Του ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
Με αφορμή την ολοκλήρωση ενός χρόνου από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στην αυτοδιοίκηση και ενόψει του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ στις 27 και 28 Ιανουαρίου 2012 (το πρώτο από την εφαρμογή του "Καλλικράτη") θα επιχειρήσω να απαριθμήσω, χωρίς να ιεραρχήσω, κάποιες γενέθλιες σκέψεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη μπορεί να είναι χρήσιμες στον προβληματισμό και στη διαμόρφωση σταθερής άποψης των συναγωνιστών και συναγωνιστριών στην αυτοδιοίκηση.
Πρώτον: Ξεκινώντας από μια γενική εκτίμηση θα λέγαμε ότι σήμερα, μετά την επιβολή από την τρόικα του Μνημονίου και από τις εγχώριες πολιτικές και οικονομικές ελίτ του Μεσοπρόθεσμου, των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου και ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η χώρα και η Αυτοδιοίκηση ζουν ένα ζοφερό παρόν, χωρίς ορατές προοπτικές βελτίωσης για το μέλλον.
Οι προβλέψεις μας, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Ένα χρόνο σχεδόν μετά τη λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον «Καλλικράτη» έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική, συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό τον θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Δεύτερον: Ο “Καλλικράτης” αποδεικνύεται ότι έρχεται να συμπληρώσει τον “Καποδίστρια” και να αλλοιώσει την πεμπτουσία της Τ.Α., την άμεση δημοκρατία, τη λαϊκή συμμετοχή και, συνεπώς, τη λαϊκή εξουσία. Η Τ.Α. μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη.
Με τις συνενώσεις που έγιναν καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται και σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία. Δημιουργούνται διάφορα κρατίδια, τα οποία προκαλούν έναν έντονο συγκεντρωτισμό και απομακρύνουν τον πολίτη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην επαρχία, όπου ζωντανά χωριά με δραστηριότητα μαράζωσαν.
Συμπερασματικά ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» υπάρχει σαφές πρόβλημα στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, της συλλογικότητας και της πολιτικής δημοκρατίας. Η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σταδιακά σε διοίκηση.
Τρίτον: Η αντιδημοκρατικότητα του νόμου επιβεβαιώνεται καθημερινά: Από τους κανονισμούς και τον τρόπο λειτουργίας των Δημοτικών Συμβουλίων, τα οποία τείνουν να έχουν διακοσμητικό ρόλο, από τη συρρίκνωση των σχολικών επιτροπών και τον ουσιαστικό ακρωτηριασμό τους, από την κατάργηση των ΝΠΔΔ και της ευρείας συμμετοχής σ’ αυτά, από τη συγκρότηση και τη λειτουργία των επιτροπών, από τη συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης και του Δ.Σ. των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης - (ΠΕΔΑ - ΚΕΔΕ) - και των συνακόλουθων αποκλεισμών και άλλα πολλά που διαπιστώνουμε καθημερινά οι αυτοδιοικητικοί.
Διαβάστε ολο το άρθρο
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=662501
