Του Δημήτρη Χρήστου από την Αυγή 

Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί πίνοντας τον καφέ μπροστά στον υπολογιστή, ενημερωνόμουν για τις εξελίξεις από τα διάφορα ενημερωτικά portal. Φτάνοντας στο iefimerida.gr βλέπω έναν τίτλο που με ξαφνιάζει. Διαβάζω: "Η 'Αυγή' επιτίθεται με σφοδρότητα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ". Στην εισαγωγή του κειμένου σημειώνει: "Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ 'Αυγή' ασκεί μια πρωτοφανούς (!) σκληρότητας κριτική στον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον οποίο χαρακτηρίζει με βαρείς όρους και προβλέπει ότι η πολιτική διαδρομή του φτάνει στο τέλος της". Πάω παρακάτω και τι να δω; Ήταν το τακτικό άρθρο που είχα γράψει και δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Πέμπτης! Το αναδημοσίευσαν όλο, έχοντας αφαιρέσει την υπογραφή, αποδίδοντάς το στην εφημερίδα στο σύνολό της. Καμία αναφορά στον συντάκτη του άρθρου!






ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ εκ Παρισίων, ο κ. Ράπτης ήρθε στην Αθήνα να εργαστεί. Από τον ΔΟΛ στο "Πρώτο Θέμα" και από εκεί αφεντικό στο συγκεκριμένο portal. Δεν ξέρει τους κανόνες της δημοσιογραφίας και της δεοντολογίας; Ασφαλώς τους ξέρει. Δεν γνωρίζει ότι ο πλουραλισμός είναι βασικό -διαχρονικά- στοιχείο αυτής της ιστορικής αριστερής εφημερίδας; Όποιον και να ρωτούσε, ακόμα και τον Πρετεντέρη, θα το μάθαινε. Ένα ενυπόγραφο άρθρο, σε όλες τις εφημερίδες, εκφράζει την άποψη και τη γνώμη αυτού που το γράφει. Αν για παράδειγμα ο κ. Ράπτης έγραφε στο "Πρώτο Θέμα" άρθρο κατά της πολιτικής του ΓΑΠ την περίοδο των Μνημονίων, θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς ότι η εφημερίδα του είναι αντιμνημονιακή; Όταν ας πούμε ο Σταύρος Λυγερός αρθρογραφούσε στην "Καθημερινή" για την εγκληματική πολιτική της λιτότητας, τόλμησε κανείς να χαρακτηρίσει την εφημερίδα των Αλαφούζων ως αντιπολιτευτική της κυρίαρχης οικονομικής πολιτικής που ακόμα συνεχίζεται;

ΓΙΑΤΙ λοιπόν απέδωσαν ένα ενυπόγραφο άρθρο στην εφημερίδα και στον πολιτικό φορέα που τη στηρίζει; Για να εξυπηρετήσουν το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο πλήττοντας τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε μια δύσκολη περίοδο για όλα τα μέσα ενημέρωσης, καθώς η διαφημιστική δαπάνη έχει καταρρεύσει, οι... σερβιτόροι της εξουσίας ψάχνουν για υποστηρικτές ικανούς να βοηθήσουν στην επιβίωση των μαγαζιών τους. Θεώρησαν βάναυσους χαρακτηρισμούς όπως οπορτουνισμός και αμοραλισμός που χρησιμοποιήθηκαν στο επίμαχο άρθρο! Γνωρίζει ο κ. Ράπτης καταλληλότερους, που να αποδίδουν ακριβέστερα την πολιτική προσωπικότητα και δράση του κ. Βενιζέλου;

ΘΥΜΑΤΑΙ μήπως τη σκηνή έξω από τα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη όταν ξεκινούσε η εσωκομματική αναμέτρηση με τον ΓΑΠ, τι ακριβώς (και με ποιο ύφος) δήλωσε ο Βενιζέλος μετά την επίθεση με ποτήρι καφέ από οπαδό του Γιώργου; "Εγώ ως μελλοντικός ηγέτης όλης της παράταξης συγχωρώ τους ταλαίπωρους ανθρώπους...". Με αυτή τη δήλωση ο Βενιζέλος τρόμαξε τον κόσμο και έχασε τη μάχη για την αρχηγία. Τι είναι τέλος πάντων αυτός ο πολιτικός και ποιο είναι το έργο του, τόσα χρόνια στον πολιτικό στίβο; Είναι αριστερός; Κεντρώος; Δεξιός; Δημοκράτης; Αυταρχικός; Νομίζω πως η... αλεφάντεια ρήση "τα πάντα όλα", όπου όλα είναι όσα τον βολεύουν να μένει και να απολαμβάνει την εξουσία, ταιριάζει γάντι. Όλες οι συνταγματικές αλλαγές που σκαρφίστηκε ποιον προστάτευσαν; Την κοινωνία, τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, ή τα συμφέροντα του πολιτικού συστήματος και των χορηγών του; Δεν πρόκειται για σκληρούς χαρακτηρισμούς. Σκληρή είναι η πραγματικότητα.

ΥΓ.: Στο πρωτοσέλιδό της Παρασκευής η εφημερίδα "Η Ελλάδα αύριο" σημείωνε."Γιατί στεναχωρήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από την πώληση του ΟΠΑΠ; Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί; Ο όμιλος Μελισσανίδη έπεισε και έφερε ξένους επενδυτές και ζεστό χρήμα". Χριστός και Παναγία όπως θα έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά. Σε έναν διαγωνισμό με μόνο έναν διεκδικητή(!) ο εκδότης της εφημερίδας αναρωτιέται ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η πρότασή του ήταν το 33% του μονοπωλιακού ΟΠΑΠ να δοθεί στα ασφαλιστικά ταμεία! Εδώ δεν μιλάμε για εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης. Μιλάμε για πιστόλια που πυροβολούν επί παραγγελία. Και έχουμε να δούμε πολλά, πάρα πολλά, μέχρι τις επόμενες εκλογές.
dchristou52@gmail.com