Oι κουκούλες πέφτουν

http://topontiki.gr/

Όταν σε ανύποπτο χρό­νο (από τις 6 Οκτωβρί­ου 2011!) το «Π» μίλη­σε πρώτο για τη δράση «κουκουλοφόρων» που σε μυστικές συναντήσεις με την τρόικα και τους «λογιστές» της υπαγορεύουν μέτρα για την ικανοποίηση των συμφε­ρόντων τους, κάποιοι επέμεναν να σφυρίζουν αδιάφορα. Μήνες μετά, ενώ η δράση των κουκουλοφόρων έχει πλέον χαρακτηριστικά ενός ισχυρού και μεθοδικά οργανωμένου λόμπι, τα στόματα ανοίγουν και τα προσωπεία πέφτουν.
Το «κόλπο γκρόσο» που στήθη­κε με παράλληλες – κρυφές – δια­πραγματεύσεις κάτω από το τραπέζι αρχίζει να αποκαλύπτεται. Σημειώ­ματα και εκθέσεις που αποτελούσαν τα «σκονάκια», το «ευαγγέλιο» των τροϊκανών, αρχίζουν σιγά - σιγά να αποκαλύπτουν τον... γραφικό τους χαρακτήρα και πίσω από τις αόρα­τες υπογραφές αρχίζουν να σχημα­τίζονται τα ονοματεπώνυμα.
Άλλωστε, όπως λένε στην πιάτσα, η τρόικα θα έπρεπε να είναι εγκατε­στημένη εδώ και είκοσι χρόνια στην Ελλάδα για να έχει καταγράψει «δι­αδικασίες» και «στρεβλώσεις» με τόσες λεπτομέρειες.


Ανοικτά, πλέον, φορείς και συνδικαλιστικές οργανώσεις βγαίνουν μπροστά και καταγγέλλουν την υπό­γεια δράση του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ και της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που έχουν εξελιχθεί, όπως λένε, σε ένα ιδιότυπο «τρίγωνο των Βερμού­δων», το οποίο καταπίνει ακόμη και τα ελάχιστα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και απορρυθμίζει πλήρως την αγορά εργασίας. Οι αποκαλύψεις σχηματοποιούν τη δο­μή του πανίσχυρου λόμπι, που έχει δυο σκέλη: το «στρατιωτικό» και το πολιτικό.

• Το «στρατιωτικό» σκέλος του λό­μπι έχει αιχμή τη θεωρούμενη κρεμ ντε λα κρεμ των εν αναμονή επενδυ­τών και βρίσκεται πίσω από τις ειδι­κές αποστολές για την ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων μέσα από μέτρα που υιοθετήθηκαν στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, με αποκορύφωμα το απόλυτο ξεβράκωμα στις μέρες που διανύουμε.

• Το πολιτικό σκέλος βρίσκεται ακόμα υπό διαμόρφωση, αφού η φι­λοδοξία και η ματαιοδοξία των εκ­φραστών του έχει οδηγήσει στην πολυδιάσπαση μέσα από τη δημι­ουργία «ομάδων προβληματισμού και διαλόγου» σχεδόν σε κάθε σικ γειτονιά της Αθήνας και ζητούμενο είναι ποιος θα αναλάβει το κόστος του «ιστορικού» συμβιβασμού για την κεντρική έκφρασή του.

Οι «στρατιώτες»

Οι πιέσεις για την κατάργηση συλ­λογικών και κλαδικών συμβάσεων ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το πο­τήρι για τη ΓΣΕΕ, που ακόμη μια φο­ρά διαπίστωσε ότι παίζεται ένα περί­εργο, εξωθεσμικό παιχνίδι στις πλά­τες των εργαζομένων την ώρα που υποτίθεται ότι οι κοινωνικοί φορείς βρίσκονται σε διαπραγμάτευση.

Η δράση των κουκουλοφόρων αποκαλύφθηκε σε όλο της το με­γαλείο όταν από την τρόικα τέθηκε πριν από λίγο καιρό το θέμα της μετενέργειας (της ισχύος της σύμβα­σης για έξι μήνες μετά τη λήξη της), όρος που ζήτημα είναι να γνώριζαν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα περί τα 20 άτομα, όπως είπε χαρακτηριστι­κά ο Γ. Παναγόπουλος. Τα περίεργα αιτήματα που εμφανίστηκαν από το πουθενά οδήγησαν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ σε σκληρές δηλώσεις περί κουκουλοφόρων που καταδίδουν στην τρόικα.

