του Θανάση Καρτερού
Έκτακτο ως κατάληξη μιας σκληρής και πολυαίμακτης μάχης: Σαμαράς και Βενιζέλος συμφώνησαν να σκαρώσουν ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα
και να χώσουν εκεί μέσα όλα όσα συμφωνήσουν με την τρόικα. Έτσι μετά
από τη μάχη, που κινητοποίησε τους γνωστούς πολεμικούς ανταποκριτές σε
κανάλια και εφημερίδες, γιατί υπήρχε κίνδυνος λέει να τα σπάσουν με τους
δανειστές, ήρθε η ώρα της ανάπαυσης των πολεμιστών. Η ώρα να απλώσουν
την αρίδα τους όχι όπου-όπου, αλλά σε ένα πολυνομοσχέδιο ενός άρθρου.
Όλα καλά, και η μάχη, και οι πολεμιστές, και το πολυνομοσχέδιο και μάλιστα σκούπα. Αλλά εκείνο το ένα άρθρο είναι όπως και να το κάνουμε ανησυχητικό. Γιατί αν η μάχη ήταν νικηφόρα, δεν θα χρειαζόταν φυσικά να τσουβαλιαστούν όλα σε ένα άρθρο. Και δέκα, και είκοσι, και σαράντα άρθρα θα διατύπωναν για να απαριθμήσουν μία-μία της επιτυχίες τους και τις υποχωρήσεις της τρόικας. Να ψηφίζουν άρθρο-άρθρο οι ταλαιπωρημένοι βουλευτές της συμπολίτευσης και να το απολαμβάνουν. Αλλά ένα άρθρο μόνο με ένα σχόλιο μπορεί να γίνει δεκτό: Κλάψτα Χαράλαμπε.
Αυτό το ένα άρθρο ξέρετε βέβαια τι πάει να πει. Θα κληθούν πάλι εκβιαζόμενοι οι έρμοι οι διαμαρτυρόμενοι να ψηφίσουν τα πάντα ή να καταψηφίσουν τα πάντα -δηλαδή την κυβέρνηση. Θα είναι από μια άποψη και βολεμένοι βέβαια ορισμένοι -τι να κάνουμε ρε παιδιά, διαφωνούσαμε αλλά δεν μπορούσαμε να ρίξουμε και την κυβέρνηση και να έρθει ο Τσίπρας. Πάντως θα κληθούν έτσι κι αλλιώς να εγκρίνουν μερικές δεκάδες ακόμα μέτρα που θα σακατεύουν κόσμο, θα απολύουν, θα διευκολύνουν απολύσεις, θα μας στέλνουν βαθύτερα στον γκρεμό.
Αυτό λέγεται δημοκρατία, κοινοβουλευτισμός, σεβασμός στους θεσμούς και στο Κοινοβούλιο. Και απεικονίζει ακριβώς και την πολιτική Σαμαρά, και την αλήθεια όσων τις προηγούμενες μέρες διαβάζαμε για σκληρή κόντρα με την τρόικα, για κίνδυνο διακοπής των συνομιλιών και άλλα παρόμοια. Για να φτάσουμε τελικά εκεί που κι άλλες φορές φτάσαμε -στο ένα άρθρο όχι επειδή φοβούνται την αντιπολίτευση, αλλά επειδή φοβούνται τη συμπολίτευση.
Και φαντάζονται ότι μπορούν με κάτι τέτοια να σταθούν και να μακροημερεύσουν ως κυβέρνηση του ενός άρθρου. Να ξαναβγούν βουλευτές Δεν τους περνάει βλέπετε από το μυαλό ότι ισχύει και στην πολιτική η σοφή παροιμία: Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Και μάλιστα ενός άρθρου...
Όλα καλά, και η μάχη, και οι πολεμιστές, και το πολυνομοσχέδιο και μάλιστα σκούπα. Αλλά εκείνο το ένα άρθρο είναι όπως και να το κάνουμε ανησυχητικό. Γιατί αν η μάχη ήταν νικηφόρα, δεν θα χρειαζόταν φυσικά να τσουβαλιαστούν όλα σε ένα άρθρο. Και δέκα, και είκοσι, και σαράντα άρθρα θα διατύπωναν για να απαριθμήσουν μία-μία της επιτυχίες τους και τις υποχωρήσεις της τρόικας. Να ψηφίζουν άρθρο-άρθρο οι ταλαιπωρημένοι βουλευτές της συμπολίτευσης και να το απολαμβάνουν. Αλλά ένα άρθρο μόνο με ένα σχόλιο μπορεί να γίνει δεκτό: Κλάψτα Χαράλαμπε.
Αυτό το ένα άρθρο ξέρετε βέβαια τι πάει να πει. Θα κληθούν πάλι εκβιαζόμενοι οι έρμοι οι διαμαρτυρόμενοι να ψηφίσουν τα πάντα ή να καταψηφίσουν τα πάντα -δηλαδή την κυβέρνηση. Θα είναι από μια άποψη και βολεμένοι βέβαια ορισμένοι -τι να κάνουμε ρε παιδιά, διαφωνούσαμε αλλά δεν μπορούσαμε να ρίξουμε και την κυβέρνηση και να έρθει ο Τσίπρας. Πάντως θα κληθούν έτσι κι αλλιώς να εγκρίνουν μερικές δεκάδες ακόμα μέτρα που θα σακατεύουν κόσμο, θα απολύουν, θα διευκολύνουν απολύσεις, θα μας στέλνουν βαθύτερα στον γκρεμό.
Αυτό λέγεται δημοκρατία, κοινοβουλευτισμός, σεβασμός στους θεσμούς και στο Κοινοβούλιο. Και απεικονίζει ακριβώς και την πολιτική Σαμαρά, και την αλήθεια όσων τις προηγούμενες μέρες διαβάζαμε για σκληρή κόντρα με την τρόικα, για κίνδυνο διακοπής των συνομιλιών και άλλα παρόμοια. Για να φτάσουμε τελικά εκεί που κι άλλες φορές φτάσαμε -στο ένα άρθρο όχι επειδή φοβούνται την αντιπολίτευση, αλλά επειδή φοβούνται τη συμπολίτευση.
Και φαντάζονται ότι μπορούν με κάτι τέτοια να σταθούν και να μακροημερεύσουν ως κυβέρνηση του ενός άρθρου. Να ξαναβγούν βουλευτές Δεν τους περνάει βλέπετε από το μυαλό ότι ισχύει και στην πολιτική η σοφή παροιμία: Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Και μάλιστα ενός άρθρου...