Του Παύλου Αθανασόπουλου
Η νέα δανειακή σύμβαση ψηφίσθηκε με ευρεία πλειοψηφία από την Βουλή την Κυριακή του βράδυ.Παρά
το ότι πρόκειται για μια σύμβαση που δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας,
που είναι αντιαναπτυξιακή και κοινωνικά άδικη, που με την ψήφισή της
όμως απετράπησαν τα χειρότερα.Δηλαδή η χρεοκοπία και η έξοδος από το ευρώ.
Δόθηκε έτσι χρόνος στην Ελλάδα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα την κάνουν ικανή να ξαναδιαπραγματευθεί το προβληματικό μέρος της σύμβασης αλλά και να είναι μέσα στην Ευρώπη όταν θα γίνουν οι αλλαγές στην αδιέξοδη ευρωπαϊκή πολιτική.
Παρά ταύτα το ελληνικό δράμα συνεχίζεται.
Είναι φανερό πια ότι κάποιοι ισχυροί κύκλοι της ευρωζώνης θέλουν να εξωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Βάζουν συνεχώς νέους όρους που είναι δύσκολο να εκπληρωθούν και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στα όριά της.
Μια μυωπική συντηρητική και εθνοκρατική πολιτική σε κάποιους ευρωπαϊκούς κύκλους απειλεί να τινάξει την ευρωπαϊκή προοπτική στον αέρα.
Παράλληλα η εικόνα διάλυσης των δύο μεγάλων κομμάτων που εμφανίσθηκε στην ψηφοφορία, η πυρπόληση της Αθήνας την Κυριακή το βράδυ με τις εκτεταμένες βιαιότητες και λεηλασίες, η κονιορτοποίηση του πολιτικού σκηνικού που βγαίνει από τις δημοσκοπήσεις δίνουν επιχειρήματα σε αυτούς τους κύκλους ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Η κατάσταση συνεχίζει να είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Από ένα ατύχημα ανά πάσα στιγμή η χώρα μπορεί να βρεθεί στον καταστροφικό δρόμο της χρεοκοπίας και της δραχμής.
Έχω την αίσθηση ότι η τελική έκβαση του ελληνικού δράματος θα κριθεί από την διαμόρφωση του μετεκλογικού πολιτικού σκηνικού.
Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι οι κρισιμότερες ίσως μεταπολεμικές εκλογές.
Πρέπει να ηττηθούν οι δυνάμεις της δραχμές, της οπισθοδρόμησης, του απομονωτισμού.
Πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις της παραμονής στην ευρωζώνη, της αποτροπής της χρεοκοπίας, της ευθύνης.
Όλοι πρέπει να μιλήσουν ξεκάθαρα και να διευκρινίσουν τις θέσεις τους.
Και οι πολίτες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Την προηγούμενη εβδομάδα υπέγραφα μαζί με άλλους της ευρύτερης εκσυγχρονιστικής και μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς ένα κείμενο στήριξης της ΔΗΜΑΡ για το θετικό ρόλο που μπορεί να παίξει στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό και στις διεργασίες της ευρύτερης κεντροαριστεράς.
Η στήριξή μου είναι δεδομένη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι μέλος της ΔΗΜΑΡ ή ότι συμφωνώ με όλες τις πολιτικές επιλογές της.
Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι θα είμαι υποψήφιος βουλευτής.
Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να βγει ενισχυμένη σε αυτές τις εκλογές.
Παράλληλα όμως πρέπει να κάνει πιο σαφή τη θέση της για παραμονή στην ευρωζώνη και αποτροπή της χρεοκοπίας.
Πρέπει να τη συνοδεύσει με ένα συγκεκριμένο, μελετημένο, συνεκτικό και πειστικό πολιτικό σχέδιο για το πώς θα γίνει εφικτός ο παραπάνω στόχος.
Παράλληλα πρέπει να μορφοποιηθούν, ενισχυθούν και εκφρασθούν στο μετεκλογικό σκηνικό όλες οι νέες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, οι κινήσεις πολιτών, οι πολιτικές πρωτοβουλίες που εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα.
Και ασφαλώς πρέπει να είναι ενισχυμένες όλες οι δυνάμεις που στηρίζουν την αποτροπή της χρεοκοπίας και την παραμονή στο ευρώ.
Με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα γίνουν οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας, στην ανάπτυξη, σε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, στην διόρθωση των αδικιών του προγράμματος, στην ανάσχεση των φαινομένων ακραίας φτώχειας.
Και με την προσμονή ότι η Ελλάδα θα είναι παρούσα όταν θα γίνουν οι μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη.
Ήδη οι δηλώσεις Ολάντ, οι δηλώσεις Μόντι, οι απόψεις των ευρωπαίων σοσιαλιστών, πρασίνων και φιλελευθέρων και η σχετική κινητικότητά τους δίνουν ρεαλιστικές ελπίδες για την πραγματοποίηση των αλλαγών.
