Το άλμα στη θέση του βήματος, το κόμμα στη θέση της ιδέας, η ζαριά αντί της δουλειάς. Να η μεσαία αστική τάξη που συγκροτήθηκε από τις δύο μεταμφιέσεις: του λάιφ στάιλ και της χρηματιστηριακής οικονομίας.
Τώρα, που χάνει την ιδεολογική και οικονομική χρησιμότητά της μέσα στο νεοφιλελεύθερο πάρτι, αποσυντίθεται με απορία. Αλλά τότε σε τι ακριβώς συνίστανται τα αστικά κόμματα, τι συγκεφαλαιώνουν; Χωρίς να συμπυκνώνουν ένα σύστημα αξιών, ένα μοντέλο παραγωγής, ένα κοινό, σε τι ακριβώς αναφερόμαστε όταν λέμε «αστικά κόμματα»; Τι είδους επίκληση είναι αυτή προς τα «αστικά κόμματα», τα οποία μάλιστα ομονοούν γύρω από τον τάφο της εκπαίδευσης και της δημοκρατίας; Διαμεσολαβητές κομματικών εκδουλεύσεων, μεταπράτες και εισαγωγείς. Είναι η αισθητική της διαμεσότητας, ο τύπος που σου περνάει το αμάξι από το ΚΤΕΟ, ο επιταχυντής, «ο δικός μας». Είναι η εμπράγματη αστική συνείδηση στην Ελλάδα.
Αναλυτικά
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=307575
