Παραποίηση αντί για κριτική στη συνέντευξη Δραγασάκη
Γράφει ο Νίκος Παπαδημητρίου
Πριν μπούμε στα σημεία, η συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη στην εφημερίδα "Το Βήμα της Κυριακής", 4/8/2013, τροφοδότησε συζητήσεις και προκάλεσε σχολιασμούς από ποικίλες κατευθύνσεις και με ποικίλες σκοπιμότητες.
Μια μερίδα των μέσων ενημέρωσης, όπως και το ίδιο το "Βήμα", «είδαν» στη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη μια «στροφή», η οποία ουδόλως επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο της συνέντευξης. Άλλοι, όπως ο Φ. Κουβέλης, σε δηλώσεις τους διαπίστωσαν επίσης ότι δεν υπάρχει καμία στροφή. Άλλοι, όπως η εφημερίδα "Τα Νέα", «είδαν» τη συνέντευξη ως μέρος ενός σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο άλλοι υπηρετούν τον «λαϊκισμό» και άλλοι τον «ρεαλισμό».
Είναι θεμιτό ο καθένας να επιχειρεί τις δικές του ερμηνείες. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει σε όλους αυτούς τους σχολιασμούς είναι η «ανάγνωση» της συνέντευξης του Γ. Δραγασάκη από τον 902.gr, την επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚΕ.
Παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα από την εν λόγω συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, καθώς και αυτούσια αποσπάσματα από την «ανάγνωση» του 902.gr.
To μόνο που θέλουμε να προσθέσουμε εμείς είναι: έχουν άραγε την αυταπάτη στον 902.gr ότι πάνω στο ψέμα και στη διαστρέβλωση μπορεί να υπάρξει μια κάποια Αριστερά; Ή έχουν την αυταπάτη ότι ο κόσμος που ενδιαφέρεται δεν θα αναζητήσει να μάθει το αυθεντικό περιεχόμενο του κειμένου που τόσο απροκάλυπτα διαστρεβλώνει ο 902.gr;
Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης και της «ανάγνωσης του 902.gr:
* Για το χρέος:
Γ. Δραγασάκης: [ερ. 4] «Το συσσωρευμένο χρέος χρησιμοποιείται ως μοχλός εξάρτησης και υποταγής. Κι αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που σήμερα αρνούνται μια ριζική λύση. Το ζητούμενο στις συνθήκες αυτές δεν είναι ούτε η παθητική αναμονή ούτε ο μαξιμαλισμός των στόχων, αλλά η χάραξη εκείνης της πολιτικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε τελικά από την παγίδα του χρέους και τη θηλιά της εξάρτησης».
[από ερώτηση 8] «Χρειαζόμαστε, επομένως, ένα πλαίσιο πολιτικής το οποίο θα επιδιώξει μια ριζική λύση στο ζήτημα του χρέους, των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των τραπεζών, τη δημιουργία περιουσιολογίου και ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, τη δίκαιη διανομή και αναδιανομή, τη στοχευμένη και παραγωγική χρήση των πόρων».
[από απάντηση στην ερώτηση 5] «Μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές δεν θα μπορέσει να αγνοηθεί, αλλά δεν αποτελεί πηγή ελπίδας για εμάς διότι οι εν λόγω εξωγενείς πιέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια ακόμη πιο 'γερμανική' και αυταρχική Ευρώπη».
902.gr: Ο Γ. Δραγασάκης εναποθέτει την όποια διευθέτηση του χρέους στην «οικοδόμηση των αναγκαίων συμμαχιών και την αλλαγή των συσχετισμών», προσθέτοντας ότι θα βοηθούσε «μια ισχυρότερη πίεση των ΗΠΑ από τις αγορές». Εν ολίγοις, σηματοδοτεί όχι στροφή, αλλά όπισθεν ολοταχώς ακόμη και από τη θέση για επαναδιαπραγμάτευση, λογιστικό έλεγχο και διαγραφή μέρους του χρέους με μορατόριουμ και αποπληρωμή του υπόλοιπου. Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνει τη βαθιά υπόκλιση του κόμματός του στο δυσθεώρητο χρέος...
* Για την καπιταλιστική οικονομία:
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 6] «Αν π.χ. συμφωνήσουμε ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι αυτός που είναι σε κρίση, τότε οι πρωτοπόροι του μέλλοντος θα είναι αυτοί που πρώτοι θα προχωρήσουν σε έναν μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο και θα δημιουργήσουν ένα νέο υπόδειγμα, μια νέα οικονομία των αναγκών, βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλέγγυα δημοκρατία και την αειφορία».