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ Χρήστος Σπίρτζης, στο ερώτημα εάν υπάρ­χουν δημόσιοι φορείς που συνέβα­λαν στο να περάσουν στις δανεια­κές δεσμεύσεις προτάσεις που εξυ­πηρετούσαν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα, απαντάει ευθαρσώς «και βέβαια, ναι»! Και γίνεται απο­λύτως συγκεκριμένος αφού καταγ­γέλλει ανοικτά τον ρόλο του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ, αλλά και των δήθεν, όπως τις χαρακτηρίζει, Ανεξάρτητων Αρ­χών, όπως της Επιτροπής Ανταγωνι­σμού, που επίσης έπαιξε περίεργο παιχνίδι για την υιοθέτηση, μέσω τρόικας, συγκεκριμένων μέτρων τα οποία με το άλλοθι της ανταγωνιστι­κότητας οδήγησαν στην αποσάθρω­ση «του ευρωπαϊκού και εθνικού εργασιακού πλαισίου».

Στους συνομιλητές συγκαταλέ­γονται και ορισμένες εργοληπτικές εταιρείες, οι οποίες στόχο έχουν τη συνεχή μείωση του κόστους εργασί­ας που οδηγεί στην εξαθλίωση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επι­σημαίνει ο Χρ. Σπίρτζης, είναι η με­λέτη που παρουσίασε τον Δεκέμ­βριο του 2010 ο ΣΕΒ με τίτλο «Επι­χειρηματικότητα Χωρίς Εμπόδια», μια μελέτη της οποίας τα 30 πιο βα­σικά σημεία υιοθετήθηκαν ως δε­σμεύσεις της χώρας έναντι των δα­νειστών.

Όπως λέει ο πρόεδρος του ΤΕΕ, η μελέτη θα έπρεπε να έχει τίτ­λο «Κερδοσκοπία Χωρίς Εμπόδια», αφού αποτέλεσε το «όχημα» για την εξωθεσμική διαπραγμάτευση με τους τροϊκανούς. Είναι χαρακτη­ριστικό ότι, εάν απλώς ξεφυλλίσει κάποιος τη μελέτη, θα διαπιστώ­σει πως οι προτάσεις του ΣΕΒ είναι ταυτόσημες με αυτές του μνημονί­ου και όσες δεν υιοθετήθηκαν στην πρώτη δανειακή σύμβαση συμπερι­λήφθησαν στις αναθεωρήσεις και στο μεσοπρόθεσμο.

«Θεωρούμε ότι, πέρα από τη σκο­πιμότητα εξυπηρέτησης ιδίων συμ­φερόντων, υπάρχει και η σκοπιμότητα της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης με μοναδικό προσανατολισμό τον αεριτζίδικο πλουτισμό κάποιων, σκοπιμότητα που έχει κρατήσει δια­χρονικά την Ελλάδα πίσω».

Ασυλία στα καρτέλ

Ένα από τα θέματα που παρουσιά­στηκαν από την αρχή ως απαιτήσεις της τρόικας ήταν αυτό της κατάργη­σης της ελάχιστης αμοιβής των μη­χανικών και των γραμματίων των δι­κηγόρων. Πίσω από αυτήν τη φαινο­μενικά αθώα «μεταρρύθμιση» στο όνομα της ανταγωνιστικότητας κρύβεται, όμως, ένα πολύ σοβαρό θέ­μα, αυτό των καρτέλ, που έμειναν ακόμη μια φορά προστατευμένα.

«Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει γί­νει ο παραμικρός διάλογος για τις κλειστές αγορές στον αντίποδα των κλειστών επαγγελμάτων, ούτε υπάρχει στο μνημόνιο, στις αναθε­ωρήσεις του και στο μεσοπρόθεσμο καμιά δέσμευση για τα καρτέλ, για αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου, για τη μείωση του κόστους ζωής» επισημαίνει ο Χρ. Σπίρτζης.

Για να το πούμε πιο απλά, η τρό­ικα, στο όνομα της ανταγωνιστικό­τητας, ασχολήθηκε με τις αμοιβές των μηχανικών, που στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν το 4% του κό­στους ενός έργου, και δεν ασχολή­θηκε με το 60%, που είναι τα δομι­κά υλικά, όπου έχουν γίνει καταγγε­λίες για ύπαρξη καρτέλ;

«Πώς είναι δυνατόν να μην ασχο­λείται κανείς με το γεγονός ότι όλο το διάστημα της κρίσης η Εθνική Στα­τιστική Αρχή διαπιστώνει κάθε μήνα αυξήσεις στα δομικά υλικά; Πώς εί­ναι δυνατόν σε μια αγορά όπου δεν υπάρχει ζήτηση τα δομικά υλικά να αυξάνονται;».