Βέβαια την τελική απόφαση θα πάρει ο ελληνικός λαός.
Και η απόφασή του θα είναι σεβαστή.
Πρέπει όμως να είναι ενημερωμένος για τις συνέπειες κάθε μιας από τις επιλογές που έχει μπροστά του.
Δόθηκε έτσι χρόνος στην Ελλάδα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα την κάνουν ικανή να ξαναδιαπραγματευθεί το προβληματικό μέρος της σύμβασης αλλά και να είναι μέσα στην Ευρώπη όταν θα γίνουν οι αλλαγές στην αδιέξοδη ευρωπαϊκή πολιτική.
Παρά ταύτα το ελληνικό δράμα συνεχίζεται.
Είναι φανερό πια ότι κάποιοι ισχυροί κύκλοι της ευρωζώνης θέλουν να εξωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Βάζουν συνεχώς νέους όρους που είναι δύσκολο να εκπληρωθούν και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στα όριά της.
Μια μυωπική συντηρητική και εθνοκρατική πολιτική σε κάποιους ευρωπαϊκούς κύκλους απειλεί να τινάξει την ευρωπαϊκή προοπτική στον αέρα.
Παράλληλα η εικόνα διάλυσης των δύο μεγάλων κομμάτων που εμφανίσθηκε στην ψηφοφορία, η πυρπόληση της Αθήνας την Κυριακή το βράδυ με τις εκτεταμένες βιαιότητες και λεηλασίες, η κονιορτοποίηση του πολιτικού σκηνικού που βγαίνει από τις δημοσκοπήσεις δίνουν επιχειρήματα σε αυτούς τους κύκλους ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Η κατάσταση συνεχίζει να είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Από ένα ατύχημα ανά πάσα στιγμή η χώρα μπορεί να βρεθεί στον καταστροφικό δρόμο της χρεοκοπίας και της δραχμής.
Έχω την αίσθηση ότι η τελική έκβαση του ελληνικού δράματος θα κριθεί από την διαμόρφωση του μετεκλογικού πολιτικού σκηνικού.
Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι οι κρισιμότερες ίσως μεταπολεμικές εκλογές.
Πρέπει να ηττηθούν οι δυνάμεις της δραχμές, της οπισθοδρόμησης, του απομονωτισμού.
Πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις της παραμονής στην ευρωζώνη, της αποτροπής της χρεοκοπίας, της ευθύνης.
Όλοι πρέπει να μιλήσουν ξεκάθαρα και να διευκρινίσουν τις θέσεις τους.
Και οι πολίτες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Την προηγούμενη εβδομάδα υπέγραφα μαζί με άλλους της ευρύτερης εκσυγχρονιστικής και μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς ένα κείμενο στήριξης της ΔΗΜΑΡ για το θετικό ρόλο που μπορεί να παίξει στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό και στις διεργασίες της ευρύτερης κεντροαριστεράς.
Η στήριξή μου είναι δεδομένη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι μέλος της ΔΗΜΑΡ ή ότι συμφωνώ με όλες τις πολιτικές επιλογές της.
Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι θα είμαι υποψήφιος βουλευτής.
Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να βγει ενισχυμένη σε αυτές τις εκλογές.
Παράλληλα όμως πρέπει να κάνει πιο σαφή τη θέση της για παραμονή στην ευρωζώνη και αποτροπή της χρεοκοπίας.
Πρέπει να τη συνοδεύσει με ένα συγκεκριμένο, μελετημένο, συνεκτικό και πειστικό πολιτικό σχέδιο για το πώς θα γίνει εφικτός ο παραπάνω στόχος.
Παράλληλα πρέπει να μορφοποιηθούν, ενισχυθούν και εκφρασθούν στο μετεκλογικό σκηνικό όλες οι νέες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, οι κινήσεις πολιτών, οι πολιτικές πρωτοβουλίες που εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα.
Και ασφαλώς πρέπει να είναι ενισχυμένες όλες οι δυνάμεις που στηρίζουν την αποτροπή της χρεοκοπίας και την παραμονή στο ευρώ.
Με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα γίνουν οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας, στην ανάπτυξη, σε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, στην διόρθωση των αδικιών του προγράμματος, στην ανάσχεση των φαινομένων ακραίας φτώχειας.
Και με την προσμονή ότι η Ελλάδα θα είναι παρούσα όταν θα γίνουν οι μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη.
Ήδη οι δηλώσεις Ολάντ, οι δηλώσεις Μόντι, οι απόψεις των ευρωπαίων σοσιαλιστών, πρασίνων και φιλελευθέρων και η σχετική κινητικότητά τους δίνουν ρεαλιστικές ελπίδες για την πραγματοποίηση των αλλαγών.
Βέβαια την τελική απόφαση θα πάρει ο ελληνικός λαός.
Και η απόφασή του θα είναι σεβαστή.
Πρέπει όμως να είναι ενημερωμένος για τις συνέπειες κάθε μιας από τις επιλογές που έχει μπροστά του.
