Του Ρούσσου Βρανά
Η γνώση...
... είναι δύναμη. Με αυτό το σλόγκαν, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες οδήγησαν τους λαούς τους στο κατώφλι του εικοστού πρώτου αιώνα. Και τώρα που έχουμε μπει σε αυτόν για τα καλά, ήρθε πια η ώρα να μοιράσουν αυτήν τη δύναμη το ίδιο όπως μοιράζουν και τον πλούτο: στους λίγους τη μερίδα του λέοντος και στους πολλούς τα ψίχουλα.
Οι φοιτητές...
... της Σκωτίας τρέμουν την επόμενη χρονιά. Επειδή όσοι θα εγγράφονται στο εξής στα πανεπιστήμιά της από την υπόλοιπη Βρετανία, θα πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα έως και 9.000 λίρες τον χρόνο. Τι φοβούνται οι σκωτσέζοι φοιτητές; Πως αργά ή γρήγορα θα τους αποβάλει το σύστημα, προτιμώντας εκείνους τους φοιτητές που θα μπορούν να πληρώνουν όσο όσο για τη μόρφωσή τους. Ετσι, η δωρεάν ανώτατη παιδεία της Σκωτίας θα υπονομευτεί, με τη διείσδυση μιας ιδιωτικής αγοράς στα πανεπιστήμιά της. Μα ακόμη και τα πανεπιστήμια που βλέπουν με καλό μάτι αυτήν την αγορά, βρίσκονται μπροστά σε μερικά βασανιστικά ερωτήματα: Πόσο άραγε πρέπει να χρεώνουμε τους φοιτητές; Αν βάλουμε ακριβά δίδακτρα, θα χάσουμε πολλούς. Αν βάλουμε φθηνά, θα κινδυνέψουμε να μη μας προτιμήσουν φοιτητές που θα μας θεωρήσουν «β' κατηγορίας». Ομως, αυτό το σκεπτικό ταιριάζει πιο πολύ σε μπακάλικα παρά σε εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Αναλυτικά http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=44208
