Η δυναμική συρρίκνωσης των δύο κομμάτων που ελέγχουν Σαμαράς και Βενιζέλος και που καμία σχέση δεν έχουν με τον ιδρυτικό πολιτικό χαρακτήρα τους είναι πλέον αναπόφευκτη. Η δήλωση του Σαμαρά ότι αν αναδειχτεί σε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες, είναι αποκαλυπτική του πανικού ενός παντελώς ανεύθυνου και εξαιρετικά επικίνδυνου πολιτικού που αισθάνεται να πλησιάζει το άσχημο τέλος ενός πολιτικού βίου γεμάτο αποτυχίες. Άλλωστε, τον πανικό επιβεβαίωσε με τη γνωστή θρασύτητά του και ο Βενιζέλος, ο οποίος ζήτησε να καταργηθεί τώρα το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα. Ένα μπόνους που συμφωνήθηκε μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με το επιχείρημα της κυβερνητικής σταθερότητας που χρειάζεται ο τόπος. Όπου σταθερότητα τελικά σημαίνει η εξουσία να ασκείται από αυτούς τους δύο, τους εξαρτημένους και υποταγμένους στις εντολές του Βερολίνου. Ο τόπος να πάει να πνιγεί.



Ο ΣΑΜΑΡΑΣ, μετά από όλα αυτά, ζήτησε έκτακτη συνάντηση με την προϊσταμένη του, την Άνγκελα Μέρκελ. Θα της πει για ακόμη μία φορά πως: ό,τι του λένε να κάνει το κάνει, αλλά ο Τσίπρας έρχεται καβάλα στο άλογο για την θέση του πρωθυπουργού. Όμως, επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που επικαλείται το ίδιο επιχείρημα, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η Μέρκελ μπορεί μόνη της, χωρίς τη συμφωνία ΔΝΤ και ΕΚΤ, να βοηθήσει κάποιον που τη ζαλίζει κάθε τρεις και λίγο να τον κρατήσει στην εξουσία.

ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποφάσισε να εμπιστευτεί για τη σωτηρία του τόπου το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, έχοντας βρει στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν λαμπρό ηγέτη. Έναν ηγέτη με διεθνή ακτινοβολία, που, παρά τις όποιες δυσκαμψίες του κομματικού μηχανισμού, καλύπτει -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- τις αδυναμίες ωρίμανσης του κόμματος χάρη στη βοήθεια και εμπειρία αρκετών στελεχών (και συνεργατών) με επιστημονικές και πολιτικές γνώσεις, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε να διαμορφωθούν και να διατυπωθούν ρεαλιστικές προγραμματικές θέσεις για την οικονομική πολιτική που απαιτούν οι συνθήκες μιας χώρας σε ανθρωπιστική κρίση και παραγωγική κατάρρευση.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ και μάλιστα ταχύτατο βήμα προετοιμασίας για αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας, είναι οι θέσεις για την αναδιάρθρωση της γραφειοκρατικής δημόσιας διοίκησης. Μιας διοίκησης που πρέπει να αποκεντρωθεί, με νέα, σαφή και απλά πλαίσια ελέγχου, για περιορισμό της διαφθοράς και για παροχή υπηρεσιών που να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τη δημοκρατική επιχειρηματική δραστηριότητα. Κανένα οικονομικό αναπτυξιακό πρόγραμμα δεν θα μπορέσει να πιάσει από μόνο του τους στόχους, αν τα εργαλεία υλοποίησής του, από την κυβέρνηση ώς τη βάση της, τη δημόσια περιφερειακή διοίκηση, δεν λειτουργούν σωστά, γρήγορα και αποτελεσματικά. Η ελληνική οικονομία αποτελείται ως επί το πλείστον από μικρομεσαίες επιχειρήσεις που χρειάζονται σημαντική τεχνοκρατική βοήθεια και πιστωτικά εργαλεία για να τα καταφέρουν στις δύσκολες σημερινές συνθήκες.

ΚΑΝΕΝΑ οικονομικό πρόγραμμα, όσο καλά μελετημένο και αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει τα προβλεπόμενα, χωρίς να κερδίσει από τις πρώτες εφαρμογές την εμπιστοσύνη των πολιτών και κυρίως των παραγωγικών δυνάμεων. Θα απαιτηθούν προσαρμογές και ελιγμοί αφού κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τις οικονομικές συνθήκες από τον εμπορικό πόλεμο Δύσης - Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μίλησε για κοινωνική βιωσιμότητα του χρέους, αναλύοντάς το με οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, δηλαδή, για την πρόταση διαχείρισής του, συμπεριλαμβάνει τις αντοχές της κοινωνίας. Όταν έχεις ανθρωπιστική κρίση, αρχίζεις δράση.

ΟΛΑ αυτά όμως προϋποθέτουν σοβαρές πολιτικές, ενωτικές διεργασίες, όλων των δυνάμεων και των προσώπων που έχουν τη διάθεση και την ικανότητα να συμφωνήσουν και να συνεργαστούν πάνω στις βασικές αρχές που υπέβαλε ο Αλέξης Τσίπρας, από τη ΔΕΘ, για διάλογο ενώπιον του ελληνικού λαού. Και μην ξεχνάμε πως πρόγραμμα εξόδου από την κρίση κανένα κόμμα δεν έκανε τον κόπο να καταρτίσει και γιατί δεν διαθέτει τη βούληση, αλλά και γιατί δεν έχει τις δυνάμεις να το κάνει. Όσο για τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα που ευθύνονται για την καταστροφή του τόπου, έχουν παραιτηθεί από τις εθνικές υποχρεώσεις τους, εφαρμόζοντας τις καταστροφικές συνταγές της τρόικας.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ δεν θα αργήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει δυναμικά την επιρροή του καθώς το μέγα ζητούμενο, το διακύβευμα, ακόμα και για ψηφοφόρους που διστάζουν να τον εμπιστευτούν, είναι η σωτηρία του τόπου. Μια σωτηρία που Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν αποδείξει ότι είναι ανίκανοι και ανήμποροι να τολμήσουν, καθώς είναι εξαρτώμενοι και εκβιάσιμοι από τους δανειστές. Το αν θα έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς ή κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά, είναι θέμα που δεν θα κριθεί σε γραφεία, αλλά από τη λαϊκή ετυμηγορία. Με ποσοστό περί το 30% δεν μπορεί κανείς να λέει: σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε. Διότι αν αφαιρέσουμε από το 100% το 30%, μένει απέναντι ένα... χοντρό 70%! Και όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που έλεγε ο Διονύσης Σαββόπουλος και επανέλαβε, χωρίς να ξέρει τον συγκεκριμένο στίχο, με αθυρόστομο μάλιστα τρόπο, ο μεγάλος Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου.
dchristou52@gmail.com