Σέρρες, 26 Ιουνίου 2013
Δελτίο Τύπου
Γρηγορίου Ζαρωτιάδη
Συμπολίτισσες και Συμπολίτες, Φίλες και Φίλοι,
η παρούσα ανακοίνωση είναι απόρροια της ανάγκης αφενός να απευθυνθώ άμεσα, καθαρά και θαρραλέα σε όλες –ους εσάς που συμπορευθήκαμε και θα συμπορευθούμε, αφετέρου να ανταποκριθώ στην ιστορία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και στην προοπτική της δημοκρατικής ολοκλήρωσης και της σοσιαλιστικής μετεξέλιξης.
Ο κύβος ερρίφθη για τους πολιτικούς σώγαμπρους. Γαλουχημένοι σε μια εποχή όπου ο νεοφιλελευθερισμός φαίνονταν ως η μόνη διέξοδος, ανοχύρωτοι ιδεολογικά και θεωρητικά, βρέθηκαν σε ένα χώρο που ιστορικά και πολιτικά δεν τους εξέφρασε ποτέ. Φυσική κατάληξη των προηγούμενων επιλογών τους, η προσχώρησή τους στις φίλιες δυνάμεις του ακραίου συντηρητισμού ήταν αναπόφευκτη, προβλέψιμη και μάλλον επιδιωκόμενη.
Από το 2010, στο βαθμό που μου αναλογούσε, αντέδρασα με ουσιαστική κριτική στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική που επιβλήθηκε.
Από κοινού με άλλες -ους 100 συντρόφισσες και συντρόφους συνυπογράψαμε το Νοέμβρη του 2011 κείμενο εναντίωσης στην επιλογή της συγκυβέρνησης υπό τον κο Παπαδήμο.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου 2012, ενόψει της ψήφισης του 2ου μνημονίου, καταθέσαμε από κοινού με το Θέμη Τζήμα μια ανοικτή επιστολή στους βουλευτές του Κινήματος, όπου επιχειρηματολογούσαμε για τις εφικτές, εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν. Παρόλα αυτά, συμμετείχα στις δύο τελευταίες εκλογές για τις ιδέες και την ιστορία του Πα.Σο.Κ., προωθώντας όμως απόψεις και προτάσεις που αντέκρουαν την ασκούμενη πολιτική.
Με θορύβησε ιδιαιτέρως η “μνημειώδης” ομιλία του κου Βενιζέλου στην επέτειο της ίδρυσης του Κινήματος τον Σεπτέμβρη του 2012.
Στις αρχές του ίδιου μήνα, 24 συντρόφισσες και σύντροφοι από τις Σέρρες συνυπογράψαμε ανοικτή επιστολή, όπου ζητούσαμε άμεσα τη διεξαγωγή συντακτικού Συνεδρίου.
Αφού καταθέσαμε συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις από κοινού με τους Κώστα Μαμέλη, Λευτέρη Τζιόλα και Χάρη Τσιόκα στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου, συμμετείχα με παρρησία σε ένα δυστυχώς ευτελισμένο συνέδριο.
Έτσι με οδήγησε η αγωνία για την ιστορική, πολιτική κληρονομιά μας, αλλά και για το μέλλον της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ακριβώς η ίδια αγωνία με οδηγεί σήμερα να δηλώσω πως δεν έχω τίποτα κοινό με τη «δημοκρατική παράταξη» του κου Βενιζέλου και των συναγελαζομένων, πως δεν με εκφράζει η συνδιαλλαγή και η συναλλαγή που επιτελείται με ότι πιο συντηρητικό και αναποτελεσματικό έχει να επιδείξει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Δηλώνω παρών, ως πολίτης, στην προσπάθεια αναδόμησης του σοσιαλιστικού χώρου και της συγκρότησης, από κοινού με άλλους, ενός νέου μετώπου προοπτικής, ενός νέου πόλου για τη δημοκρατική ολοκλήρωση και τη σοσιαλιστική μετεξέλιξη.
