Είναι
άσχημο να καίμε μόνοι μας την πόλη όπου ζούμε. Εμείς ζούμε εδώ, οι Παπαδήμοι
ζούνε στις Βοστώνες. Θυμίζει λίγο τις εξεγέρσεις των μαύρων τη δεκαετία του ΄60
που έκαιγαν τα γκέτο τους. Από την άλλη, όμως, με τις πικέτες ουδείς τους έδινε
σημασία
Του Γιώργου Κυρίτση
Για τα επεισόδια και πάλι.
Πρώτα και κύρια, την ημέρα που έχει ψηφιστεί ο οργανωμένος εμπρησμός της χώρας οι επιμέρους φωτιές έρχονται να τονίσουν και να εικονογραφήσουν με τραγικό τρόπο την πραγματικότητα που διαμορφώνεται, και όχι να την ισοφαρίσουν. Άρα δεν μπορούν επ΄ ουδενί να αναγορεύονται ως το μείζον, ενώπιον του οποίου τα υπόλοιπα κάμπτονται. Δεν πέθανε δα και κανένας άνθρωπος -ίσως από τύχη, αλλά δεν.
Αυτός άλλωστε ήταν πολύ σωστά και ο σχεδιασμός της αστυνομίας: "Να περιφρουρηθούν οι ανθρώπινες ζωές, η Βουλή και κυβερνητικά κτήρια" είπε ο εκπρόσωπος της ΕΛΑΣ. Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι εμπρησμοί σε μαγαζιά ή σε ιστορικά κτήρια, όπως αυτό που στεγάζει το Αττικόν, και ακόμα περισσότερο στο Άστυ, εκεί που είναι και ο Χώρος Ιστορικής Μνήμης, τα μπουντρούμια της Γκεστάπο στην κατοχή, είναι δίπλα καταδικαστέοι.
Δεύτερον, το να κλαις τα κτήρια του Τσίλλερ και να προσπερνάς ότι ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης, δυο ζωντανά μνημεία για τον λαό μας, δέχονται επίθεση με χημικά είναι τουλάχιστον ντροπή.
Τρίτον, είναι λάθος να μπαίνουν σοβαροί άνθρωποι στη σημειολογία των ΜΜΕ του Μπόμπολα και του Αλαφούζου και του Ψυχάρη. Αυτοί, από το μετερίζι που κρατάνε, βλέπουν από μακριά τους διαδηλωτές ως όχλο και βλέπουν τα βολικά γι΄ αυτούς σχήματα των αδίστακτων κουκουλοφόρων εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. Δυστυχώς τα πράγματα είναι -όπως όλα στη ζωή- πολύ πιο σύνθετα. Ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους, και δεν είναι πια οι λίγοι κολλημένοι αριστεροί αλλά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε προελεύσεως, γνωρίζουν πολύ καλά τη δυναμική του δρόμου.
Γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκρούσεις στις οποίες λαμβάνουν μέρος εκατοντάδες άνθρωποι, μέχρι και γιαγιάδες, ξέρουν ότι υπάρχουν βανδαλισμοί από ανεγκέφαλους και από βαλτούς, ότι υπάρχουν ακόμη και καταστροφές οι οποίες επευφημούνται, όπως και καταστροφές οι οποίες κάνουν τους άλλους διαδηλωτές να εξεγείρονται, ότι υπάρχουν και αυτοί που πάνε μόνο για το πλιάτσικο, ότι υπάρχουν ασφαλίτες προβοκάτορες που θα "επιλέξουν" τι θα γίνει και πού ώστε να αξιοποιηθεί από τις "υπερεσίες" και τους "υπερεσιακούς" δημοσιογράφους, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συμπεριφορές της ΕΛ.ΑΣ. (όπως οι επικίνδυνοι αλήτες με τα παπιά) που θα έκαναν και τον Δαλάι Λάμα να σηκώσει πέτρα.
Ξέρουν επίσης ότι, όπως έχει περιγράψει και ο μάστορας της κρατικής βίας στην Ιταλία, Φρανσέσκο Κοσίγκα, συχνά η αστυνομία επίτηδες “τσιτώνει” τον κόσμο, αποσύρεται για να γίνουν μπάχαλα και να εκφραστεί κάθε ταπεινό ένστικτο και μετά επανεμφανίζεται ως σωτήρας.
Και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όμως, γνωρίζουμε την έννοια της "μητροπολιτικής βίας" και την αναγνωρίζουμε όταν τη βλέπουμε στο Λονδίνο ή στα προάστια του Παρισιού, αλλά επιλέγουμε τη μονοδιάστατη προβοκατορολογία όταν πρόκειται για την Αθήνα. Δυστυχώς οι πραγματικοί εμπρηστές δεν φοράνε κουκούλες, αλλά γραβάτες... Είναι άσχημο, είναι αυτοκτονικό να καίμε μόνοι μας την πόλη όπου ζούμε. Εμείς ζούμε εδώ, οι Παπαδήμοι ζούνε στις Βοστώνες. Θυμίζει λίγο τις εξεγέρσεις των μαύρων τη δεκαετία του ΄60 που έκαιγαν τα γκέτο τους. Από την άλλη, όμως, με τις πικέτες ουδείς τους έδινε σημασία.