Ένα ακόμα παράδειγμα που φέρ­νει ο πρόεδρος του ΤΕΕ είναι ο ρό­λος του ΙΟΒΕ, ιδιωτικού ερευνη­τικού οργανισμού, οι μελέτες του οποίου θεωρούνται «ευαγγέλιο» από τον ΣΕΒ και πολλά κυβερνητικά στελέχη.

Στο θέμα της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων τα κυβερνητικά στε­λέχη χρησιμοποιούσαν τα επιχειρή­ματα του ΙΟΒΕ. «Όταν, όμως, ζητή­σαμε τα στοιχεία για το πού βασί­ζουν τις εκτιμήσεις τους για την αύ­ξηση του ΑΕΠ, τη θετική επίδραση στις τιμές και την απασχόληση, μας απάντησαν ότι η εργασία στην οποία όλοι βάσισαν τα επιχειρήματά τους δεν εξειδικεύεται σε κάποια αγορά προϊόντος ή υπηρεσίας και δεν ποσοτικοποιεί το αποτέλεσμα».

Και ακόμη οι παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού για τον Ν. 3919 για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων δημοσιεύθηκαν στο ΦΕΚ με αριθμό 431. «Στη συζήτη­ση του νόμου κάποιες έγιναν δε­κτές και κάποιες όχι. Αυτές που δεν έγιναν δεκτές παρουσιάστηκαν στη συνέχεια ως υποχρέωση της χώρας στο αναθεωρημένο μνημόνιο».

Το λόμπι του... τσαγιού

Για την... «η παρέα του Αρίστου» μιλούν με χιούμορ, μεταξύ εσπρέσο και κρουασάν, οι δι­άφοροι «κομαντάντε» που έχουν κατακλύσει με τις... επαναστατικές εμπνεύσεις τους τις σικ γειτονιές της Αθήνας. Το πολιτικό λόμπι όσων αρέσκονται να συναναστρέφονται τους τροϊκανούς και να πασάρουν όποια ιδέα τους κατέβει στο κεφάλι βρίσκεται ακόμα σε θολό τοπίο, αφού ομάδες και ομαδούλες λειτουρ­γούν μεμονωμένα.

Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρό­σωπα και πράγματα, κανείς μέχρι στιγμής δεν δείχνει ικανός να ξεπεράσει τις παιδικές – και όχι μόνο – ασθένειες της υπέρμετρης φιλοδο­ξίας και της αυτοαποθέωσης, με αποτέλεσμα οι αποκαλούμενοι «υποστηρικτές του Λουκά» να λειτουργούν ως όμιλος προβληματισμού με ολίγη από τσάι και συμπάθεια.

Το σύστημα προς το παρόν φαίνεται να έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, αφού ομάδες συγκροτούνται, προβάλλονται υπέρμετρα σε ορισμένα ΜΜΕ και στη συνέχεια ξεφουσκώ­νουν και διαλύονται, για να δημιουργηθούν άλλες, στη λογική «όπου κάτσει η μπίλια».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολυδιαφημι­σμένη κίνηση «Κοινωνικός Σύνδεσμος», όπου είχαν συγχρωτιστεί οι Αρίστος και Απόστολος Δοξιάδης, ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ Ι. Στουρνάρας και ο Γιώργος Φλωρίδης.

Ο «Κοινωνικός Σύνδεσμος» φαίνεται ότι έμεινε από λάστιχο και τώρα ο Αρίστος Δοξι­άδης προωθεί τη μετεξέλιξή του υπό το όνο­μα «Για την Ελλάδα τώρα», παραλλαγή του «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο» της Βούλας Πατουλίδου. Με τη νέα πρωτοβουλία φαίνεται ότι φλερτάρει και η «Ένωση Πολιτών», στην οποία μεταξύ άλλων δραστηριοποιούνται οι καθηγητές Ν. Μουζέλης, Λ. Τσούκαλης και ο Ηλ. Μόσιαλος.

Τα ερωτήματα που απασχολούν το κλεινόν άστυ είναι δυο... Ποιος ο στόχος και η προ­οπτική αυτών των κινήσεων. Και, κυρίως, τι εννοούσε η Άννα Διαμαντοπούλου όταν μί­λησε για «κόμμα αρίστων»... Εννοούσε κά­ποιους διαπιστωμένα άριστους σε κάποιον τομέα ή τους Αρίστους «τύπου Αρίστου»; Και το κόμμα αυτό μπορεί άραγε να φέρει πιο κοντά «ακροδεξιούς, πολαννεοδημοκράτες, βαθυπασόκους, συριζαίους και παμίτες», όπως ο Αρίστος Δοξιάδης διαβλέπει; Κύριος οίδε...