστήματος, χωρίς σοβαρούς αναπτυξιακούς σχεδιασμούς, διαφάνεια, δημοκρατία και λαϊκή συμμετοχή. Οι πολίτες έβλεπαν τον δήμο ως εργαλείο να διεκδικήσουν κάθε είδους ατομικό, επιχειρηματικό, νόμιμο ή παράνομο συμφέρον τους. Δεν έκαναν σχεδόν ποτέ χρήση του δημοκρατικού τους δικαιώματος ελέγχου και συμμετοχής στα κοινά. Ψήφιζαν κάθε τέσσερα χρόνια και επέστρεφαν στον ατομισμό τους.
Ασφαλώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Δεν είναι όμως αρκετές για να ανατρέψουν ισχυρισμούς και χαρακτηρισμούς. Μοιραία λοιπόν, στην εποχή που όλα αλλάζουν βίαια και ταχύτατα, ο θεσμός έχει παραλύσει, καθώς η κεντρική διοίκηση υποταγμένη στα Μνημόνια περιορίζει τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των δήμων να παράξουν έργο να βοηθήσουν τους πληττόμενους δημότες, να κινητοποιήσουν δυνάμεις, να βρουν ιδέες που εναλλακτικών δράσεων ικανές να ανακουφίσουν και να δίνουν προοπτικές.
ΑΚΟΜΑ και σήμερα, οι ουρές έξω από τα γραφεία των δημάρχων μεγαλώνουν από απελπισμένους ανθρώπους που εκλιπαρούν για εργασία λίγων μηνών για πολύ λίγα ευρώ. Οι δήμαρχοι που ποτέ δεν αξιοποίησαν τον ρόλο και την ενέργεια του πολίτη δημότη, δεν έχουν πλέον κανένα κύρος και ηθικό δικαίωμα να του ζητήσουν να κινητοποιηθεί σήμερα, για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλοί από αυτούς, νιώθοντας ότι στις εκλογές την Άνοιξη του 2014 θα σαρωθούν από τη λαϊκή οργή, συνεχίζουν τις παραδοσιακές κομπίνες με τα τοπικά επαγγελματικά λόμπι και κάθε λογής χρηματοδότη τους, πρόθυμου να μοιραστεί κάτι από το κέρδος που απολάμβανε. Οι αυτόματοι πιλότοι που διέλυσαν το κεντρικό κράτος, έχουν καταστρέψει και τις τοπικές κυβερνήσεις.
ΤΟ ΠΑΡΤΙ όμως τελειώνει. Τα φθαρμένα πρόσωπα που πρότειναν και κατάφερναν να εκλέγουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Θα... σαλπάρουν σύντομα Τι θα αντικαταστήσει τους αποτυχημένους; Αρκεί η ανανέωση μόνο σε πρόσωπα και όλα τα άλλα να μείνουν ίδια; Ποιος είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει πλέον μια ισχυρή επαφή σε εθνικό επίπεδο με το ένα τρίτο των πολιτών; Είναι το ίδιο να ψηφίζεις για κυβέρνηση και το ίδιο για Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ποια πρόσωπα, με ποιες ικανότητες μπορούν να διοικήσουν και να ανατρέψουν την παθητικότητα. Να ενεργοποιήσουν τον εθελοντισμό και να αναγεννήσουν την αγάπη για την πρόοδο του τόπους τους.
ΔΥΣΚΟΛΟ το στοίχημα. Δύσκολο γιατί πολλές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ως πρώτη επιλογή την ανάδειξη, με τις απαραίτητες συνεργασίες, της καλύτερης δυνατής περίπτωσης για τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών, ακόμα και αν δεν διαθέτουν στις τάξεις τους προσωπικότητες ικανές να διεκδικήσουν και κυρίως εφόσον εκλεγούν, να διοικήσουν αποτελεσματικά το δήμο. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις δείχνουν να αρκούνται στην καταγραφή των δυνάμεων στο τοπικό επίπεδο, νομίζοντας ότι το 30% του τάδε δήμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, θα ψηφίσει με κλειστά τα μάτια όποιον και αν του προτείνουν για δήμαρχο. Δεν πάει έτσι το πράγμα και όσοι δεν το ξέρουν, δεν θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν την πολιτική προίκα του 27%. Αν μάλιστα μέχρι την Άνοιξη του 2014 δεν έχουν γίνει εθνικές εκλογές, πιθανοί λάθος χειρισμοί στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα έχουν αρνητική επίδραση στη δοκιμασία που θα ακολουθήσει σε εθνικό επίπεδο.
ΥΓ.: Στο ηλεκτρονικό λεξικό ΠΥΛΗ αναζήτησα τη λέξη βλαχοδήμαρχος και βρήκα: (μειωτικό) 1. νεόπλουτος και άξεστος χωριάτης: Έκανε λεφτά και το πήρε πάνω του. 2. δήμαρχος μικρού, καθυστερημένου χωριού. 3. δήμαρχος με αυταρχική νοοτροπία και παλιές αντιλήψεις. (κυρίως ρουσφετολογικές). Υπό αυτή την έννοια η χρήση της λέξης από τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι λανθασμένη. Απλά αφήνει περιθώρια για σπέκουλα σε αυτούς που ποντάρουν εκ του πονηρού στην πατριωτική χροιά που εμπεριέχει ο όρος Βλάχος.
dchristou52@gmail.com
Οι μικρές τοπικές κυβερνήσεις λειτουργούσαν για πολλά χρόνια κατ' εικόνα και ομοίωση του κεντρικού πελατειακού συστήματος, χωρίς σοβαρούς αναπτυξιακούς σχεδιασμούς, διαφάνεια, δημοκρατία και λαϊκή συμμετοχή. Οι πολίτες έβλεπαν τον δήμο ως εργαλείο να διεκδικήσουν κάθε είδους ατομικό, επιχειρηματικό, νόμιμο ή παράνομο συμφέρον τους. Δεν έκαναν σχεδόν ποτέ χρήση του δημοκρατικού τους δικαιώματος ελέγχου και συμμετοχής στα κοινά. Ψήφιζαν κάθε τέσσερα χρόνια και επέστρεφαν στον ατομισμό τους.
Ασφαλώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Δεν είναι όμως αρκετές για να ανατρέψουν ισχυρισμούς και χαρακτηρισμούς. Μοιραία λοιπόν, στην εποχή που όλα αλλάζουν βίαια και ταχύτατα, ο θεσμός έχει παραλύσει, καθώς η κεντρική διοίκηση υποταγμένη στα Μνημόνια περιορίζει τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των δήμων να παράξουν έργο να βοηθήσουν τους πληττόμενους δημότες, να κινητοποιήσουν δυνάμεις, να βρουν ιδέες που εναλλακτικών δράσεων ικανές να ανακουφίσουν και να δίνουν προοπτικές.
ΑΚΟΜΑ και σήμερα, οι ουρές έξω από τα γραφεία των δημάρχων μεγαλώνουν από απελπισμένους ανθρώπους που εκλιπαρούν για εργασία λίγων μηνών για πολύ λίγα ευρώ. Οι δήμαρχοι που ποτέ δεν αξιοποίησαν τον ρόλο και την ενέργεια του πολίτη δημότη, δεν έχουν πλέον κανένα κύρος και ηθικό δικαίωμα να του ζητήσουν να κινητοποιηθεί σήμερα, για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλοί από αυτούς, νιώθοντας ότι στις εκλογές την Άνοιξη του 2014 θα σαρωθούν από τη λαϊκή οργή, συνεχίζουν τις παραδοσιακές κομπίνες με τα τοπικά επαγγελματικά λόμπι και κάθε λογής χρηματοδότη τους, πρόθυμου να μοιραστεί κάτι από το κέρδος που απολάμβανε. Οι αυτόματοι πιλότοι που διέλυσαν το κεντρικό κράτος, έχουν καταστρέψει και τις τοπικές κυβερνήσεις.
ΤΟ ΠΑΡΤΙ όμως τελειώνει. Τα φθαρμένα πρόσωπα που πρότειναν και κατάφερναν να εκλέγουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Θα... σαλπάρουν σύντομα Τι θα αντικαταστήσει τους αποτυχημένους; Αρκεί η ανανέωση μόνο σε πρόσωπα και όλα τα άλλα να μείνουν ίδια; Ποιος είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει πλέον μια ισχυρή επαφή σε εθνικό επίπεδο με το ένα τρίτο των πολιτών; Είναι το ίδιο να ψηφίζεις για κυβέρνηση και το ίδιο για Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ποια πρόσωπα, με ποιες ικανότητες μπορούν να διοικήσουν και να ανατρέψουν την παθητικότητα. Να ενεργοποιήσουν τον εθελοντισμό και να αναγεννήσουν την αγάπη για την πρόοδο του τόπους τους.
ΔΥΣΚΟΛΟ το στοίχημα. Δύσκολο γιατί πολλές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ως πρώτη επιλογή την ανάδειξη, με τις απαραίτητες συνεργασίες, της καλύτερης δυνατής περίπτωσης για τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών, ακόμα και αν δεν διαθέτουν στις τάξεις τους προσωπικότητες ικανές να διεκδικήσουν και κυρίως εφόσον εκλεγούν, να διοικήσουν αποτελεσματικά το δήμο. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις δείχνουν να αρκούνται στην καταγραφή των δυνάμεων στο τοπικό επίπεδο, νομίζοντας ότι το 30% του τάδε δήμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, θα ψηφίσει με κλειστά τα μάτια όποιον και αν του προτείνουν για δήμαρχο. Δεν πάει έτσι το πράγμα και όσοι δεν το ξέρουν, δεν θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν την πολιτική προίκα του 27%. Αν μάλιστα μέχρι την Άνοιξη του 2014 δεν έχουν γίνει εθνικές εκλογές, πιθανοί λάθος χειρισμοί στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα έχουν αρνητική επίδραση στη δοκιμασία που θα ακολουθήσει σε εθνικό επίπεδο.
ΥΓ.: Στο ηλεκτρονικό λεξικό ΠΥΛΗ αναζήτησα τη λέξη βλαχοδήμαρχος και βρήκα: (μειωτικό) 1. νεόπλουτος και άξεστος χωριάτης: Έκανε λεφτά και το πήρε πάνω του. 2. δήμαρχος μικρού, καθυστερημένου χωριού. 3. δήμαρχος με αυταρχική νοοτροπία και παλιές αντιλήψεις. (κυρίως ρουσφετολογικές). Υπό αυτή την έννοια η χρήση της λέξης από τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι λανθασμένη. Απλά αφήνει περιθώρια για σπέκουλα σε αυτούς που ποντάρουν εκ του πονηρού στην πατριωτική χροιά που εμπεριέχει ο όρος Βλάχος.
dchristou52@gmail.com