902.gr: Ο Γ. Δραγασάκης καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να μείνει εκτός του οπτικού πεδίου του λαού η καπιταλιστική οικονομία, απενοχοποιώντας την πλήρως ως τη μήτρα της κρίσης... Όχι μόνο την αθωώνει, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι δυνατή μια άλλη μορφή διαχείρισής της που θα την απαλλάξει από τον εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα.
* Για τη στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 10] «Ο επιχειρηματικός κόσμος βέβαια δεν είναι ενιαίος. Οι παραδοσιακές διακρίσεις ανάμεσα σε μικρό και μεγάλο κεφάλαιο, σε ξένες και ντόπιες επιχειρήσεις, αν και διατηρούν τη σημασία τους, επικυριαρχούνται από νέες αντιθέσεις που σχετίζονται με τη στάση του επιχειρηματικού κόσμου απέναντι στη δημοκρατία, με τον διαφανή ή μη τρόπο συσσώρευσης του κεφαλαίου, την αποδοχή ή όχι εργασιακών και οικολογικών δεσμεύσεων, την πραγματοποίηση ή όχι επενδύσεων κ.λπ.»
902.gr: Σπεύδει να αναπαράγει το εφεύρημα περί καλών και κακών καπιταλιστών, αξιώνοντας εμμέσως από τον λαό να ταυτιστεί με τους «καλούς» εκμεταλλευτές του..., των οποίων θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο «χρηστό» και «ηθικό». Κρύβει βεβαίως ότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στους κόλπους του αφορούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε μερίδας του, το μείγμα διαχείρισης και τις συμμαχίες που κρίνει ότι θα τα ικανοποιήσουν και δεν αναιρούν στο ελάχιστο την ενιαία στάση του απέναντι στην εργατική τάξη.
Γ. Δραγασάκης: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή. Πολύ περισσότερο που ειδικά στη χώρα μας, στα χρόνια της δικομματικής και νεοφιλελεύθερης ασυδοσίας, έχει γιγαντωθεί ένας γκρίζος ή και κατάμαυρος καπιταλισμός που ζει από τα λαθρεμπόρια, τη φοροκλοπή, τη διαφθορά, τις μίζες και τη διαπλοκή. Με αυτό το πλέγμα συμφερόντων δεν υπάρχουν δυνατότητες δικής μας 'ειρηνικής συμβίωσης'. Η σύγκρουση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι αδυσώπητη».
«Στις συνθήκες αυτές, το γεγονός ότι ο ΣΕΒ δείχνει να αναγνωρίζει τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνιστά ένα γεγονός που ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Όμως δεν πρέπει να δίνονται στο γεγονός αυτό διαστάσεις ή προεκτάσεις που το υπερβαίνουν».
902.gr: Συνεχίζοντας να παραμυθιάζει τον λαό, αποκόπτοντας τον καπιταλισμό από ενδημικά του φαινόμενα, όπως η διαφθορά, η ενίσχυση του αυταρχισμού και της αντίδρασης, προσθέτει: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντί του δεν πρέπει να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή». Προβλέψιμος και ο επίλογος του παραμυθιού: ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατατροπώσει τον «κακό» καπιταλισμό και θα επιβραβεύσει την «υγιή» επιχειρηματικότητα... Επικαλείται μάλιστα τα εύσημα του ΣΕΒ σαν αναγνώριση της αφοσίωσής του στον σχετικό στόχο.
* Για τα εργαλεία για την υπέρβαση της κρίσης
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 7] «Όχι, δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού. Εκείνο όμως το οποίο επιδιώκουμε είναι πρώτον ο επαναπροσδιορισμός του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος, έτσι ώστε να μη συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις, και δεύτερον η δυνατότητα χρηματοδότησης των δημόσιων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό. Επομένως η βάση της πολιτικής μας δεν είναι η αναβίωση του κράτους των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά ο επαναπροσδιορισμός της ίδιας της έννοιας του κράτους, του κοινωνικού σκοπού του και των ορίων του στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας».
