Οι δηλώσεις του κου Στουρνάρα και γενικά η διοχέτευση πληροφοριών και ειδήσεων για το θέμα της ενδεχόμενης άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, είναι ενδεικτικά παραδείγματα του πολιτικού και οικονομικού προτάγματος που καθορίζει την πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά.
Τα πλείστα όσα παραδείγματα είναι πολύ χαρακτηριστικά, με πιο κραυγαλέα την υπόθεση της πώλησης του ΟΠΑΠ στον όμιλο εταιρειών που έχουν ήδη τεράστια χρέη προς το Δημόσιο, την επαπειλούμενη πώληση της διαχείρισης των εταιρειών υδάτων σε ομίλους του εξωτερικού, το ξεπούλημα της ΑΤΕ (κατά κύριο λόγο) έναντι πινακίου φακής και την ουσιαστική εκχώρηση αγροτικών γαιών σε τραπεζικά ιδρύματα, την αποδόμηση, υπέρ ιδιωτικών εταιρειών, μιας σειράς αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης (ποιος άραγε θα φυλάει τα σχολικά συγκροτήματα, ή ποιος θα φροντίζει για την τάξη στους δρόμους των πόλεων, μετά την απόλυση των σχολικών φυλάκων και την διάλυση της δημοτικής αστυνομίας;), και τέλος με το μαύρο στην ΕΡΤ και τον εξοβελισμό του δημόσιου κολοσσού από τον διαγωνισμό για την διανομή υπέρ της DIGEA.Αφήνω κατά μέρος την αφαίμαξη μισθών και συντάξεων που έχουν αναδιανείμει το εθνικό προϊόν υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, αφού αυτά τα έχουμε πει χιλιάδες φορές.
Δεν έφταναν όμως αυτά, ανενδοίαστα ο κύριος εκπρόσωπος αυτών των κύκλων, υπουργός Οικονομικών, δήλωσε πως αν δεν γίνουν πλειστηριασμοί θα καταρρεύσουν οι τράπεζες. Ας δούμε λίγο το απατηλό αυτών των εκβιαστικών διλλημάτων και το σαθρό του επιχειρήματος που συνοδεύεται από μπόλικο κυνισμό και αναλγησία.
Πρώτα πρώτα πρέπει να εξηγήσει ο Υπουργός γιατί κινδυνεύει το τραπεζικό σύστημα με δεδομένο ότι έχει εισπράξει, σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου περί τα 50 δις με την λεγόμενη ανακεφαλαιοποίηση για να αντισταθμίσει την «χασούρα» που δημιουργήθηκε από τις επιπτώσεις της κρίσης περιλαμβανομένων και των κόκκινων δανείων. Εκτός και αν τα κονδύλια της ανακεφαλαιοποίησης πήγαν αλλού (πχ αγορά της ΑΤΕ με δανεικά). Από την άλλη πρέπει να εξηγήσει ο Υπουργός πως θα «σωθούν» οι τράπεζες αν κατασπαράξουν την ιδιωτική στέγη με κατοικίες που δεν θα μπορούν να τις πουλήσουν ούτε με το 1/5 της αρχικής τους αξίας, διότι τέτοιες θα είναι οι τιμές που θα επικρατήσουν στους πλειστηριασμούς. Αν όντως ισχύει αυτή η εκτίμηση γιατί δεν επιλέγει την ίδια νέα αξία αυτών των ακινήτων, ώστε με την μείωση παράλληλα και της αξίας των δανείων να μπορεί να γίνουν αξιόπιστες ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες ώστε να κινηθεί η διαδικασία εξόφλησης, σιγά σιγά αυτών.
Ο ιδιωτικός δανεισμός στην Ελλάδα φαίνεται υπερδιογκωμένος γιατί με τα σημερινά δεδομένα, είναι το μόνο χρέος που δεν ακολούθησε τις μειώσεις και τα κουρέματα που έγιναν για το δημόσιο χρέος. Αυτό όμως δεν είναι αθώο αν πάρει κανείς υπόψη του ότι από το κούρεμα των ομολόγων και από τις αποικιακές δανειακές συμβάσεις της χώρας οι ξένοι τραπεζικοί οίκοι κερδοσκόπησαν σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και του λαού. Ο ιδιωτικός δανεισμός λοιπόν δεν πρόκειται να απασχολήσει τους ανάλγητους της κυβερνητικής πλειοψηφίας διότι δεν επιφέρει αμαρτωλά κέρδη σε ότι αφορά ένα ενδεχόμενο κούρεμα. Αντίθετα οι πλειστηριασμοί και η πώληση των επισφαλών δανείων θα εισφέρουν σε ξένους οίκους πάμπολλες κατοικίες ως μια μελλοντική επικερδή επένδυση, ποντάροντας στον ανθρώπινο πόνο, παίζοντας σχεδόν ηδονικά με το ξεσπίτωμα χιλιάδων νοικοκυριών.
Αυτό λοιπόν είναι το μέγα ζητούμενο αυτής της κυβέρνησης που για μια φορά ακόμα ως απλώς υπάλληλος και υπηρέτης ξένων και εγχώριων ιδιωτικών συμφερόντων παίζει με τον πόνο και τα αδιέξοδα των Ελλήνων πολιτών.
Η λύση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από της παράταση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών και το κούρεμα του ιδιωτικού χρέους με βάση την λογική που αναπτύχθηκε παραπάνω.
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή αποτελεί αιτία πολέμου. Αυτό ας γίνει έστω και την τελευταία στιγμή αντιληπτό από τους εμπνευστές της.
