του
Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Στον
ιστότοπο ananeotiki.gr αλλά και στην Πολιτική Επιθεώρηση (ως αναδημοσίευση)
εμφανίστηκε άρθρο του Αιμίλιου Ζαχαρέα, εις τύπον απολογητικής της πολιτικής
του Φώτη Κουβέλη με τον τίτλο "Η αλήθεια της Αριστεράς". Το άρθρο
διαπνέεται από μένεα κατά των "εχθρών του φίλου μου", και ως τέτοιο
δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι η ετοιμότητα
του ΑΖ να "βάλει στη θέση τους" τους αντιπάλους (Α. Δοξιάδη, Β. Κιντή
κλπ), χωρίς καν να ελέγξει τις δημοσιογραφικές του πηγές, ακόμη κι αν
κυκλοφορεί ήδη σχετική διάψευση για τις υποτίθεται δηλώσεις τους. Σήμερα θα
ασχοληθούμε με όσα λέει για την Βάσω Κιντή (θυμίζουμε στον αναγνώστη ότι η ΒΚ,
παραιτήθηκε από την ΚΕ και από μέλος της Δημαρ, καταγγέλοντας αντιδημοκρατικές
μεθοδεύσεις και φίμωμα των μελών του οργάνου από την ηγετική ομάδα του
κόμματος).
Γράφει λοιπόν στο ξεκίνημα του κειμένου του, ο ΑΖ:
Η αιφνίδια δημοσκοπική άνοδος της ΔΗΜΑΡ το λογότυπο
της οποίας ενοχλεί το υψηλό επίπεδο αισθητικής του κ. Α. Δοξιάδη (βλ.
Καθημερινή, 26/2), έχει πράγματι ανησυχήσει διάφορες προσπάθειες
«μεταρρυθμιστών» να χειριστούν και να επωφεληθούν από την κρίση των πολιτικών
κομμάτων. Όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες συνθήκες, οι διανοούμενοι
κάνουν τους πολιτικούς και οι πολιτικοί τους διανοούμενους νομίζοντας πως το
«πνεύμα» συγκατοικεί στη δράση τους. Ένα παράδειγμα της περιόδου είναι η κ.
Βάσω Κιντή. Δηλώνει στο ΒΗΜΑ της 26/2 πως η διαχείριση των κοινών δεν
επιτρέπεται ν’ αφήνεται στους πολιτικούς αλλά να βρίσκεται αγκυροβολημένη στη
δράση της ιντελιγκέντσιας. Η παιδική ανοησία στο απόγειό της! Το γιατί
στις σημερινές συνθήκες προβάλλονται στα ΜΜΕ άλογες σκέψεις εντάσσεται, ίσως,
σ’ ένα σχέδιο απορροφήσεως των κραδασμών του πολιτικού συστήματος από μη
χρεοκοπημένες «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις. Οι περισσότεροι όμως απ’ αυτούς στα
«πέτρινα χρόνια» της τελευταίας περιόδου περιορίζονταν μέσα από την ειδικότητά
τους να προτείνουν διάφορα «αντίβαρα» για τα κακώς κείμενα, κανένας όμως δεν
είχε αναλάβει δράση κινητοποιήσεως της κοινής γνώμης.
"Η
παιδική ανοησία στο απόγειό της!" Μάλιστα...
Αφέλεια; Ευπιστία στην εγκυρότητα του μέσου ή του δημοσιογράφου Μπασκόζου;
Ο
δαίμων τον ηπάτησε;
Ή
ως "έτοιμος από καιρό" άρπαξε την ευκαιρία να λοιδορήσει ανθρώπους
που άσκησαν κριτική στο παλαιοκομματικό μοντέλο που ο ΦΚ εκφράζει και που ο
ίδιος ο ΑΖ φαίνεται πρόθυμος να υπηρετήσει ώστε να επανακάμψει θριαμβευτικά στο
αναπαλαιωμένο μαγαζί;
Τείνουμε
προς την τελευταία εκδοχή. Κι αν κάπου πιθανά εξηπατήθη είναι σίγουρα από τους
κομματικούς του συνομιλητές, του εγνωσμένης αήθειας δικτατορεύοντος πρωινού
καφέ της Δημαρ.
Θα όφειλε τουλάχιστον μια συγγνώμη στην Βάσω Κιντή. Και ας μην χρησιμοποιεί καλύτερα την έκφραση "πέτρινα χρόνια" γιατί η μνήμη μας είναι ακόμη θαλερή για την σιωπή του την κρίσιμη περίοδο της αυτοκρατορίας του Καραμανλή του μικρού, που τον αφορά πολιτικά (επί προσωπικού) - σεβαστήκαμε τότε στην Αριστερά την οικογενειακή του πολιτική τραγωδία. Δεν δικαιούται τώρα να μας επιστρέφει δηλητήριο. Υπηρεσίες στην παλαιοκομματική αριστερά του τύπου, "το κόμμα του Φώτη Κουβέλη", ας παράσχει όσες θέλει κι ας αναλάβει και την απολογητική του ως έμπειρος και παλιά καραβάνα, αλλά ας προσέχει να μην σπιλώνει συνειδήσεις στον διάβα του.
Η παρακάτω διάψευση κοσμούσε την πρώτη σελίδα αυτού του ιστολογίου μέχρι εχθές - για όσους "δεν γνώριζαν":
Προς την εφημερίδα Το Βήμα
Στο κείμενο του δημοσιογράφου Γιάννη Μπασκόζου με τίτλο
"Διανοούμενοι εν δράσει" μου αποδίδεται η υπερφίαλη φράση ότι
"κακώς άφησαν οι διανοούμενοι στους πολιτικούς τη διαχείριση των
κοινών". Δεν ξέρω πώς προέκυψε η φράση αυτή, και μάλιστα σε εισαγωγικά, αφού
είναι κάτι που δεν πιστεύω και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να είχα αναφέρει
και δεν ανέφερα στην ολιγόλεπτη συζήτηση που είχαμε.
Βάσω Κιντή