902.gr: Σκιαγραφεί το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού που επιθυμούν να εφαρμόσουν επ' ωφελεία της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Διευκρινίζει: «Όχι, δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού». Δηλαδή, ούτε ψίχουλα για τον λαό, η κάλυψη των αναγκών του οποίου ενοχοποιείται και από τον ΣΥΡΙΖΑ...
Τι επιδιώκουν; Δυνατότητα τροφοδότησης των καπιταλιστών με ζεστό παραδάκι για επενδύσεις και εξοικονόμηση χρημάτων στον κρατικό κορβανά για δημόσιες επενδύσεις που, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προϋπόθεση επανεκκίνησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
* Για τις συγκεκριμένες λύσεις που θα μπορούσαν να αναζητηθούν
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 9] «Πέρα από τον επανασχεδιασμό της χρήσης των ευρωπαϊκών πόρων και την αξιοποίηση των όποιων διαθέσιμων συμβατικών μέσων, πρέπει να στραφούμε και σε εναλλακτικά μέσα και πολιτικές.
Με δεδομένη, π.χ., τη δημοσιονομική στενότητα, θα έπρεπε να είχαμε εκδώσει ήδη ομόλογα ειδικού σκοπού που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικό μέσο πληρωμής και να θέσουμε σε εφαρμογή εναλλακτικά μέσα δημιουργίας ρευστότητας.
Με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική, πρέπει με άλλους τρόπους να επηρεάσουμε την πιστωτική πολιτική, έτσι ώστε οι περιορισμένοι πόροι να κατευθυνθούν εκεί που επιβάλλουν οι προτεραιότητες της πολιτικής και όχι εκεί που συμφέρει κοντόφθαλμα τις τράπεζες.
Δεδομένου ότι οι ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών είναι μόνο μακροπρόθεσμες, πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών και τον επηρεασμό των διαρθρωτικών, μη εργασιακών παραγόντων του κόστους παραγωγής.
Αυτά είναι όμως μόνο κάποια ενδεικτικά παραδείγματα».
902.gr: Όποιος όμως αναγνωρίζει αυτά σαν δεδομένα, στα οποία υποκλίνεται, ομολογεί ότι θέλει να ικανοποιήσει συμφέροντα ξένα και απολύτως εχθρικά προς αυτά του λαού.
* Αναδημοσίευση από το leftlab.gr
Γράφει ο Νίκος Παπαδημητρίου
Πριν μπούμε στα σημεία, η συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη στην εφημερίδα "Το Βήμα της Κυριακής", 4/8/2013, τροφοδότησε συζητήσεις και προκάλεσε σχολιασμούς από ποικίλες κατευθύνσεις και με ποικίλες σκοπιμότητες.
Μια μερίδα των μέσων ενημέρωσης, όπως και το ίδιο το "Βήμα", «είδαν» στη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη μια «στροφή», η οποία ουδόλως επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο της συνέντευξης. Άλλοι, όπως ο Φ. Κουβέλης, σε δηλώσεις τους διαπίστωσαν επίσης ότι δεν υπάρχει καμία στροφή. Άλλοι, όπως η εφημερίδα "Τα Νέα", «είδαν» τη συνέντευξη ως μέρος ενός σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο άλλοι υπηρετούν τον «λαϊκισμό» και άλλοι τον «ρεαλισμό».
Είναι θεμιτό ο καθένας να επιχειρεί τις δικές του ερμηνείες. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει σε όλους αυτούς τους σχολιασμούς είναι η «ανάγνωση» της συνέντευξης του Γ. Δραγασάκη από τον 902.gr, την επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚΕ.
Παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα από την εν λόγω συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, καθώς και αυτούσια αποσπάσματα από την «ανάγνωση» του 902.gr.
To μόνο που θέλουμε να προσθέσουμε εμείς είναι: έχουν άραγε την αυταπάτη στον 902.gr ότι πάνω στο ψέμα και στη διαστρέβλωση μπορεί να υπάρξει μια κάποια Αριστερά; Ή έχουν την αυταπάτη ότι ο κόσμος που ενδιαφέρεται δεν θα αναζητήσει να μάθει το αυθεντικό περιεχόμενο του κειμένου που τόσο απροκάλυπτα διαστρεβλώνει ο 902.gr;
Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης και της «ανάγνωσης του 902.gr:
* Για το χρέος:
Γ. Δραγασάκης: [ερ. 4] «Το συσσωρευμένο χρέος χρησιμοποιείται ως μοχλός εξάρτησης και υποταγής. Κι αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που σήμερα αρνούνται μια ριζική λύση. Το ζητούμενο στις συνθήκες αυτές δεν είναι ούτε η παθητική αναμονή ούτε ο μαξιμαλισμός των στόχων, αλλά η χάραξη εκείνης της πολιτικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε τελικά από την παγίδα του χρέους και τη θηλιά της εξάρτησης».
