Του Μάκη Ντόβολου
Τη διατύπωση ενός νέου αφηγήματος, με στόχο την απόσπαση της συναίνεσης ή τουλάχιστον της ανοχής των υποτελών κοινωνικών τάξεων, επιχειρεί το τελευταίο διάστημα το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Βασικά στοιχεία του νέου «παραμυθιού» είναι τα εξής: α) σύντομα τελειώνουμε με τις αυστηρές επιτηρήσεις και τα μνημόνια και γινόμαστε σταδιακά μια «κανονική» χώρα και β) από το 2015 θα ξεκινήσει η εφαρμογή ενός νέου αναπτυξιακού προγράμματος με στόχο την ανάκτηση των απωλειών στο παραγόμενο προϊόν και το εισόδημα το αργότερο μέχρι το 2021, οπότε και συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση.
Έτσι μετά τους «εθνικούς στόχους» της ένταξης στην ΟΝΕ και της διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων, η εγχώρια αστική τάξη θέτει ένα νέο ορόσημο, αυτό του 2021, προκειμένου να ζητήσει την υπομονή και την κατανόηση των υποτελών τάξεων. Τώρα, όμως, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική σε σύγκριση με εκείνες τις εποχές, καθιστώντας πιο δύσκολο το εγχείρημα των εξουσιαστών.
Η επίπλαστη ευμάρεια που υπήρχε πριν μερικά χρόνια, η οποία και δημιουργούσε το περιβάλλον για τις απαραίτητες συναινέσεις, κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο χωρίς να φαίνεται κάποιο φως στο τούνελ όπως έδειξαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ και οι πληροφορίες περί αυξήσεων του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Επιπλέον υπάρχει ένα ακόμη… μικρό προβληματάκι: η τρόικα και οι γενικότερα οι πιστωτές δεν έχουν καμία διάθεση να άρουν την επιτήρηση καθώς θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα εφαρμοστούν κατά γράμμα οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και παράλληλα να λάβουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι με τα φιλέτα του δημοσίου. Ενδεχομένως θα κάνουν κάποιες παραχωρήσεις και δωράκια στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, εξάλλου δικά τους παιδιά είναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αφήσουν ελεύθερο το πεδίο.
Ήδη η τρόικα έχει υποβαθμίσει τη σημασία των επικείμενων συζητήσεων στο Παρίσι ενώ δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει πίσω σε ζητήματα όπως η κάλυψη του δημοσιονομικού κενού για το 2015, το οποίο μπορεί να φτάσει και τα 2 δις. ευρώ ή 1% του ΑΕΠ χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται το κόστος που θα προκαλέσουν τόσο οι αναδρομικές αυξήσεις στους ένστολους όσο και οι σχεδιαζόμενες φοροελαφρύνσεις. Επίσης η τρόικα πολύ δύσκολα θα άρει τις απαιτήσεις της για αλλαγές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό καθώς θεωρούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή το ευαγγέλιο των νεοφιλελεύθερων ανά τον κόσμο.
Στο μόνο που ελπίζει η συγκυβέρνηση είναι μήπως ευνοηθεί από την επίδραση γενικότερων εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στον ευρωπαϊκό χώρο, όπως για παράδειγμα το υπό εκκόλαψη μέτωπο Γαλλίας και Ιταλίας με στόχο τη χαλάρωση της λιτότητας και τη διοχέτευση περισσότερων κονδυλίων στην αναπτυξιακή διαδικασία σε συνδυασμό με την πρόθεση της ΕΚΤ να χρηματοδοτήσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκειμένου να αυξηθεί η ρευστότητα στη γηραιά ήπειρο. Αλλά όταν είσαι προσδεμένος στο άρμα της Μέρκελ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει…
Πηγή http://www.hitandrun.gr
Τη διατύπωση ενός νέου αφηγήματος, με στόχο την απόσπαση της συναίνεσης ή τουλάχιστον της ανοχής των υποτελών κοινωνικών τάξεων, επιχειρεί το τελευταίο διάστημα το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Βασικά στοιχεία του νέου «παραμυθιού» είναι τα εξής: α) σύντομα τελειώνουμε με τις αυστηρές επιτηρήσεις και τα μνημόνια και γινόμαστε σταδιακά μια «κανονική» χώρα και β) από το 2015 θα ξεκινήσει η εφαρμογή ενός νέου αναπτυξιακού προγράμματος με στόχο την ανάκτηση των απωλειών στο παραγόμενο προϊόν και το εισόδημα το αργότερο μέχρι το 2021, οπότε και συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση.
Έτσι μετά τους «εθνικούς στόχους» της ένταξης στην ΟΝΕ και της διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων, η εγχώρια αστική τάξη θέτει ένα νέο ορόσημο, αυτό του 2021, προκειμένου να ζητήσει την υπομονή και την κατανόηση των υποτελών τάξεων. Τώρα, όμως, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική σε σύγκριση με εκείνες τις εποχές, καθιστώντας πιο δύσκολο το εγχείρημα των εξουσιαστών.
Η επίπλαστη ευμάρεια που υπήρχε πριν μερικά χρόνια, η οποία και δημιουργούσε το περιβάλλον για τις απαραίτητες συναινέσεις, κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο χωρίς να φαίνεται κάποιο φως στο τούνελ όπως έδειξαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ και οι πληροφορίες περί αυξήσεων του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Επιπλέον υπάρχει ένα ακόμη… μικρό προβληματάκι: η τρόικα και οι γενικότερα οι πιστωτές δεν έχουν καμία διάθεση να άρουν την επιτήρηση καθώς θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα εφαρμοστούν κατά γράμμα οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και παράλληλα να λάβουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι με τα φιλέτα του δημοσίου. Ενδεχομένως θα κάνουν κάποιες παραχωρήσεις και δωράκια στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, εξάλλου δικά τους παιδιά είναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αφήσουν ελεύθερο το πεδίο.
Ήδη η τρόικα έχει υποβαθμίσει τη σημασία των επικείμενων συζητήσεων στο Παρίσι ενώ δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει πίσω σε ζητήματα όπως η κάλυψη του δημοσιονομικού κενού για το 2015, το οποίο μπορεί να φτάσει και τα 2 δις. ευρώ ή 1% του ΑΕΠ χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται το κόστος που θα προκαλέσουν τόσο οι αναδρομικές αυξήσεις στους ένστολους όσο και οι σχεδιαζόμενες φοροελαφρύνσεις. Επίσης η τρόικα πολύ δύσκολα θα άρει τις απαιτήσεις της για αλλαγές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό καθώς θεωρούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή το ευαγγέλιο των νεοφιλελεύθερων ανά τον κόσμο.
Στο μόνο που ελπίζει η συγκυβέρνηση είναι μήπως ευνοηθεί από την επίδραση γενικότερων εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στον ευρωπαϊκό χώρο, όπως για παράδειγμα το υπό εκκόλαψη μέτωπο Γαλλίας και Ιταλίας με στόχο τη χαλάρωση της λιτότητας και τη διοχέτευση περισσότερων κονδυλίων στην αναπτυξιακή διαδικασία σε συνδυασμό με την πρόθεση της ΕΚΤ να χρηματοδοτήσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκειμένου να αυξηθεί η ρευστότητα στη γηραιά ήπειρο. Αλλά όταν είσαι προσδεμένος στο άρμα της Μέρκελ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει…
Πηγή http://www.hitandrun.gr