Πηγή: Αυγή
Για τα επεισόδια και πάλι.
Πρώτα και κύρια, την ημέρα που έχει ψηφιστεί ο οργανωμένος εμπρησμός της χώρας οι επιμέρους φωτιές έρχονται να τονίσουν και να εικονογραφήσουν με τραγικό τρόπο την πραγματικότητα που διαμορφώνεται, και όχι να την ισοφαρίσουν. Άρα δεν μπορούν επ΄ ουδενί να αναγορεύονται ως το μείζον, ενώπιον του οποίου τα υπόλοιπα κάμπτονται. Δεν πέθανε δα και κανένας άνθρωπος -ίσως από τύχη, αλλά δεν.
Αυτός άλλωστε ήταν πολύ σωστά και ο σχεδιασμός της αστυνομίας: "Να περιφρουρηθούν οι ανθρώπινες ζωές, η Βουλή και κυβερνητικά κτήρια" είπε ο εκπρόσωπος της ΕΛΑΣ. Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι εμπρησμοί σε μαγαζιά ή σε ιστορικά κτήρια, όπως αυτό που στεγάζει το Αττικόν, και ακόμα περισσότερο στο Άστυ, εκεί που είναι και ο Χώρος Ιστορικής Μνήμης, τα μπουντρούμια της Γκεστάπο στην κατοχή, είναι δίπλα καταδικαστέοι.
Δεύτερον, το να κλαις τα κτήρια του Τσίλλερ και να προσπερνάς ότι ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης, δυο ζωντανά μνημεία για τον λαό μας, δέχονται επίθεση με χημικά είναι τουλάχιστον ντροπή.
Τρίτον, είναι λάθος να μπαίνουν σοβαροί άνθρωποι στη σημειολογία των ΜΜΕ του Μπόμπολα και του Αλαφούζου και του Ψυχάρη. Αυτοί, από το μετερίζι που κρατάνε, βλέπουν από μακριά τους διαδηλωτές ως όχλο και βλέπουν τα βολικά γι΄ αυτούς σχήματα των αδίστακτων κουκουλοφόρων εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. Δυστυχώς τα πράγματα είναι -όπως όλα στη ζωή- πολύ πιο σύνθετα. Ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους, και δεν είναι πια οι λίγοι κολλημένοι αριστεροί αλλά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε προελεύσεως, γνωρίζουν πολύ καλά τη δυναμική του δρόμου.
Γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκρούσεις στις οποίες λαμβάνουν μέρος εκατοντάδες άνθρωποι, μέχρι και γιαγιάδες, ξέρουν ότι υπάρχουν βανδαλισμοί από ανεγκέφαλους και από βαλτούς, ότι υπάρχουν ακόμη και καταστροφές οι οποίες επευφημούνται, όπως και καταστροφές οι οποίες κάνουν τους άλλους διαδηλωτές να εξεγείρονται, ότι υπάρχουν και αυτοί που πάνε μόνο για το πλιάτσικο, ότι υπάρχουν ασφαλίτες προβοκάτορες που θα "επιλέξουν" τι θα γίνει και πού ώστε να αξιοποιηθεί από τις "υπερεσίες" και τους "υπερεσιακούς" δημοσιογράφους, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συμπεριφορές της ΕΛ.ΑΣ. (όπως οι επικίνδυνοι αλήτες με τα παπιά) που θα έκαναν και τον Δαλάι Λάμα να σηκώσει πέτρα.
Ξέρουν επίσης ότι, όπως έχει περιγράψει και ο μάστορας της κρατικής βίας στην Ιταλία, Φρανσέσκο Κοσίγκα, συχνά η αστυνομία επίτηδες “τσιτώνει” τον κόσμο, αποσύρεται για να γίνουν μπάχαλα και να εκφραστεί κάθε ταπεινό ένστικτο και μετά επανεμφανίζεται ως σωτήρας.
Και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όμως, γνωρίζουμε την έννοια της "μητροπολιτικής βίας" και την αναγνωρίζουμε όταν τη βλέπουμε στο Λονδίνο ή στα προάστια του Παρισιού, αλλά επιλέγουμε τη μονοδιάστατη προβοκατορολογία όταν πρόκειται για την Αθήνα. Δυστυχώς οι πραγματικοί εμπρηστές δεν φοράνε κουκούλες, αλλά γραβάτες... Είναι άσχημο, είναι αυτοκτονικό να καίμε μόνοι μας την πόλη όπου ζούμε. Εμείς ζούμε εδώ, οι Παπαδήμοι ζούνε στις Βοστώνες. Θυμίζει λίγο τις εξεγέρσεις των μαύρων τη δεκαετία του ΄60 που έκαιγαν τα γκέτο τους. Από την άλλη, όμως, με τις πικέτες ουδείς τους έδινε σημασία.
Πηγή: Αυγή