[από ερώτηση 8] «Χρειαζόμαστε, επομένως, ένα πλαίσιο πολιτικής το οποίο θα επιδιώξει μια ριζική λύση στο ζήτημα του χρέους, των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των τραπεζών, τη δημιουργία περιουσιολογίου και ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, τη δίκαιη διανομή και αναδιανομή, τη στοχευμένη και παραγωγική χρήση των πόρων».
[από απάντηση στην ερώτηση 5] «Μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές δεν θα μπορέσει να αγνοηθεί, αλλά δεν αποτελεί πηγή ελπίδας για εμάς διότι οι εν λόγω εξωγενείς πιέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια ακόμη πιο 'γερμανική' και αυταρχική Ευρώπη».
902.gr: Ο Γ. Δραγασάκης εναποθέτει την όποια διευθέτηση του χρέους στην «οικοδόμηση των αναγκαίων συμμαχιών και την αλλαγή των συσχετισμών», προσθέτοντας ότι θα βοηθούσε «μια ισχυρότερη πίεση των ΗΠΑ από τις αγορές». Εν ολίγοις, σηματοδοτεί όχι στροφή, αλλά όπισθεν ολοταχώς ακόμη και από τη θέση για επαναδιαπραγμάτευση, λογιστικό έλεγχο και διαγραφή μέρους του χρέους με μορατόριουμ και αποπληρωμή του υπόλοιπου. Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνει τη βαθιά υπόκλιση του κόμματός του στο δυσθεώρητο χρέος...
* Για την καπιταλιστική οικονομία:
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 6] «Αν π.χ. συμφωνήσουμε ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι αυτός που είναι σε κρίση, τότε οι πρωτοπόροι του μέλλοντος θα είναι αυτοί που πρώτοι θα προχωρήσουν σε έναν μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο και θα δημιουργήσουν ένα νέο υπόδειγμα, μια νέα οικονομία των αναγκών, βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλέγγυα δημοκρατία και την αειφορία».
902.gr: Ο Γ. Δραγασάκης καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να μείνει εκτός του οπτικού πεδίου του λαού η καπιταλιστική οικονομία, απενοχοποιώντας την πλήρως ως τη μήτρα της κρίσης... Όχι μόνο την αθωώνει, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι δυνατή μια άλλη μορφή διαχείρισής της που θα την απαλλάξει από τον εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα.
* Για τη στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 10] «Ο επιχειρηματικός κόσμος βέβαια δεν είναι ενιαίος. Οι παραδοσιακές διακρίσεις ανάμεσα σε μικρό και μεγάλο κεφάλαιο, σε ξένες και ντόπιες επιχειρήσεις, αν και διατηρούν τη σημασία τους, επικυριαρχούνται από νέες αντιθέσεις που σχετίζονται με τη στάση του επιχειρηματικού κόσμου απέναντι στη δημοκρατία, με τον διαφανή ή μη τρόπο συσσώρευσης του κεφαλαίου, την αποδοχή ή όχι εργασιακών και οικολογικών δεσμεύσεων, την πραγματοποίηση ή όχι επενδύσεων κ.λπ.»
902.gr: Σπεύδει να αναπαράγει το εφεύρημα περί καλών και κακών καπιταλιστών, αξιώνοντας εμμέσως από τον λαό να ταυτιστεί με τους «καλούς» εκμεταλλευτές του..., των οποίων θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο «χρηστό» και «ηθικό». Κρύβει βεβαίως ότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στους κόλπους του αφορούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε μερίδας του, το μείγμα διαχείρισης και τις συμμαχίες που κρίνει ότι θα τα ικανοποιήσουν και δεν αναιρούν στο ελάχιστο την ενιαία στάση του απέναντι στην εργατική τάξη.
Γ. Δραγασάκης: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή. Πολύ περισσότερο που ειδικά στη χώρα μας, στα χρόνια της δικομματικής και νεοφιλελεύθερης ασυδοσίας, έχει γιγαντωθεί ένας γκρίζος ή και κατάμαυρος καπιταλισμός που ζει από τα λαθρεμπόρια, τη φοροκλοπή, τη διαφθορά, τις μίζες και τη διαπλοκή. Με αυτό το πλέγμα συμφερόντων δεν υπάρχουν δυνατότητες δικής μας 'ειρηνικής συμβίωσης'. Η σύγκρουση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι αδυσώπητη».
«Στις συνθήκες αυτές, το γεγονός ότι ο ΣΕΒ δείχνει να αναγνωρίζει τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνιστά ένα γεγονός που ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Όμως δεν πρέπει να δίνονται στο γεγονός αυτό διαστάσεις ή προεκτάσεις που το υπερβαίνουν».
902.gr: Συνεχίζοντας να παραμυθιάζει τον λαό, αποκόπτοντας τον καπιταλισμό από ενδημικά του φαινόμενα, όπως η διαφθορά, η ενίσχυση του αυταρχισμού και της αντίδρασης, προσθέτει: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντί του δεν πρέπει να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή». Προβλέψιμος και ο επίλογος του παραμυθιού: ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατατροπώσει τον «κακό» καπιταλισμό και θα επιβραβεύσει την «υγιή» επιχειρηματικότητα... Επικαλείται μάλιστα τα εύσημα του ΣΕΒ σαν αναγνώριση της αφοσίωσής του στον σχετικό στόχο.
* Για τα εργαλεία για την υπέρβαση της κρίσης
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 7] «Όχι, δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού. Εκείνο όμως το οποίο επιδιώκουμε είναι πρώτον ο επαναπροσδιορισμός του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος, έτσι ώστε να μη συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις, και δεύτερον η δυνατότητα χρηματοδότησης των δημόσιων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό. Επομένως η βάση της πολιτικής μας δεν είναι η αναβίωση του κράτους των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά ο επαναπροσδιορισμός της ίδιας της έννοιας του κράτους, του κοινωνικού σκοπού του και των ορίων του στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας».
902.gr: Σκιαγραφεί το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού που επιθυμούν να εφαρμόσουν επ' ωφελεία της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Διευκρινίζει: «Όχι, δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού». Δηλαδή, ούτε ψίχουλα για τον λαό, η κάλυψη των αναγκών του οποίου ενοχοποιείται και από τον ΣΥΡΙΖΑ...
Τι επιδιώκουν; Δυνατότητα τροφοδότησης των καπιταλιστών με ζεστό παραδάκι για επενδύσεις και εξοικονόμηση χρημάτων στον κρατικό κορβανά για δημόσιες επενδύσεις που, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προϋπόθεση επανεκκίνησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
* Για τις συγκεκριμένες λύσεις που θα μπορούσαν να αναζητηθούν
Γ. Δραγασάκης: [από ερ. 9] «Πέρα από τον επανασχεδιασμό της χρήσης των ευρωπαϊκών πόρων και την αξιοποίηση των όποιων διαθέσιμων συμβατικών μέσων, πρέπει να στραφούμε και σε εναλλακτικά μέσα και πολιτικές.
Με δεδομένη, π.χ., τη δημοσιονομική στενότητα, θα έπρεπε να είχαμε εκδώσει ήδη ομόλογα ειδικού σκοπού που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικό μέσο πληρωμής και να θέσουμε σε εφαρμογή εναλλακτικά μέσα δημιουργίας ρευστότητας.
Με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική, πρέπει με άλλους τρόπους να επηρεάσουμε την πιστωτική πολιτική, έτσι ώστε οι περιορισμένοι πόροι να κατευθυνθούν εκεί που επιβάλλουν οι προτεραιότητες της πολιτικής και όχι εκεί που συμφέρει κοντόφθαλμα τις τράπεζες.
Δεδομένου ότι οι ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών είναι μόνο μακροπρόθεσμες, πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών και τον επηρεασμό των διαρθρωτικών, μη εργασιακών παραγόντων του κόστους παραγωγής.
Αυτά είναι όμως μόνο κάποια ενδεικτικά παραδείγματα».
902.gr: Όποιος όμως αναγνωρίζει αυτά σαν δεδομένα, στα οποία υποκλίνεται, ομολογεί ότι θέλει να ικανοποιήσει συμφέροντα ξένα και απολύτως εχθρικά προς αυτά του λαού.
* Αναδημοσίευση από το leftlab.gr