Με ειλικρίνεια και σθένος, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης.
Δελτίο Τύπου
Γρηγορίου Ζαρωτιάδη
Συμπολίτισσες και Συμπολίτες, Φίλες και Φίλοι,
η παρούσα ανακοίνωση είναι απόρροια της ανάγκης αφενός να απευθυνθώ άμεσα, καθαρά και θαρραλέα σε όλες –ους εσάς που συμπορευθήκαμε και θα συμπορευθούμε, αφετέρου να ανταποκριθώ στην ιστορία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και στην προοπτική της δημοκρατικής ολοκλήρωσης και της σοσιαλιστικής μετεξέλιξης.
Ο κύβος ερρίφθη για τους πολιτικούς σώγαμπρους. Γαλουχημένοι σε μια εποχή όπου ο νεοφιλελευθερισμός φαίνονταν ως η μόνη διέξοδος, ανοχύρωτοι ιδεολογικά και θεωρητικά, βρέθηκαν σε ένα χώρο που ιστορικά και πολιτικά δεν τους εξέφρασε ποτέ. Φυσική κατάληξη των προηγούμενων επιλογών τους, η προσχώρησή τους στις φίλιες δυνάμεις του ακραίου συντηρητισμού ήταν αναπόφευκτη, προβλέψιμη και μάλλον επιδιωκόμενη.
Από το 2010, στο βαθμό που μου αναλογούσε, αντέδρασα με ουσιαστική κριτική στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική που επιβλήθηκε.
Από κοινού με άλλες -ους 100 συντρόφισσες και συντρόφους συνυπογράψαμε το Νοέμβρη του 2011 κείμενο εναντίωσης στην επιλογή της συγκυβέρνησης υπό τον κο Παπαδήμο.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου 2012, ενόψει της ψήφισης του 2ου μνημονίου, καταθέσαμε από κοινού με το Θέμη Τζήμα μια ανοικτή επιστολή στους βουλευτές του Κινήματος, όπου επιχειρηματολογούσαμε για τις εφικτές, εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν. Παρόλα αυτά, συμμετείχα στις δύο τελευταίες εκλογές για τις ιδέες και την ιστορία του Πα.Σο.Κ., προωθώντας όμως απόψεις και προτάσεις που αντέκρουαν την ασκούμενη πολιτική.
Με θορύβησε ιδιαιτέρως η “μνημειώδης” ομιλία του κου Βενιζέλου στην επέτειο της ίδρυσης του Κινήματος τον Σεπτέμβρη του 2012.
Στις αρχές του ίδιου μήνα, 24 συντρόφισσες και σύντροφοι από τις Σέρρες συνυπογράψαμε ανοικτή επιστολή, όπου ζητούσαμε άμεσα τη διεξαγωγή συντακτικού Συνεδρίου.
Αφού καταθέσαμε συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις από κοινού με τους Κώστα Μαμέλη, Λευτέρη Τζιόλα και Χάρη Τσιόκα στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου, συμμετείχα με παρρησία σε ένα δυστυχώς ευτελισμένο συνέδριο.
Έτσι με οδήγησε η αγωνία για την ιστορική, πολιτική κληρονομιά μας, αλλά και για το μέλλον της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ακριβώς η ίδια αγωνία με οδηγεί σήμερα να δηλώσω πως δεν έχω τίποτα κοινό με τη «δημοκρατική παράταξη» του κου Βενιζέλου και των συναγελαζομένων, πως δεν με εκφράζει η συνδιαλλαγή και η συναλλαγή που επιτελείται με ότι πιο συντηρητικό και αναποτελεσματικό έχει να επιδείξει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Δηλώνω παρών, ως πολίτης, στην προσπάθεια αναδόμησης του σοσιαλιστικού χώρου και της συγκρότησης, από κοινού με άλλους, ενός νέου μετώπου προοπτικής, ενός νέου πόλου για τη δημοκρατική ολοκλήρωση και τη σοσιαλιστική μετεξέλιξη.
Με ειλικρίνεια και σθένος, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης.