Δεν έχει μεγάλη σημασία το εύρος των ρωγμών στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Κάτι που ξεκίνησε σαν κινήσεις εντυπώσεων μετεξελίχθηκε σε δημόσια αντιπαράθεση, καθώς η ΔΗΜΑΡ θέλει να εμφανιστεί συνεπής με τις διακηρύξεις της, τουλάχιστον για τα εργασιακά, ενώ ο κ. Σαμαράς ανυπομονεί να "κάνει το μάθημα του", που λέει και η κυρία Μέρκελ. Σίγουρα οι δηλώσεις του κ. Βενιζέλου για τον ειδικό λογαριασμό και το προτεκτοράτο, είναι μερικές δόσεις οξυγόνου στο ΠΑΣΟΚ που αργοπεθαίνει. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.
Το κύριο άρθρο των σημερινών New York Times, με αφορμή τις νέες δυσφημιστικές κορώνες του Ρόμνει που δήλωσε στο προχθεσινό debate ότι δεν θέλει οι ΗΠΑ να καταντήσουν σαν την Ελλάδα, έχει ακριβώς ως θέμα τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην χώρα. Απαριθμώντας αναλύσεις επιστημόνων, μια πρόσφατη έκθεση-ακόμη και- του ΔΝΤ και διεθνή εμπειρία, η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι η συνταγή που εφαρμόζεται στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οδηγεί μαθηματικά στην “παγίδα της λιτότητας”: η ύφεση που προκαλεί στην οικονομία είναι καταστροφική. “Η πρόωρη μείωση των ελλειμμάτων σε μια εύθραυστη οικονομία, πολιτική στην οποία ο Ρόμνει και το κόμμα του συνεχίζουν να επιμένουν”, καταλήγει το άρθρο, "είναι ο πραγματικός δρόμος για την Ελλάδα”.
Έχουμε πλέον γίνει διεθνές ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγήν, αλλά επιμένουμε. Τα νέα μέτρα λιτότητας, στα οποία οι κυβερνητικοί εταίροι δεν δείχνουν να διαφωνούν, οι νέες περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις και στο όποιο κοινωνικό κράτος έχει απομείνει, οδηγούν κατ ευθείαν στη κόλαση, με ή χωρίς τριετίες προϋπηρεσίας. Αν κι άλλες επιχειρήσεις κλείσουν και η ανεργία μεγαλώσει κι άλλο, όπως θα γίνει αν τα μέτρα υιοθετηθούν, τα όποια εργατικά δικαιώματα αναπόφευκτα θα καταρρεύσουν: για να μην απολυθεί από την δουλειά του η να βρει κάποια δουλειά, ο κάθε εργαζόμενος θα κάνει υποχωρήσεις, είτε τις προβλέπει ο νόμος είτε όχι.
Σίγουρα ο κ. Κουβέλης πρέπει να περιορίσει τις διαρροές από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και ο κ. Βενιζέλος να διασώσει την θέση του: γι αυτό άλλωστε θυμήθηκε τον ειδικό λογαριασμό, όταν ένας αντίστοιχος- νεοαποικιακού τύπου τον χαρακτήρισε ο κ. Ρουμελιώτης στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Tvxs- επιβλήθηκε με το καταστροφικό κούρεμα του Φεβρουαρίου, το οποίο ο ίδιος διαπραγματεύθηκε και παρουσίασε ως εθνική επιτυχία. Αν όμως, πέρα από τον κ. Σαμαρά που έχει την δική του συμφωνία με την Μέρκελ και κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός, οι μικρότεροι εταίροι της κυβέρνησης θέλουν να αποφύγουν αυτό που όλοι βλέπουμε να έρχεται, πρέπει να διαφοροποιηθούν επί της ουσίας για να μην πέσουν μέσα: Είναι η παγίδα της λιτότητας, ηλίθιοι.
