Του Αλέξανδρου Μερκούριου
http://topontiki.gr
Λύθηκαν λοιπόν τα προβλήματα. Πέρασε το PSI, έρχεται το δάνειο και
κοντολογίς τη γλυτώσαμε. Αυτή τουλάχιστον τη διάσταση επιχειρούν να
περάσουν κάποιοι στο οικονομικό επιτελείο, λίγο μετά την... τεράστια
επιτυχία του εγκλωβισμού των μικροεπενδυτών, κατόχων ελληνικών ομολόγων,
τους οποίους έβαλαν στο κούρεμα, αφού τους παρομοίασαν με
...τζογαδόρους.
Η άποψη λοιπόν που διακινούν από την πλατεία Συντάγματος, και με αρκετή επιτυχία, ομολογουμένως, λέει ότι αφού πέρασαν δάνειο και PSI, τα δύσκολα έχουν περάσει και άσχετα από το αν θα χρεωθούμε τεχνητά μια επιλεκτική χρεωκοπία, η χώρα μπαίνει στο δρόμο της σταθερότητας και της ανάκαμψης.
Λογικό να το λέει αυτό μια κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει ότι από το 2013 θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα. Άλλωστε στα πλεονάσματα αυτά στηρίζεται και όλος ο μηχανισμός για την αποπληρωμή του δανείου. Που σημαίνει ότι αν δεν υπάρξουν πλεονάσματα, θα καταρρεύσει και όλο το σύστημα. Και ο λόγος είναι απλός: το ταμείο που έφτιαξαν οι δανειστές με βάση το αγγλικό δίκαιο, θα πρέπει πρώτα να γεμίζει με τα τοκοχρεολύσια, ώστε να πληρώνονται εκείνοι και μετά ότι άλλο παραχθεί θα πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου.
Με βάση τα απλά μαθηματικά, σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε λεφτά ούτε για τους τόκους. Οπότε καταλαβαίνετε και γιατί η σπουδή των όσων ελπίζουν να μοιραστούν την εξουσία και την επόμενη ημέρα, να μιλούν από τώρα για νέα μέτρα. Απλά τα πράγματα λοιπόν: Όποτε δεν φτάνουν τα λεφτά, θα παίρνουν νέα μέτρα. Και αυτό είναι το μυστικό με το αγγλικό δίκαιο. Και αυτό επίσης έλεγε και ο Ρέσλερ. Αφού καλά μας κοροϊδέψατε ως τώρα, βρήκαμε κάτι με το οποίο δεν θα μας κοροϊδεύετε στο εξής…
Το κακό είναι ότι όλα τα μοντέλα συλλογής χρήματος έχουν αποτύχει. Αν ανατρέξουμε στο πρώτο μνημόνιο, η Ελλάδα είχε δεσμευτεί να επιταχύνει τις αποκρατικοποιήσεις και να προωθήσει μια πλειάδα μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα μέσω μιας φοροεισπρακτικής τακτικής να βελτιώσει την εικόνα των ελλειμμάτων. Το μοντέλο αυτό απέτυχε και από την ελληνική πλευρά, αλλά και από την πλευρά του σχεδιασμού της Τρόικα. Επομένως, γιατί κάποιοι προσβλέπουν πως τώρα, με το ίδιο μοντέλο, υπάρχουν σοβαρές ελπίδες για την Ελλάδα πως θα καταφέρει να επιτύχει τους στόχους του νέου μνημονίου;
Άλλοι λένε ότι το νέο μοντέλο θα επιτύχει επειδή την εισπρακτική πολιτική θα την επιβλέπουν πλέον οι δανειστές. Άλλοι, υποστηρίζουν ότι με την απομείωση του χρέους κατά τουλάχιστον 100 δις ευρώ προφανώς τα πράγματα θα είναι πιο διαχειρίσιμα.
Το δυσάρεστο είναι ότι μόλις (σε σύντομο χρόνο) η Ελλάδα δεν θα μπορεί να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της τότε η Γερμανία θα προχωρήσει στο πραγματικό της σχέδιο, για κούρεμα 100% στο χρέος και πλήρη επιτροπεία στην Ελλάδα. Αυτό άλλωστε δεν λέει και το αγγλικό δίκαιο; Και αν και αυτή η συνταγή αποτύχει, τότε θα τεθεί το δίλλημα αν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει ή όχι στο ευρώ.
