Η υπουργός Παιδείας μιας ανεξάρτητης χώρας δίνει αναφορά στον πρεσβευτή των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι έχει στην τσέπη της το συνδικάτο των πανεπιστημιακών δασκάλων
Μολονότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μοιράζονται τις ίδιες «ανησυχίες» όσον αφορά το δημόσιο Πανεπιστήμιο, πολλοί και πολλές ήταν αυτοί που διέγνωσαν εγκαίρως τις διαφορές ανάμεσα στη Μαριέτα Γιαννάκου και την Άννα Διαμαντοπούλου ως υπουργών Παιδείας.
Η πρώτη έχτισε τις πολιτικές αλληλοβοήθειές της στον πανεπιστημιακό χώρο ενόσω η κρίση που προκάλεσε η απόπειρα κατάργησης του άρθρου 16 εκτυλισσόταν ― όχι από τα πριν. Είχε, με μια έννοια, συνοδοιπόρους, και όχι συμμάχους με οργανικούς δεσμούς σφυρηλατημένους εκ των προτέρων. Η Α. Διαμαντοπούλου, αντίθετα, ήταν πεπεισμένη ότι χωρίς στέρεους δεσμούς με μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν μπορείς να βαδίσεις στον δύσβατο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. «Οι αλλαγές στην παιδεία για να αποδώσουν καρπούς χρειάζονται […] διαμόρφωση βασικών συμμαχιών και συμμάχους», έλεγε χαρακτηριστικά στη Σύνοδο των Πρυτάνεων την άνοιξη του 2010.
Λίγοι και λίγες, ωστόσο, φαντάζονταν το «στρατήγημα» της κ. Διαμαντοπούλου: οι σύμμαχοι δεν θα ήσαν μόνο σύμμαχοι, αλλά θα έπαιζαν και τον ρόλο του προπομπού. Το υπουργείο, δηλαδή, θα ερχόταν απλώς να επικυρώσει όσα οι σύμμαχες δυνάμεις θα κατέθεταν ως δικές τους προτάσεις. Αυτό αποκαλύπτει ο …αμερικάνος πρεσβευτής στην έκθεσή του προς τους προϊσταμένους του: «Το συνδικάτο θα δώσει το έναυσμα για τις μεταρρυθμίσεις και το Υπουργείο θα τις υποστηρίξει», λέει η κ. Διαμαντοπούλου στον κ. Σπέκχαρντ, σύμφωνα με το αρχείο των Wikileaks που δόθηκε στη δημοσιότητα (oλόκληρη η αναφορά του εδώ).
Πηγή http://www.rednotebook.gr/details.php?id=3079
