Γράφει ο Φρυκτωριανός
Ψάχνει απεγνωσμένα ο
Βαγγέλης Βενιζέλος το σωσίβιο που θα
τον φέρει και πάλι στην επιφάνεια. Δεν
ξέρω αν θα καταφέρει. Εκείνο
που ξέρω
είναι ότι όλο και περισσότερο δένεται
στο άρμα του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό όμως
που προξενεί εντύπωση είναι πως όσα
στελέχη του έχουν απομείνει, ακόμη
νομίζουν, ότι η σημερινή πολιτική της
δικομματικής κυβέρνησης είναι μονόδρομος.
Το πιστεύουν; Μπορεί ναι, μπορεί και
όχι. Εύκολα είναι να λες ότι τους ενώνει
η κυβερνητική εξουσία. Η αλήθεια πρέπει
να είναι κάπου στη μέση. Δεν έχουν
προσωπικά άλλη διέξοδο. Αφού δεν έκαναν
το βήμα όταν έπρεπε, τώρα είναι αργά.
Και απλά περιμένουν, μήπως τελικά, όταν
έρθει η ώρα της κάλπης, κάτι να έχει
αλλάξει στη χώρα. Ένα φως περιμένουν
στο βάθος του τούνελ.
Ο χρόνος, ο πολιτικός,
όμως είναι αμείλικτος. Περνά και
παρασέρνει στο διάβα του, πολλούς, ακόμη
και όσους ψάχνουν εις μάτην μια σανίδα
σωτηρίας.
Στο διάβα του, θα
παρασύρει και όσους, μετεωρίζονται,
αναζητώντας μια μέση λύση. Όσους νομίζουν
ότι μπορεί να επιβιώσουν πολιτικά,
ρίχνοντας τα βέλη τους δεξιά και αριστερά.
Το ερώτημα, δυστυχώς, είναι αμείλικτο.
Με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.
Και όσοι δεν το έχουν καταλάβει, καλή
ώρα οι φίλοι της Δημοκρατικής Αριστεράς,
θα έρθει η ώρα που θα το νιώσουν, αλλά
θα είναι αργά.