Μην πιστεύετε λοιπόν τα εύπεπτα σενάρια. Η αλήθεια είναι ότι όσο ποιο πολλά δίνεις τόσα περισσότερα κινδυνεύεις να χάσεις.
http://topontiki.gr
Λύθηκαν λοιπόν τα προβλήματα. Πέρασε το PSI, έρχεται το δάνειο και
κοντολογίς τη γλυτώσαμε. Αυτή τουλάχιστον τη διάσταση επιχειρούν να
περάσουν κάποιοι στο οικονομικό επιτελείο, λίγο μετά την... τεράστια
επιτυχία του εγκλωβισμού των μικροεπενδυτών, κατόχων ελληνικών ομολόγων,
τους οποίους έβαλαν στο κούρεμα, αφού τους παρομοίασαν με
...τζογαδόρους.Η άποψη λοιπόν που διακινούν από την πλατεία Συντάγματος, και με αρκετή επιτυχία, ομολογουμένως, λέει ότι αφού πέρασαν δάνειο και PSI, τα δύσκολα έχουν περάσει και άσχετα από το αν θα χρεωθούμε τεχνητά μια επιλεκτική χρεωκοπία, η χώρα μπαίνει στο δρόμο της σταθερότητας και της ανάκαμψης.
Λογικό να το λέει αυτό μια κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει ότι από το 2013 θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα. Άλλωστε στα πλεονάσματα αυτά στηρίζεται και όλος ο μηχανισμός για την αποπληρωμή του δανείου. Που σημαίνει ότι αν δεν υπάρξουν πλεονάσματα, θα καταρρεύσει και όλο το σύστημα. Και ο λόγος είναι απλός: το ταμείο που έφτιαξαν οι δανειστές με βάση το αγγλικό δίκαιο, θα πρέπει πρώτα να γεμίζει με τα τοκοχρεολύσια, ώστε να πληρώνονται εκείνοι και μετά ότι άλλο παραχθεί θα πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου.
Με βάση τα απλά μαθηματικά, σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε λεφτά ούτε για τους τόκους. Οπότε καταλαβαίνετε και γιατί η σπουδή των όσων ελπίζουν να μοιραστούν την εξουσία και την επόμενη ημέρα, να μιλούν από τώρα για νέα μέτρα. Απλά τα πράγματα λοιπόν: Όποτε δεν φτάνουν τα λεφτά, θα παίρνουν νέα μέτρα. Και αυτό είναι το μυστικό με το αγγλικό δίκαιο. Και αυτό επίσης έλεγε και ο Ρέσλερ. Αφού καλά μας κοροϊδέψατε ως τώρα, βρήκαμε κάτι με το οποίο δεν θα μας κοροϊδεύετε στο εξής…
Το κακό είναι ότι όλα τα μοντέλα συλλογής χρήματος έχουν αποτύχει. Αν ανατρέξουμε στο πρώτο μνημόνιο, η Ελλάδα είχε δεσμευτεί να επιταχύνει τις αποκρατικοποιήσεις και να προωθήσει μια πλειάδα μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα μέσω μιας φοροεισπρακτικής τακτικής να βελτιώσει την εικόνα των ελλειμμάτων. Το μοντέλο αυτό απέτυχε και από την ελληνική πλευρά, αλλά και από την πλευρά του σχεδιασμού της Τρόικα. Επομένως, γιατί κάποιοι προσβλέπουν πως τώρα, με το ίδιο μοντέλο, υπάρχουν σοβαρές ελπίδες για την Ελλάδα πως θα καταφέρει να επιτύχει τους στόχους του νέου μνημονίου;
Άλλοι λένε ότι το νέο μοντέλο θα επιτύχει επειδή την εισπρακτική πολιτική θα την επιβλέπουν πλέον οι δανειστές. Άλλοι, υποστηρίζουν ότι με την απομείωση του χρέους κατά τουλάχιστον 100 δις ευρώ προφανώς τα πράγματα θα είναι πιο διαχειρίσιμα.
Το δυσάρεστο είναι ότι μόλις (σε σύντομο χρόνο) η Ελλάδα δεν θα μπορεί να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της τότε η Γερμανία θα προχωρήσει στο πραγματικό της σχέδιο, για κούρεμα 100% στο χρέος και πλήρη επιτροπεία στην Ελλάδα. Αυτό άλλωστε δεν λέει και το αγγλικό δίκαιο; Και αν και αυτή η συνταγή αποτύχει, τότε θα τεθεί το δίλλημα αν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει ή όχι στο ευρώ.
Μην πιστεύετε λοιπόν τα εύπεπτα σενάρια. Η αλήθεια είναι ότι όσο ποιο πολλά δίνεις τόσα περισσότερα κινδυνεύεις να χάσεις.
